пропозиції роботи
Wypowiedzi
-
BiznesAzja.pl Najnowsze informacje z rynków azjatyckich.
EuroAsiaTime Group BiznesAzja.pl Rynki azjatyckie
- zapraszamy do współpracy firmy, importerów, eksporterów, dystrybutorów, biura podróży, firmy doradcze i szkoleniowe, firmy logistyczne oraz wszystkie firmy i osoby zainteresowane współpracą pomiędzy rynkami Europy i Azji.
Najnowsze informacje z rynków azjatyckich.
2008-10-24 08:33 Chiny otworzą drzwi dla polskiej żywności
2008-10-23 21:51 Tusk: mamy poważne interesy w Wietnamie
2008-10-23 21:40 EXPO 2010 w Szanghaju czeka na Twoje projekty!
2008-10-23 21:37 Japońska firma NIDEC inwestuje w Niepołomicach
2008-10-23 13:01 Wielkopolska otworzy biuro gospodarcze w Indiach
2008-10-23 12:52 Tusk: Chiny zmieniają się na lepsze
2008-10-23 08:30 Chiny: Unia Euro-Azjatycka jedyną szansą dla Polski i Europy
2008-10-23 08:23 UE wzywa na pomoc Chiny
2008-10-23 08:20 Premier Tusk zmienia polską politykę wobec Chin
2008-10-22 23:02 Będziemy przełamywać stereotypy o pracownikach z Chin
2008-10-22 22:57 WYMIANA GOSPODARCZA I HANDEL Z CHINAMI
2008-10-22 22:49 Jak szybko zarobić duże pieniądze w Chinach - Rynki24.pl
2008-10-22 22:37 Czas na współpracę między Polską a Mongolią - Rynki24.pl
2008-10-22 22:27 V Targi Chiny-ASEAN w Nanningu
2008-10-22 22:24 Chińskie Międzynarodowe Targi Towarów Drobnych - Yiwu
2008-10-22 22:17 Chiny o współpracy Azjatycko-Europejskiej - CRI
2008-10-22 22:02 Hu Jintao - Prezydent Chin
2008-10-22 21:59 Dobre relacje z Chinami to klucz do sukcesu - mówi Tusk
2008-10-22 09:26 Premier szuka w Chinach, a firmy chińskie czekają w Polsce
2008-10-22 08:56 Nowy rozdział w relacjach polsko-chińskich
2008-10-21 22:16 Chiny-Polska - ogromne perspektywy dla rynku turystycznego
2008-10-21 22:06 Chiny to niewyobrażalny rynek dla polskiej gospodarki
2008-10-21 22:01 Eksport z Polski do Chin - dane o wymianie handlowej
2008-10-21 21:54 Polska to największy partner gospodarczy Chin w Europie Śr.
2008-10-21 21:51 Premier w Chinach walczy o polskie stadiony
2008-10-21 09:55 Wzrosty na giełdach azjatyckich - 21.10.2008
2008-10-21 09:48 Premier leci do Chin na Polsko-Chińskie Forum Gospodarcze.
2008-10-20 22:56 ZZM-Kopex w Chinach i w Azji.
2008-10-20 22:45 KALISZ - Wielkopolskie firmy zamierzają podbić Indie
2008-10-20 21:07 EXPO 2010 w Szanghaju czeka na Twoje projekty!
2008-10-20 21:03 Spotkanie z przedsiębiorcami z Mongolii - KIG
2008-10-20 13:22 Szahghaj,Chiny: wzrost na giełdach na zamknięciu
2008-10-18 12:15 BiznesAzja Mongolia - Linki
2008-10-18 11:53 Największy chiński bank otwiera filię w Nowym Jorku
2008-10-18 11:36 Kapuściński po chińsku
2008-10-18 11:31 Siła fachowa prosto z Azji
2008-10-18 11:28 KURS HINDI STARTUJE W KRAKOWIE OD LISTOPADA 2008
2008-10-16 00:08 Chiny i Azja - Poradnik Biznesmena ACC Travel
2008-10-15 22:43 VEDIA - wysokiej klasy odtwarzacze z Chin
2008-10-15 22:18 Chiński PEIYING w Polsce
2008-10-15 22:01 Hainan Airlines - najtańsze bilety do Chin
2008-10-15 21:40 Mio Technology liderem na rynku urządzeń GPS w Europie Środ.
2008-10-14 12:39 Chiny zanotowały rekordową nadwyżkę handlową - Onet.pl
2008-10-14 12:37 Najlepsze praktyki m.in. w Chinach - AIESEC
2008-10-12 14:32 Premier Donald Tusk udaje się do Chin na szczyt Azja-Europa
2008-10-12 14:18 CHINY W DRUGIM ETAPIE ROZWOJU SWOJEJ GOSPODARKI
2008-10-12 14:04 Kontrola jakości żywności w Chinach - Rynki24.pl
2008-10-12 13:56 Specjalne Strefy Ekonomiczne (SSE) w Chinach - Rynki24.pl
2008-10-12 13:52 Skok na Tajwan - Rynki24.pl
2008-10-12 12:54 Ambasada Mongolii w Polsce
2008-10-12 12:39 Bedeker eksportera - Mongolia. Rynki24.pl
2008-10-09 16:09 Międzynarodowe Targi Odzieżowe Hong Kong 2009
2008-10-09 16:04 Banki azjatyckie tną stopy procentowe
2008-10-09 08:52 HSBC - Twój bank w handlu z Chinami
2008-10-09 08:34 Pekin nie pomoże. Pieniędzy dla USA nie będzie
2008-10-08 23:54 Rozmowa z Raymondem Yip, dyrektorem HKTDC
2008-10-08 23:51 Azjaci wyciągają rekę - ożywienie gospodarcze Polska-Azja
2008-10-08 23:10 TATA Indica od 28 tysiecy. Cennik samochodów TATA w Polsce
2008-10-08 23:04 TATA Motors ( Polska ) wybrał GE Money Bank
2008-10-08 22:33 W Opolu otwarto Instytut Konfucjusza
2008-10-08 22:31 Chińska gospodarka odzyskuje wigor
2008-10-07 23:06 Państwa azjatyckie tworzą fundusz kryzysowy
2008-10-07 23:02 Chiński model gospodarki odniesie sukces, mówi Stiglitz
2008-10-07 22:58 Zachód poprosi o pomoc Chiny i Indie
2008-10-06 22:07 Minister Drzewiecki spotkał się z chińskimi przedsiębiorcami
2008-10-05 13:52 Wietnamczycy w Polsce - zarys
2008-10-05 13:48 Azjatyckie nieruchomości w Polsce - ASEAN Development
2008-10-05 13:16 Chiny wykształciły sobie kadrę
2008-10-04 16:49 W Chinach obowiązuje osiem stawek PIT
2008-10-04 16:47 Polska ma 30 mld zł deficytu w handlu z Chinami
2008-10-04 16:41 Wszystko o działalności w Chinach - Gazeta MSP
2008-10-04 16:36 Czym Chiny chcą podbić Polskę
2008-10-04 16:26 Toyota otwiera fabrykę części samochodowych w Polsce
2008-10-04 16:16 Miliarderka z Malezji chce inwestować w Polsce
2008-10-04 16:09 Targi rolno-spożywcze w Korei Południowej - KIG
2008-10-04 15:49 Prywatyzowany Deutsche Bahn kupią Chiny i Rosja
2008-10-03 21:22 Chiny do USA: nadeszła pora, by "połączyć ręce"
2008-10-03 21:19 Chiny nowym liderem światowej gospodarki.
2008-10-01 09:27 Konferencja logistyczna w Chinach - Logistics World 2008
2008-10-01 09:14 125 USD za 1 tonę towaru z Chin- najtańszy transport z Chin
2008-09-29 23:51 Jak odnieść sukces w Chinach. Chinska kultura biznesu.
2008-09-29 23:47 Handel UE-Chiny: podsumowanie 2007
2008-09-29 23:43 Obawy Chin o stratę kapitału
2008-09-29 23:41 Co to jest Instytut Konfucjusza?
2008-09-29 22:58 Chiny - Eldorado logistyków
2008-09-29 22:51 Kierunek... Chiny? CIO rozpoczynający pracę w Chinach
2008-09-28 22:57 Najtańszy transport drobnicowy z Chin do Europy Centralnej
2008-09-28 22:55 JAK ODNIEŚĆ SUKCES W CHINACH - Szkolenie 23.10.08.
2008-09-28 16:22 HSBC Twój Bank w Chinach
2008-09-23 22:23 Unijno - Japońskie Centrum Współpracy Przemysłowej
2008-09-23 22:21 Spotkanie z Producentami Biżuterii z Hongkongu
2008-09-23 22:17 TRANSPORT Z CHIN MOŻE BYĆ ZE STAWKĄ 0 PROC.
2008-09-23 22:14 Jak sprowadzić towar z Chin - rp.pl
2008-09-23 22:11 Polsko-Kazachstańska Izba Handlowo Przemysłowa
2008-09-23 22:09 Forum Gospodarcze Wielkopolska – Kazachstan
2008-09-13 01:47 Możliwości dla polskich firm na rynkach Japonii i Korei.
2008-09-13 00:58 Przewodnik po Rynkach Zagranicznych — Chiny
2008-09-13 00:52 Jak robić interesy w Chinach? Przewodnik
2008-09-13 00:43 Jak robić interesy w Chinach? Etykieta część 1.
2008-09-13 00:39 Jak robić interesy w Chinach? Etykieta część 2.
2008-09-13 00:37 Jak robić interesy w Chinach? Etykieta
2008-09-13 00:34 Jak robić interesy w Chinach? - działalność gospodarcza
2008-09-13 00:33 Jak robić interesy w Chinach? Negocjacje
2008-09-13 00:29 Jak robić interesy w Chinach? - Chiński bankiet
2008-09-13 00:27 Jak robić interesy w Chinach - Spotkanie biznesowe w Chinach
2008-09-13 00:14 Biznes w Chinach
2008-09-12 23:31 Czekoladowa twarz Chińczyka. Co jedzą chińczycy.
2008-09-12 01:03 DNI POLSKIE W SZANGHAJU
2008-09-12 00:54 Wydział Promocji Handlu i Inwestycji Ambasady RP w ChRL
2008-09-12 00:46 104 edycja Chińskich Targów w Kantonie
2008-09-12 00:37 Wicepremier Pawlak w Chinach
2008-09-12 00:35 Logo promujące udział Polski w Expo 2010 w Szanghaju
2008-08-27 23:46 Dopuścić Chińczyków do budowy polskich stadionów i dróg
2008-08-27 23:39 Misje gospodarcze planowane w II połowie 2008r - KIG
2008-08-27 23:37 Misja Gospodarcza do Uzbekistanu ( branża tekstylna )
Wiecej: http://BiznesAzja.pl -
Import z Chin Aladyns.com
Zapraszam do grupy i na stronę:
http://www.goldenline.pl/grupa/import-z-chin-aladyns-com -
Producenci i dystrybutorzy z Chin - różne branże.
http://RynekChinski.plTen post został edytowany przez Autora dnia 17.04.14 o godzinie 17:36 -
Firma „Azja Partner” powstała w czerwcu 2008 roku w Bydgoszczy. Specjalizujemy się pozyskiwaniem pracowników z Azji (Wietnam) dla Polskich pracodawców zgodnie z ich oczekiwaniami i wymaganymi kwalifikacjami na korzystnych warunkach.
Posiadamy certyfikaty niezbędne do prowadzenia Agencji pośrednictwa.
Nr Rejestru to: 4906/ 1a
O Agencji Pośrednictwa Pracy - Podstawy Prawne:
- agencje pośrednictwa pracy na terenie Rzeczypospolitej Polskiej
Nasze atuty to:
-rekrutacja zgodnie z wymaganiami pracodawcy
-solidność,
- pomoc związana z wszelkim formalnościami
- tłumaczenia dokumentów
- pomoc w wypełnieniu wszystkich dokumentów niezbędnych do złożenia w urzędzie pracy
http://www.azjapartner.pl/ -
Aby mieć możliwość przeczytania tego posta musisz być członkiem grupy b2b EXPORT IMPORT, Pułapki i błędy
-
Afganistan Kabul 647 500 31 056 997
Arabia Saudyjska Arabia Saudyjska Rijad 2 240 000 26 417 599
Armenia Armenia Erywań 29 800 2 991 360
Azerbejdżan Azerbejdżan Baku 86 6001) 8 328 0001)
Bahrajn Bahrajn Manama 711 688 345
Bangladesz Bangladesz Dhaka 144 000 147 365 352
Bhutan Bhutan Thimphu 47 000 634 982
Birma Birma Naypyidaw 676 600 53 953 136
Brunei Brunei Bandar Seri Begawan 5 770 372 361
Chiny Pekin 9 572 4192) 1 306 313 8132)
Cypr Cypr Nikozja 9 2513) 775 9273)
Filipiny Filipiny Manila 300 000 89 468 677
Gruzja Gruzja Tbilisi 69 7008) 4 693 8928)
Indie Indie Nowe Delhi 3 287 5909) 1 095 351 9959)
Indonezja Indonezja10) Dżakarta 1 912 98811) 241 973 87911)
Irak Irak Bagdad 437 072 26 074 906
Iran Iran Teheran 1 648 195 68 017 860
Izrael Izrael Jerozolima12) 20 991 6 986 300
Japonia Japonia Tokio 377 835 127 417 244
Jemen Jemen Sana 527 970 20 727 063
Jordania Jordania Amman 89 342 5 308 000
Kambodża Kambodża Phnom Penh 181 040 13 607 000
Katar Katar Ad-Dauha 11 437 840 290
Kazachstan Kazachstan 13) Astana 2 717 30014) 15 233 24414)
Kirgistan Kirgistan Biszkek 198 500 5 081 429
Korea Południowa Korea Południowa Seul 99 392 48 640 671
Korea Północna Korea Północna Pjongjang 122 762 22 912 177
Kuwejt Kuwejt Kuwejt 17 820 2 600 000
Laos Laos Wientian 236 800 5 800 000
Liban Liban Bejrut 10 452 3 820 000
Malediwy Malediwy Malé 298 359 008
Malezja Malezja Kuala Lumpur 329 750 22 662 365
Mongolia Mongolia Ułan Bator 1 565 500 2 791 272
Nepal Nepal Katmandu 147 181 28 287 147
Oman Oman Maskat 309 500 2 340 000
Pakistan Pakistan Islamabad 803 94015) 165 803 56015)
Rosja Rosja13) Moskwa7) 17 075 40014) 142 893 54014)
Singapur Singapur Singapur 682 4 425 720
Sri Lanka Sri Lanka Sri Dźajawardanapura Kotte16) 65 610 20 222 240
Syria Syria Damaszek 185 180 18 881 361
Tadżykistan Tadżykistan Duszanbe 143 100 7 320 815
Tajlandia Tajlandia Bangkok 513 115 64 185 502
Timor Wschodni Timor Wschodni Dili 15 007 1 040 880
Turcja Turcja13) Ankara 779 45214) 74 709 41214)
Turkmenistan Turkmenistan Aszchabad 488 100 5 042 920
Uzbekistan Uzbekistan Taszkent 447 400 27 307 134
Wietnam Wietnam Hanoi 329 560 82 689 518
Zjednoczone Emiraty Arabskie -
Polacy doradzają w Wietnamie
Autor: Tomasz Sikorski
http://www.rynkizagraniczne.pl/index.php?pid=news&doci...
Na wietnamskim rynku jest jeszcze sporo miejsca, ale tylko nieliczne polskie przedsiębiorstwa podjęły wyzwanie wejścia do tego azjatyckiego kraju. A o tym, że warto, przekonała się firma doradcza Top Consulting.
Jeśli ktoś znajdzie odpowiedniego partnera, to w Wietnamie jest skazany na sukces. Top Consulting otworzyła swoje biuro w Hanoi 1 marca, ale pierwszy kontrakt podpisała już dwa miesiące wcześniej. Na początku stycznia firma dogadała się z Airseco, spółką zależną Vietnam Airlines, która zajmuje się pośrednictwem w zatrudnianiu Wietnamczyków za granicą. Umowa opiewająca na 700 tysięcy dolarów zakłada, że Top Consulting będzie doradzać w sprawie zakładania oddziałów Airseco w Polsce, Czechach i na Słowacji, pomagać w budowie wizerunku wietnamskiej firmy na środkowoeuropejskich rynkach i w nawiązywaniu kontaktów z partnerami strategicznymi.
– Airseco wysyła do pracy za granicą 3 tysiące robotników rocznie, głównie do krajów arabskich, a chcieliby tę liczbę zwiększyć dwukrotnie, dlatego zaczęliśmy szukać dla nich odbiorców w Polsce. Przede wszystkim będą to firmy budowlane, stocznie, przedsiębiorstwa zajmujące się budową i modernizacją rurociągów – opowiada Robert Dziubłowski, prezes Top Consulting.
Kiedy polscy specjaliści wyjechali w poszukiwaniu lepszych zarobków do Europy Zachodniej, ratunkiem mogą się okazać robotnicy z Wietnamu.
– W Polsce brakuje spawaczy, a Wietnamczycy mają te umiejętności na wysokim poziomie oraz niezbędne doświadczenie. A do tego kosztują pracodawców znacznie mniej. Jedynym problemem jest uzyskanie zgody na ich pracę – dodaje Dziubłowski.
Top Consulting zdecydował się również z firmą Minh Viet Capital stworzyć fundusz private equity. Szacowana wartość funduszu, który ma powstać do połowy roku, wyniesie około 200 milionów dolarów. Obie firmy szukają dla niego inwestorów, głównie w Stanach Zjednoczonych i Europie. Pozyskane środki będą przeznaczane przede wszystkim na inwestycje w branży budowlanej, spożywczej, usług finansowych i telekomunikacji. Kolejnym segmentem działalności Top Consulting ma być wprowadzanie firm na rynek wietnamski. Niestety, nie ma zbyt wielu polskich przedsiębiorstw zainteresowanych tym kierunkiem.
– To wynika ze strategii, której ja nie jestem w stanie zrozumieć. Niektóre polskie firmy wolą walczyć np. o 10% rynku Łotwy, niż o 10% większego i szybciej rozwijającego się rynku dalekowschodniego – wyjaśnia Dziubłowski.
Jednak kilka przedsiębiorstw już rozważa wejście do Wietnamu. O wprowadzeniu ich na ten rynek Top Consulting rozmawia z firmami z branży finansowej, oferującymi szybko zbywalne dobra konsumpcyjne oraz budowlanymi.
– Zwłaszcza w infrastrukturze jest wiele do zrobienia. Wietnam potrzebuje kanalizacji, rozbudowy sieci oczyszczalni ścieków, lotnisk – mówi Dziubłowski. Również w sektorze consultingowym Wietnam jest stosunkowo niezagospodarowanym miejscem.
– Wszystkie duże firmy są zmuszone do korzystania z usług doradczych. Wietnamczycy są otwarci na pomoc ekspertów, na doświadczenie innych, bo wiedzą, że w tej kwestii mają pewne braki – mówi prezes Top Consulting. – Zawsze byłem osobą, która myśli „międzynarodowo”, wiele lat mieszkałem za granicą, tam też kończyłem studia. Moja firma działa z powodzeniem w Polsce i poza nią już od wielu lat, dlatego chcieliśmy wejść na kolejny rynek – mówi Robert Dziubłowski, wyjaśniając powody zainteresowania się Wietnamem.
Dziubłowski początkowo myślał o Indiach. Zainwestował nawet w jedną z miejscowych firm softwarowych, ale uznał je za zbyt trudne i kosztowne miejsce do robienia interesów, więc ostatecznie zdecydował się na Wietnam.
