Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Bartosz S.:

Jarosław Jodzis:
Zasada ruchu z centrum chansijin jest przekazywana z pokolenia na pokolenie. Nauczyciel podaje zasade pokazuje ruch i reszta lezy w gestii ucznia. Zasady nie sposob od razu uchwycic w praktyce.
Dlatego choc wielu o niej słyszy, niewielu osiaga wybitny rezultat. Dopiero intensywny trening ukierunkowany i z korektą w

Po czym można poznać, że ktoś osiągnął wybitny rezultat w chansijin?

Chansijin to esencja taijiquan. Po czym poznać mistrzostwo? Po efektach.

Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Tomasz Nowakowski:

Nie wiem ile czasu pisał, ale jeśli została rzeczywiście opublikowana w 1919,
to na dziesięć lat przed jego śmiercią. A nie po jego śmierci.

Ja wiem ile pisał. i opublikowano ja 4 lata po jego smierci.

Nie ma sensu kontynuowac i snuc domysłów i kolejnych przypuszczen, gdy tak naprawde nie ma sie wiekszego pojecia, ani o temacie, ani o faktach.

Dokładnie.
Jeśli chce się pokazać, że ma się pojęcie, to dobrze jest też uważnie czytać, nie tylko książkę i wypowiedzi które się cytuje, ale też daty i dobrze jest też umieć liczyć ;-)

Dokładnie

Przy okazji faktów, skąd wiesz, że Chen Xin pisał swoją książkę przez dwadziescia lat lub więcej? Z jakich źródeł?

Od niego samego.

Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Tomasz Nowakowski:

Jarosław Jodzis:
Ta a propos przekazów i zapisków.
Czy są jakies zapisane konkluzje nt taijiquan robione osobiscie przez Y. Luchana?
Jakies jego wskazówki, komentarze?
Czy to co zapisane jako klasyka Yang siega dalej niz YCFu?

Oczywiście, że sięga. Klasyczne teksty wyjaśniające zasady praktyki w stylu Yang i nie tylko w Yang, to nie tylko dziesięć punktów Yang Cheng Fu.
Po za tym, wskazówki i wymagania zawarte w „dziesięciu punktach" nie zostały wymyślone przez Yang Cheng Fu. Były przez niego podkreślane jako istotne elementy praktyki stylu. A zapisane zostały przez Chen Wei Minga, ucznia Yang Chen Fu.

Znowu niby odpowiadasz, a nie piszesz, ani słowa na temat.
Pytałem o Y. Luchana. Wiem ze YCF opierał sie na funkcjonujacej wczesniej klasyce i wiekszosc tych punktow w takiej lub innej formie sie przewijała w opisach.
Nie pisz ze klasyka taijiquan istniała juz wczesniej. Tak, tylko to co cwiczono wczesniej, rozni sie od tego co zaczeło sie od YCF.
Moze wiec ta klasyka juz tu nie pasuje? Sa cytowani mistrzowie stylu Wu, siega sie do traktatu Wang Zhongye. Co jest własnego w przekazie rodziny Yang oprocz YCF.
Czy zachowały sie jakies zrodła Y.Luchana czy jego synow?Jarosław Jodzis edytował(a) ten post dnia 07.02.12 o godzinie 10:09

Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Jarosław Jodzis:

Bartosz S.:

Jarosław Jodzis:
Zasada ruchu z centrum chansijin jest przekazywana z pokolenia na pokolenie. Nauczyciel podaje zasade pokazuje ruch i reszta lezy w gestii ucznia. Zasady nie sposob od razu uchwycic w praktyce.
Dlatego choc wielu o niej słyszy, niewielu osiaga wybitny rezultat. Dopiero intensywny trening ukierunkowany i z korektą w

Po czym można poznać, że ktoś osiągnął wybitny rezultat w chansijin?

Chansijin to esencja taijiquan. Po czym poznać mistrzostwo? Po efektach.

