пропозиції роботи
Wypowiedzi
-
Nie mogę zgodzić się z Panem Witoldem. Idąc jego tokiem rozumowania list wysłany na adres: Donald Tusk - Prezes Rady Ministrów, jako list zaadresowany imiennie nie powinien być otwierany przez pracowników Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, lecz przez samego premiera.
Radny jest członkiem organu kolegialnego. Ten fakt nie uzasadnia sam z siebie szczególnego sposobu postępowania z korespondencją do niego adresowaną. Gdyby bowiem charakter organu miał mieć w tym zakresie znaczenie decydujące pracownicy starostwa nie powinni otwierać korespondencji adresowanej imiennie do członków zarządu powiatu.
Korespondencja przesyłana do radnych na adres urzędu winna być zatem otwierana i rejestrowana na zasadach ogólnych, o ile ustawodawca nie zdecyduje się w tym zakresie na wprowadzenie regulacji szczególnej, np. poprzez przypisanie zadania rejestracji tego typu korespondencji przez pracownika biura rady z pominięciem kancelarii głównej urzędu. -
Zgadzam się z Panią Beatą, że to w znacznej mierze wina systemu edukacji prawników (tak na studiach jak i na aplikacji). W obecnym systemie oświaty chcąc zostać lekarzem, prawnikiem itp decyzje trzeba podejmować już w gimnazjmum (wybór kółek zainteresowań, późniejszych wybór szkoły średniej itd). Tymczasem studia prawnicze w większości ośrodków w kraju uczą prawa w ogólności nie stwarzając możliwości na ukierunkowanie pod kątem przyszłej drogi zawodowej. Tymczasem inaczej powinien wyglądać system kształcenia przyszłych adwokatów, radców prawnych, notariuszy, komorników czy sędziów. W ramach "specjalizacji" adwokacko-radcowskiej powinno się jasno pokazać przyszłym prawnikom w jaki sposób można wykonywać zawód. Jakie są blaski i cienie pracy na własny rachunek, a jakie pracy w zespole. Czym różni się żywot in-house od wolnego strzelca itd. Mam wrażenie, że w tym zakresie jest jeszcze bardzo wiele do zrobienia. Póki co wizję swojej przyszłości szereg przyszłych prawników czerpie z seriali telewizyjnych...
-
Sprawa nie jest tak oczywista jak mogłoby się wydawać. W większości przypadków, z którymi się spotkałem wójt/burmistrz/prezydent miasta wydaje decyzję administracyjną na rzecz gminy, której jest organem wykonawczym. W pewnym uproszczeniu prawa ręka wydaje decyzję na rzecz lewej ręki. Sprawa dotyczy de facto problemu wyłączenia organu w sprawach, które dotyczą gminy. Stanowisko doktryny jest dość podzielone. Osobiście skłaniam się ku poglądom prof. W. Chróścielewskiego (ednostka samorządu terytorialnego jako strona postępowania administracyjnego prowadzonego przez jej organ, Państwo i Prawo 2003/4), który wskazuje, iż "Zarówno z zasady prawdy obiektywnej, jak i z zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa, a także z samej istoty instytucji wyłączenia w postępowaniu administracyjnym wynika, że intencją ustawodawcy było niedopuszczenie do sytuacji, w której mogłyby występować wątpliwości co do bezstronności - zainteresowania w rozstrzygnięciu sprawy - zarówno pracowników organu administracji, jak i samego organu. Oznacza to, że niedopuszczalne powinno być prowadzenie przez wszystkie organy administracji publicznej postępowania administracyjnego i wydawanie decyzji administracyjnych w przypadku, gdy stroną tego postępowania, a więc adresatem decyzji, ma być dany organ administracji lub jednostka samorządu terytorialnego, którą ów organ reprezentuje.". Nie jest to jednak pogląd powszechny. Szkoda, że przy tak wielu nowelizacjach Kodeksu postępowania administracyjnego kwestia ta nie została ostatecznie przesądzona przez ustawodawcę.