– Jego gospodarkę można porównać do chińskiej sprzed 15 lat. Znaczny potencjał ludnościowy – 87 milionów, drugie w Azji tempo rozwoju – 8,5%, około 25 milionów przedstawicieli niższej klasy średniej, stosunkowa duża, większa niż w Chinach jednorodność kulturowa i językowa, a przede wszystkim otwartość na inwestorów zagranicznych – wylicza zalety kraju prezes Top Consulting.
Okazuje się, że Wietnamczycy szczególnie chętnie uczą się od Polaków i dobrze wspominają czasy, kiedy inżynierowie z Polski budowali u nich fabryki i stocznie. Poza tym, około 5 tysięcy osób na wysokich stanowiskach w biznesie i polityce, jak chociażby burmistrz Hanoi, zna język polski, ponieważ kształcili się na polskich uczelniach. Dziubłowski uważa, że to kapitał, który jest niezwykle pożyteczny w robieniu interesów.
– Słowo „balan”, czyli Polak, budzi u Wietnamczyków bardzo pozytywne emocje, a ci, którzy dobrze wspominają Polskę ze studenckich czasów, mogą stanowić grupę ułatwiającą kontakty na miejscu – dodaje. Dziubłowski nie boi się, że będzie brakować firm potrzebujących jego pomocy. – Polskie przedsiębiorstwa powoli zaczną się interesować tym rynkiem. Jest sporo nisz, w których mogą odnaleźć dla siebie miejsce – np. w Wietnamie prawie w ogóle nie ma centrów handlowych. Jeśli firma będzie miała odpowiedniego partnera na miejscu, to jest skazana na sukces – mówi prezes Top Consulting.
Ale zanim do Wietnamu napłynie fala przedsiębiorstw znad Wisły, jego firma będzie miała się czym zajmować. – Szykują się więksi klienci, z Kuwejtu i Jordanii. Jeszcze w marcu będziemy z nimi omawiać konkrety – dodaje Dziubłowski. Prezes Top Consulting liczy na to, że wietnamskie przedstawicielstwo firmy szybko zacznie przynosić zyski. – Koszty wejścia, czyli otworzenia biura w Hanoi i zatrudnienia kilku osób to kwota pomiędzy 100 a 200 tysięcy euro. Myślę, że jeszcze w tym roku oddział zacznie zarabiać na siebie – mówi z optymizmem Dziubłowski.
Jak rozmawiać z Wietnamczykami
Wietnamscy przedsiębiorcy szybko decydują, czy chcą współpracować z określonym partnerem, chociaż nie zawsze od razu to ujawniają. Ich decyzja często zależy od tego, czy rozmówca wzbudza ich zaufanie i sympatie, niekoniecznie od samych względów merytorycznych. Stanowczo odradzam postawę: „jesteśmy bardziej doświadczeni, dlatego wiemy lepiej” – takie podejście na pewno urazi potencjalnych kontrahentów. Nie ma sensu próba przyspieszania pewnych decyzji czy procesów na siłę. Firmy czy urzędy mają przecież swoje procedury. Jeśli coś ma się stać to i tak zapewne się to stanie, nie ma sensu żeby od naszych rozmówców wymagać specjalnie szybkiego tempa dla załatwienia naszych spraw
http://www.rynkizagraniczne.pl/index.php?pid=news&doci... -
Premier Donald Tusk udaje się do Chin na szczyt Azja-Europa
Premier Donald Tusk w dniach 24-25 października będzie przebywał w Pekinie na szczycie Azja - Europa (ASEM). Bliski współpracownik premiera nieoficjalnie mówi, że premier udaje się do Chin już 23 października, bo przed szczytem zaplanowano jeszcze dwustronne spotkania z władzami chińskimi.
http://wiadomosci.wp.pl -
Chiny w pigułce
Kontrola jakości i bezpieczeństwa żywności w Chinach
Autor: Jacek Strzelecki
http://www.rynkizagraniczne.pl/?pid=news&docid=69858
Producent opakowań kartonowych dla przemysłu spożywczego musi w Chinach dobrze znać normy sanitarne produktu, do którego opakowanie produkuje. W przeciwnym razie jego wyrób będzie uważany za niespełniający norm i nie zostanie dopuszczony do obrotu, a firma trafi na publiczną czarną listę.
Jednym z warunków przyjęcia Chin do WTO było przyjęcie przez Państwo Środka światowych standardów sanitarnych w zakresie jakości i bezpieczeństwa żywności. Dopiero doświadczenia wyniesione po epidemii SARS i ptasiej grypie uświadomiły rządowi w Pekinie potrzebę ścisłej kontroli sanitarnej. Od tego czasu trwają intensywne reformy prawodawstwa, instytucji kontroli sanitarnej i celnej, wyposażające je w nowe uprawnienia, zwiększające liczbę inspektorów. Sama kontrola przebiega na różnych etapach produkcji i rozciąga się nie tylko na producentów z branży rolno-spożywczej, ale także na firmy produkujące dla niej i współpracujące z nią na różnych obszarach.
Zakres i zasady kontroli
Według chińskiego prawa pojęcie „jakość i bezpieczeństwo żywności” stosuje się do wszelkich produktów spożywczych i rolnych, gotowych oraz przetworzonych, półproduktów, maszyn i urządzeń dla tych branż, logistyki i spedycji, produktów niespożywczych dla tych branż, jak np.: opakowań. Produkty spożywcze podlegające badaniom oraz kwarantannie są sklasyfikowane według surowców i techniki ich przetwarzania, a całość jest ujęta w katalogu, który obecnie zawiera ponad 4 tysiące różnych towarów podzielonych na 28 kategorii. W tym wykazie jest ponadto określony zakres badań i kwarantanny w rozbiciu na poszczególne towary. W czasie samej kontroli brane są pod uwagę standardy chińskie, międzynarodowe i standardy krajów wysokorozwiniętych. W Chinach są trzy normy:
* krajowa
* branżowa (w przypadku braku norm krajowych)
* zakładowa (w przypadku braku norm branżowych i zakładowych).
Bezpieczeństwo żywności jest zapewniane poprzez stały monitoring i kontrolę całego procesu produkcji, począwszy od produkcji surowca, aż po sprzedaż produktu finalnego.
Zasady i kryteria przeprowadzanych badań w Chinach określa Generalne Biuro ds. Nadzoru Jakości, Inspekcji i Kwarantanny (General Administration of Quality Supervision, Inspection and Quarantine – AQSIQ). Badania przeprowadzane są zgodnie z obowiązującymi normami krajowymi, branżowymi i innymi obowiązującymi przepisami. W przypadku braku wyżej wymienionych norm, badanie towaru jest przeprowadzane w zgodności z kontraktem, w oparciu o wcześniej pobrane próbki (wzory) towaru. Jeżeli normy jakościowe są mniej wymagające w stosunku do wymagań kontraktowych, zastosowanie mają wymagania określone w kontrakcie. W przypadku gdy normy dotyczące badań nie są określone i nie ma ich w zawartym kontrakcie (lub są niejasne), stosuje się standardy międzynarodowe lub AQSIQ.
Nadzór nad produkcją rolną
Z chwilą wstąpienia do Światowej Organizacji Handlu Chiny zobowiązały się do przestrzegania światowych standardów w zakresie produkcji rolnej, a przede wszystkim do niestosowania w uprawach pestycydów i innych toksycznych związków, zaś w hodowli zwierząt do nieużywania niedozwolonych specyfików. Od 2001 roku rząd chiński wdraża system kompletnego nadzoru nad produkcją rolną, który sprowadza się do: – przeprowadzania regularnych kontroli i inspekcji, – standaryzacji, czyli zapewnienia jednakowych norm dla każdego producenta na każdym etapie produkcji, – reagowania w sytuacjach nagłych, – zwiększenia u ludzi świadomości jakości i bezpieczeństwa żywności.
Obowiązki i sankcje dla producentów żywności
Produkować i sprzedawać żywność może jedynie firma, która uzyskała na to licencję wydaną przez władze sanitarne (AQSIQ). Licencja musi zostać potwierdzona przez władze lokalne dla miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Przedsiębiorstwo przetwórstwa spożywczego jest obowiązane do: – produkcji i sprzedaży swoich produktów jedynie w oparciu o surowiec i towary pochodzące z autoryzowanych źródeł (czyli producentów przestrzegających norm w zakresie jakości i bezpieczeństwa żywności dla urządzeń, technologii, przechowywania i transportu, pakowania i etykietowania oraz zatrudniających przeszkolony personel, czego dowodem jest odpowiednia licencja), – obowiązkowego systemu kontroli, co oznacza, że przedsiębiorstwa mają prawny obowiązek poddawania kontroli jakości produktów żywnościowych przed wprowadzeniem ich na rynek, – publicznego informowania o zagrożeniu, – etykietowania symbolem QS, będącym gwarancją jakości i bezpieczeństwa (obok działań prewencyjnych rząd centralny, władze lokalne oraz AQSIQ w ramach uświadamiania społeczeństwa prowadzą szeroko zakrojoną akcję informacyjną, że bezpieczny produkt to taki, który posiada oznaczenie QS). Władze zdają sobie sprawę, że zapewnienie jednolitego systemu nie jest jeszcze w pełni możliwe. W związku z tym wdrażanie wszystkich obowiązków odbywa się w oparciu o zasadę stopniowej realizacji i zostało podzielone na etapy. Do końca 2007 – według AQSIQ – 90% producentów posiadało licencję. Wskutek przeprowadzonych kontroli, po przyznaniu licencji, 1276 firmom została ona cofnięta z powodu nieprzestrzegania lub obniżenia przez nie standardów produkcji. Lista firm łamiących standardy sanitarne została podana do publicznej wiadomości przez Generalne Biuro ds. Nadzoru Jakości, Inspekcji i Kwarantanny z adnotacją ostrzegającą konsumentów przed kupowaniem produktów takich firm. Producenci, którzy nie przestrzegają norm lub wprowadzają na rynek produkty wadliwe, zanieczyszczone, są obowiązane zaprzestać ich produkcji, a one same podlegają konfiskacie. Odwołanie od decyzji organu sanitarnego można wnieść do sądu, ale to nie wstrzymuje jej wykonania.
Małe i duże firmy
W Chinach żywność produkowana jest przez firmy różnej wielkości. Ogromna liczba produktów pochodzi od małych producentów. Firma, która zatrudnia do 10 pracowników, jest warsztatem, a powyżej – małą firmą. Duże firmy podlegają ścisłej kontroli niezależnie od obszaru działania już na etapie jej zakładania. Warsztaty i małe firmy stanowią obecnie przedmiot ekspansji działań władz sanitarnych. W ich przypadku problemem są różnice regionalne oraz dysproporcje pomiędzy obszarami miejskimi i wiejskimi. Trudno bowiem wyegzekwować jednolity system jakości i bezpieczeństwa żywności. Jeśli warsztat (mała firma) działa w obszarze tradycyjnej żywności o małym stopniu jej przetworzenia, rząd ogranicza się jedynie do nadzoru, dając jej wskazówki w zakresie standaryzacji. Z drugiej strony rząd dąży do tego, by dostosowały się one do generalnych norm, dzięki którym uda się zapobiec wypadkom naruszenia bezpieczeństwa żywności. Warsztaty i małe firmy obowiązują następujące zasady: – wymagania sanitarne – warsztaty nie mogą rozpocząć produkcji bez ich spełnienia, – ograniczony rynek zbytu –produkty spożywcze produkowane lub przetwarzane przez warsztaty (firmy) nie są dopuszczone do sprzedaży poza granicami administracyjnymi miast i obszarów miast, w których się one znajdują, oraz nie wolno sprzedawać im swoich towarów do centrów handlowych i supermarketów, – pakowanie żywności – jeśli firma nie posiada zezwolenia (licencji) na dostęp do rynku, nie może ona w żaden sposób używać opakowania, które by wskazywało, że dany produkt pochodzi od licencjonowanego producenta, czyli np.: zawierać oznaczeń, znaków jakości i certyfikatów, – publiczne ogłoszenie – małe firmy muszą umieścić na opakowaniu informację, że ich produkty nie zawierają szkodliwych substancji, dodatków oraz winny być podane składniki. Każda firma spełniająca najwyższe wymagania sanitarne i produkcyjne może podjąć kroki o uzyskanie tytułu i znaku jakości „Famous Chinese Brand”. Jego posiadanie zapewnia dobrą pozycję rynkową, a produkty nim oznaczone są popularne wśród chińskich konsumentów. Znak taki posiada obecnie 240 produktów.
System wczesnego ostrzegania
W celu zapewnienia ochrony konsumentom chiński rząd utworzył w ramach AQSIQ ogólnokrajowy system szybkiego ostrzegania i reagowania na ryzyko w zakresie bezpieczeństwa żywności. Do jego zadań należy: – monitoring i kontrola ryzyka na etapie produkcji i przetwórstwa żywności, obrotu i konsumpcji, – wczesne wykrywanie zagrożeń poprzez gromadzenie i analizę informacji na temat bezpieczeństwa żywności, – wydawanie ostrzeżeń i szybkiej odpowiedzi w wątpliwych przypadkach, – w sytuacjach kryzysowych podjęcie szybkich działań z użyciem odpowiednich do sytuacji środków i procedur. System nakłada na przedsiębiorstwo odpowiedzialność za produkcję żywności. Dlatego też na nim ciąży prawny obowiązek informowania odpowiednich organów o zagrożeniu, jego rodzaju, rozmiarze i ewentualnych skutkach. Jeżeli firma ma tylko cień podejrzenia, że jej produkt jest zagrożeniem dla bezpieczeństwa konsumentów, jest zobowiązana do natychmiastowego zaprzestania jego produkcji oraz sprzedaży. Jeśli zagrożenie jest prawdziwe, musi wycofać taki produkt z rynku, a cała procedura odbywa się pod nadzorem organu sanitarnego. Ponadto musi poinformować odpowiednie władze o zagrożeniu i podjętych krokach, a gdy ryzyko jest duże, podać taką informację do wiadomości publicznej. Niespełnienie powyższych warunków powoduje cofnięcie licencji oraz sankcje karne dla osób odpowiedzialnych. Do systemu wczesnego ostrzegania rząd chce zaangażować izby handlowe i branżowe oraz stowarzyszenia branżowe. Liczy na to, że będą one ważnym elementem w podnoszeniu i przestrzeganiu standardów bezpieczeństwa żywności. Z ich pomocą chce publikować listę firm nieuczciwych. Z kolei firmy, które przestrzegają norm, mogą liczyć ze strony rządu na wsparcie administracyjne oraz przywileje prawno-finansowe.
Import żywności do Chin
Należy pamiętać, że żywność importowana uważana jest przez władze chińskie za produkty obciążone wysokim ryzykiem. W 2006 roku Chiny zawarły z Unią Europejską porozumienie o współpracy w zapobieganiu nielegalnego importu i eksportu żywności. W świetle jego postanowień obie strony mają zwalczać oszustwa oraz nielegalny przemyt, poprzez wymianę informacji, współpracy technologicznej, wzajemne wizyty ekspertów i specjalnych wspólnych działań. To jednak nie wystarczy. Dla działalności importowej potrzebne są jasne uzgodnienia resortowe ujęte w formie umowy międzyrządowej. Firmy z wielu krajów doskonale o tym wiedzą. Dla polskich producentów mięsa – jak na razie – niedostępny jest chiński rynek (drób, wieprzowina, wołowina). Trwają obecnie negocjacje, ale ich końca jeszcze nie widać. Do Chin zabroniony jest przywóz środków spożywczych, zawierających niektóre barwniki i składniki, uznane przez chińskie Ministerstwo Zdrowia za szkodliwe dla ludzi. Również zakazany jest import nasion, nawozów sztucznych, dodatków do pasz i antybiotyków używanych w hodowli. Do obowiązków chińskiego importera należy skompletowanie niezbędnych dokumentów do kontroli celnej (konosament, faktura, lista załadowcza, deklaracja celna, polisa ubezpieczeniowa, licencja importowa, certyfikat AQSIQ oraz inne wymagane prawem dokumenty). Towary, dla których ze względów bezpieczeństwa wymagane są atesty i certyfikaty, winny być zaopatrzone w stosowne naklejki. Wszystkie produkty importowane do Chin powinny posiadać oznaczenia i opisy w języku chińskim. Importowane artykuły spożywcze powinny mieć na opakowaniu: nazwę produktu, kraj pochodzenia, nazwę i adres lokalnego dystrybutora, składniki, nazwę wytwórcy, datę produkcji i datę przydatności do spożycia. Zagraniczni producenci mogą składać aplikacje o rejestrację swych wyrobów w AQSIQ za pośrednictwem władz higieniczno-sanitarnych w swojego kraju. Wszyscy, których produkty odpowiadają wymaganiom AQSIQ, będą figurować w jego wykazie jako firmy, których produkty są dopuszczone do sprzedaży na chińskim rynku. Każdy dopuszczony w ten sposób wyrób ma swój własny kod rejestracyjny.
Eksport żywności z Chin
Odbywa się on w oparciu o zasadę „po pierwsze zapobiegać u źródła oraz kontrolować i nadzorować cały proces”. Sprowadza się on do trzech etapów: – nadzór u źródła (nad producentem surowca, np. hodowcą zwierząt): czy nie stosuje niedozwolonych pasz, leków itp., – nadzór nad fabryką (producentem mięsa): higiena produkcji, zarządzanie, itp. – nadzór nad produktem (jakością produktu i jego dystrybucją): eliminowanie wadliwych produktów dzięki systemowi wczesnego ostrzegania. W celu skutecznego zapobiegania wystąpieniu epidemii inspekcja zwierząt i roślin dokonywana jest w miejscu ich produkcji. Kontroli podlegają także środki używane do ich hodowli i uprawy. Należy pamiętać, że do produkcji surowca mogą być używane jedynie produkty posiadające atesty i certyfikaty. Produkt uzyskany przy pomocy nieautoryzowanego środka produkcji nie może być w przyszłości przedmiotem eksportu. Inaczej mówiąc, używanie pasz, nawozów bez certyfikatów, wyłącza produkt finalny (półprodukt) z obrotu międzynarodowego. Do obowiązku każdego producenta należy przechowywanie dokumentacji używanego produktu do produkcji, a czas jej archiwizacji dla każdego środka określają chińskie przepisy sanitarne. Przedsiębiorstwa chcące eksportować muszą spełniać normy HACCP, a fakt ten musi być potwierdzony certyfikatem wydanym przed uprawniony podmiot. Produkt przeznaczony na eksport winien być oznaczony zgodnie z wymaganiami tak, by było możliwe jego śledzenie. Władze sanitarne wydają świadectwo higieny, które jest dowodem, że żywność spełnia wymagane normy. Świadectwo winno zawierać: nazwę, adres, numer rejestracyjny opinii weterynaryjnej, datę produkcji, termin wywozu, termin załadunku i port docelowy. Wszystkie przedsiębiorstwa zajmujące się w Chinach przetwarzaniem i przechowywaniem żywności przeznaczonej na eksport, w tym ubojem zwierząt, muszą posiadać licencję wydaną przez lokalny wydział zdrowia oraz odpowiedni certyfikat (Registration Certificate) wydany przez centralne władze sanitarne. W przypadkach gdy zachodzi potrzeba wydania certyfikatu dla zagranicznego odbiorcy towaru, eksporter powinien wystąpić z odpowiednim wnioskiem do AQSIQ.
http://www.rynkizagraniczne.pl/?pid=news&docid=69858 -
Specjalne Strefy Ekonomiczne (SSE) w Chinach - Rynki24.pl
Akademia Rynków Zagranicznych
Strefy pod specjalnym nadzorem
Autor: Jacek Strzelecki
http://rynkizagraniczne.pl/?pid=news&docid=69873
Wolność gospodarcza w Chinach jest administracyjnie ograniczona i sterowana. Są jednak takie miejsca, w których działalność gospodarcza zbliżona jest do standardów wolnorynkowych – to strefy rozwoju gospodarczego. Wybór spośród trzech ich typów zależy od celów biznesowych zagranicznego inwestora, a nie decyzji chińskiego urzędnika.