Efektach w skali czego? Szkoły? Rodziny? Świata?
Jak ktoś „dostaje w mordę” to nie jest istotne jaką metodą dostał. Ważne jest, że dostał. Jeśli ktoś jest pchnięty, czy rzucony to też efektem zastosowanej metody jest to że leży. Gdy ktoś chce udowodnić efektywność swojej metody to powinien pokazać, że jest w stanie zaprezentować efekt końcowy na ludziach mających osiągnięcia w sportach kontaktowych. Mam tu w Kielcach znajomych: ME w BJJ i MP w Judo. Bardzo proszę. Myślę, że z chęcią umówią się na testy metod treningowych. Inaczej zajmujemy się tylko ( jak to mawiał mój kolega ćwiczący Yiquan ) intelektualną masturbacją!!!
I jeszcze jedna bardzo ważna sprawa. Tak naprawdę to dłubiemy się w rzeczach towarzyszących nam od początku ludzkości. Człowiek będący bliżej natury jest w stanie lepiej korzystać ze swojego potencjału, niż osoba siedząca po uszy w cywilizacji. Dlaczego? Ponieważ nie przeintelektualizowuje naturalnych zjawisk.

Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Jarosław Jodzis:
Chansijin to esencja taijiquan. Po czym poznać mistrzostwo? Po efektach.

Wciąż klikam niechcący "wartościowa". Dla jasności, moim zdaniem ta wypowiedź jeszcze nic nie znaczyła, dlatego jej za taką nie uważam. Po jakich efektach?

Mam też drugie pytanie: pisząc o chansijin zawsze piszesz o prowadzeniu ruchu w kontekście treningu solo. Czy mógłbyś wyjaśnić, co oznacza chansijin w kontekście kontaktu z partnerem?

Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Tomasz Nowakowski:

Masz Konradzie dziwną interpretację moich wypowiedzi od poczatku Twojej obecności na forum.
Ale to już nie mój problem. Jak sam mówisz, widzisz co chcesz widzieć :-)

Ależ nie od początku i nie ciągle, tylko w tych przypadkach, kiedy stosujesz mentorski ton, którego nie akceptuje.

Rozumiem, że DOKŁADNIE przestudiowałeś książkę Chen Xina i rzeczywiście rozumiesz o czym jest tam mowa....

Tak. Dobrze rozumiesz. Przeczytałem dokładnie i często do niej wracam. W celu porównań z innymi tekstami o T'ai Chi. Interesują mnie takie porównania.

Przyjmuję do wiadomości, że twierdzisz, iż przeczytałeś ją dokładnie i do niej wracasz, jeśli to prawda, to dobrze świadczy o Twoim podejściu do tematu.

Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Dla czytelników forum którzy chcą dowiedzieć się trochę więcej o jednym z wątków naszej dyskusji wstawiam link do strony na której można zapoznać się z angielskim tłumaczeniem książki Chen Xin'a:

http://www.scribd.com/doc/22501334/Illustrated-Canon-o...

Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Bartosz S.:

Jarosław Jodzis:
Chansijin to esencja taijiquan. Po czym poznać mistrzostwo? Po efektach.

Mam też drugie pytanie: pisząc o chansijin zawsze piszesz o prowadzeniu ruchu w kontekście treningu solo. Czy mógłbyś wyjaśnić, co oznacza chansijin w kontekście kontaktu z partnerem?

Jak rozumiemy chansijin? co jest w tym najwazniejsze ? Ruchy spiralne i falowanie ciała to efekt.
Podstawa jest kontrola centrum. W solowym cwiczeniu własne, w parach dodatkowo centrum partnera.
Jak to robic?
Tak samo jak w solowym cwiczeniu, tylko na innym poziomie wrazliwosci czytania/słuchania.
Idea jest ta sama "słuchanie" /"rozumienie" /przemiana i działanie.
W solowym cwiczeniu ustawiasz rownowage dantian i rozpoczynasz ruch rotacja centrum
Potem "słuchasz" i prowadzisz go do kolejnego momentu zmiany rotacji.
Wyczuwajac punkty przemiany tak, aby kolejne fazy sumowały efekt fali lub spirali z poprzednia faza.
Rozpoznanie punktu przemiany to rozumienie, przemiana to działanie. Wszystko wypływa z kontroli centrum poprzez "smak" odczucie.