-
Jeżeli mamy do czynienia z uchwałą odnoszącą się do wszystkich członków danej korporacji będzie to akt generalny co do którego nie znajduje zastosowania Kodeks postępowania administracyjnego. Odwoływanie się w takim zakresie do instytucji ogólnego postępowania administracyjnego to ślepa uliczka.
-
Pani Sylwio,
w mojej ocenie intencją ustawodawcy nie było obejmowanie postępowań uproszczonych obowiązkiem prowadzenia metryki sprawy. Tym samym w mojej ocenie tak postępowanie w sprawie wydawania zaświadczeń, jak i w sprawie skargi i wniosków nie pownni być obejmowane znowelizowanymi przepisami o metryce. Problemem jest jednak brak wyraźnego uregulowania wzajemnej relacji pomiędzy przepisami dotyczącymi postępowania jurysdykcyjnego (dotyczącego wydawania decyzji) a postępowań uproszczonych. Sprawa nie jest więc jednoznaczna.
Jeżeli chodzi o obowiązek przekazania akt sprawy (jak rozumiem w sytuacji braku właściwości) uważam, że już przed przekazaniem powinna powstać metryka. Proszę zwrócić uwagę, iż nieprzekazanie akt organowi właściwemu aktualizuje możliwość wniesienia zażalenia na bezczynność, co w świetle znowelizowanych przepisów może wiązać się ze stwierdzeniem, że bezczynność miała charakter rażący. To z kolei umożliwia wystąpienie z roszczeniami odszkodowawczymi. Potrzebne jest zatem zindywidualizowanie w formie metryki osoby, która winna jest uchybieniu terminom w tym zakresie. -
Tryb wszczęcia postępowania (czy jest ono wszczynane na wniosek czy z urzędu) nie ma wpływu na obowiązek prowadzenia metryki. Jeżeli dane postępowanie nie zostało na mocy stosownego rozporządzenia wyłączone spod obowiązku prowadzenia metryki sprawy należy ją założyć zarówno w sprawach inicjowanych wnioskiem strony jak i w sprawach wszczynanych z urzędu. Jeżeli chodzi o bezczynność to jest ono stanem wtórnym względem czynności jaką organ winien podjąć zgodnie z przepisami prawa. Jeżeli ktoś składa skargę na bezczynność w sprawie, w której ma być wydana decyzja administracyjna to w postępowaniach tych powinna być prowadzona metryka. Jeżeli skarga na bezczynność dotyczy innej czynności (nie decyzji) sam fakt wniesienia skargi nie aktualizuje obowiązku założenia metryki.
-
Witam,
metryka akt sptrawy dotyczy postępowań administracyjnych regulowanych przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego bądź Ordynacji podatkowej. Jeżeli nie mamy do czynienia ze sprawą administracyjną w rozumieniu tych ustaw nie ma obowiązku prowadzenia metryki akt sprawy. -
Związki i porozumienia międzygminne, porozumienia i związki. Tak niewiele przepisów, a tak wiele zagadnień, które mogą być ukrytą miną dla JST w ich działalności. Zadanie na dziś - rozbrajanie min...
- 14.10.2011, 11:00
-
Zagadnienie to jest niejednolicie interpretowane w doktrynie. Przeważa pogląd, iż "przed ogłoszeniem lub doręczeniem decyzja może być zmieniana, nawet kilkukrotnie, choćby była już zredagowana na piśmie i podpisana" (J. Jendrośka, Komentarz do art. 110 [w:]Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, J. Borkowski (red.), Warszawa 1989, s. 211). Podobnie zagadnienie to ujmuje m.in. B. Moraczewski (B. Moraczewski, Komentarz do art. 110 [w:] Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz dla praktyków, A. Mudrecki (red.), Warszawa 2008, s. 270), P. Przybysz (Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, wyd. II, Warszawa 2005, s. 246) czy Cz. Martysz (Cz. Martysz, Rozstrzygnięcia w postępowaniu administracyjnym [w:] G. Łaszczyca, Cz. Martysz, A. Matan, Postępowanie administracyjne ogólne, Warszawa 2003, 679). Idąc tym tropem skoro możliwe jest zmienianie takiej decyzji możliwe jest także jej uchylenie, a tym samym powrót na etap poprzedzający wydanie decyzji co umożliwia przekazanie podania według właściwości.