Łącznie wszystkich stref we wszystkich trzech kategoriach jest 74. Zagraniczny inwestor ma – z pewnymi wyjątkami – swobodę ich wyboru. Została ona zagwarantowana już na samym początku reform gospodarczych w 1978 roku przez ojca chińskich przemian – Deng Xiaopinga, który stwierdził wówczas, że „nieważne, czy kot jest biały, czy czarny, byleby łapał myszy”. Taka polityka gospodarcza miała na celu przyciągnięcie maksymalnie dużej liczby inwestorów z różnych branż. Trzydzieści lat reform pokazało, że założenie było słuszne. Obecnie rząd w Pekinie prowadzi politykę inwestowania zgodnie z wykorzystaniem właściwości naturalnych danego miejsca i w oparciu o proekologiczny cykl produkcyjny. Ponadto szczególną uwagę skupia na prowincjach położonych w głębi kraju, oferując potencjalnym inwestorom szereg przywilejów. W przypadku stref należy pamiętać, że choć są one do siebie pod wieloma względami podobne, to mają różnice prawne, organizacyjne oraz finansowe. Trzeba też wiedzieć, że raz przyjęta strategia gospodarcza dla stref nie jest stała. Średnio co dziesięć lat dostosowuje się ją do zmieniających się warunków rynkowych i konkurencji. A jeśli strefa jest specjalistyczna, rewizja koncepcji jej działania ma miejsce jeszcze częściej.
Specjalne strefy ekonomiczne
Według prawa chińskiego Specjalna Strefa Ekonomiczna (SSE) (po chińsku jingji tequ, czyt. dzingdzi tche ćsi) to wydzielone terytorium państwa, na którego obszarze dla zagranicznych i lokalnych przedsiębiorców funkcjonują specjalne, ulgowe warunki gospodarcze, stwarzające dogodny klimat dla inwestycji. Preferencyjne traktowanie przejawia się w systemie ulg celnych, wizowych, dzierżawie gruntu, w sferze walutowej, warunków pracy oraz zatrudnienia. Obecnie na terytorium Chin istnieje pięć takich stref: Shenzhen, Zhuhai, Shantou, Xiamen i Hainan. Mimo przyjętej zasady swobody wyboru, to na inwestycje w strefie ma szansę przede wszystkim ten inwestor, który: – oprócz kapitału wnosi technologię oraz nowoczesny system zarządzania;
– wykształci wykwalifikowaną kadrę;
– efektywnie wykorzysta zasoby naturalne;
– przestrzega i stosuje nowoczesne standardy ekologiczne;
– będzie otwarty na współpracę z lokalnym chińskim partnerem w biznesie.
W prawie chińskim nie ma jednego aktu prawnego dotyczącego SSE. Status, prawa i obowiązki inwestorów oraz organów zarządzających strefą reguluje blisko 30 aktów prawnych różnego rzędu. Dodatkowo lokalne parlamenty prowincji, w których są strefy, posiadają prawo wydawania własnych przepisów, z tym że wymagają one zatwierdzenia przez władze centralne w Pekinie. Mogą one inaczej ustalać ulgi w stosunku do tego, co gwarantuje prawo ogólnokrajowe.
Jak działają SSE?
Specjalne strefy ekonomiczne są to specyficzne jednostki administracyjno-gospodarcze, które względem innych obszarów Chin – w tym i prowincji – charakteryzują się dużą autonomią zarówno na gruncie gospodarczym, jak i politycznym. Stąd często przez ekspertów określane są jako regiony wewnętrzne. I trudno temu stwierdzeniu zaprzeczyć. Organem zwierzchnim dla wszystkich SSE jest Kancelaria Rady Państwowej ds. SSE. Do jej zadań należy opracowywanie wytycznych politycznych oraz nadzorowanie ich wykonania. Te wskazówki dla inwestorów są bardzo ważne, bowiem one wyznaczają trendy w rozwoju stref nie tylko na rok naprzód, ale na najbliższe 5-10 lat. W każdej z prowincji, w której są strefy, zadania Kancelarii realizuje Komitet ds. Zarządzania SSE, który sprawuje bieżący nadzór nad strefami poprzez opracowywanie planów rozwoju, rozpatrywanie i zatwierdzanie wniosków projektów inwestycyjnych oraz prowadzi rejestrację działań inwestycyjnych. Komitety mogą działać jako byty samodzielne lub wyodrębnione z organów władzy prowincji. Komitet decyduje w SSE o sprawach socjalnych, ochrony zdrowia, porządku publicznego, a także kulturalnych. Strefy od strony polityczno-administracyjnej mają władzę ustawodawczą (Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych), władzę wykonawczą (Rząd) oraz sądowniczą. Działają także organizacje partyjne i związki zawodowe. Nie jest niczym nadzwyczajnym, że na ich obszarze są rozlokowane bazy wojskowe.
Wjazd i wyjazd do stref podlega administracyjnej kontroli. Niektóre ze stref przypominają obszar pod ścisłym nadzorem z przejściami granicznymi i punktami kontroli (np. SSE Shenzhen). Podstawą przebywania i zamieszkiwania w strefie jest meldunek wydawany przez wydział do spraw wewnętrznych danego miasta, które nią zarządza. Organizacja działalności gospodarczej w każdej ze stref należy do Biura ds. Rozwoju. Do jego zadań należy także pośredniczenie między partnerem chińskim a zagranicznym w rozmowach biznesowych. Jeśli jakaś część strefy wyspecjalizowała się sektorowo, to może być ona oddana w odrębne władanie powołanemu do tego specjalnie organowi. Dla przykładu dzielnica Shenzhen – Shekou, ze względu na dużą koncentrację firm z branży zaawansowanych technologii, podlega Radzie Zarządu Rejonu, której skład tworzą urzędnicy lokalnych organów władzy. W takiej sytuacji instytucją właściwą do załatwiania wszelkich spraw przez inwestora jest właśnie ten organ.
Niewątpliwą zaletą SSE, z punktu widzenia zagranicznego inwestora, jest to, że w ich granicach tworzone są strefy celne, funkcjonujące poza obszarem celnym Chin z o wiele korzystniejszymi regulacjami prawnymi.
Strefa Pudong
Szanghaj od zawsze był i nadal jest kosmopolitycznym miastem. Mimo tego ani na samym początku przemian gospodarczych, ani też później nie utworzono w nim specjalnej strefy ekonomicznej. Miastu nadano jedynie specjalny status miasta-prowincji, a władzę lokalną wyposażono w zdolność kreowania własnej polityki podatkowej. Dopiero w 1990 roku Rada Państwowa utworzyła po wschodniej stronie rzeki, w dzielnicy Pudong. strefę rozwoju gospodarczego. Łączy ona w sobie zarówno cechy specjalnej strefy ekonomicznej, jak i strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego. Na tle innych stref wyróżnia się rozwojem zaawansowanego przemysłu oraz rynku finansowego. To w tej części Szanghaju jest m.in. giełda i firmy z sektora hi-tech. Atrakcyjność miasta dodatkowo podnosi to, że jest ono jednym z czternastu nadmorskich miast otwartych ze strefą wolnocłową.
Strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego
Inny charakter mają 54 strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego (SRT-G). Są one stworzone wyłącznie dla firm zagranicznych z sektora zaawansowanych technologii. Mogą być odrębnymi strefami lub też działać w ramach SSE. Ich organizacja jest podobna do SSE, z tą różnicą, że władze lokalne nie muszą uzyskiwać zgody władzy centralnej dla swoich decyzji, jeśli wartość inwestycji nie przekracza 30 mln dolarów. Są one zlokalizowane w największych miastach Chin. Również one posiadają zdolność prawodawczą pod warunkiem, że jest ona zorientowana na kształtowanie rozwoju nowoczesnych technologii. Podobnie jak w SSE, także władze SRT-G mogą ustanawiać własne przywileje prawne i podatkowe dla realizacji celów, dla których taka strefa została utworzona.
Strefy wolnocłowe
Największą otwartością pod każdym względem ze wszystkich trzech typów cieszą się strefy wolnocłowe. Jest ich w Chinach 14. Zostały one utworzone w miastach portowych wzdłuż całego chińskiego wybrzeża. Miastom w związku z tym nadano status nadmorskich miast otwartych. Koncepcja ich działalności została zaczerpnięta z idei stref wolnego handlu, gdzie inwestor zagraniczny ma swobodę w prowadzeniu handlu zagranicznego, składów celnych i produkcji proeksportowej. W chińskich strefach wolnocłowych obowiązuje reguła, że wolno robić wszystko to, czego nie zabrania prawo chińskie. Dozwolony jest wolny handel, wolna wymiana z zagranicą, wolny przywóz i wywóz towarów oraz wolny wjazd i wyjazd personelu. Strefy te są nadzorowane przez chiński urząd celny.
Plusy i minusy
Pogorszenie się ogólnej koniunktury w gospodarce chińskiej odbiło się też na działalności stref. Ze wszystkich trzech typów najgorzej znoszą to SSE. Eksperci podkreślają, że problem tkwi w ograniczonej z góry przestrzeni. W efekcie pociągnęło to za sobą wzrost kosztów dzierżawy ziemi. Również koszty siły roboczej wzrosły o 20%. Chiński robotnik nie widzi problemu przed migracją zarobkową nawet w odlegle regiony kraju, jeśli w nowym miejscu uzyska lepsze warunki płacy i pracy. W przypadku zaś pracowników wykwalifikowanych oczekiwania płacowe są jeszcze większe. Do pogorszenia sytuacji SSE przyczynia się deficyt surowców energetycznych, brak jednolitej regulacji prawnej dla SSE oraz – jak podkreślają inwestorzy zagraniczni – coraz większa biurokracja.
Ponadto dekoniunktura w gospodarce chińskiej oraz na świecie obnażyła też samych inwestorów w SSE. Okazało się, że duża ich część zainstalowała maszyny, urządzenia oraz technologie przestarzałe, o niskiej jakości oraz wydajności, opierające się głównie na pracy fizycznej robotnika. Rząd też raczej nie pomaga inwestorom w strefach SSE tak, jakby tego oni oczekiwali. Rozpoczęty w latach 90. program rozwoju zachodnich i centralnych regionów kraju zadziałał raczej przeciwko nim. Inwestorzy odkryli, że taniej siły roboczej jest tu pod dostatkiem, dostęp do zasobów energetycznych nieograniczony, a obszar działania jest znacznie większy i swobodniejszy niż w tradycyjnych miejscach. Ponadto cena energii jest stała i nie jest dyktowana przez producentów energii z Hongkongu – jak to ma miejsce w przypadku SSE w Shenzhen – a ustalana przez rząd centralny w Pekinie. Dlatego zachodnie rejony kraju stają się coraz bardziej atrakcyjne, co w efekcie podnosi konkurencję. Małe miasta, takie jak Liuzhou w Regionie Autonomicznym Guangxi, które dotychczas słyszały o inwestorach głównie z przekazów prasowych, dziś ogłaszają własne programy inwestycyjne i mogą wybierać spośród ofert, przeznaczając jednocześnie miliony dolarów na inwestycje w najnowszą infrastrukturę. Najlepiej zawirowania w chińskiej gospodarce znoszą strefy wolnocłowe i strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego. Takie miasta jak Dalian czy Qingdao rozwijają się bez przeszkód, a wartość inwestycji bezpośrednich rośnie rocznie o kilkanaście procent. Rewizja rządowej strategii dla stref gospodarczych dokonana w ostatnich miesiącach wskazuje nowe trendy. Dziś dla rządu priorytetem są inwestycje przynoszące największą wartość dodaną oraz proekologiczne. Zarządcy stref modyfikują założenia prawne i ekonomiczne oraz opracowują nowe programy inwestorskie. Tym razem dobry inwestor, to taki, który nie tylko wniesie kapitał i technologię, ale będzie chciał się z nią podzielić z partnerem chińskim, a zwłaszcza z chińskim naukowcami. Nie oznacza to bynajmniej, że każdy inny inwestor nieposiadający najnowszej technologii oraz niebędący rekinem biznesu nie jest mile widziany. Należy jednak przed podjęciem decyzji rozpoznać dokładnie teren, by znaleźć taki obszar, w którym ten rodzaj działalności ma rację bytu. Gdyby nie udało się takiego znaleźć, to można działać w każdej strefie. Bo to inwestor ma swobodę decyzji. Mimo to trzeba się liczyć z tym, że preferowany będzie przede wszystkim inwestor branżowy (jeśli strefa się specjalizuje), a dla nas miejsce się znajdzie, o ile nasz biznesplan będzie miał wartość rynkową dla władzy lokalnej.
http://rynkizagraniczne.pl/?pid=news&docid=69873 -
Specjalne Strefy Ekonomiczne (SSE) w Chinach
Autor: Jacek Strzelecki
Wolność gospodarcza w Chinach jest administracyjnie ograniczona i sterowana. Są jednak takie miejsca, w których działalność gospodarcza zbliżona jest do standardów wolnorynkowych – to strefy rozwoju gospodarczego. Wybór spośród trzech ich typów zależy od celów biznesowych zagranicznego inwestora, a nie decyzji chińskiego urzędnika.
Łącznie wszystkich stref we wszystkich trzech kategoriach jest 74. Zagraniczny inwestor ma – z pewnymi wyjątkami – swobodę ich wyboru. Została ona zagwarantowana już na samym początku reform gospodarczych w 1978 roku przez ojca chińskich przemian – Deng Xiaopinga, który stwierdził wówczas, że „nieważne, czy kot jest biały, czy czarny, byleby łapał myszy”. Taka polityka gospodarcza miała na celu przyciągnięcie maksymalnie dużej liczby inwestorów z różnych branż. Trzydzieści lat reform pokazało, że założenie było słuszne. Obecnie rząd w Pekinie prowadzi politykę inwestowania zgodnie z wykorzystaniem właściwości naturalnych danego miejsca i w oparciu o proekologiczny cykl produkcyjny. Ponadto szczególną uwagę skupia na prowincjach położonych w głębi kraju, oferując potencjalnym inwestorom szereg przywilejów. W przypadku stref należy pamiętać, że choć są one do siebie pod wieloma względami podobne, to mają różnice prawne, organizacyjne oraz finansowe. Trzeba też wiedzieć, że raz przyjęta strategia gospodarcza dla stref nie jest stała. Średnio co dziesięć lat dostosowuje się ją do zmieniających się warunków rynkowych i konkurencji. A jeśli strefa jest specjalistyczna, rewizja koncepcji jej działania ma miejsce jeszcze częściej.
Specjalne strefy ekonomiczne
Według prawa chińskiego Specjalna Strefa Ekonomiczna (SSE) (po chińsku jingji tequ, czyt. dzingdzi tche ćsi) to wydzielone terytorium państwa, na którego obszarze dla zagranicznych i lokalnych przedsiębiorców funkcjonują specjalne, ulgowe warunki gospodarcze, stwarzające dogodny klimat dla inwestycji. Preferencyjne traktowanie przejawia się w systemie ulg celnych, wizowych, dzierżawie gruntu, w sferze walutowej, warunków pracy oraz zatrudnienia. Obecnie na terytorium Chin istnieje pięć takich stref: Shenzhen, Zhuhai, Shantou, Xiamen i Hainan. Mimo przyjętej zasady swobody wyboru, to na inwestycje w strefie ma szansę przede wszystkim ten inwestor, który: – oprócz kapitału wnosi technologię oraz nowoczesny system zarządzania;
– wykształci wykwalifikowaną kadrę;
– efektywnie wykorzysta zasoby naturalne;
– przestrzega i stosuje nowoczesne standardy ekologiczne;
– będzie otwarty na współpracę z lokalnym chińskim partnerem w biznesie.
W prawie chińskim nie ma jednego aktu prawnego dotyczącego SSE. Status, prawa i obowiązki inwestorów oraz organów zarządzających strefą reguluje blisko 30 aktów prawnych różnego rzędu. Dodatkowo lokalne parlamenty prowincji, w których są strefy, posiadają prawo wydawania własnych przepisów, z tym że wymagają one zatwierdzenia przez władze centralne w Pekinie. Mogą one inaczej ustalać ulgi w stosunku do tego, co gwarantuje prawo ogólnokrajowe.
Jak działają SSE?
Specjalne strefy ekonomiczne są to specyficzne jednostki administracyjno-gospodarcze, które względem innych obszarów Chin – w tym i prowincji – charakteryzują się dużą autonomią zarówno na gruncie gospodarczym, jak i politycznym. Stąd często przez ekspertów określane są jako regiony wewnętrzne. I trudno temu stwierdzeniu zaprzeczyć. Organem zwierzchnim dla wszystkich SSE jest Kancelaria Rady Państwowej ds. SSE. Do jej zadań należy opracowywanie wytycznych politycznych oraz nadzorowanie ich wykonania. Te wskazówki dla inwestorów są bardzo ważne, bowiem one wyznaczają trendy w rozwoju stref nie tylko na rok naprzód, ale na najbliższe 5-10 lat. W każdej z prowincji, w której są strefy, zadania Kancelarii realizuje Komitet ds. Zarządzania SSE, który sprawuje bieżący nadzór nad strefami poprzez opracowywanie planów rozwoju, rozpatrywanie i zatwierdzanie wniosków projektów inwestycyjnych oraz prowadzi rejestrację działań inwestycyjnych. Komitety mogą działać jako byty samodzielne lub wyodrębnione z organów władzy prowincji. Komitet decyduje w SSE o sprawach socjalnych, ochrony zdrowia, porządku publicznego, a także kulturalnych. Strefy od strony polityczno-administracyjnej mają władzę ustawodawczą (Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych), władzę wykonawczą (Rząd) oraz sądowniczą. Działają także organizacje partyjne i związki zawodowe. Nie jest niczym nadzwyczajnym, że na ich obszarze są rozlokowane bazy wojskowe.
Wjazd i wyjazd do stref podlega administracyjnej kontroli. Niektóre ze stref przypominają obszar pod ścisłym nadzorem z przejściami granicznymi i punktami kontroli (np. SSE Shenzhen). Podstawą przebywania i zamieszkiwania w strefie jest meldunek wydawany przez wydział do spraw wewnętrznych danego miasta, które nią zarządza. Organizacja działalności gospodarczej w każdej ze stref należy do Biura ds. Rozwoju. Do jego zadań należy także pośredniczenie między partnerem chińskim a zagranicznym w rozmowach biznesowych. Jeśli jakaś część strefy wyspecjalizowała się sektorowo, to może być ona oddana w odrębne władanie powołanemu do tego specjalnie organowi. Dla przykładu dzielnica Shenzhen – Shekou, ze względu na dużą koncentrację firm z branży zaawansowanych technologii, podlega Radzie Zarządu Rejonu, której skład tworzą urzędnicy lokalnych organów władzy. W takiej sytuacji instytucją właściwą do załatwiania wszelkich spraw przez inwestora jest właśnie ten organ.
Niewątpliwą zaletą SSE, z punktu widzenia zagranicznego inwestora, jest to, że w ich granicach tworzone są strefy celne, funkcjonujące poza obszarem celnym Chin z o wiele korzystniejszymi regulacjami prawnymi.