W parach jest tak samo, poprzez kontakt łapiesz odczucie siły i centrum partnera (w solowym cwiczeniu kontaktem jest odczucie podłoza) odczuwajac to, rozrozniasz jego intencje i podejmujesz działanie zachowujac ciagłosc i połaczenie.
Własny zjednoczony ruch łaczysz z jego uzyskujac dodatkowy element.
Poprzez rotacje własnego centrum kontrolujesz połaczony zawarty w jednej duzej sferze wspolny ruch. Punkt kontaktu jest zwykle na osi rotacji. Wazne jest kontrola wspolnego centrum ruchu, ktory wynika z połaczenia z partnerem
Swoje centrum łaczysz z jego centrum uzyskujac wypadkowe, ktore kontrolujesz. Latwo wowczas rozpozna sie moment neutralizacji i emisji.
Ćwiczy sie to podobnie jak solo, w prostych i wolnych ruchach i stopniowo zmieniajac tempo i złozonosc, az do swobodnego tui shou i ew sparingu.
W punkcie kontaktu wszystko sie rozgrywa, kiedy podazac, kiedy ustapic, jak wchłaniac na zasadzie toczenia ruchu, jak przełamywac na zasadzie przebijania, wchodzenia prostopadle do linii centrum.
To juz raczej trudno opisac. Liczy sie praktyka i rozwijanie czucia.
Efekty sa wynikiem najpierw własnego jednoczenia ruchu i dopiero potem rozwijania czucia na ruch partnera.

Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Jarosław Jodzis:

Tomasz Nowakowski:

Nie wiem ile czasu pisał, ale jeśli została rzeczywiście opublikowana w 1919,
to na dziesięć lat przed jego śmiercią. A nie po jego śmierci.

Ja wiem ile pisał. i opublikowano ja 4 lata po jego smierci.

Quote: T'ai Chi Ch'uan Illustrated 太極拳圖說 published in 1919 by Ch'en Hsin 陳鑫 (Chen Xin 1849-1929) an important Chen family scholar[2].

Cytat z:http://en.wikipedia.org/wiki/Tai_chi_classics

Inne źródło tej informacji to książka Douglas'a Wile'a

Lost T'ai-Chi Classics from the Late Ch'ing Dynasty published by State University Of New York Press
ISBN 0-7914-2654-8

Ponieważ mamy sprzeczne informacje na temat czasu publikacji to może podasz swoje źródła.Tomasz Nowakowski edytował(a) ten post dnia 07.02.12 o godzinie 14:28

Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Jarosław Jodzis:

Bartosz S.:

Jarosław Jodzis:
Chansijin to esencja taijiquan. Po czym poznać mistrzostwo? Po efektach.

Mam też drugie pytanie: pisząc o chansijin zawsze piszesz o prowadzeniu ruchu w kontekście treningu solo. Czy mógłbyś wyjaśnić, co oznacza chansijin w kontekście kontaktu z partnerem?

Jak rozumiemy chansijin? co jest w tym najwazniejsze ? Ruchy spiralne i falowanie ciała to efekt.
Podstawa jest kontrola centrum. W solowym cwiczeniu własne, w parach dodatkowo centrum partnera.
Jak to robic?
Tak samo jak w solowym cwiczeniu, tylko na innym poziomie wrazliwosci czytania/słuchania.
Idea jest ta sama "słuchanie" /"rozumienie" /przemiana i działanie.
W solowym cwiczeniu ustawiasz rownowage dantian i rozpoczynasz ruch rotacja centrum
Potem "słuchasz" i prowadzisz go do kolejnego momentu zmiany rotacji.
Wyczuwajac punkty przemiany tak, aby kolejne fazy sumowały efekt fali lub spirali z poprzednia faza.
Rozpoznanie punktu przemiany to rozumienie, przemiana to działanie. Wszystko wypływa z kontroli centrum poprzez "smak" odczucie.