Powyższy pogląd został jednakże poddany krytyce m.in. przez A. Wróbla, który podnosi, iż zasada wyrażona w art. 110 KPA rozciąga się na okres pomiędzy wydaniem decyzji a jej doręczeniem, co wyklucza jej zmianę bądź uchylenie (por. A. Wróbel, Komentarz do art. 11o [w:]M. Jaśkowska, A. Wróbel, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2000, s. 642).
Odnosząc się do pierwszego z przedstawionych poglądów wątpliwości budzić może forma, w której powinno nastąpić uchylenie wydanej lecz niedoręcznonej decyzji. Czy powinna być to odrębna decyzja - jeśli tak to jaka byłaby podstawa prawna? Kolejna wątpliwość może być związana z zasadą pogłębiania zaufania obywateli do organów Państwa. Organ przeprowadza postępowanie i wydaje decyzję, a następnie zmienia zdanie (dokonuje odmiennej oceny stanu faktycznego i prawnego sprawy). Wszystko to sprawia, iż w mojej ocenie pierwszy z poglądów wydaje się obarczony ryzykiem.
Bezpieczniejszym rozwiązaniem wydaje się poczekanie na odwołanie złożone przez stronę i podjęcie wówczas stosownych działań bądź zastosowanie lub doprowadzenie do zastosowania przez organ nadrzędny jednego z trybów nadzwyczajnych przewidzianych w KPA. Droga ta wydaje się dłuższa jednakże w mojej ocenie bezpieczniejsza. -
Witam,
zgodnie z art. 110 Kodeksu postępowania administracyjnego organ administracji publicznej, który wydał decyzję, jest nią związany od chwili jej doręczenia lub ogłoszenia, o ile kodeks nie stanowi inaczej.
Oznacza to, iż "W odniesieniu do decyzji nieostatecznej związanie organu treścią decyzji oznacza, że nie może on od dnia doręczenia decyzji do dnia, w którym upływa termin złożenia odwołania dokonywać jakichkolwiek czynności w rozstrzygniętej sprawie. Nie może on zatem przed upływem terminu do złożenia odwołania uchylić tej decyzji, zmienić ani wydać nowej decyzji w sprawie. Związanie decyzją oznacza, że organ nie może także uchylić się od tego związania" (A. Wróbel (w:) M. Jaśkowska, A. Wróbel, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, s. 640)
Wyjątki od powyższej zasady mogą dotyczyć sprostowania decyzji w drodze postanowienia bądź uchylenie decyzji w trybie autokontroli po wniesieniu przez stronę odwołania.
Odrębne tryby regulują zmianę bądź uchylenie decyzji ostatecznej.
W związku z powyższym w opisanej sytuacji KPA nie przwiduje możliwości uchylenia przez organ I instancji własnej nieostatecznej decyzji. -
Witam,
w zakresie pierwszego pytania niestety nie spotkałem się z orzecznictwem. Od momentu pojawienia się pytania na GL zastanawiam się nad tą kwestią, ale jeszcze nie udało mi się znaleźć odpowiedzi. Szukam więc dalej.
Jeżeli chodzi o drugie pytanie to w mojej ocenie przepisy nie dają organom administracji publicznej możliwości odmowy przyjęcia wniosku w formie ustnej, co obliguje sporządzenie protokołu, z uwagi na obszerność żądania czy też z uwag na znaczną ilość załączników, które mają zostać do protokołu załączone.