Strefa Pudong
Szanghaj od zawsze był i nadal jest kosmopolitycznym miastem. Mimo tego ani na samym początku przemian gospodarczych, ani też później nie utworzono w nim specjalnej strefy ekonomicznej. Miastu nadano jedynie specjalny status miasta-prowincji, a władzę lokalną wyposażono w zdolność kreowania własnej polityki podatkowej. Dopiero w 1990 roku Rada Państwowa utworzyła po wschodniej stronie rzeki, w dzielnicy Pudong. strefę rozwoju gospodarczego. Łączy ona w sobie zarówno cechy specjalnej strefy ekonomicznej, jak i strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego. Na tle innych stref wyróżnia się rozwojem zaawansowanego przemysłu oraz rynku finansowego. To w tej części Szanghaju jest m.in. giełda i firmy z sektora hi-tech. Atrakcyjność miasta dodatkowo podnosi to, że jest ono jednym z czternastu nadmorskich miast otwartych ze strefą wolnocłową.
Strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego
Inny charakter mają 54 strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego (SRT-G). Są one stworzone wyłącznie dla firm zagranicznych z sektora zaawansowanych technologii. Mogą być odrębnymi strefami lub też działać w ramach SSE. Ich organizacja jest podobna do SSE, z tą różnicą, że władze lokalne nie muszą uzyskiwać zgody władzy centralnej dla swoich decyzji, jeśli wartość inwestycji nie przekracza 30 mln dolarów. Są one zlokalizowane w największych miastach Chin. Również one posiadają zdolność prawodawczą pod warunkiem, że jest ona zorientowana na kształtowanie rozwoju nowoczesnych technologii. Podobnie jak w SSE, także władze SRT-G mogą ustanawiać własne przywileje prawne i podatkowe dla realizacji celów, dla których taka strefa została utworzona.
Strefy wolnocłowe
Największą otwartością pod każdym względem ze wszystkich trzech typów cieszą się strefy wolnocłowe. Jest ich w Chinach 14. Zostały one utworzone w miastach portowych wzdłuż całego chińskiego wybrzeża. Miastom w związku z tym nadano status nadmorskich miast otwartych. Koncepcja ich działalności została zaczerpnięta z idei stref wolnego handlu, gdzie inwestor zagraniczny ma swobodę w prowadzeniu handlu zagranicznego, składów celnych i produkcji proeksportowej. W chińskich strefach wolnocłowych obowiązuje reguła, że wolno robić wszystko to, czego nie zabrania prawo chińskie. Dozwolony jest wolny handel, wolna wymiana z zagranicą, wolny przywóz i wywóz towarów oraz wolny wjazd i wyjazd personelu. Strefy te są nadzorowane przez chiński urząd celny.
Plusy i minusy
Pogorszenie się ogólnej koniunktury w gospodarce chińskiej odbiło się też na działalności stref. Ze wszystkich trzech typów najgorzej znoszą to SSE. Eksperci podkreślają, że problem tkwi w ograniczonej z góry przestrzeni. W efekcie pociągnęło to za sobą wzrost kosztów dzierżawy ziemi. Również koszty siły roboczej wzrosły o 20%. Chiński robotnik nie widzi problemu przed migracją zarobkową nawet w odlegle regiony kraju, jeśli w nowym miejscu uzyska lepsze warunki płacy i pracy. W przypadku zaś pracowników wykwalifikowanych oczekiwania płacowe są jeszcze większe. Do pogorszenia sytuacji SSE przyczynia się deficyt surowców energetycznych, brak jednolitej regulacji prawnej dla SSE oraz – jak podkreślają inwestorzy zagraniczni – coraz większa biurokracja.
Ponadto dekoniunktura w gospodarce chińskiej oraz na świecie obnażyła też samych inwestorów w SSE. Okazało się, że duża ich część zainstalowała maszyny, urządzenia oraz technologie przestarzałe, o niskiej jakości oraz wydajności, opierające się głównie na pracy fizycznej robotnika. Rząd też raczej nie pomaga inwestorom w strefach SSE tak, jakby tego oni oczekiwali. Rozpoczęty w latach 90. program rozwoju zachodnich i centralnych regionów kraju zadziałał raczej przeciwko nim. Inwestorzy odkryli, że taniej siły roboczej jest tu pod dostatkiem, dostęp do zasobów energetycznych nieograniczony, a obszar działania jest znacznie większy i swobodniejszy niż w tradycyjnych miejscach. Ponadto cena energii jest stała i nie jest dyktowana przez producentów energii z Hongkongu – jak to ma miejsce w przypadku SSE w Shenzhen – a ustalana przez rząd centralny w Pekinie. Dlatego zachodnie rejony kraju stają się coraz bardziej atrakcyjne, co w efekcie podnosi konkurencję. Małe miasta, takie jak Liuzhou w Regionie Autonomicznym Guangxi, które dotychczas słyszały o inwestorach głównie z przekazów prasowych, dziś ogłaszają własne programy inwestycyjne i mogą wybierać spośród ofert, przeznaczając jednocześnie miliony dolarów na inwestycje w najnowszą infrastrukturę. Najlepiej zawirowania w chińskiej gospodarce znoszą strefy wolnocłowe i strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego. Takie miasta jak Dalian czy Qingdao rozwijają się bez przeszkód, a wartość inwestycji bezpośrednich rośnie rocznie o kilkanaście procent. Rewizja rządowej strategii dla stref gospodarczych dokonana w ostatnich miesiącach wskazuje nowe trendy. Dziś dla rządu priorytetem są inwestycje przynoszące największą wartość dodaną oraz proekologiczne. Zarządcy stref modyfikują założenia prawne i ekonomiczne oraz opracowują nowe programy inwestorskie. Tym razem dobry inwestor, to taki, który nie tylko wniesie kapitał i technologię, ale będzie chciał się z nią podzielić z partnerem chińskim, a zwłaszcza z chińskim naukowcami. Nie oznacza to bynajmniej, że każdy inny inwestor nieposiadający najnowszej technologii oraz niebędący rekinem biznesu nie jest mile widziany. Należy jednak przed podjęciem decyzji rozpoznać dokładnie teren, by znaleźć taki obszar, w którym ten rodzaj działalności ma rację bytu. Gdyby nie udało się takiego znaleźć, to można działać w każdej strefie. Bo to inwestor ma swobodę decyzji. Mimo to trzeba się liczyć z tym, że preferowany będzie przede wszystkim inwestor branżowy (jeśli strefa się specjalizuje), a dla nas miejsce się znajdzie, o ile nasz biznesplan będzie miał wartość rynkową dla władzy lokalnej.
Źródło: http://Rynki24.plTen post został edytowany przez Autora dnia 11.05.14 o godzinie 16:30 -
Akademia Rynków Zagranicznych Rynki24.pl
Strefy pod specjalnym nadzorem
Autor: Jacek Strzelecki
http://www.rynkizagraniczne.pl/?pid=news&docid=69873
Wolność gospodarcza w Chinach jest administracyjnie ograniczona i sterowana. Są jednak takie miejsca, w których działalność gospodarcza zbliżona jest do standardów wolnorynkowych – to strefy rozwoju gospodarczego. Wybór spośród trzech ich typów zależy od celów biznesowych zagranicznego inwestora, a nie decyzji chińskiego urzędnika.
Łącznie wszystkich stref we wszystkich trzech kategoriach jest 74. Zagraniczny inwestor ma – z pewnymi wyjątkami – swobodę ich wyboru. Została ona zagwarantowana już na samym początku reform gospodarczych w 1978 roku przez ojca chińskich przemian – Deng Xiaopinga, który stwierdził wówczas, że „nieważne, czy kot jest biały, czy czarny, byleby łapał myszy”. Taka polityka gospodarcza miała na celu przyciągnięcie maksymalnie dużej liczby inwestorów z różnych branż. Trzydzieści lat reform pokazało, że założenie było słuszne. Obecnie rząd w Pekinie prowadzi politykę inwestowania zgodnie z wykorzystaniem właściwości naturalnych danego miejsca i w oparciu o proekologiczny cykl produkcyjny. Ponadto szczególną uwagę skupia na prowincjach położonych w głębi kraju, oferując potencjalnym inwestorom szereg przywilejów. W przypadku stref należy pamiętać, że choć są one do siebie pod wieloma względami podobne, to mają różnice prawne, organizacyjne oraz finansowe. Trzeba też wiedzieć, że raz przyjęta strategia gospodarcza dla stref nie jest stała. Średnio co dziesięć lat dostosowuje się ją do zmieniających się warunków rynkowych i konkurencji. A jeśli strefa jest specjalistyczna, rewizja koncepcji jej działania ma miejsce jeszcze częściej.
Specjalne strefy ekonomiczne
Według prawa chińskiego Specjalna Strefa Ekonomiczna (SSE) (po chińsku jingji tequ, czyt. dzingdzi tche ćsi) to wydzielone terytorium państwa, na którego obszarze dla zagranicznych i lokalnych przedsiębiorców funkcjonują specjalne, ulgowe warunki gospodarcze, stwarzające dogodny klimat dla inwestycji. Preferencyjne traktowanie przejawia się w systemie ulg celnych, wizowych, dzierżawie gruntu, w sferze walutowej, warunków pracy oraz zatrudnienia. Obecnie na terytorium Chin istnieje pięć takich stref: Shenzhen, Zhuhai, Shantou, Xiamen i Hainan. Mimo przyjętej zasady swobody wyboru, to na inwestycje w strefie ma szansę przede wszystkim ten inwestor, który: – oprócz kapitału wnosi technologię oraz nowoczesny system zarządzania;
– wykształci wykwalifikowaną kadrę;
– efektywnie wykorzysta zasoby naturalne;
– przestrzega i stosuje nowoczesne standardy ekologiczne;
– będzie otwarty na współpracę z lokalnym chińskim partnerem w biznesie.
W prawie chińskim nie ma jednego aktu prawnego dotyczącego SSE. Status, prawa i obowiązki inwestorów oraz organów zarządzających strefą reguluje blisko 30 aktów prawnych różnego rzędu. Dodatkowo lokalne parlamenty prowincji, w których są strefy, posiadają prawo wydawania własnych przepisów, z tym że wymagają one zatwierdzenia przez władze centralne w Pekinie. Mogą one inaczej ustalać ulgi w stosunku do tego, co gwarantuje prawo ogólnokrajowe.
Jak działają SSE?
Specjalne strefy ekonomiczne są to specyficzne jednostki administracyjno-gospodarcze, które względem innych obszarów Chin – w tym i prowincji – charakteryzują się dużą autonomią zarówno na gruncie gospodarczym, jak i politycznym. Stąd często przez ekspertów określane są jako regiony wewnętrzne. I trudno temu stwierdzeniu zaprzeczyć. Organem zwierzchnim dla wszystkich SSE jest Kancelaria Rady Państwowej ds. SSE. Do jej zadań należy opracowywanie wytycznych politycznych oraz nadzorowanie ich wykonania. Te wskazówki dla inwestorów są bardzo ważne, bowiem one wyznaczają trendy w rozwoju stref nie tylko na rok naprzód, ale na najbliższe 5-10 lat. W każdej z prowincji, w której są strefy, zadania Kancelarii realizuje Komitet ds. Zarządzania SSE, który sprawuje bieżący nadzór nad strefami poprzez opracowywanie planów rozwoju, rozpatrywanie i zatwierdzanie wniosków projektów inwestycyjnych oraz prowadzi rejestrację działań inwestycyjnych. Komitety mogą działać jako byty samodzielne lub wyodrębnione z organów władzy prowincji. Komitet decyduje w SSE o sprawach socjalnych, ochrony zdrowia, porządku publicznego, a także kulturalnych. Strefy od strony polityczno-administracyjnej mają władzę ustawodawczą (Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych), władzę wykonawczą (Rząd) oraz sądowniczą. Działają także organizacje partyjne i związki zawodowe. Nie jest niczym nadzwyczajnym, że na ich obszarze są rozlokowane bazy wojskowe.
Wjazd i wyjazd do stref podlega administracyjnej kontroli. Niektóre ze stref przypominają obszar pod ścisłym nadzorem z przejściami granicznymi i punktami kontroli (np. SSE Shenzhen). Podstawą przebywania i zamieszkiwania w strefie jest meldunek wydawany przez wydział do spraw wewnętrznych danego miasta, które nią zarządza. Organizacja działalności gospodarczej w każdej ze stref należy do Biura ds. Rozwoju. Do jego zadań należy także pośredniczenie między partnerem chińskim a zagranicznym w rozmowach biznesowych. Jeśli jakaś część strefy wyspecjalizowała się sektorowo, to może być ona oddana w odrębne władanie powołanemu do tego specjalnie organowi. Dla przykładu dzielnica Shenzhen – Shekou, ze względu na dużą koncentrację firm z branży zaawansowanych technologii, podlega Radzie Zarządu Rejonu, której skład tworzą urzędnicy lokalnych organów władzy. W takiej sytuacji instytucją właściwą do załatwiania wszelkich spraw przez inwestora jest właśnie ten organ.
Niewątpliwą zaletą SSE, z punktu widzenia zagranicznego inwestora, jest to, że w ich granicach tworzone są strefy celne, funkcjonujące poza obszarem celnym Chin z o wiele korzystniejszymi regulacjami prawnymi.
Strefa Pudong
Szanghaj od zawsze był i nadal jest kosmopolitycznym miastem. Mimo tego ani na samym początku przemian gospodarczych, ani też później nie utworzono w nim specjalnej strefy ekonomicznej. Miastu nadano jedynie specjalny status miasta-prowincji, a władzę lokalną wyposażono w zdolność kreowania własnej polityki podatkowej. Dopiero w 1990 roku Rada Państwowa utworzyła po wschodniej stronie rzeki, w dzielnicy Pudong. strefę rozwoju gospodarczego. Łączy ona w sobie zarówno cechy specjalnej strefy ekonomicznej, jak i strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego. Na tle innych stref wyróżnia się rozwojem zaawansowanego przemysłu oraz rynku finansowego. To w tej części Szanghaju jest m.in. giełda i firmy z sektora hi-tech. Atrakcyjność miasta dodatkowo podnosi to, że jest ono jednym z czternastu nadmorskich miast otwartych ze strefą wolnocłową.
Strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego
Inny charakter mają 54 strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego (SRT-G). Są one stworzone wyłącznie dla firm zagranicznych z sektora zaawansowanych technologii. Mogą być odrębnymi strefami lub też działać w ramach SSE. Ich organizacja jest podobna do SSE, z tą różnicą, że władze lokalne nie muszą uzyskiwać zgody władzy centralnej dla swoich decyzji, jeśli wartość inwestycji nie przekracza 30 mln dolarów. Są one zlokalizowane w największych miastach Chin. Również one posiadają zdolność prawodawczą pod warunkiem, że jest ona zorientowana na kształtowanie rozwoju nowoczesnych technologii. Podobnie jak w SSE, także władze SRT-G mogą ustanawiać własne przywileje prawne i podatkowe dla realizacji celów, dla których taka strefa została utworzona.
Strefy wolnocłowe
Największą otwartością pod każdym względem ze wszystkich trzech typów cieszą się strefy wolnocłowe. Jest ich w Chinach 14. Zostały one utworzone w miastach portowych wzdłuż całego chińskiego wybrzeża. Miastom w związku z tym nadano status nadmorskich miast otwartych. Koncepcja ich działalności została zaczerpnięta z idei stref wolnego handlu, gdzie inwestor zagraniczny ma swobodę w prowadzeniu handlu zagranicznego, składów celnych i produkcji proeksportowej. W chińskich strefach wolnocłowych obowiązuje reguła, że wolno robić wszystko to, czego nie zabrania prawo chińskie. Dozwolony jest wolny handel, wolna wymiana z zagranicą, wolny przywóz i wywóz towarów oraz wolny wjazd i wyjazd personelu. Strefy te są nadzorowane przez chiński urząd celny.
Plusy i minusy
Pogorszenie się ogólnej koniunktury w gospodarce chińskiej odbiło się też na działalności stref. Ze wszystkich trzech typów najgorzej znoszą to SSE. Eksperci podkreślają, że problem tkwi w ograniczonej z góry przestrzeni. W efekcie pociągnęło to za sobą wzrost kosztów dzierżawy ziemi. Również koszty siły roboczej wzrosły o 20%. Chiński robotnik nie widzi problemu przed migracją zarobkową nawet w odlegle regiony kraju, jeśli w nowym miejscu uzyska lepsze warunki płacy i pracy. W przypadku zaś pracowników wykwalifikowanych oczekiwania płacowe są jeszcze większe. Do pogorszenia sytuacji SSE przyczynia się deficyt surowców energetycznych, brak jednolitej regulacji prawnej dla SSE oraz – jak podkreślają inwestorzy zagraniczni – coraz większa biurokracja.
Ponadto dekoniunktura w gospodarce chińskiej oraz na świecie obnażyła też samych inwestorów w SSE. Okazało się, że duża ich część zainstalowała maszyny, urządzenia oraz technologie przestarzałe, o niskiej jakości oraz wydajności, opierające się głównie na pracy fizycznej robotnika. Rząd też raczej nie pomaga inwestorom w strefach SSE tak, jakby tego oni oczekiwali. Rozpoczęty w latach 90. program rozwoju zachodnich i centralnych regionów kraju zadziałał raczej przeciwko nim. Inwestorzy odkryli, że taniej siły roboczej jest tu pod dostatkiem, dostęp do zasobów energetycznych nieograniczony, a obszar działania jest znacznie większy i swobodniejszy niż w tradycyjnych miejscach. Ponadto cena energii jest stała i nie jest dyktowana przez producentów energii z Hongkongu – jak to ma miejsce w przypadku SSE w Shenzhen – a ustalana przez rząd centralny w Pekinie. Dlatego zachodnie rejony kraju stają się coraz bardziej atrakcyjne, co w efekcie podnosi konkurencję. Małe miasta, takie jak Liuzhou w Regionie Autonomicznym Guangxi, które dotychczas słyszały o inwestorach głównie z przekazów prasowych, dziś ogłaszają własne programy inwestycyjne i mogą wybierać spośród ofert, przeznaczając jednocześnie miliony dolarów na inwestycje w najnowszą infrastrukturę. Najlepiej zawirowania w chińskiej gospodarce znoszą strefy wolnocłowe i strefy rozwoju technologiczno-gospodarczego. Takie miasta jak Dalian czy Qingdao rozwijają się bez przeszkód, a wartość inwestycji bezpośrednich rośnie rocznie o kilkanaście procent. Rewizja rządowej strategii dla stref gospodarczych dokonana w ostatnich miesiącach wskazuje nowe trendy. Dziś dla rządu priorytetem są inwestycje przynoszące największą wartość dodaną oraz proekologiczne. Zarządcy stref modyfikują założenia prawne i ekonomiczne oraz opracowują nowe programy inwestorskie. Tym razem dobry inwestor, to taki, który nie tylko wniesie kapitał i technologię, ale będzie chciał się z nią podzielić z partnerem chińskim, a zwłaszcza z chińskim naukowcami. Nie oznacza to bynajmniej, że każdy inny inwestor nieposiadający najnowszej technologii oraz niebędący rekinem biznesu nie jest mile widziany. Należy jednak przed podjęciem decyzji rozpoznać dokładnie teren, by znaleźć taki obszar, w którym ten rodzaj działalności ma rację bytu. Gdyby nie udało się takiego znaleźć, to można działać w każdej strefie. Bo to inwestor ma swobodę decyzji. Mimo to trzeba się liczyć z tym, że preferowany będzie przede wszystkim inwestor branżowy (jeśli strefa się specjalizuje), a dla nas miejsce się znajdzie, o ile nasz biznesplan będzie miał wartość rynkową dla władzy lokalnej.
http://www.rynkizagraniczne.pl/?pid=news&docid=69873 -
Planowanie podróży
Sezon turystyczny trwa od maja do października, chociaż można zwiedzać Ułan-Bator o każdej porze roku, aczkolwiek zimy są bardzo mroźne. Szczyt sezonu turystycznego w Mongolii przypada w lipcu i sierpniu. Najodpowiedniejszym okresem na zwiedzanie Mongolii jest miesiąc lipiec w którym 11-13 lipca odbywa się najciekawsza impreza sportowa i zarazem ludowa tzw. „Naadam”. Na początku lipca pogoda sprzyja w północnej części kraju, natomiast na Gobi jest wtedy za gorąco. Najlepszymi miesiącami podróżowania po Gobi są wrzesień i październik. Sierpień jest najbardziej deszczowym miesiącem i również porą największych upałów. Najlepszą porą na podróż jest okres między połową czerwca, a połową sierpnia. W czerwcu przyroda, ożywiona zimowymi opadami w pełni rozkwita, a letnie dni są już ciepłe. W połowie lipca zaczynają się letnie upały, które trwają mniej więcej do połowy sierpnia. Od połowy sierpnia aż do początku października, warunki pogodowe znów są dla turystów korzystne. Zima sucha i surowa z dużymi opadami śniegu praktycznie uniemożliwia jakiekolwiek poruszanie się po kraju.