W parach jest tak samo, poprzez kontakt łapiesz odczucie siły i centrum partnera (w solowym cwiczeniu kontaktem jest odczucie podłoza) odczuwajac to, rozrozniasz jego intencje i podejmujesz działanie zachowujac ciagłosc i połaczenie.
Własny zjednoczony ruch łaczysz z jego uzyskujac dodatkowy element.
Poprzez rotacje własnego centrum kontrolujesz połaczony zawarty w jednej duzej sferze wspolny ruch. Punkt kontaktu jest zwykle na osi rotacji. Wazne jest kontrola wspolnego centrum ruchu, ktory wynika z połaczenia z partnerem
Swoje centrum łaczysz z jego centrum uzyskujac wypadkowe, ktore kontrolujesz. Latwo wowczas rozpozna sie moment neutralizacji i emisji.
Ćwiczy sie to podobnie jak solo, w prostych i wolnych ruchach i stopniowo zmieniajac tempo i złozonosc, az do swobodnego tui shou i ew sparingu.
W punkcie kontaktu wszystko sie rozgrywa, kiedy podazac, kiedy ustapic, jak wchłaniac na zasadzie toczenia ruchu, jak przełamywac na zasadzie przebijania, wchodzenia prostopadle do linii centrum.
To juz raczej trudno opisac. Liczy sie praktyka i rozwijanie czucia.
Efekty sa wynikiem najpierw własnego jednoczenia ruchu i dopiero potem rozwijania czucia na ruch partnera.

Wiesz Jarku, ciekawe:-) Tyle tylko, że ten opis nie świadczy o jakiejś wyjątkowości waszego Chansijin.
Taki opis pracy z partnerem może przedstawić każdy, kto ma doświadczenia z uprawiania tuishou.
I to bez względu na styl. Może więc napiszesz nam co jest tak wyjątkowego w wykorzystaniu Chansijin w pracy z partnerem.Tomasz Nowakowski edytował(a) ten post dnia 07.02.12 o godzinie 14:21

Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Myślę, że kontekście naszej rozmowy ciekawe może być porównanie obu filmów wstawionych przez Roberta.

Przed Chen Fake:

Robert Obara:
Chen Laojia Yilu wykonywaną przez Du Yu Ze, ucznia Chen Yanxi (ojca Chen Fake). Pasjonatom stylu Yang polecam fragment od ok. 1 do 2 min.
http://www.youtube.com/watch?v=1kl_SL19nKs&feature=rel...

I po Chen Fake:

Robert Obara:
A tu film ( wg mnie ciekawy) dla osób zajmujących się Chenem. Tian Xu, uczeń Chen Fake, wykonuje formę Yilu.
http://www.youtube.com/watch?v=eGWJxJndw6o&feature=rel...

Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Jarosław Jodzis:

Bartosz S.:

Jarosław Jodzis:
Zasada ruchu z centrum chansijin jest przekazywana z pokolenia na pokolenie. Nauczyciel podaje zasade pokazuje ruch i reszta lezy w gestii ucznia. Zasady nie sposob od razu uchwycic w praktyce.
Dlatego choc wielu o niej słyszy, niewielu osiaga wybitny rezultat. Dopiero intensywny trening ukierunkowany i z korektą w

Po czym można poznać, że ktoś osiągnął wybitny rezultat w chansijin?

Chansijin to esencja taijiquan. Po czym poznać mistrzostwo? Po efektach.

Jakich efektach? Jakie Ty Jarku masz konkretne efekty?

Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Wtrącę się tak trochę z zewnątrz. Porównanie tych dwóch filmików chyba nie ma dużego znaczenia w odniesieniu do dyskusji o chansijin. Tak samo można porównać wersje laojia i xinjia, które obydwie ćwiczą nasi chenowcy, i to laojia (sprzed Chen Fake) jest traktowana jako baza. Natomiast rotacja dantian i chansijin są zawarte w treningu laojia, czyli nie należy tego kojarzyć przesadnie z zewnętrznie bardziej zarysowaną charakterystyką ruchu xinjia.

Z mojego punktu widzenia, to co jest charakterystyczne, i w pewien sposób wyjątkowe dla stylu Chen, to wyraźne teoretyczne ujęcie koncepcji rotacji dantian i chansijin, i wykorzystanie tego jako głównej idei przewodniej treningu. I podczas gdy jakaś forma spiralności występuje prawie wszędzie (zwykle używany termin luoxuanjin), i w większości przypadków w połączeniu z ideą centrum (tutaj akurat yiquan jest pewnym wyjątkiem, mówiąc i o całościowości i o spiralności, a równocześnie nie podkreślając szczególnie idei centrum), to metoda rotacji dantian, jest bardzo specyficzna dla stylu Chen.

Oczywiście jak i kiedy takie podejście zostało wypracowane, to wciąż jak dla mnie kwestia otwarta.

No i jak dla mnie jest to tylko jedno z wielu różnych podejść z którymi się zetknąłem, z których wiele prowadzi do ciekawych rezultatów, więc cóż, dla mnie to po prostu jedno z podejść, specyficzne, interesujące, ale nie jedyne.Andrzej Kalisz edytował(a) ten post dnia 07.02.12 o godzinie 15:15

Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Andrzej Kalisz:
Wtrącę się tak trochę z zewnątrz. Porównanie tych dwóch filmików chyba nie ma dużego znaczenia w odniesieniu do dyskusji o chansijin. Tak samo można porównać wersje laojia i xinjia, które obydwie ćwiczą nasi chenowcy, i to laojia (sprzed Chen Fake) jest traktowana jako baza. Natomiast rotacja dantian i chansijin są zawarte w treningu laojia, czyli nie należy tego kojarzyć przesadnie z zewnętrznie bardziej zarysowaną charakterystyką ruchu xinjia.

Z mojego punktu widzenia, to co jest charakterystyczne, i w pewien sposób wyjątkowe dla stylu Chen, to wyraźne teoretyczne ujęcie koncepcji rotacji dantian i chansijin, i wykorzystanie tego jako głównej idei przewodniej treningu. I podczas gdy jakaś forma spiralności występuje prawie wszędzie (zwykle używany termin luoxuanjin), i w większości przypadków w połączeniu z ideą centrum (tutaj akurat yiquan jest pewnym wyjątkiem, mówiąc i o całościowości i o spiralności, a równocześnie nie podkreślając szczególnie idei centrum), to metoda rotacji dantian, jest bardzo specyficzna dla stylu Chen.

Dlatego polemizuję z twierdzeniem Jarka, że metoda treningu stosowana w stylu Chen jest główną zasadą T'ai Chi Chuan.
Mało tego, dawno bym nie polemizował (jak do tej pory nie widzę w tym głębszego sensu).
Gdyby nie to, że informacje o innych stylach przedstawiane są przez Jarka w fałszywym świetle. Jedynie staram się bronić tych stylów.
Dla mnie chansijin nadal jest zasadą metodyczną, charakterystyczną dla stylu Chen.
I jako zasada metodyczna jednego ze stylów nie może być traktowana jako kryterium poprawności praktyki T'ai Chi Chu'an we wszystkich stylach.
Każdy styl to metoda pracy prowadząca do konkretnego celu i efektów. Na przykład, optymalnej struktury, koordynacji ruchu, umiejętności zachowania równowagi, nawet w bardzo trudnej sytuacji, timingu, radzenia sobie ze stresem, uważności itp.

Metody pracy nad osiąganiem takich efektów są po prostu różne. Dlatego mamy różne style.
Z mojego punktu widzenia, cały ten wątek dyskusji o chansijin jako głównej zasadzie T'ai Chi Ch'uan obowiązującej we wszystkich stylach jest pozbawiony sensu.
Ma bardziej charakter agitacji a nie rzeczowej dyskusji.