Prawo strony w zakresie wyboru formy wszczęcia postępowania nie jest limitowane nakładem pracy ze strony urzędnika. -
Nie znając dokładnie treści pierwotnej uchwał, ani późniejszej uchwały zmieniajaćej trudno udzielić precyzyjnej odpowiedzi.
Co do zasady uchwały rady gminy będące aktami prawa miejscowego (mające charakter powszechnie obowiązujący) wchodzą w życie po upływie 14 dni od ich ogłoszenia (art. 4 ust. 1 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych normatywnych i niektórych innych aktów prawnych). Wyjątek w tym zakresie przeiwidziano w art. 4 ust. 2 tejże ustawy, który stanowi, że w uzasadnionych przypadkach akty normatywne (w tym akty prawa miejscowergo), z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wchodzić w życie w terminie krótszym niż czternaście dni, a jeżeli ważny interes państwa wymaga natychmiastowego wejścia w życie aktu normatywnego i zasady demokratycznego państwa prawnego nie stoją temu na przeszkodzie, dniem wejścia w życie może być dzień ogłoszenia tego aktu w dzienniku urzędowym.
Zastosowanie tej wyjątkowej możliwości związane jest z oceną czy w konkretnej sytuacji znajdują zastsowanie zwroty nieostre i klauzule generalne, którymi posłużył się ustawodawca. Tym samym rada gminy musiałaby wykazać, iż istnieją przesłanki aby konkretna uchwała weszła w życie z mocą wsteczną.
Co do podstawy prawnej w pierwszej kolejności trzeba ustalić czy w pierwotnej uchwale jedynie błędnie podano nieobowiązującą podstawę prawną czy też jej postanowienia merytoryczne oparto nie starym stanie prawnym. W zależności od odpowiedzi na to pytanie różne będą konsekwencje prawne.
W opisanej przez Pana sytuacji warto rozważyć wniesienie skargi do sądu administracyjnego na postawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (najpierw należy wezwać radę gminy do usunięcia naruszenia prawa, a następnie jeśli to nie pomoże wnieść skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego). Niewykluczone, iż istnieją podstawy do stwierdzenia nieważności kwestionowanej uchwały (ocena tego wymaga jednak szczegółowej analizy konkretnej uchwały). -
ZESPÓŁ REALIZUJĄCY PROJEKT BADAWCZY
"Uwarunkowania prawne w rozwoju sektora energetycznego w Polsce"
Wydział Prawa i Administracji UAM
ZWIĄZEK MIAST POLSKICH
WIELKOPOLSKA AGENCJA ZARZĄDZANIA ENERGIĄ
ZAPRASZAJĄ NA KONFERENCJĘ
"Energetyka a samorząd - prawne uwarunkowania rozwoju energetyki lokalnej w Polsce"
pod honorowym patronatem:
Marszałka Województwa Wielkopolskiego - Marka Woźniaka,
Prezesa URE - dr Mariusza Swory,
Rektora Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu - prof. dr hab. Bronisława Marciniaka
która odbędzie się 13 października 2010,w Małej Auli (sala im. Lubrańskiego) Collegium Minus Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, ul. Wieniawskiego 1
Początek konferencji - godz. 10:00
Tematyka Konferencji obejmuje następujące zagadnienia:
•Energetyka w polityce zrównoważonego rozwoju gminy
•Efektywność energetyczna miast
•Współpraca gmin z przedsiębiorstwami energetycznymi
•Lokalizacja inwestycji przesyłowych i produkcyjnych
•Prawne formy realizacji przez jednostki samorządu terytorialnego zadań
w zakresie energetyki lokalnej
•Wsparcie inwestycji w zakresie oszczędności energii
•Funkcjonowanie agencji zarządzania energią
•Funkcjonowanie operatorów systemu
•Europejska polityki energetyczna
Ważne daty:
•Termin zgłoszeń uczestnictwa w Konferencji - 11 października 2010 roku
•Konferencja - 13 października 2010 roku, godz. 10:00
UDZIAŁ W KONFERENCJI JEST BEZPŁATNY. ILOŚĆ MIEJSC OGRANICZONA.