Mapy
Jeżeli państwo podróżujecie samotnie to konieczne są mapy Mongolii. W Mongolii mapy sprzedawane są jedynie w Ułan-Bator w księgarniach lub w ulicznych straganach. Najlepsze stragany z książkami znajdują się na ul. Khudaldaany (zapytać o Urt Cagaanem).
Najbardziej szczegółowa mapa Mongolii w skali 1:3 000 000 wydana w 1985 r. bez nazwy można nabyć tam na miejscu.
Inne mapy dostępne:
Narodowy Atłas MRL w języku mongolskim. Wydany w 1990 roku przez Akademii Nauk Mongolii i Rosji,
Mapa turystyczna Mongolii. Autor A. Sainbuyan, Skala: 1:3 000 000, rozmiar 84x108 cm, wydana w 11990r przez Zakład kartografii Państwowego Urzędu Geodezji i Kartografii w Ułan-Bator.
Mapa fizyczna Mongolii. Skala: 1:3 000 000, wydana w 1995 roku przez Zakład kartografii Państwowego Urzędu Geodezji i Kartografii w Ułan-Bator.
Road Network of the MPR. Skala: 1:300000, wydana w 1986r.
Giude map to Harhorum. Autor: C. Ojunczimeg, Skala:1:1000000, wydana w 1997r przez Zakład kartografii PUGK.
Tourist map of Ulaanbaatar. 1997r.
Mapa Ułan-Bator w języku rosyjski, Autor G.Suren, wydana w 1987r.
Mapa turystyczna Ułan-Bator” w mongolskim, rosyjskim, wydana w 1979 r, autor Sandzaadżamc, skala; 1;12000000,
Atlas Turystyczny MRL w języku rosyjskim, wydany przez „Dżuulczin w 1972 roku. Autor Cegmid. Sz.
Dokumenty uprawniające wjazd
Obywatele polscy jadący do Mongolii mają obowiązek wizowy. Wiza to osobny dokument, który upoważnia posiadacza do wjazdu na teren Mongolii i przebywanie tam przez ściśle określony w tym dokumencie okres czasu (do 3 mc). Na szczęście, w przypadku Mongolii nie ma problemów z jej uzyskaniem, wystarczy wypełnić wniosek i złożyć go z ważnym paszportem (data ważności minimum 6 mc do przodu) oraz 1 zdjęciem w Ambasadzie Mongolii w Warszawie osobiście z uprzednim umówieniem spotkania (ul. Rejtana 15 m.16, Warszawa, Tel.: +(48 22) 849 93 91). Wnioski składa się w godz. 08.30-12.00, paszporty z wizami można odbierać o 14.30. Jeżeli komuś bardzo zależy otrzymać w tym samym dniu i taka wiza w trybie przyspieszonym kosztuje znacznie drożej. Zwykle czas oczekiwania na wizę wynosi około 3 dni. Wiza turystyczna ważna jest do 90 dni i kosztuje 47$. Dla grup powyżej 10 osób na podstawie przedłożonego zaproszenia z Mongolii ambasador może podjąć decyzję o obniżeniu opłaty do 27$.
Na podstawie wykupionego uprzednio biletu środku transportu i ważnej wizy kraju docelowego można bez trudu uzyskać wizę tranzytową uprawniającą zatrzymywaniu się na terenie Mongolii do 48 godzin, oczywiście po uiszczeniu należnej opłaty –15$.
Obcokrajowcy, którzy mają zostać w Mongolii więcej niż 30 dni, muszą się zarejestrować w Centrum Rejestracji i Informacji Obywateli przy Komendzie Głównej Policji w ciągu 10 dni po przyjeździe. Osoby, które nie przestrzegają tego przepisu mogą być zatrzymane przy wyjeździe, mogą zapłacić grzywnę w wysokości co najmniej 75$ a także mogą mieć zakaz wjazdu na jakiś czas. Biorąc pod uwagę fakt, że okres jednego miesiąca jest może być niewystarczający dla większości turystów podróżujących po Mongolii, prawdopodobna jest konieczność jej przedłużenia. W razie potrzeby należy złożyć podanie do wydziału paszportu i wiz Ministerstwa Spraw Zagranicznych z siedzibą przy al. Pokoju ( Ench Taiwany Urgun Czuluu), szary budynek w południowym wschodzie placu Suche-Batora. Wejście do tego wydziału jest ze strony południowej i czynny w poniedziałek – piątek 9,00-12,00; Opłata wynosi 15 $ za pierwsze 7 dni, i za każdy następny dzień 2 $, maksymalnie do 30 dni. Do podania należy dołączyć 1 zdjęcie, cała procedura zabiera do jednego dnia i nie jest wcale kłopotliwa.
Prawo jazdy i zezwolenia
Polskie czy międzynarodowe prawo jazdy niestety nie jest honorowane w Mongolii. Jeżeli planujemy wynajęcie samochodu, należy zabrać ze sobą krajowe prawo jazdy i na jego podstawie można ubiegać się o wydanie czasowego mongolskiego prawa jazdy w Policji drogowej w Ułan-Bator. Wraz z prawem jazdy należy złożyć jedno zdjęcie, paszport i opłacić 50-60 $. Mongolskie prawo jazdy ma załącznik tzw. talon w którym są wyszczególnione różne wykroczenia drogowe. Jeżeli złamiecie przepisy ruchu drogowego to zamiast zapłaty mandatu policjanci dziurkują talon w odpowiedniej rubryce i pouczają kierowcę. Takie wydarzenia mogą się zdarzyć do trzech razy i powyżej tego niestety zatrzymują prawo jazdy i trzeba będzie zdawać ponownie egzamin.
Przepisy celne i dewizowe
Obywatel Polski może wywieźć bez zezwolenia dewizy do wartości 5000 ECU, zgłaszając jedynie ustnie ten fakt w urzędzie celnym. Wywóz większej ilości dewiz niż wyżej wymienione wymaga zezwolenia banku. Przywóz zagranicznych środków płatniczych do Mongolii jest dozwolony bez ograniczeń. Cudzoziemcy powinni zgłaszać przywóz środków płatniczych w deklaracji celnej i żądać jej potwierdzenia w urzędzie celnym przez celnika. Cudzoziemiec nie może wywieźć waluty mongolskiej ale może dewizy do kwoty zapisanej w deklaracji celnej i potwierdzonej przez urząd celny przy przyjeździe do Mongolii. Podróżny przyjeżdżający do Mongolii może przywieźć bez cła i pozwolenia rzeczy osobistego użytku niezbędne w czasie podróży, wyroby spirytusowe, winiarskie i tytoniowe w ilości: 400 papierosów, dwa litry wina, litr mocniejszego alkoholu oraz 250 ml perfum. Przedmioty wartościowe (np. komputer, kamera, aparat fotograficzny) lepiej zgłosić przy wjeździe.
Pieniądze
Mongolia jest krajem tanim dla turystów z Zachodu. Dla Polaków sytuacja przedstawia się nieco mniej korzystnie, chociaż bez trudu można znaleźć schludny pokój za 5 $ (ok. 20 zł) od osoby, a cena obfitego posiłku w restauracji rzadko kiedy przekracza 8000 T. Transport jest tani, przejazd w miejskim autobusie, trolejbusie czy mikrobusie kosztuje 200 T. Ograniczając nieco wydatki, można bez trudu zmieścić się w 10 $ (ok. 40 zł) dziennie.
Waluta Mongolii
Walutą Mongolii jest tugrug (T), który dzieli się na sto mungów. W obiegu są banknoty o nominałach 1, 5, 10, 20, 50, 100, 500, 1000, 5000 i 10000 tugrugów oraz monety o nominałach 10, 20, 50, 100, 200 tugrugów. Rozmienianie banknotów o wysokich nominałach nie stanowi problemu.
Wymiana waluty
Mongolski tugrug był tzw. walutą miękką, co oznacza, że kurs jego wymiany ustalany był w sposób sztuczny, przez rząd. Od czasu, kiedy w 1993 roku Centralny Bank Mongolii „Mongol Bank” wprowadził płynący kurs walut w stosunku do tugrugów, on lepiej odzwierciedla zmiany kursu na międzynarodowym rynku walutowym. Ponieważ obrót mongolskimi tugrugami na rynkach walutowych jest niemożliwy, a waluty tej nie wolno wywozić z Mongolii i nie ma możliwości zaopatrzenia się w tę walutę poza granicami Mongolii, a turysta jest zobowiązany zgłaszać wwożonej waluty na granicy. Kurs wymiany nie wszędzie jest taki sam.
W Mongolii teoretycznie waluty można wymienić we wszystkich bankach i ich oddziałach, ale oprócz Ułan-Bator i większych miast, na terenie całego kraju jest to niemożliwie.
Chadaldaa, Chugdżlyn Bank (Bank Handlu i Rozwoju) jest najlepszym miejscem wymiany waluty. To jest duży współczesny budynek na rogu ul. Chudaldaany i Baga toiruu. Jego punkt wymiany (kantor) znajduje się na półpiętrze od ul. Chudaldaany i jest czynny w poniedziałek- piątek 10-17 z przerwą na obiad 13-14, sobotę 10-12;
Bank ten nie pobierze żadnej prowizji przy wymianie dolarowych czeków podróżnych American Express, Thomas Cook, Visa i MasterCard ( w tej chwili jedynie akceptowane), lub dolarów amerykańskich i walut wymienialnych na tugrugi. Przy wymianie dolarowych czeków podróżnych na dolary, pobiera prowizję w wysokości 2% i płacąc 4% prowizję możecie państwo otrzymać gotówkę w dolarach ze swej karty kredytowej Visa, American Express, MasterCard i JCB. Tel: 327029;
Drugim dobrze prosperującym bankiem jest prywatny bank Golomt mieszczący się w budynku Centralnego Domu Kulturowego ( wejście ze wschodu). Oferuje on wymianę walut i kupno czeków podróżnych. Tel: 329921;
Chadgalamdżyn Bank (Bank Oszczędności) który jest przy tej samej ulicy, w kierunku wschodnim pomiędzy hotelem Urgu a BHR, także oferuje szybką, sprawną wymianę. Tu można wymienić dolary i czeki podróżne na tugrugi. Tel: 322786;
Mongol Szuudan Bank (Bank Mongolska Poczta), który znajduje się po lewej stronie za wejściem w Poczcie Głównej jest też dogodnym miejscem do wymiany walut, jest otwarty w godzinach urzędowania poczty i oferuje jednakowy kurs jak inne banki. Tel: 311607;
Na lotnisku w sali odlotowej po lewej stronie jest kantor, w którym można wymienić dolary na tugrugi po kursie bankowym.
Dosyć dobry kurs zawsze można negocjować z kantorami firmy MonAzja-Trade (Tel: 322024) i AAGS (Tel:325450), które mieszczą się w dużym szarym budynku (dawny Instytut Projektu Budowlanego) przy placu Barilgaczdyn Talbai (Budowniczych).
Również w Kino Ard są kilka stanowisk (kantorów), gdzie ludzie uprawnieni do dokonania wymiany walut (Czejndż) siedzą i zajmują się skupem i sprzedażą dewiz.
W hotelach Ułan-Bator, Czyngis-Chaan i Bajan-goł są kantory, pracujące w godzinach urzędowych i oferują średni kurs bankowy.
„Naiman Szarga” albo znany pod nazwą Dolaryn Dzach ( Bazar Dolarowy) jest jedynym oficjalnym miejscem pod gołym niebem , w którym Czejndżowie (Changers- ludzie posiadające specjalną koncesję) handlują dewizami, głównie dolarami, markami, juanami Chińskimi i rublami. Oni dają na ogół parę tugrug więcej niż jakiekolwiek banki. Raczej nie zdarzają się napady czy okradanie cudzoziemców, ale przy wymianie większej sumy należy zachować ostrożność. Bazar dolarowy znajduje się przy końcu ulicy Chudaldaany na zachodzie od centrum.
Przy wymianie trzeba żądać banknoty o większym nominale (5000 czy 10000) z tego powodu, że banknoty 1000 ,500 i niższe nominale na ogół są bardzo zniszczone, niektóre porwane, a nawet sklejone z dwóch części różniących się numerem serii czy banknotu, potem może być problem ponieważ nikt nie zechce ich przyjąć. Należy też pamiętać, że banknoty dolarowe sprzed roku 1990 nie są akceptowane na bazarze dolarowym, albo płacą za nie dużo mniej niż za nowsze, ale Banki przyjmują normalnie.
Kursy wymiany 1$ = 1109 Tugrug (http://www.money.mn/)
Karty Kredytowe
W większości hoteli, drogich sklepach pamiątkowych, biurach podróży i wszystkich biurach linii lotniczych akceptują karty kredytowe Visa, American Express, MasterCard, czasem Diner’s Club. Oprócz sklepu pamiątkowego w Erdene Dzuu, poza stolicą na terenie Mongolii nie ma szans cokolwiek kupić na karty kredytowe. W Banku Handlu i Rozwoju w Ułan-Bator możecie otrzymać gotówkę w dolarach za karty kredytowe Ameican Express, Visa i MasterCard z prowizją 4%.
Poczta
Urzędy pocztowe oznaczone są w Mongolii z napisem „ØÓÓÄÀÍ”. We wszystkich centrach ajmaków somonów, miast i mikrorejonów w Ułan-Bator są urzędy pocztowe. Godziny ich pracy są jednakowe, na ogół czynne 9-18. W lecie (czerwiec-wrzesień) przechodzą na czas letni.
Poczta główna przy placu Suche-Bator jest najbardziej dostępnym miejscem ze względu na wszechstronną obsługę. Po wejściu do hali po lewej są Bank Pocztowy i punkt przesyłek krajowych i zagranicznych, po prawej sala połączeń międzynarodowych i międzymiastowych (na półpiętrze są kabiny szybkiej obsługi), naprzeciwko głównego wejścia po lewej jest punkt usług faksowych, po prawej usługi internetowe, w następnej głównej sali są punkty sprzedaży pocztówek , znaczków pocztowych, gazet, czasopism, książek oraz jest okienko poste-restante, gdzie można otrzymać listy czy faksy po okazaniu paszportu. Poczta główna czynna : codziennie w godz. 8-19.
Opłata za zwykły list lotniczy do Europy wynosi 450T (tugrug), za kartkę pocztową 400T, express-3000T. Znaczki i kartki pocztowe kupuje się na poczcie i również w większych hotelach.
Telekomunikacja
Telefon
Telekomunikacja Mongolska ma swoje oddziały we wszystkich miastach, centrach ajmacznych, somonów, i dzielnicach Ułan-Bator i oznaczone są one “ÕÎËÁÎΔ.
Na ulicach miast nie ma telefonicznych budek, natomiast są automaty na karty we wszystkich urzędach pocztowych, oddziałach telekomunikacji, szpitalach, oraz w większości hotelach , z których można dzwonić za granicę. Istnieją trzy rodzaje kart telefonicznych, które są dostępne w urzędach pocztowych i telekomunikacyjnych lub w specjalnych punktach sprzedaży.
Karta 3000 jednostek (na międzynarodowe połączenie) kosztuje 19210 T, 300 jednostek ( na międzymiastowe połączenie) – 2486 T oraz 150 jednostek ( na miejscowe rozmowy) – 1526 T. Innym sposobem połączenia się z zagranicą jest korzystanie z pomocy operatora. Trzeba pójść do najbliższego oddziału telekomunikacji, wypełnić formularz na zamówienie rozmowy w którym pisze się nazwę państwa, miasta, numer telefonu, imię i nazwisko adresata ( jeżeli chcemy rozmawiać z konkretną osobą) i zapłacić. Rozmowa może być natychmiastowa lub w terminie późniejszym. Czas oczekiwania na połączenie może być różny w zależności od natężenia w ruchu międzynarodowym. W terminie późniejszym trzeba napisać w formularzu godzinę, o której chcecie mieć połączenie oraz numer telefonu pod którym będziecie czekać na połączenie. W razie zmiany czasu lub numeru telefonu rozmowy , czy w sprawie innej trzeba dzwonić do operatora międzynarodowego pod numerem 106 lub 116. Wielkość opłat uzależniona jest od długości rozmowy, pory dnia, w przypadku rozmów zamiejscowych również od odległości. Przykładowo opłata do Polski wynosi za 1 minutę- 2750T
Faksy, telegramy, poczta elektroniczna
Prawie każdy hotel dysponuje faksem, jednak tańsze są usługi miejskich urzędów telekomunikacyjnych. W Ułan-Bator oprócz poczty głównej (Numer faksu: 976-1-320137) istnieją 5 urzędów telekomunikacyjnych, które mają całodobową usługę telefaksową. Są to urzędy Nr 21, 24, 36, 49 i 51. W IV piętrze hotelu Ułan-Bator jest Business Center, gdzie można nadać i odebrać faks lub E-mail ( Numer Faksu: 976-1-324740),
E-mail: ubtour@magicnet.mn .
Opłata za faks do Polski wynosi 923T za pierwsze 6 sekund, a każde następne 6 sek.-203T, plus serwis 200T, schowanie i doręczenie faksu kosztuje 200T (1 minuta kosztuje ok.2750T). Telegram można wysłać z każdej poczty. Jedno słowo 234T. W Mongolii nie ma problemu otrzymywania i przesyłania poczty elektronicznej, korzystając z usług Internetowych czy biur prywatnych firm.
Pierwszym dostawcą usług internetowych jest Sp.z o.o. DATACOM. Firma ta również okazuje obsługę faksową. Taryfa jednej minuty do Europy wynosi-0.95$. Tel: 329840, 327309; Faks: 320210,
E-mail: support@magicnet.mn
Istnieją kilka punktów prowadzących serwis faksu, poczty elektronicznej i internetu:
I CAFE: ul. Baga Toiruu, Budynek Centrum Nauki i Informacji, Tel: 312061, Faks: 320616,
E-mail: icafe@magicnet.mn Czynny: poniedziałek-piątek 8.30-21.00; sobota-niedziela 10.00-16.00;
INTERNET CAFE: ul. Seulyn, Budynek Restauracji Solongo, Tel: 31485, Faks:318436,
E-mail: bodicom@mongolnet.mn Czynny: poniedziałek-piątek 10.00-19.00, sobota11.00-18.00;
INTERNET &INFORMATION: ul.Seulyn, Centralna Biblioteka Stołeczna, pokój 11, Tel: 329840,
Faks: 320210, E-mail: ubpic@magicnet.mn Czynny: poniedziałek-piątek 9.00-18.00,
INTERNET HOUSE CAFE: ul.Baga Toiruu, Budynek Związku Młodzieży, parter, Tel: 99115986, Faks:310317, E-mail: byambaa@mongolnet.mn Czynny: poniedziałk-piątek 10.00-21.00,
sobota-niedziela 11.00-21.00, Cena: 1800T/h, 1500T/h dla studentów.
