пропозиції роботи
Wypowiedzi
-
- Trutututu!!! Trąbił Słoń (Cała Naprzód). - Ssskubany trąbi aż miło :-) wysyczał Wąż (Tańczący ze Słońcem) - Mh mh mh mimi zaświergoliła Ptaszyna (Spiewająca Bogu). - Trutututu!!! Powtóżył słoń bo mu się przeogromnie podobało trutututać. Kto co chce zrobić nawzajem dla siebie!!!? Kto chce coś zrobić nawzajem dla siebie!!!? Wydzierał się podskakując radośnie. Oj!Oj!Oj! Stanął jak wryty gdy dotarło do niego że to pytanie odnosi się również do niego! Zamyślił się tak mocno że aż mu uszy stanęły. Był narwany, szybko i bez wysiłku chciał mieć odpowiedź, a tu trzeba myśleć, raju. W końcu go wyświrowało i powiedział - Wężu powiedz mi czego chce? - A skąd ja mogę wiedzieć! Odpowiedział wąż co wszystko wiedział. – Wiesz wszystko to mi powiedz, proszę, proszę, proszę uwodząco spojrzał na węża słoń. Ty mnie tu nie bajeruj Słoniu, wysyczał wąż, tylko spójrz mi głęboko w oczy i zobacz na ich dnie świat potrzeb. Łał super! Słoń spojrzał, wpatrywał się wpatrywał i w pewnej chwili rozpłynął się w wizji. Zobaczył jak Zielony słonik lata po Królestwie i każdemu trutututa, z jego trąby wylatują fontanny złotej wody, które obmywają każden jeden zakątek królestwa. Złote kropelki oczyszczają i pobudzają bujny wzrost życia z pełną mocą pnącego się ku Słonku. - Już wiem!!! krzyknął słoń. Nawzajem dla siebie chcemy dawać dobro tj. to co powoduje, że w królestwie wszystkim chce się żyć, to co daje moc, radość, szczęście i syci miłością!
A czy wy moi Przyjaciele też tego chcecie? Bo jako narwaniec tak jakoś powiedziałem za wszystkich, a przecież mogę się mylić. Blup. – Chcemy, chcemy i w dodatku to już robimy dla siebie nawzajem w tej bajce i TĄ BAJKĄ. Tylko nie zdawaliśmy sobie sprawy. Powiedział Wąż a Ptaszyna Zaśpiewała:
Ja Tobie
Ty Mnie
Król Królowej
Królowa Królowi uśmiech śle
Dusza Duszy
Każdy Dzień
Daje to że żyć się Chce
Jesteś blisko
Ja też
Mimo że
Wyruszamy ku Słońcu
Gdzieś daleko hen
W sercu ciepło
Towarzyszy nam co dzień
W tym Królestwie
Które sprawia, że żyć się Chce
…
Wąż Słuchał śpiewu Ptaszyny i tańczył. Gdy piosenka ucichła rzekł: - W naszej drodze staliśmy się świadomi siebie, w naszej drodze poznaliśmy co to współpraca z innymi mieszkańcami Królestwa, w naszej drodze poczuliśmy się razem, w wyniku naszej wspólnej drogi stworzyliśmy Nowe Dzieło przejaw Boskiej Kreatywności. - Trutututu!!! Zatrutał Słoń, tym razem poważnie, dla podkreślenia ważności słów węża i puścił oko do kamery, bo wielki z niego zgrywus jest i powaga go rozbawia.Michał Rębecki edytował(a) ten post dnia 09.07.07 o godzinie 12:31 -
Moje propozycje to:
SŁOŃ o imieniu Cała Naprzód / wygląd: jak to słoń
WĄŻ o imieniu Tańczący ze Słońcem / wygląd: złota kobra
PTASZYNA o imieniu Śpiewajaca Bogu / wygląd: fioletowy ptaszek delikatny, odważy i dzielny -