Informacji o konferencji udziela:
Maciej Kiełbus
ul. Strusia 10, 60-711 Poznań
tel.: (48 61) 866 26 28
fax.: (48 61) 865 82 56
mail: konferencja@ziemski.com.pl -
ZESPÓŁ REALIZUJĄCY PROJEKT BADAWCZY
"Uwarunkowania prawne w rozwoju sektora energetycznego w Polsce"
Wydział Prawa i Administracji UAM
ZWIĄZEK MIAST POLSKICH
WIELKOPOLSKA AGENCJA ZARZĄDZANIA ENERGIĄ
ZAPRASZAJĄ NA KONFERENCJĘ
"Energetyka a samorząd - prawne uwarunkowania rozwoju energetyki lokalnej w Polsce"
pod honorowym patronatem:
Marszałka Województwa Wielkopolskiego - Marka Woźniaka,
Prezesa URE - dr Mariusza Swory,
Rektora Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu - prof. dr hab. Bronisława Marciniaka
która odbędzie się 13 października 2010,w Małej Auli (sala im. Lubrańskiego) Collegium Minus Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, ul. Wieniawskiego 1
Początek konferencji - godz. 10:00
Tematyka Konferencji obejmuje następujące zagadnienia:
•Energetyka w polityce zrównoważonego rozwoju gminy
•Efektywność energetyczna miast
•Współpraca gmin z przedsiębiorstwami energetycznymi
•Lokalizacja inwestycji przesyłowych i produkcyjnych
•Prawne formy realizacji przez jednostki samorządu terytorialnego zadań
w zakresie energetyki lokalnej
•Wsparcie inwestycji w zakresie oszczędności energii
•Funkcjonowanie agencji zarządzania energią
•Funkcjonowanie operatorów systemu
•Europejska polityki energetyczna
Ważne daty:
•Termin zgłoszeń uczestnictwa w Konferencji - 11 października 2010 roku
•Konferencja - 13 października 2010 roku, godz. 10:00
UDZIAŁ W KONFERENCJI JEST BEZPŁATNY. ILOŚĆ MIEJSC OGRANICZONA.
Informacji o konferencji udziela:
Maciej Kiełbus
ul. Strusia 10, 60-711 Poznań
tel.: (48 61) 866 26 28
fax.: (48 61) 865 82 56
mail: konferencja@ziemski.com.pl -
ZESPÓŁ REALIZUJĄCY PROJEKT BADAWCZY
"Uwarunkowania prawne w rozwoju sektora energetycznego w Polsce"
Wydział Prawa i Administracji UAM
ZWIĄZEK MIAST POLSKICH
WIELKOPOLSKA AGENCJA ZARZĄDZANIA ENERGIĄ
ZAPRASZAJĄ NA KONFERENCJĘ
"Energetyka a samorząd - prawne uwarunkowania rozwoju energetyki lokalnej w Polsce"
pod honorowym patronatem:
Marszałka Województwa Wielkopolskiego - Marka Woźniaka,
Prezesa URE - dr Mariusza Swory,
Rektora Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu - prof. dr hab. Bronisława Marciniaka
która odbędzie się 13 października 2010,w Małej Auli (sala im. Lubrańskiego) Collegium Minus Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, ul. Wieniawskiego 1
Początek konferencji - godz. 10:00
Tematyka Konferencji obejmuje następujące zagadnienia:
•Energetyka w polityce zrównoważonego rozwoju gminy
•Efektywność energetyczna miast
•Współpraca gmin z przedsiębiorstwami energetycznymi
•Lokalizacja inwestycji przesyłowych i produkcyjnych
•Prawne formy realizacji przez jednostki samorządu terytorialnego zadań
w zakresie energetyki lokalnej
•Wsparcie inwestycji w zakresie oszczędności energii
•Funkcjonowanie agencji zarządzania energią
•Funkcjonowanie operatorów systemu
•Europejska polityki energetyczna
Ważne daty:
•Termin zgłoszeń uczestnictwa w Konferencji - 11 października 2010 roku
•Konferencja - 13 października 2010 roku, godz. 10:00
UDZIAŁ W KONFERENCJI JEST BEZPŁATNY. ILOŚĆ MIEJSC OGRANICZONA.