Fotografowanie
Głównym problemem, na jaki napotyka fotograf, jest jaskrawe słońce, toteż amatorskie zdjęcia bywają często wyblakłe i prześwietlone. Można temu zaradzić, używając filtrów polaryzujących lub robić zdjęcia wyłącznie wcześnie rano lub późnym popołudniem.
Filmy takich firm jak Kodak i Konika są ogólnodostępne a ceny są niższe niż w Europie. W stosunku do polskich cen są one o ok. 30% tańsze, nie warto zatem zabierać zapasu filmów z kraju. Sieć supermarketów Mongolii sprzedaje 24-klatkowy film Konika 100 ASA za 2500T, a 36-klatkowy za 3000T. Poza Ułan-Bator, na terenie trudniej jest kupić slajdy i filmy. We wszystkich większych miastach można znaleźć punkty wywołujące każdy rodzaj filmów, dużo taniej niż w Polsce.
Czas
Czas lokalny w Mongolii, w okresie od maja do września, o 6 godzin wyprzedza czas środkowoeuropejski, a okresie zimowym /październik- kwiecień) o 7 godzin.
Zdrowie
Zdrowie turystów zależy od odpowiednich przygotowań przed wyjazdem, zachowania środków ostrożności w trakcie podróży oraz właściwej reakcji w przypadku ewentualnych niedomagań. Wprawdzie lista potencjalnych niebezpieczeństw wygląda dość przerażająco, większość turystów doświadcza co najwyżej dolegliwości żołądkowych.
Przygotowania przed wyjazdem szczepienia
Większość krajów nie wymaga od turystów poddania się szczepieniom. Jeśli jednak podróżny planuje zboczyć z utartych szlaków, winien podjąć pewne kroki zabezpieczające. Na ryzyko zachorowania znacznie bardziej narażone są dzieci i kobiety w ciąży.
Szczepieniom należy poddać się z pewnym wyprzedzeniem, bowiem w przypadku niektórych z nich należy przyjąć więcej niż jedną dawkę, z kolei innych nie powinno się łączyć. Wszystkie szczepienia należy odnotować w Międzynarodowej Książeczce Szczepień, taka można otrzymać od lekarza domowego lub w przychodni zdrowia.
Przy wyjazdach do Mongolii wskazane jest poddanie się szczepieniom przeciwko następującym chorobom: żółtaczce, durze brzusznym, gruźlicy, dżumie.
Leki
Przed wyjazdem należy zaopatrzyć się w leki. W żywności w Mongolii jest inna flora bakteryjna, która wywołuje zatrucia pokarmowe, nieżyty jelitowo-żołądkowe i wzdęcia, dlatego należy zabrać ze sobą w dużej ilości węgiel leczniczy CARBO MEDICINALIS 300mg min.5 opakowań na osobę.
Uwaga: Dawkowanie węgla leczniczego to 5 tabletek 3 razy dziennie, przeciwbiegunkowo 10-20 tabletek 3-4 razy dziennie. Przyjmowanie przez chorego kilku tabletek 2 lub 3 dziennie, niestety nie da działania terapeutycznego, potrzeba min. 15 tabletek dziennie, a w przypadku biegunek min. 30 tabletek. Tabletki powinno się przed połknięciem rozkruszyć.
Nie stosować u niemowląt.
Należy także zaopatrzyć się w leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe,
w przypadkach przeziębień w wyniku dużych zmian temperatur pomiędzy dniem a nocą.
Intensywność promieni słonecznych stanowi największe zagrożenie zdrowotne w Mongolii, a zwłaszcza na terenie Gobi. Na Gobi oparzeń słonecznych można nabawić się bardzo szybko, nawet gdy słońce jest za chmurami. Należy zawsze nosić kapelusz, ciało smarować kremem ochronnym (min. filtr 20). Oparzenia słoneczne można leczyć preparatem Panthenol. Jest to aerozol do stosowania zewnętrznego. Stosujemy go miejscowo 3-4 razy dziennie na powierzchnie chorobowo zmienioną. Oczy należy chronić dobrymi okularami przeciwsłonecznymi.
Powinniśmy także wziąć ze sobą wyroby medyczne tj.: bandaże, plastry na odciski, plastry z opatrunkiem, watę higieniczną oraz wodę utlenioną.
Stawianie samemu sobie diagnozy w poważniejszych zachorowaniach i leczenie na własną rękę są zawsze ryzykowne, dlatego w razie konieczności lepiej zasięgnąć porady medycznej.
W ambasadzie, konsulacie, czy lepszym hotelu można zawsze uzyskać adres godnej zaufania placówki medycznej, do której można się zwrócić po pomoc. W większości szpitalach w Mongolii standard oferowanej opieki medycznej jest tak niski, że w poważnych przypadkach warto wsiąść do samolotu i wrócić do kraju.
Godziny pracy
Urzędy pracują w godzinach 9.00- 13.00 i 14.00-18.00 od poniedziałku do piątku, a soboty są wolne od pracy.
W sezonie letnim urzędy są nieczynne od 8.00 do 17.00 z przerwą na obiad pomiędzy 12.00-13.00
Banki pracują w dni powszednie w godzinach 10.00-15.00, w sobotę 9.00-12.00.
Sklepy zapraszają od poniedziałku do piątku w godzinach 8.00-18.00, a w soboty 8.00-12.00. Niektóre duże sklepy, supermarkety i sklepy spożywcze oraz hale targowe są otwarte 7 dni tygodniu.
Podróż do Mongolii
By zaplanować wyprawę odpowiadającą własnym zainteresowaniom, trzeba trochę poszperać i popytać, nie zapominając zarazem, że wyjazd ma być przede wszystkim świetną zabawą. Warto przeliczyć przeznaczone na ten cel fundusze i wybrać najodpowiedniejszy środek transportu.
Najszybszym, najwygodniejszym, ale równocześnie najdroższym sposobem dotarcia do Mongolii jest przelot samolotem (http://www.miat.com). Przejazd pociągiem należy do najtańszych sposobów podróżowania.
Planując odpoczynek, należy też wziąć pod uwagę fakt, że lato - zwłaszcza lipiec i sierpień - to szczyt sezonu turystycznego, a zarazem najlepszy okres na podróżowanie po Mongolii ze względu na święto narodowe i świąteczne obchody różnych ajmaków i somonów oraz warunki klimatyczne. Rozsądniej więc poznawać ten ciekawy kraj w terminie od połowy czerwca oraz do połowy września.
Noclegi
Podróżny przybywający do Mongolii nie powinien mieć kłopotów ze znalezieniem miejsca do zamieszkania. W przypadku krótkich pobytów można zatrzymać się w hotelu, schronisku młodzieżowym lub kempingu. Hotele klasyfikowane są według czterech kategorii w zależności od standardu oferowanych usług. Ceny wahają się od 30 do 70 dolarów za noc w pokoju dwuosobowym z łazienką (włącznie ze śniadaniem). Tańsze są hotele małe, schroniska młodzieżowe w których ilość oferowanych usług jest ograniczona do minimum. Na terenie można też korzystać z sieci kempingów, rozmieszczonych w pobliżu miejscowości atrakcyjnych turystycznie.
Kemping
W Ułan-Bator nie istnieją oficjalne pola namiotowe. W Mongolii nie ma właścicieli ziemi, są właściciele terenów. Za zgodą właścicieli terenów, można rozbić namiot praktycznie wszędzie. Nie zanotowano żadnych kłopotów z uzyskaniem zgody na biwak. Jednak trudno będzie podróżnikowi zagranicznemu znaleźć właściciela pustych terenów. Jeżeli chcecie codziennie zwiedzać Ułan-Bator to najlepiej wsiąść do miejskiego autobusu który kursuje na lotnisko i po drodze wysiąść koło starych pawilonów w Jarmagu, przejść paręset metrów od szosy głównej i rozłożyć namiot. W lecie najlepszym miejscem na pole namiotowe jest dolina rzeczki Selbe, znajdująca się na północ od Ułan-Bator. Tam kursuje regularny autobus z przystanku przy „Bumbugur”(Hala targowa) od czerwca do początku września pod nazwą „Szarga Moryt. Poza Ułan-Bator w większości turystycznie atrakcyjnych miejscowościach można znaleźć turystyczny kemping jurt. Kemping jurt na ogół składa się z kilku lub kilkudziesięciu jurt z oddzielnymi wielkimi jurtami lub budynkami przystosowanymi do usług gastronomicznych oraz budynkami z urządzeniami sanitarnymi z ciepłą i zimną wodą. Poziom kempingów znacznie odbiega od europejskiego standardu. W dniu dzisiejszym w sezonie turystycznym okazują swe usługi ponad 56 kempingi turystyczne w całej Mongolii. Średnia cena za noc z pełnym wyżywieniem wynosi od 30 do 40$ od osoby. Z reguły taka cena obejmuje wycieczkę do miejsc atrakcyjnych, ale za jazdy konne czy wielbłąda płaci się ekstra.
Hotele
Tańsze noclegi:
W ostatnich latach liczba hoteli małych rosła tak szybko jak grzyby po deszczu.
Bardzo dobrze usytuowanym i w miarę tańszym miejscem noclegowym jest Hotel Bambaj (Tarcza) który jest na zachód od budynku Aeroflotu. Zwykły pokój można wynająć po cenie 2500T od osoby.
Dosyć ładny pokój kosztuje 13000 T. Tel: 326920;
Możliwie tańszym miejscem noclegowym jest schronisko Narlag które głównie przyjmuje sporadyczne grupy młodzieży. Mają czyste, duże pokoje z łazienką za niedużą opłatą, przykładowo 3600 T. Znajduje się on gdzieś 50m w północy od skrzyżowania ul. Baga Toiruu z przedłużeniem ul. Ich Surguuliin zaraz za przedszkolem. Tel: 3231998;
Jeden z bliższych i tańszych miejsc noclegowych w centrum jest Hotel Kosmos, znajdujący się przy al. Pokoju, dom 43, naprzeciw Placu Zapasu Mongolskiego. Pokoje kosztują 3000T i jest tam restauracja. Tel: 457824, 99183149, Istnieje drugi hotel z taką samą nazwą. Ten Kosmos jest nad brzegiem rzeki Toły, na południe od muzeum Bogdo-Chana ( Spytać sanatorium Ułan-Bator). Dwuosobowy pokoje kosztuje 9500T, wc, umywalka i prysznice w korytarzu i dysponuje on przytulnym barem i sauną.
Idealnym miejscem do zatrzymywania się dla podróżujących jest Hotel Chan Charaacaj, który jest przy samym dworcu autobusów międzymiastowych tj. Teewryn Towczoo( dwa przystanki trolejbusem od Głównego dworca kolejowego). Cena za dwuosobowy pokój z prysznicem – 9000T, a taki sam pokój z łazienką ( wanną)- 11300T. Tel: 327920, 327921;
Kilka kroków za tym hotelem jest dosyć współczesny i elegancki Hotel Chunnu z przyjemną restauracją. Pokój dwuosobowy bez łazienek ( prysznice w korytarzu) kosztuje 12000T, a luksusowy pokój z łazienką –15000T, Tel: 311463
Hotel Naran przy ul. Chuwsgalczdyn ( przed Centrum Handlowym „Narny Titem”), jest niedaleko od centrum, i bardzo blisko od klasztoru Geser i Gandanu oraz od bazaru dolarowego i Hali targowej „Bumbugur”, gdzie można dokonać zakupów dużo taniej niż w sklepach. Dysponuje on 4 różnymi pokojami, mianowicie: jedynka (wersalka) - 8000T, dwuosobowy pokój – 10000T, dwójka składająca się z 2 pokojów- 12000T, trzypokojowe apartament – 15000T; Wszystkie pokoje są duże, widne i mają wc, prysznic. Na parterze hotelu jest bar rozrywkowy. Tel: 311775.
Hotel Gegee, dawno nazywano go Dzul, znajduje się po drugiej stronie hotelu Flower na wzgórze Sansar pomiędzy domami mieszkalnymi. Na drzwiach jest malutki napis, ciężko trafić, dlatego trzeba zapytać o drogę. Pokoje standardowe z łazienką są po możliwej cenie- 8500T, luksusowe kosztują po 16500T od osoby.
Schronisko młodzieżowe „Backpackers” jest godny uwagi schroniskiem ze względu na przytulność i różnorodności okazujących usług. Na przykład, można wypożyczać tam rower górski, wynająć gazik(jeep), organizują tam wycieczki terenowe, spływy kajakowe. Hotel posiada kawiarnię, pralnię, faks i E mail,. Cena od 7700 – 18000T ze śniadaniem. Znajduje się 100m na południu od budynku Aeroflotu. Tel: 315398, 328410;
Hotel Dzaluuczuud (Młodzież) kiedyś był schroniskiem dla młodzieży i turystów przyjeżdżających z krajów socjalistycznych, a teraz po prywatyzacji i modernizacji stał się możliwym, przytulnym hotelem dla gości zagranicznych. Znajduje się przy ul. Baga Toiruu w odległości 200m północy od hotelu Ułan-Bator. Ładny pokój jednoosobowy bez łazienki kosztuje 6000T, a apartament – 26500T. Tel: 324594;
Hotele średniej kategorii:
Hotele tej klasy na ogół oferują cenę, która zawiera śniadanie. Jednak trzeba upewnić, że czy ta cena również zawiera podatek VAT w wysokości 13%.
Znanym słusznie ze swej lokalizacji i noclegu ze śniadaniem jest Hotel Urge. Mieści się on przy samym Domu Rządowym na początku ul Chudaldaany naprzeciw Muzeum Historii Mongolii. Na parterze są dosyć przyjemne bar i restauracja. Cena za jednoosobowy pokój wynosi –30000T, dwójka –45000T Tel: 313772;
Bliskim, wygodnym miejscem dla ulokowania się jest Hotel Negdelczin. Pięciopiętrowy szary budynek z cegły sylikatowej znajduje się przy drugim przystanku od placu Suche-Bator na wschodzie przy al. Pokoju. Za czysty, ładny pokój jednoosobowy z łazienką trzeba płacić 16000T, dwójka kosztuje –44000T. Tel:453230; 358301
Nie daleko od tego hotelu w kierunku wschodnim przy tej samej alei, na wzgórzu Amerykańskim przed ambasadą Wielkiej Brytanii jest ładny, przytulny, piętrowy hotel „New Capital”. Jedynka kosztuje 27500T, a dwójka – 36300T. Tel: 358235, 358228;
Hotel Manduchaj, który znajduje się 50 m na północnym zachodzie od CDT „Ich Delguur” jest ładny, usługa jest dobra, pokoje są większość z pracowników mówi po angielsku lub niemiecku. Nocleg w 4 osobowym pokoju kosztuje 5000T, apartament 50000T, jedynka –16000T. Tel:321578,326746
Po modernizacji i przemeblowaniu Hotel Flower ( Dawny Altai) stał się eleganckim hotelem dzięki inwestycji Japońskiej. Przyjeżdżają tu głównie biznesmeni i turyści z Japonii. Znajduje się on na szczycie „Sansar” blisko do Centrum Handlowego, przy tunelu. Pokoje są bardzo przytulne ale nie mało kosztują. Otóż jedynka z wc 44000T, zaś dwójka-77000T, prysznic jest w korytarzu. Tel: 358330;
Pod względem umeblowania, przytulności i usług, ale nie lokalizacji hotel White House jest jeden z najlepszych z tej kategorii hotelu. Dysponuje on restauracją kuchni Francuskiej i barem Angielskim. Cena jedynki wynosi- 40000T, a dwójka- 60000T; Znajduje się przy ul.Damdinbazaryn, rozwidlenie od ul.Amarsanaagijn. Tel:367827, 369973;
Hotele wyższej kategorii:
W cenie wszystkich lepszych hoteli reguły zostały uwzględnione podatek dochodowy oraz śniadanie. Przyjmują one powszechnie znane karty kredytowe i dodatkowym plusem jest to, że posiadają na ogół swe źródło energii elektrycznej, ciepłej wody podczas, gdy istnieją niedogodności w dostawie, które ciągną się nieraz tygodniami.
Należy pamiętać, iż w sezonie szczytowym, zwłaszcza koło Naadamu są trudności z znalezieniem miejsca w tych hotelach, lepiej zrobić wcześniej rezerwację.
Niewątpliwie Hotel Ułan-Bator jest najbardziej popularnym i dogodnym hotelem wśród hoteli tej kategorii. Dysponuje on 119 pokoje i apartamenty z 280 łóżkami. Standardowe jedynki kosztują 60$, dwójki – 85$, a apartamenty –132$. Tel: 320237, 325368
Bardzo znanym hotelem dla zorganizowanych grup turystów jest Hotel Bajangol, znajdujący się przy al. Czyngis Chaana. Dysponuje on 208 pokojami z 418 łóżkami, elegancką restaurację kuchni azjatyckiej, ale pokoje są zwykłymi w stosunku do ceny. Nocleg w jednoosobowym pokoju kosztuje 72$, zaś w dwuosobowym – 94$. Tel: 312255
Najelegantszym, wybudowanym z bardzo drogich materiałów budowlanych (szklana fasada, z czerwonymi granitami, ) jest niewątpliwie Hotel Czyngis Chaan, usytuowany na lewym brzegu rzeki Selbe. Hotel był projektowany i wyposażony na poziomie 5 gwiazdkowych hoteli typu „Intercontinental” (jak Victoria w Warszawie). Dysponuje on 196 eleganckimi, przytulnymi pokojami z 400 łóżkami. Cena za jednoosobowy pokój wynosi-90$, a zaś dwuosobowy – 130$, apartamenty 140$. Tel:313380. 312788;
Autobusy i mikrobusy
Autobusy dalekobieżne są popularnym środkiem do podróżowania po terenie Mongolii, ale ze względu na ograniczone usługi, zły stan pojazdów ( na ogół są stare autobusy ruskie) podróże trwają dużo dłużej i nie są zbyt wygodne. Wszystkie kursy zaczynają się z Ułan-Bator i kończą też. Dalekobieżne autobusy kursują nieomal do wszystkich centrów ajmacznych i miejsc turystycznych oprócz najbardziej odległych miast na zachodzie kraju takich jak Chowd, Ulaangom, Bayan-Ulgii, również Suche-Bator, Erdenet do których są połączenia kolejowe. Najdalej położonymi na zachód miastami, gdzie kursują autobusy są Ałtai(1001km), Uliastai(984km) i Murun(671km), a na wschodzie Czoibalsan(655km). Wszystkie autobusy odjeżdżają z dworca autobusów międzymiastowych „Teewryn Towczoo”. Bilety na autobusy międzymiastowe można kupić w kasie piętrowego budynku, znajdującego się na dworcu ( wejście od południa) i lepiej na parę dni wcześniej. Tel: 321730.
Mikrobusy jeżdżą z Ułan-Bator do Darchan, Erdenet, Baganuur, Nalaich, Tuw ajmak, w sezonie letnim do Charchorin, Chudżirt, Terelj, Mandzszyr, ale nie mają określonego rozkładu jazdy. Jeżdżą wtedy gdy są chętni. Ceny prawie nie różnią się od cen autobusowych, ale czas jazdy jest dużo krótszy i jedzie się o wiele wygodniej. Mikrobusy stoją na placu przy dworcu autobusów dalekobieżnych.
Również na placu dworca autobusowego można wynająć gaziki do dowolnej miejscowości, gdzie tylko dusza zapragnie. Opłata za każdy kilometr nie powinna przekraczać 200T, tak jak taksówki. Od większości biur podróży w Ułan-Bator oraz w kempingach na terenie można wynająć porządne jeepy z kierowcą nieco droższą opłatą. Opłata taka może obejmować cenę namiotu i śpiwora.