Sens ma tylko rzeczowe porównywanie metod pracy w różnych stylach i doświadczeń z praktyki. Na zasadzie wymiany doświadczeń przedstawicieli różnych stylów.

Oczywiście jak i kiedy takie podejście zostało wypracowane, to wciąż jak dla mnie kwestia otwarta.

Dla mnie również. Ponieważ, nie ma jednak jak do tej pory przekonywujących dowodów jak to było naprawdę, nie traktuję tego tematu jako najważniejszego wątku dyskusji.

No i jak dla mnie jest to tylko jedno z wielu różnych podejść z którymi się zetknąłem, z których wiele prowadzi do ciekawych rezultatów, więc cóż, dla mnie to po prostu jedno z podejść, specyficzne, interesujące, ale nie jedyne.

Dokładnie tak. Mam podobne doświadczenia i takie samo zdanie na ten temat.Tomasz Nowakowski edytował(a) ten post dnia 07.02.12 o godzinie 17:37

Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Andrzej Kalisz:
Wtrącę się tak trochę z zewnątrz. Porównanie tych dwóch filmików chyba nie ma dużego znaczenia w odniesieniu do dyskusji o chansijin. Tak samo można porównać wersje laojia i xinjia, które obydwie ćwiczą nasi chenowcy, i to laojia (sprzed Chen Fake) jest traktowana jako baza.

Tu się raczej nie zgodzę. Jeśli mamy naczelną zasadę i ta zasada pracuje w konkretnym ruchu (czy zastosowaniu) to determinuje wykonanie tego ruchu w aspekcie fizycznym. Jeśli są różnice w ogólnym zarysie ruchu (szczegółowy zarys dotyczy fizycznych cech osobniczych), a założenia wykonujących są takie same to oznacza, że ktoś lepiej realizuje zasadę, a ktoś gorzej. Przekaz mistrza powinien być wzorcowy, tak by uczniowie nie rozumiejąc jeszcze zasady mogli poprzez ruch osiągnąć jej zrozumienie. Czy się mylę? Zatem jeśli nastąpiła ewolucja konkretnego ruchu w jednej linii przekazu (mam na myśli tylko i wyłącznie formy noszące takie same nazwy i posiadające takie same ruchy) to możemy uznać, że: zrozumienie zasady stało się lepsze, zrozumienie zasady stało się gorsze, nie było żadnego zrozumienia.

Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Jarosław Jodzis:

Chansijin to esencja taijiquan. Po czym poznać mistrzostwo? Po efektach.

Trochę enigmatyczna odpowiedź. Co to znaczy po efektach?

Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Robert Obara:

>Zatem jeśli nastąpiła ewolucja

konkretnego ruchu w jednej linii przekazu (mam na myśli tylko i wyłącznie formy noszące takie same nazwy i posiadające takie same ruchy) to możemy uznać, że: zrozumienie zasady stało się lepsze, zrozumienie zasady stało się gorsze, nie było żadnego zrozumienia.

To w takim ujęciu lepsza jest xinjia, czy laojia? :)

Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Jarosław Jodzis:

Bartosz S.:

Jarosław Jodzis:
Chansijin to esencja taijiquan. Po czym poznać mistrzostwo? Po efektach.

Jak rozumiemy chansijin? co jest w tym najwazniejsze ? Ruchy spiralne i falowanie ciała to efekt.

Innymi słowy, łącząc w jedno Twoje wypowiedzi w tym wątku, mam rozumieć, że mistrzostwo w chansijin można poznać po tym, że ciało faluje i ma spiralne ruchy? Myślałem, że to raczej dość podstawowy poziom treningu solo, a ruchy stają się coraz bardziej subtelne i na wyższym poziomie są już niewidoczne.