Informacji o konferencji udziela:
Maciej Kiełbus
ul. Strusia 10, 60-711 Poznań
tel.: (48 61) 866 26 28
fax.: (48 61) 865 82 56
mail: konferencja@ziemski.com.pl -
Witam,
sprawa jest dość kontrowersyjna i niejednolicie interpretowana w orzeczcnitwie sądów administracyjnych i doktrynie.
Powołany przez Starostę art. 134 ust. 1 Prawa wodnego dotyczy sukcesji singularnej - przeniesienia pozwolenie wodnoprawnego.
Tymczasem z opisu stanu faktycznego można wnioskować, iż w Pana przypadku mamy do czynienia z sukcesją uniwersalną w oparciu o art. 55(2) Kodeksu cywilnego w zw. z art. 55(1) KC. W wyniku sukcesji generalnej na nabywcę przechodzą wszelkie decyzje administracyjne wchodzące w skład przedsiębiorstwa.
Tym samym spółka X stała się adresatem pozwoleń wodnoprawnych z mocy prawa.
Przykładowo wskazuje na to prof. K. Ziemski pisząc "Spełnienie się przesłanek stanowiących podstawę dla zastosowania zasady sukcesji generalnej skutkuje przeniesieniem praw i obowiązków określonych aktami administracyjnymi, w tym także tych, w stosunku do których przewidziano dopuszczalność, za zgodą organu, sukcesji singularnej. Przewrotne twierdzenie w takich wypadkach, że skoro prawodawca wprowadził konieczność uzyskania zgody organu na indywidualne przeniesienie praw i obowiązków, wynikających z jakiegoś aktu, to tym samym wykluczył możliwość przeniesienia tychże praw i obowiązków w drodze sukcesji generalnej, jest oczywistym nieporozumieniem." (K. Ziemski, Sukcesja praw i obowiązków publicznoprawnych, Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego 2009/1).
Należy się jednak liczyć z możliwością sporu administracyjnego w tej sprawie, gdyby organy były innego zdania.Maciej Kiełbus edytował(a) ten post dnia 04.09.10 o godzinie 09:38 -
Ja jednak będę upierał się przy niestawiani u znaku równości między terminami „niezwłocznie” i „bez zbędnej zwłoki”.
Jako wychowanek poznańskiej szkoły teorii prawa będę trzymał się założenia racjonalnego prawodawcy, który w sytuacji, gdy w dwóch następujących po sonie przepisach (art. 35 § 1 i 2 KPA) posługuje się dwoma różnymi pojęciami, to ma na celu nadanie im odmiennych znaczeń.
Trzymając się znaczenia tych terminów na gruncie KPA warto przytoczyć pogląd R. Orzechowskiego, który wskazywał, iż „działanie bez zbędnej zwłoki (art. 35 § 1 Kpa), to innymi słowy zakaz nieuzasadnionego przetrzymywania spraw bez nadania im biegu i obowiązek prowadzenia postępowania bez niepotrzebnych zahamowań i przewlekłości postępowania.” (R. Orzechowski [w:] Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, J. Borkowski (red.), Warszawa 1989, s. 128). Innymi słowy „działanie organów administracji publicznej bez zbędnej zwłoki stanowi ogólną regułę procesowego nakazu, która odnosi się do załatwiania spraw w konkretnych terminach ustanowionych przez KPA w art. 35 § 2-4 oraz w ustawowych przepisach szczególnych. (R. Kędziora, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2009, s. 245).
