Jerzy Wójcicki

Life is loading to sztuka opowiadająca o nowym doświadczeniu świata, którego nieodłącznym składnikiem jest Internet. Oto jesteśmy świadkami metaforycznej kolonizacji Dzikiego Zachodu, gdzie przemoc, walka o terytorium, gorączka złota, przebudzenia religijne, nie podlegają żadnej legislacji. Seksoholicy, natchnieni prorocy teorii spiskowych, samozwańczy szeryfowie-hakerzy, prankerzy, hejterzy, domorośli coache, trolle - cała ta menażeria ludzkiej niegodziwości i piękna, wędruje w poszukiwaniu pięciu minut sławy po ziemi niczyjej. Sztuka ukazuje Internet jako dziką, barbarzyńską ziemię, którą dopiero czeka długotrwały proces cywilizacyjny. To jak odkrywanie zwyczajów nieznanego nauce plemienia. Kanały na youtubie, portale społecznościowe, seks-czaty, memy, prywatne mieszkania będące on-line dwadzieścia cztery godziny na dobę, wielkie korporacje śledzące upodobania kilentów, tworzą panoramę tego nowego, wspaniałego świata. Oto Donald Trump spierający się na twitterze z Wladimirem Putinem o rozmiar pośladków Kim Kardashian, co kończy się wypowiedzeniem III wojny światowej przez Stany Zjednoczone. Zdesperowana kobieta, opiekująca się sparliżowanym mężem, szukająca pociechy na seks-czacie. Mark Zuckerberg, który zaprasza zbuntowaną nastolatkę, pragnącą zlikwidować konto na facebooku, aby ta wraz z nim ulepszyła świat Internetu. Dwoje zakompleksionych nerdów, którzy w ogóle nie wychodzącą z domu, mając ze sobą kontakt wyłącznie przez Skype’a. Chorobliwie otyły guru i life coach w jednym, prowadzący quasi msze-happeningi ku czci otyłości i tłuszczu, który rozgrzesza bulimiczki i anorektyczki ze zbędnych kilogramów. Jak odnaleźć się w tym przepięknym/ przeklętym nadmiarze?
Dla twórców sztuki wszechwładza Internetu jet czymś oczywistym, faktem, z którym w ogóle nie zamierzają polemizować. Dlatego nie szafują katastroficznymi wizjami rodem z teledysku Moby’ego („Are you lost in the world like me”), w którym bierne i zdysypilnowane społeczeństwo, uzależnione do nowych technologii, nieuchronnie zmierza ku anomii. Więcek i Wójcicki jedynie bacznie przyglądają się przesiąktniętej Internetem rzeczywistości, którą w swoim tekście traktują z odpowiednim dystansem i ironią.
Sztuka zdobyła pierwsze miejsce w Międzynarodowym Konkursie Dramaturgicznym „Talking About Borders” w Norymberdze (2016).