U ła!!! Zakrzyknął Słoń o imieniu Cała Naprzód dmąc z całej siły w czarną dziurę swojego wnętrza. Prysnęło na wszystkie strony aż miło. Fle - SSS... Co do robala robisz słoniu!!!? zasyczał przerażony Wąż o imieniu Ten, który ze Słońcem tańcuje. - Mieszam stare wężu mój złoty. U ła!!! Po co ty to robisz Słoniu? - Mieszam stare w czarnej dziurze bo tak lubie!!! U ła mam frajdę z zmieszania. - Mieszarz z pasją słoniu? - A jakże z pasja mieszam! i mieszać będę! - A czy mieszasz może słoniu z powodu konkursu co to go ogłoszono? Pytał docikliwie wąż co to i tak wszystko wiedział. - A skąd! Mieszam bo muszę, jak nie będę mieszał to pęknę. - Uhm. A więc to tak ;-) stwierdził z przekąsem wąż. I co dalej zamierzasz? - Jeszcze troche pomieszam a potem odpocznę. Po czym tak zrobił!!! siedział odpoczywał a w nim jakoś inaczej wszystko się układało we wnętrzu. W pewnym momencie wstał, bo TAK, poczuł się taki lekki że musiał pobiec i trąbić, trutututu Nowe, Nowe, Nowe, trutututu. I siup zrobił fikołka w powietrzu. - Ja pierdziu zaśmiał się wąż. To się dopiero nazywa radocha. Słoń cały promieniał biegnąc w słońcu po sawannie. - Słoniu dokąd biegniesz? zapytał wąż? Wężu nie pytaj tylko wskakuj na mój grzbiet i lecimy!!! Ale dokąd słoniu? Nie dokąd, ale z czym! wężu z miłością lecimy. A! no dobra i hyc jak to wąż wskoczył na grzebiet Słonia i pędzili razem!!! Jak super!!! Krzyczał wąż kiedy pęd powietrza gilgotał mu skórę. Jakoś tak pędzili w dobra stronę. Co jakiś czas Słoń zatrzymywał się najadał się jak bąbel, nadymał się i gdy już ciśnienie go rozsadzało włączał mieszadło i dalej pędzili. W końcu Słoń tak się wyrobił, że jadł, pęczniał, mieszał i pędził jednocześnie bez ustanku. Miał wielką energię, wszystko co robił było aktywnością i wypoczynkiem jednocześnie. Wąż nudził jednak chciał wiedzieć, choć i tak wiedział. - Dokąd to Słoniu grzejemy? pytał. - Do celu. - Po nagrodę? - A skąd!!! - Biegniemy do Nowego Świata. - A co to ten Nowy Świat? Gdy tylko wąż to wypowiedział. Jebudu wyrżneli w jakieś ptaszysko!!! U jejej zakwiliło ptaszysko które okazało się wcale niezgorszą ptaszyną o anielskim głosie o imieniu Ta która śpiewa Bogu. Zczepili się w kóle i kotłowali się po sawannie pędząc do przodu, do celu.Ptaszyna porwana przez słonia i węża była w szoku! Ja nie chce krzyczała, krzyczała, krzyczała, aż krzyczeć przestała, bo się wzięła i zakochała, jak to porwana. No i pędzili dalej. Pędzili pędzili, zaczeli ze soba więcej rozmawiać, bo byli siebie ciekawi i nie mieli nic innego do roboty. Wąż pytał, słoń odpowidał, a ptaszyna śpiewała relacjonując ich przygody. Powstały piosenki, które nuciły potem wszystkie zwierzęta. Zaraźliwe jakieś takie hiciory!!! I po pewnym czasie całe stada zwierzaków biegały z wiatraczkami miłości w brzuszkach po Nowym Świecie.Michał Rębecki edytował(a) ten post dnia 02.07.07 o godzinie 10:47
Dołącz do GoldenLine
Oferty pracy
Sprawdź aktualne oferty pracy
Aplikuj w łatwy sposób
Aplikuj jednym kliknięciem