Kuchnia mongolska i wyżywienie
Tradycyjnych dań kuchni mongolskich można skosztować jedynie w Mongolii. Kuchnia mongolska składa się głównie z dań mięsno-mącznych i mlecznych, liczy ona ponad 200 dań. Podstawą potraw jest baranina, wołowina, rzadziej mięso końskie, kozie oraz drób. Ulubioną potrawą Mongołów jest bulion na mięsie z kością z kluskami, makaronem lub łazankami oraz buudz ( pierogi z mięsem gotowane na parze), chuuszur ( rodzaj pierożka z mięsem smażony na tłuszczu). Ozdobą mongolskiego posiłku jest cały zad barania wraz z boczkiem gotowany w całości. Podaje się go w całości na wielkiej tacy podczas uroczystości Cagaan Sar (uroczystość Nowego Roku według starego kalendarza księżycowego) oraz na innych dużych uroczystościach. Najczęściej Mongołowie jedzą mięso gotowane przeważnie wołowinę lub baraninę. Gotują je bardzo krótko i podają na stół wraz z kością. Tak przyrządzone mięso nie traci witamin, zachowuje soczystość. Spożywa się również ajrag (kumys), kefir, ser biały, twaróg( bjaslag), aruł(aaruul- suszony twaróg), zsiadłe mleko, urum (gruby kożuch schładzanego gotowanego mleka). W dawnych czasach w sezonie letnim Mongołowie prawie wcale nie jedli potraw mięsnych. Czasem gotowali zupy z mięsa suszonego tzw. Borc. Borc przygotowywano późną jesienią z surowego uda wołowego tnąc w długie paski i susząc na mrozie i wietrze. Niewątpliwie najciekawszymi potrawami których możemy spróbować tylko u Mongołów są boodog i chorchog. Boodog przyrządza się z całej tuszki kozy. Usuwa się tylko kości i wnętrzności a w ich miejsce wkłada się różne przyprawy i żarzone kamienie a następnie zawiesza się nad ogniskiem i opieka obracając co jakiś czas. Chorchog robi się na ogół z mięsa baraniego ( całego lub pół barana w zależności od ilości osób) w ten sposób, że mięso dzieli się na kawałki wraz z kością, wkłada do dużej metalowej bańki, dodaje się do tego przyprawy a następnie rozżarzone na ogniu kamienie. Zamyka się szczelnie bańkę i obraca nią przez 20-30 minut. Tak przyrządzone mięso jest bardzo smaczne. Zupę, która wytworzyła się w środku pije się w czarkach a gorące kamienie trzyma się w rękach lub przykłada do bolących miejsc. Według wierzeń mongolskich mają one uzdrawiającą moc. Chorchog można zamówić w restauracji Mandzszyra .
W Mongolii miejscem gdzie można tanio zjeść są tzw. „Guanz”(Jadłodajnie). W Guanzach można zjeść bulion na mięsie z kluskami za 400T, zupy jarzynowe 500T i buudzy lub chuuszury za 100T. Przy alei Pokoju co 50m można spotkać jadłodajnie (małe barki) z mongolskimi daniami oraz przy przystankach autobusowych pawilony szybkiej obsługi sprzedające buudzy lub chuuszury. Najbliższy Guanz w centrum mieści się w Gmachu Poczty Głównej, wejście narożne od strony Giełdy Papierów Wartościowych. W ostatnich latach liczba restauracji lub barów restauracyjnych rosła jak przysłowiowe grzyby po deszczu. Istnieje kilka przyzwoitych restauracji z kuchnią mongolską, które są dość czyste i obsługa jest na poziomie, ale są nieco droższe. Są to restauracja Tuuł naprzeciw Muzeum Sztuk Plastycznych, Restauracja Ider za hotelem Dzaluuczuud, Dulguun_Nuur z tyłu CDH Ich Delguur, Asia Restaurant na rogu alei Pokoju i Baga Toiruu, oraz restauracja Mongol chool(Kuchnia mongolska) przy Hali targowej Szar Delguur( za Urt Cagaanem). Amatorom którzy chcą skosztować mongolskie dania( między innymi Chorchog) w oryginalnej jurcie i przy muzyce mongolskiej proponujemy restaurację „Avtai Sain Chany Urge” znajdująca się 100m na północ od hotelu Czyngis Chaan (Tel: 453118,453129)oraz „Czin Wan Chanddordżyn Urge”która mieści się przy ul. Seoulyn naprzeciwko ambasady Rosji(Tel: 320763). Do tych dwóch restauracji należy uprzednio dokonać rezerwacji.
Tym, którzy chcieliby spróbować kuchni azjatyckiej polecamy japońską restaurację Hanamasa, znajdującą się na rogu ul. Ich Toiruu i al. Chuwsgalczdyn ( naprzeciwko klasztoru Geser sum). Działa ona na zasadzie „szwedzkiego stołu”. Płacąc 8$ można jeść w dowolnej ilości dania kuchni zarówno japońskiej jak i mongolskiej. Również na tej samej ulicy Chuwsgalczdyn w stronę centrum, przed skrzyżowaniem z ulicą Baga Toiruu jest maleńka restauracja chińska tego typu w której można zjeść za 5$. Koreańska restauracja Seoul znajdująca się w Parku Młodzieży ( naprzeciw hotelu Bajan-Goł) oferuje kuchnię koreańską z zakąskami zimnymi i gorącymi oraz dobre pieczywo także w formie stółu szwedzkiego za 10$. Kuchnię innych narodowości w Ułan-Bator oferują restauracja Little Hong Kong(Chińska i Japońska)Hazara (Indyjska), Ankara(Turecka), Cafe De France(Francuska), Sekitei(japońska), Churchill’s(angielska), Praga(Czeska), White House(Francuska),Doula la Capitale(Afrykańska), Countryside(Amerykańska), De La Casa(Włoska) itp. Restauracje w hotelach serwują śniadanie, obiad i kolacje w ograniczonych godzinach, zwykle od 7 do 10, od 12 do 15 oraz od 18 do 21, a inne restauracje w mieście serwują tylko obiady i kolacje ale mają dłuższe czasy kolacyjne aż do 23 i są mniej tłoczone. We wszystkich restauracjach za usługi płaci się tugrukami ale dolary amerykańskie są przyjmowane według aktualnego kursu dnia.
Hala targowa i targowiska
W stolicy Mongolii można się bez problemu zaopatrzyć się w podstawowe artykuły spożywcze, również polskie, czeskie, niemieckie, ruskie.Najlepiej w tym celu udać się na targ.
W Ułan-Bator w każdej dzielnicy jest kilka Hal i targowisk w których można zaopatrzyć się w artykuły spożywcze, nabiał, warzywa, owoce i inne produkty codziennego użytku. Hale i targowiska pracują codziennie od godziny 10 do 20.
-Hala targowa Chubusguł ( dawny Dalaj Eedż) i Merkury mieszczą się obok siebie i są najlepsze pod względem lokalizacji, higieny oraz asortymentu zaoferowanych towarów. Znajdują się one w samym centrum miasta przy ul. Seoulyn, 100 na zachód od Cyrku. Sprzedają tam różne świeże pieczywa, mięso i wędliny, uda kurczaków amerykańskich, ryby z mongolskich jezior, warzywa i owoce egzotyczne, importowane artykuły konserwowe, paczkowane, kumys, nabiały, produkty mleczne a nawet kawiory, wędzone ryby i marynowane ryby w puszkach. Towary są dobrej jakości ale droższe niż w innych marketach.
-Hala targowa Durwun Uuł market jest to duża czerwono-biała hala znajdująca się w 11 mikrorejonie, na rogu ul. Eldew-Oczir i Ich Toiruu. Sprzedaje się tam głównie artykuły spożywcze codziennej konsumpcji takie jak wędliny, świeże mięsa, warzywa, owoce, mąka, makarony, nabiał, i pieczywa. Ceny są niższe niż w sklepach .
W targowiskach (bazarach) Chuczit Szonchor który jest w miejscowości Dendżyn mjanga ( 1 przystanek przed czarnym rynkiem) oraz Charchorin, który jest w 1 mikrorejonie przy al. Pokoju budki prowadzą sprzedaż hurtową mąki, makaronu, ryżu, warzyw i innych artykułów spożywczych. Tam chociaż ceny są o wiele niższe, jednak warunki higieniczne są gorsze niż w Halach targowych.
Największym targowiskiem w Ułan-Bator jest bazar „Naran-Tuuł” wybudowany w latach 1997-1999 składający się kilkuset nowoczesnych pawilonów handlowych i hal targowych, w których można nabyć najrozmaitsze towary zarówno spożywcze jak i przemysłowe pochodzące z krajów Ameryki, Azji i Europy oraz również drogocenne rzeczy stare ze srebra, złota i kamieni szlachetnych.. Na tym Bazarze zawsze jest duży tłok i działają kieszonkowcy. Lepiej nie nosić ze sobą dużej ilości gotówki czy innych cennych rzeczy. Jeżeli znajdziecie coś, co chcielibyście kupić, a nie macie przy sobie wystarczającej ilości pieniędzy, to można poprosić sprzedawcę o przyniesienie tego do hotelu. Takie rozwiązanie jest lepsze niż noszenie przy sobie dużej kwoty. Do tych wyżej wymienionych bazarów kursują autobusy i mikrobusy.
Napiwki i targowanie się
Dawanie napiwków nie jest obowiązkowe. Kelnerzy w restauracjach nie są przyzwyczajeni do napiwków, ale jeśli jesteście zadowoleni z ich usług można zostawić 200-300T napiwku. Taksówkarze nie żądają napiwków od Mongołów, jednak w przypadku turystów mogą zaokrąglić należną sumę. W dużych sklepach i supermarketach ceny są stałe, nie można się targować ale w małych prywatnych sklepikach, na straganach, na targowiskach i bazarze można targować się.
Zakupy
Mongolia dysponuje wieloma ciekawymi pamiątkami, wyrobami z kaszmiru i z wełny wielbłądziej, które nie są dostępne w innych krajach. Państwowy Dom Towarowy (Ulasyn Ich Delguur) mieszczący się przy al. Pokoju jest największym domem handlowym, zawiera on rozmaity wybór towarów, także różne pamiątki. Dużo jest galanterii skórzanej, wyroby kaszmirowe i wełniane, futra, czapki z futer, pamiątki, wyroby jubilerskie, obrazy olejne, akwarele, mongolskie wódki i ilustrowane książki. W Ułan-Bator jest kilka firmowych sklepów w których można kupić wyroby dwóch dużych producentów wyrobów kaszmirowych w Mongolii, Gobi i Bujan. Są to: sklep kaszmirowy przy Fabryce Gobi, sklepy firmowe Gobi w Centrum Handlowym „Narny Titem ( obok restauracji „Hanamasa”) oraz TB Anduud, sklep kaszmirowy w 3 mikrorejonie, a także stoiska w prawie każdym domu handlowym.
Przy hotelu Bajan Goł znajduje się Shopping Center, w którym można płacić dolarami. Prowadzi on sprzedaż różnych napojów, alkoholi, wyrobów tytoniowych, kosmetyków, pamiątek, niektórych towarów przemysłowych, kożuchów i futer, wyrobów skórzanych i wełnianych i innych towarów. Istnieje kilka supermarketów oferujących amerykańskie, europejskie i japońskie towary. Niektóre bardziej popularne to; Centerpoint, Sapporo, Naran Shop, Prestige, Magda Center. Naprzeciw hotelu Bajan Goł w Centrum Wystawowym znajdują się różne stoiska handlujące wyrobami gotowymi i obuwiem z różnych zakątków świata, gdzie można dosyć tanio kupić towary dobrej jakości.
Sklepy czynne są z reguły od 9 do 18 z przerwą na obiad miedzy 13-14.
Rozrywka
W lokalnych gazetach można znaleźć programy (ogłoszenia) o rozrywkach. Hotel Ułan-Bator prowadzi tygodniowy informator o rozrywkach w Ułan-Bator. Niektóre teatry, czy galerie mają reklamę w języku angielskim wywieszoną na zewnątrz.
Dyskoteki i kluby nocne
Tak, jak w Polsce młodzież w Mongolii lubi chodzić do dyskoteki i się bawić. Istnieje kilkadziesiąt klubów młodzieżowych, gdzie odbywają się dyskoteki. Wśród nich najpopularniejszymi są:
„Top Ten disco bar”- Dysponuje dużą salą do tańca, dobrą muzyką rozrywkową, wspaniałym barem z obsługą i prowadzi nieraz występy mongolskich znanych zespołów rokowych, śpiewaków i muzyków. Mieści się w budynku Variette (100m w północy od Dworca Głównego), czynny w godzinach od 21- do 03, wstęp wynosi 3200T, Tel: 743027;
„Money Train Disco Club”- Należy do firmy „New Seoul” Sp. z o.o. i ostatnio staje się najlepszym ze względu na dobrą lokalizację( mieści się w Pałacu Kultury Mongolskich Związków Zawodowych w centrum),posiada dużą salę do zabaw, dobrą obsługą i dobrą muzyką. Czynny jest od 20 do 03, wstep kosztuje 3500T, Tel: 322460;
„Hollywood disco bar”- Znajduje się w Pałacu Kultury Młodzieży przy al. Młodzieży( Dzaluuczuudyn Urgun Czoloo). Sala nie jest duża ale dysponuje dobrą muzyką rozrywkową, jazzową i dobrą, sprawną obsługą. Wstęp wynosi 5$, czynny codziennie od godziny 17 do 02 nocy. Tel: 312136;
Tym, którzy chcieliby spędzić wieczór oglądając występy artystów , pokaz mody lub striptease proponujemy następujące kluby:
„Hard Rock” Tel: 313393 ul. Amaryn, Centralny Dom Kultury;
Czynny :12.00 – 00.00
Wstęp: 3500T
Restauracja „Bridge” Tel: 450784
Al. Pokoju (Ench Tajwany Orgon Czoloo),
na lewym brzegu rzeczki Selbe, przy moście
Arslantaj Guur; Czynny: 21.00 – 06.00
„Emon” bar
ul. Seoul (w 50 m na zachód od biura Aeroflotu) Tel: 311179
Otwarty: 22.00 – 04.00
Wstęp: 5$
Puby:
„Czyngis bar” - jest jednym z najpopularniejszych barów piwnych w Ułan-Bator. Serwują tu piwo mongolskie „Czyngis Chan”. Znajduje się przy ul. Baga Toiruu, naprzeciwko Centrum Twórczości Dzieci i czynny jest on codziennie od południa do drugiej nocy. Tel: 325820;
„Chan Brau bar”- jest największym i najlepiej lokalizowanym pubem w Ułan-Bator i obsłuży oryginalnym piwem niemieckim i Czyngis Chan. Znajduje się w samym centrum 30 m w południe od Placu Suche-Bator, przy al Czyngis Chan, czynny codziennie od godziny 11.00 do 00.00 nocy. Tel: 99112760;
„Tachir Sojot” pub – jedyny pub w mieście, który serwuje piwo własnej produkcji. Mieści się on przy ul. Baga Toiruu, za Uniwersytetem i jest czynny codziennie od 11.00 do północy. Tel: 323834;
Biura podróży i tour operatorzy
Ze względu na trudności podróżowania po słabo zaludnionych regionach kraju, Mongolia jest w dużym stopniu zamknięta dla turystyki indywidualnej. Zdarzają się turyści podróżujący indywidualnie, jednak głównie obsługą ruchu turystycznego zajmują się firmy turystyczne.
Jeszcze do niedawna na rynku turystycznym Mongolii panował monopol firmy "Dżuulczin". Po roku 1992, kiedy dokonano sprywatyzowania tej firmy, powstało dużo prywatnych firm turystycznych. Pod koniec maja 1998 roku już około 300 firm było zarejestrowanych i posiadało koncesje. Większość z nich ma jednak małe doświadczenie w prowadzeniu działalności turystycznej oraz, co się z tym wiąże, niewielu klientów. W rękach około 10 przedsiębiorstw znajduje się 80% biznesu turystycznego w Mongolii, przy czym firma "Dżuulczin" nadal jest największą firmą turystyczną w kraju.
Niektóre firmy turystyczne posiadają własne zaplecze materialne, czyli własne bazy turystyczne, środki lokomocji, konie, wielbłądy itp. Zaledwie kilku detalicznych agentów podróży pośredniczy w sprzedaży biletów na środki transportu. Duże firmy oferują różnorodne pakiety. Ich oferty są bardzo bogate. Natomiast mniejsze firmy często specjalizują się w obsłudze podróży jednorodnych, często bardzo specjalistycznych.
Większe biura turystyczne oferują bardzo szeroką ofertę pakietów turystycznych - od ogólnych imprez poznawczych lub wypoczynkowych do imprez bardzo specjalistycznych. W ramach ogólnych imprez poznawczych turysta może odwiedzić konkretne rejony i miejscowości o atrakcyjnych walorach turystycznych, poznać kulturę i tradycje nomadów, przyrodę Mongolii, zwiedzić zabytki i rezerwaty przyrody. Natomiast w ramach imprez specjalistycznych firmy turystyczne oferują takie formy turystyki jak: myślistwo,wędkarstwo, alpinizm, wyjazdy ornitologiczne (obserwowanie różnych gatunków ptaków), wyprawy paleontologiczne, agroturystykę (poznawanie kultury i życia miejscowej ludności, odpoczynek w uzdrowiskach, a nawet ostatnio organizację wyjazdów służbowych. Turysta może wybrać podróż jeepem lub innym środkiem lokomocji, przejażdżkę koniem i wielbłądem lub nawet spływ kajakami po jeziorach i rzekach, oraz wiele innych atrakcji. Wybór jest spory, jednak ceny są relatywnie bardzo wysokie, a jakość oferowanych usług nie zawsze na poziomie. Niżej podajemy najbardziej godne zaufania biura podróży i tour operatorów w Mongolii:
1. Blue Sky Travel
Telefon Nr: 976-1- 321643
P.O.B. 181 Faks Nr: 976-1- 312067
Ułan-Bator – 38 E-mail:blueskytrav@yahoo.com
Rodzaje imprez turytstycznych:wyjazdy antropologiczne, paleontologiczne, wspinaczka górska, wycieczki rowerowe i inne;
2. Chono Travel
Telefon Nr: 976-1- 369837,311751
Pałac Młodzieży i Dzieci, pok.7 Faks Nr: 967-1- 365138 P.O.B.825
E-mail: chono@magicnet.mn
Rodzaje imprez turystycznych: wycieczki grupowe, indywidualne, wędkarstwo, trekking, wycieczki helikopterem i inne;
3. Ecotravel Nucht
Telefon Nr: 976-1- 310241
Nucht Hotel Faks: Nr: 976-1- 325630
Central Post – 112, Ułan-Bator-30
Rodzaje imprez turystycznych: wycieczki grupowe i indywidualne, agroturystyka i inne;
4. Korporacja Turystyki Zagranicznej
Telefon Nr: 976-1- 312095, 328428
„Dżuulczin” Faks Nr: 976-1- 320246
Al. Czyngis Chan 5B
E-mail: jlncorp@magicnet.mn
Ułan-Bator-210543
Rodzaje imprez turystycznych: wycieczki grupowe i klasyczne, spływ kajakowy, spływ tratwą wędrówka przygodowa, mysliwstwo, wyjazdy paleontologiczne i antropologiczne, podróż jeepem, wędkarstwo, obserwowanie ptaków i inne,
5. Mongol Altai Travel
Telefon Nr: 976-1- 325188
ul. Choch Tenger 5 Faks Nr: 976-1- 325188
Ułan-Bator-49
Rodzaje imprez turystycznych: wycieczki grupowe i klasyczne, myślistwo, trekking, wspinaczka górska i inne;
6. MIAT Tour
Telefon Nr: 976-1- 310729
ul. Dżamjan Gunii-6 Faks: Nr: 976-1- 324992
Ułan-Bator-48
E-mail: jargal@magicnet.mn
Rodzaje imprez turystycznych: wycieczki grupowe i klasyczne, wędkarstwo, myslistwo, trekking, wycieczka helikopterowa, przejażdżka konno i inne;
7. Mongolian Adventure Tour
Telefon Nr: 976-1- 312255
„MAT” Faks Nr: 976-1- 310917
Hotel Bajan-Goł pok. 214
E-mail: advtour@magicnet.mn
Al. Czyngis Chan, Ułan-Bator-43
Rodzaje imprez turystycznych: myśliwstwo, wędkarstwo, wedrówka przygodowa, wyjazdy paleontologiczne i inne;