W parach jest tak samo, poprzez kontakt łapiesz odczucie siły i centrum partnera (w solowym cwiczeniu kontaktem jest odczucie podłoza) odczuwajac to, rozrozniasz jego intencje i podejmujesz działanie zachowujac ciagłosc i połaczenie.
Własny zjednoczony ruch łaczysz z jego uzyskujac dodatkowy element.

To wciąż mgliste ogólniki, wręcz banały, które można by odnieść do wielu styli, również zewnętrznych. Może to tylko zasłona tych "sekretów, których nie ćwiczy się w Polsce", o których wspominałeś ;-).

Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Andrzej Kalisz:

Robert Obara:

>Zatem jeśli nastąpiła ewolucja

konkretnego ruchu w jednej linii przekazu (mam na myśli tylko i wyłącznie formy noszące takie same nazwy i posiadające takie same ruchy) to możemy uznać, że: zrozumienie zasady stało się lepsze, zrozumienie zasady stało się gorsze, nie było żadnego zrozumienia.

To w takim ujęciu lepsza jest xinjia, czy laojia? :)

Nie jestem oryginalny w sposobie myślenia:)

http://chenxiaowang-usa-segroup.com/Chen_Xiaowang_IWeb...

http://www.wudang.cis.com.pl/lao_xin_31.html

http://www.chenfamilytaiji.com/taiji_history.html

Z powyższych wynika:
1) Laojia to nie Xinjia, wręcz inny styl.
2) Xinjia powstała na drodze ewolucji z przemyśleń i eksperymentów Chen Fake
3) Xinjia wg Chen Fake i rodziny Chen (co miałem okazję słyszeć na własne uszy) jest rozwinięciem koncepcji w lepszą jakość.

Temat: Tai Chi Chuan - paradoksalna sztuka

Tomasz Nowakowski:

[author]Jarosław Jodzis:[/author
Ja wiem ile pisał. i opublikowano ja 4 lata po jego smierci.

Quote: T'ai Chi Ch'uan Illustrated ????? published in 1919 by Ch'en Hsin ?? (Chen Xin 1849-1929) an important Chen family scholar[2].

Cytat z:http://en.wikipedia.org/wiki/Tai_chi_classics

Inne źródło tej informacji to książka Douglas'a Wile'a

Lost T'ai-Chi Classics from the Late Ch'ing Dynasty published by State University Of New York Press
ISBN 0-7914-2654-8

Ponieważ mamy sprzeczne informacje na temat czasu publikacji to może podasz swoje źródła.

Wikipedia nie jest zbyt wiarygodnym zrodłem. Pisana jest przez ludzi, ktorzy czesto powielaja mity i niesprawdzone informacje.
Chen Xin pisał swoja ksiazke "Chenshi Taijiquan Tushuo" przez 12 lat. Rozpoczął w 1908 i ukonczył w 1919 (moze stad ta data, komus cos sie obiło o uszy)
Potem jeszcze czterokrotnie ja zmieniał i przerabiał zanim był usatysfakcjonowany. wiec ostatecznie zajeło mu to 20 lat. Tuz przed smiercia, przekazał manuskrypt swojemu bratankowi Chen Chunyun.
Był to ciezki okres w Chenjiagou. Wielu mistrzów wyjechało z wioski. Nie stać było rodziny na odpowiedni pochowek Chen Xina.
Gdy Tang Hao przybył do wioski w 1932 r. był głeboko poruszony i wdzieczny, ze pozwolono mu przejzec manuskrypt ksiazki. Dzieki jego pomocy i wpływom manuskrypt został wydany wspolnym wysiłkiem przez Akademie Sztuk Walki prowincji Henan i Biuro Archiwaliów Muzeum Prowincji Henan w 1933 r.
Rownoczesnie urzadzono dla Chen Xina tradycyjny pogrzeb z pełna ceremonia spalenia zwłok.
Taka jest historia ksiazki Chen Xina przekazywana w rodzinie.Jarosław Jodzis edytował(a) ten post dnia 08.02.12 o godzinie 11:45