W związku z tym o ile termin „bez zbędnej zwłoki” odnosi się do każdego postępowania, o tyle termin „niezwłocznie” jest określeniem konkretnego terminu procesowego (obok terminu miesiąca czy dwóch miesięcy), który ma zastosowanie w przypadkach określonych w art. 35 § 2 Kpa. Tym samym sprawy, o których mowa w tym przepisie powinny być załatwione niezwłocznie i bez zbędnej zwłoki, natomiast inne sprawy (takie w których koniecznym jest postępowanie dowodowe) winny być załatwione bez zbędnej zwłoki, ale nie niezwłocznie, lecz w terminie nie dłuższym niż miesiąc czy dwa miesiące (w sprawach szczególnie skomplikowanych).
Co więcej,gdyby uznać za trafny pogląd o tożsamości obu terminów art. 35 § 2 KPA byłby przepisem zbędnym - jego dyspozycja mieściłaby się w dyspozycji art.35 § 1 KPA).Maciej Kiełbus edytował(a) ten post dnia 02.06.10 o godzinie 08:12 -
Może szukając odpowiedzi warto rzucić okiem do art 35 KPA i komentarzy do tego przepisu. W dwóch sąsiadujących przepisach ustawodawca posługuje się zwrotem BEZ ZBĘDNEJ i NIEZWŁOCZNIE.
Ja mimo wszystko nie stawiałby, znaku równości między tymi terminami, chociaż nie kryję, że trudno wyraźnie wyznaczyć granicę między nimi.
Na gruncie KPA każda sprawa winna być załatwiona bez zbędnej zwłoki, natomiast niezwłocznie powinny być załatwione sprawy, o których mowa w art. 35 par. 2). w związku z tym istnieje kategoria spraw, które należy załatwić bez zbędnej złowki, lecz nie niezwłocznie.Maciej Kiełbus edytował(a) ten post dnia 30.05.10 o godzinie 19:34 -
Tomku,
art 17 ustawy o samorządzie gminnym przewiduje, iż 21 radnych jest w gminach do 50.000 mieszkańców,natomiast w gminach większych lecz nie przekraczających 100.000 mieszkańców radnych ma być 23.
Liczbę radnych ustala, odrębnie dla każdej rady, wojewoda, po porozumieniu z komisarzem wyborczym.
Ustalenie liczby radnych dla każdej rady następuje na podstawie liczby mieszkańców zamieszkałych na obszarze działania danej rady, według stanu ewidencji ludności na koniec roku poprzedzającego rok, w którym wybory mają być przeprowadzone. (art. 27 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw).
Może się w związku z tym zdarzyć, iż w konkretnej miejscowości rzeczywiście mieszka więcej niż 50.000 mieszkańców, ale nie figurują oni w stosownych ewidencjach w oparciu o które wyznaczana jest ilość radnych.
Możliwe jest także, że ilość mieszkańców zmieniła się po ostatnich wyborach i teraz rzeczywiście w danej gminie wybieranych będzie 23 radnych. -
Oprócz komentarza ośrodka poznańsko-szczecińskiego (Wronkowska-Zieliński) polecam dwa dalsze komentarze, które dostępne są m.in. w Lexie:
G. Wierczyński, Redagowanie i ogłaszanie aktów normatywnych. Komentarz, Oficyna, 2010.
J. Warylewski (red.), T. Bąkowski, P. Bielski, K. Kaszubowski, M. Kokoszczyński, J. Stelina, G. Wierczyński, Zasady techniki prawodawczej. Komentarz, Dom Wydawniczy ABC, 2003.
Krótki fragment dotyczący przedmiotowej kwestii znajduje się także w podręczniku "Technika prawodawcza" M. Błachut, W. Gromski, J. Kaczor, C.H. Beck 2008
Ogólnie sugeruję analizę publikacji poświęconych zagadnieniom legislacyjnym. W ostatnim czasie ukazało się spoto nowych tytułów w tym zakresie.
- 1
- 2
Dołącz do GoldenLine
Oferty pracy
Sprawdź aktualne oferty pracy
Aplikuj w łatwy sposób
Aplikuj jednym kliknięciem