8. Mongol Tour O.K.
Telefon Nr: 976-1- 311447
P.O.B. 251 Faks Nr: 976-1- 311441
Ułan-Bator-38
E-mail: mtour@magicnet.mn
Rodzaje imprez turystycznych: wycieczki grupowe, przejażdżka konna, fotosafari, spływ kajakowy i inne;
9. Nature Tour
Telefon Nr: 976-1- 311801, 312392
Budynek Związku Młodzieży Faks Nr: 976-1-311979
Mongolskich, pok. 212
E-mail: nattour@magicnet.mn
P.O.B. 538, Ułan-Bator-53
Rodzaje imprez turystycznych: wycieczki grupowe i klasyczne, wędrówka i trekking, wędkarstwo, fotosafari, przejażdzka na koniu i wielbłądzie i inne;
10.Nomadic Journeys
Telefon Nr: 976-1- 328737
P.O.B. 479 Faks Nr: 976-1- 323043
Ułan-Bator-13
E-mail: nomadic@magicnet.mn
Rodzaje imprez turystycznych: trekking, jazda na tratwie, obserwacja ptactwa, przejażdżka na jakach i inne;
11.Tsagaan Shonkhor
Telefon Nr: 976-1-322079, 326960
Plac Suche-Bator-3
Faks Nr: 311891
P.O.B. 608, Ułan-Bator-46
E-mail : tsagaanshonkhor@magicnet.mn
Rodzaje imprez turystycznych: wycieczki grupowe i klasyczne, wędkarstwo, przejażdżka na koniu i wielbłądzie, podróż jeepem i helikoterem i inne;
12.Tsolmon Travel
Telefon Nr: 976-1- 322870
Al. Czyngis Chan, Biblioteka
Faks Nr: 976-1- 310323
Państwowa, pok. 315
E-mail: tsolmont@magicnet.mn
Ułan-Bator-11
Rodzaje imprez turystycznych: wycieczki grupowe i klasyczne, wędrówka przygodowa i inne;
13.Shuren Travel
Telefon Nr: 976-1- 323363
Plac Suche-Bator-11
Faks Nr: 976-1- 323363
Centralny Dom Kultury, pok 707
Ułan-Bator
Rodzaje imprez turystycznych: wycieczki klasyczne, helikopterowe, wędrówka przygodowa, przejażdżka konna, na wielbłądach i inne;
14.Karakorum Expeditions
Telefon Nr: 976-1- 327423
P.O.B. 200 Faks Nr: 976-1- 327423
Ułan-Bator 210638
Rodzaje imprez turystycznych: wycieczki grupowe i indywidualne, trekking, wędrówka rowerowa, wędkarstwo, przejażdżka na koniu, wspinaczka gósrka, podróż jeepem i inne.
Rozmówki
Podstawowe zwroty i niezbędne wyrazy:
Dzień dobry! Sajn bajna uu? ( Sain bainu')
Jak się masz? Lagszin tungalaga uu? ( Lahszin tungalgu')
Dobrze! A ty? Sajn, Sajn bajna uu? (Sajn, Sajn bajnu')
Jak wasze zdrowie? Tany bije sajn uu? (Tany bije sajnu')
Dobrze, nieźle, zle Sain, gajgui, muu. ( Sajn, gajgui, mu)
Do widzenia Bajartaj.( Bajartai)
Dziękuję ( bardzo ) ( Ich ) Bajarlalaa (Bajarlla )
Jak pańskie nazwisko? Tany owog chen be? ( Tany owg chenb )
Jak ma pani (pan ) na imię? Tany neriig chen gedeg we? (tany neriig chen gedgew)
Moje nazwisko ...... Minii owog ......(Mini owg )
Mam na imię...... Minii neriig ...... gedeg (Mini neri'g .......gedeg)
Jakiej pani(pan) narodowości? Ta jamar undesten be? (ta jamr undestenb)
Jestem Polakiem (Polką) Bi polsz chun baina. (Bi polsz chun bain)
Czy pani(pan) mówi
po Polsku(rosyjsku)? Ta polszoor (orsoor) jaridag uu?
(Ta polszoor, orsoor jaridgu')
Nie, ja nie umiem . Ugui, bi czadahgui. ( Ugui, bi czadchgui)
http://mongoluls.pl/ -
Savio Home - pomoc dla dzieci ulicy w Ułan Bator
Wraz z transportem sprzętu z Polski do Mongolii pojadą dary dla salezjańskiego ośrodka w Ułan Bator.
Salezjanie w Ułan Bator (trzej księża: Polak, Chińczyk i Koreańczyk oraz wolontariuszka z Polski) w ramach projektu Savio Home, zajmują się dziećmi ulicy - osieroconymi bądź wyrzuconymi z domów. Mają pod stałą opieką 30 wychowanków, ponadto prowadzą szkołę zawodową, gdzie ok 200 dzieci i młodzieży może uczyć się praktycznych zawodów, mających im później ułatwić start w życiu. Ośrodek funkcjonuje dzięki wsparciu sponsorów i ludzi dobrej woli.
Przy okazji wyprawy i przy dużym wsparciu firmy Bracia URBANEK zostaną przetransportowane wraz z żaglowozami dary dla tych dzieci. Pralkę, odzież i inne potrzebne materiały zbiera na ten cel Caritas Polska. Ponadto środki czystości przekaże ośrodkowi firma NIVEA Polska.
Poniżej zdjęcie ze spotkania członków eskpedycji i Ojca Chrzestnego z przedstawicielami Caritas.
http://mongolia.info.pl/index.php?option=com_content&t... -
Linki
Ambasada Mongolii w Polsce
http://www.ambasadamongolii.pl
Ambasada Polski w Ułan Bator
http://www.ulanbator.polemb.net/
Fotografia Przyrodnicza & Etnograficzna
http://www.pciosek.pl
Żaglowozem przez pustynię Gobi
http://www.mongolia.info.pl
Rajd Lajkonika - Maluchami do Mongolii
http://www.dzicz.pl
Strona o Mongolii (800 - lecie Mongolii)
http://english.mongolia800.mn
Szczegółowa pogoda w Mongolii
http://www.wunderground.com/global/stations/44292.html
Mongolskie linie lotnicze
http://www.miat.com
Największy portal turystyczny, wycieczki, mapy, zdjęcia, najciekawsze miejsca do zwiedzania, hotele ...
http://www.discover.mn
Rządowa strona turystyczna
http://www.mongoliatourism.gov.mn
Mongolian photo blog
http://www.suuder.com
Mongolian funpics
http://www.caak.mn
Mp3 mongolduu
http://www.mongolduu.com
Mongolian chat
http://www.naiz.mn
Kurs waluty mongolskiej, finanse, bank
http://www.anod.mn
Operatorzy komórkowi
http://www.mobinet.mn
http://www.mobicom.mn
Więcej: http://sites.google.com/site/biznesazjarynkiazjatyckie...
BiznesAzja.pl Rynki Azjatyckie
Rynki Zagraniczne Rynki24.pl
Forum Biznes Azja Mongolia
STOWARZYSZENIE POLSKA - MONGOLIA
Invest in Mongolia
The Mongolian Business Guide
Trade and Developmet Bank of Mongolia
MONGOLIA DEVELOPMENT GATEWAY
Trade and Development Bank of Mongolia (TDB)
Mongolian Academy of Sciences
Mongolian Chamber of Commerce & Industry
MIDAS NGOMarcin Nowak edytował(a) ten post dnia 18.10.08 o godzinie 12:09 -
STOWARZYSZENIE POLSKA - MONGOLIA
Celem Stowarzyszenia jest:
1. Rozwijanie przyjaźni między narodem polskim i narodem mongolskim oraz prowadzenie działalności sprzyjającej rozwojowi wszechstronnej współpracy miedzy Polską a Mongolią.
2. Zaznajamianie społeczeństwa polskiego z życiem społeczeństwa Mongolii, jej historią, przyrodą, kulturą, tradycjami oraz turystyką i rozwojem współpracy polsko-mongolskiej.
3. Współdziałanie w popularyzowaniu wśród społeczeństwa mongolskiego historii, nauki, kultury oraz osiągnięć społeczno-gospodarczych i technicznych narodu polskiego.
4. Rozwijanie i propagowanie inicjatyw, postaw i działań sprzyjających rozwojowi bilateralnych stosunków gospodarczych między Polską a Mongolią.
Stowarzyszenie realizuje swoje cele poprzez:
1. Inicjowanie i organizowanie przedsięwzięć kulturalnych, naukowych, oświatowych, sportowych oraz popieranie współpracy gospodarczej, jak i wszelkich innych działań propagujących i realizujących wyżej wymienione cele.
2. Współdziałanie z Ambasadą Mongolii w Polsce w celach promowania kultury i dziedzictwa narodowego Mongolii oraz turystyki.
3. Współdziałanie z właściwymi instytucjami i organizacjami państwowymi oraz samorządu terytorialnego, społecznymi i prywatnymi, a także ośrodkami kulturalnymi, oświatowymi i gospodarczymi w Polsce w celu realizacji wyżej wymienionych celów.
. 4. Inspirowanie i utrzymywanie kontaktów z organizacjami, instytucjami i środowiskami w Mongolii, zainteresowanymi polską historią, kulturą, sztuką, nauką, gospodarką, techniką, turystyką i udzielaniem pomocy w szerzeniu wiedzy o Polsce oraz nawiązywanie kontaktów z odpowiednimi polskimi partnerami.
5. Wielostronne propagowanie działalności gospodarczej, współpracę z osobami i instytucjami w zakresie zbierania informacji i wymiany doświadczeń w dziedzinie ekonomii i działalności gospodarczej, doradztwo i pomoc prawną oraz ekonomiczną podmiotom gospodarczym oraz szkolenia.
6. Prowadzenie działalności wydawniczej (książki, przewodniki, płyty CD, DVD) i informacyjnej, w tym prowadzenie wszechstronnej informacji o działalności Stowarzyszenia za pomocą wszelkich dostępnych środków przekazu.
Kontakt:
Stowarzyszenie Polska – Mongolia
ul. Grójecka 104 lok. 34
02-367 Warszawa, Polska
tel. +48 22 822-34-87, Fax +48 22 868-57-60
http://mongoluls.pl/Marcin Nowak edytował(a) ten post dnia 12.10.08 o godzinie 13:46 -
Trade and Development Bank of Mongolia (TDB)
Since its foundation in 1990, Trade and Development Bank of Mongolia (TDB) has challenged to introduce the latest banking practices in Mongolia by placing service, transparency and convenience at the forefront of its operations. With constantly innovating range of banking products and services delivered with dynamism and excellence in service and quality, TDB confirms its leadership position in the Mongolian market. Today, the oldest bank of Mongolia is undoubtedly the major player in the financial and banking markets of the country as well as a major contributor to the economy. Mongolian corporations and SMEs are principal clients of the Bank receiving more than 60 types of international standard products such as long and medium term financing, trade finance, personal finance, investment banking, treasury and foreign exchange products. With asset worth over MNT 661.5 billion, TDB is the leading financial services provider in Mongolia with a strong presence in Corporate banking, SME banking, Retail banking, International and Investment Banking, Treasury and Private banking and has a network of 20 branches and over 45 ATMs.
TDB holds the rare distinction of being voted “Best Bank in Mongolia” two times in a row by The Banker and was awarded “Best Bank of the Year”, “Best Business Entity for its Social Responsibility”, “Best Tax payer” and many more by different international and local organizations. TDB also became in 2006 the first commercial bank in Mongolia rated by an international rating agency. Encouraged by its Moody’s rating, the Bank has registered its inaugural USD 300 million EMTN programme and successfully issued USD 75 million senior unsecured notes in 2007. This debut issuance was a launch of Mongolia’s first ever public placement of debt in the international capital markets.
In June 2008, TDB’s total asset reached MNT 661.5 billion and own capital reached MNT 79 billion, representing 17.2% and 18.7% market shares respectively. The Bank has had a strong earnings track record with MNT 11.8 billion in 2006, 16.4 billion in 2007 and 8 billion in 2008.
Corporate banking division
TDB targets big businesses operating in key sectors of the economy and provides them continuously top quality banking services. The Bank finances all major economy drivers of the country, such as mining, petroleum import, construction, manufacturing, energy, transportation, communications as well as trade and financial services. Based on its corporate customer base TDB offers wide range of products including, underwriting of debt and equity financing, financial advisory, corporate sale, restructuring, access to the international investment pool, to over 340 leading Mongolian corporations. As of June 2008, the total corporate loan outstanding was MNT 362 billion, which represented 75 per cent of the total loan book of the bank.
International and Investment banking division
The Bank has direct correspondent relationships with more than 80 foreign banks and financial institutions, such as American Express Bank, HSBC Bank N.A, Dresdner Bank AG, Citibank N.A, Bank of Tokyo-Mitsubishi UFJ ltd, Commerzbank AG, Credit Suisse, ING N.A, and manages its international transactions through 26 nostro accounts held with those banks. Since 2006, considering the rapid economic growth in regional and second-tier markets, TDB began widening its range of services, including capital market operations, consulting, liability management, real estate, as well as structured debt instrument.
The Bank participates in international syndicated lending activities, which are primarily aimed at providing primary and secondary syndicated loans, arranged on the international market. In addition, TDB has arranged, together with other foreign banks, several syndicated transactions up to USD 21 million for its local corporate customers.
SME banking division
TDB has been striving to deliver timely and high quality banking services to SMEs, to respond rationally to economic changes, to offer new banking products developed on the basis of customers’ demand and to give them effective professional advice.
Retail banking division
TDB believes in investing in state-of-the-art technology to provide a complete range of value-added personal banking products and services to customers. The Bank introduced for the first time in Mongolia an internet banking service with a 2-step authentication system that is connected to the SWIFT network, and an SMS banking service that is compatible with both GSM and CDMA providers. The bank is determined to maintain its lead position in card-related products by improving existing features of cards and introducing new products. A Loyalty card program for its rapidly developing cardholder client base has been launched to deliver a value-added financial service. TDB is the only bank that allows its clients to accept transactions from all the cards of the world's leading financial institutions, such as American Express, Visa, Master card and JCB. The Bank was the first to introduce automated teller machines (ATM) to the Mongolian market.
Treasury division
Within the Mongolian banking sector, TDB holds the largest portfolio of foreign assets, making it the lead player in the foreign exchange market handling 50% of the foreign exchange transactions.
TDB has been the main player in the domestic gold market since receiving a gold trading license in 2000. Moreover, the Bank was the first to start gold exporting among Mongolian commercial banks, thereby increasing its profits from gold business. A further development was to offer a set of hedge products including options, forwards and structured deals that were necessary to protect customers from downside risks.
http://www.tdbm.mn/main_en.php -
MNCCI - Mongolian National Chamber of Commerce and Industry
MNCCI was established on 02 July 1960 under the name of “Chamber of Commerce” with a staff of the chairman, the foreign trade arbitrator and the general secretary. Until 1990, in coordination with socialist system if that period, the activities of the Chamber were very limited and it has been taking the role of promoting trade and industry as a quasi-governmental agency. When Mongolia has transited to market economy the opportunities led the private sector to be promoted. In the course of 42 years of history the Chamber had been conducting its activities within the administration scope of the ministries for 30 years and for the last 12 years it has been acting independently.
The first meeting of member companies of the Chamber held in 1961 and admitted 29 organizations as its active members. Since the adoption of the Law of the in 1995 the Chamber`s activities have been expanding both domestically and internationally. Today the Chamber is the main business representative body of Mongolian business community engaging the most of companies, enterprises and trade organizations in its wide range of activities and services and protecting their common interests.
http://www.mongolchamber.mn/en/modules.php?name=News&f... -
MIDAS - Mongolian Information Development ASsociation
Mongolian ICT professionals and other interested parties have actively cooperated and participated in workshops and seminars organized by the government, donors and companies.
One of the activities was the participation of some ICT policy makers and leading professionals in Internet policy seminar organized by Asia-Pacific Development Information Programme (APDIP).
ICT professionals have also actively participated in pre-summit series of workshops for the preparation of a draft ICT Vision 2010 and the National ICT summit.
The result of the main cooperation of ICT professionals was the ICT Summit in 1999, initiated by UNDP and Soros Foundation. During this summit policy-makers and stakeholders jointly revised the draft of ICT Vision 2010, Mongolia's blueprint on ICT. This document was ratified by the Mongolian Parliament in 2000. In addition, the National ICT Council was set up, consisting of representatives from government, NGO's, civil societies and the private sector as a representing body of the ICT stakeholders and professionals. The aim of the National ICT Council was to operationalize the ICT Vision 2010.
The National ICT Council has organize several workshops, seminars and other activities in ICT field. One of this is the workshop to formulate a Draft ICT Plan of Action for Mongolia over the period of 2000 to 2003. In the year 1999 the National ICT Council in cooperation with UNDP Mongolia, APDIP and Mongolian Foundation for Open society (Soros foundation) started the development of the MIDAS (Mongolia Information Development Application Scheme) project. The National ICT Council was initially selected to be the implementing agency.
The aim of the MIDAS project is to support the government in the creation of an intellectually geared society and in the development of information and communications technology (ICT) in Mongolia.
The MIDAS project facilitates the selection of subprojects for grant services in order to support the implementation of ICT Vision 2010 - the 'blueprint' for ICT development in Mongolia.
There are 17 subprojects that were selected from 76 applicants to the grant competition from both rural and urban areas.
Projects were selected according to the following indicators: new applications for ICT, distribution of the finished products, probability of project implementation, and possibilities for sustainability.
The National ICT Council was acting without any legal status and permanent secretariat. On the other hand, they are expected to initiate ICT-related activities such as influencing to organize regular activities and to follow-up.
Thus, the National ICT Council has established the MIDAS Secretariat, which was responsible for day-to-day implementation of the project and assists the Council's activities.
During the period of MIDAS project implementation, the members of the National ICT Council were working more closely and they are also known as a MIDAS Council.
In order to broaden the Council's activities and to have a legal status, the MIDAS Council members registered the MIDAS project as an NGO named ".
http://www.ict.mn/midas/english/module.php -
The Mongolian Academy of Sciences - MAS
Knowledge has always been of high regard and great value for Mongolians. It was in the 13th century, when Mongolians, in particular the Great Khaan Khubilai, established the first academic organization of the nation, “The Academy of Worthies”.
Mongolia’s first center of modern sciences came into being in 1921 when the Government of newly independent Mongolia issued a resolution declaring the establishment of “Institute of Literature and Scripts”, which was later upgraded into “Institute of Sciences” and then “Institute of Sciences and Higher Education”. In 1961, it was finally reorganized as “” (MAS).
At present, under its direct supervision the MAS operates 16 research Institutes and Centers, the Ulaanbaatar University. Furthermore in joint operation it supervises 9 research and production corporations.
http://www.mas.ac.mn/en/index.php?option=com_content&t...
Dołącz do GoldenLine
Oferty pracy
Sprawdź aktualne oferty pracy
Aplikuj w łatwy sposób
Aplikuj jednym kliknięciem
