Temat: "podatnik, o którym mowa w art. 15"
Tomasz K.:
Nie tworzy dwóch systemów. Tworzy system podstawowy (dla wszystkich podatników) i system uproszczony (dla podatników zagranicznych). I nie wyłącza stosowania systemu podstawowego dla podatników zagranicznych. Co jest dziwnego w tworzeniu procedury szczególnej?
Nie dziwi Cię np. to, że wg Twojej koncepcji podatnik zagraniczny ma wybór co do formy uzyskania zwrotu, zaś podatnik krajowy takiej możliwości nie posiada? Polska oraz reszta UE przyznaje tym samym większe uprawnienia podmiotom spoza UE? Jak to się ma np. do art. 32 Konstytucji?
Uznałeś, że forma uproszczona jest dla podatników zagranicznych bardziej atrakcyjna. "Ja też chcę!" - powie Kowalski.
Zarówno w Dyrektywie, jak i w uV jest wiele procedur szczególnych i często podatnicy mają wybór czy zastosować zasady ogólne czy zasady szczególne.
Zgadza się, ale te możliwości są dość wyraźnie zaznaczone.
Polecam wcisnąć Ctrl+F i poszukać
"mogą" zarówno w D112, jak i w uVAT.
Znajdziemy zupełnie inne normy, niż normy imperatywne z art. 171 D112 czy z art. 17 ust. 4 SzóstejD.
Zarówno ustawodawca polski, jak i unijny mógł po prostu wyłączyć czy ograniczyć możliwość otrzymywania zwrotu na zasadach ogólnych przez podatników zagranicznych.
Obaj ustawodawcy wyłączyli taką możliwość. Oczywiście, przez "podatnik zagraniczny" rozumiem pewien skrót.
Czyli wracamy do punktu wyjścia - jakim przepisem? Art. 86 ust. 1, w którym polski ustawodawca wskazał, że prawo do odliczenia przysługuje podatnikowi, o którym mowa w art. 15? Czy tym że w art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT polski ustawodawca wskazał, że szczególne zasady zwrotu "mogą być zastosowane" ( nie "są stosowane" lub podobnie)?
Raz, że ustawodawca w art. 89 ust. 1 pkt 3 uVAT uniknął odesłania do art. 15.
Dwa, że ustawodawca odróżnił "podmioty zagraniczne" od podatników z art. 15 (art. 89 ust. 1c pkt 3 uVAT).
Trzy, że znów lex specialis w ramach rozdziału zatytułowanego "Odliczenie i zwrot podatku".
Cztery, że podmiot, który nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług powinien się wyrejestrować (art. 96 ust. 6 uVAT).
ale przecież "Lex specialis derogat legi generali" jest regułą kolizyjną. A gdzie tu kolizja, skoro bez problemu można stosować oba systemy zwrotu?
Często jest regułą kolizyjną, ale przecież jest też regułą wykładni (zbiór reguł kolizyjnych zawiera się w zbiorze reguł wykładni), która mówi jedynie, że norma szczególna uchyla normę ogólną. Natomiast do wprowadzania alternatywy i wyboru są "może", "również" czy "także".
Idąc Twoim tokiem rozumowania i nie szukając daleko: w przypadku, o którym mowa w art. 249 Op - organ odwoławczy powinien wydać decyzję odmawiającą wszczęcia postępowania, czy też może w ramach wyboru poprzestać na postanowieniu na podstawie ogólnej normy z art. 165a § 1 Op?
Inny przykład: osoba, która zabiła człowieka ze szczególnym okrucieństwem podpada pod art. 148 § 1 czy też § 2 kk?
Wspominasz o art. 170 D112, który bezpośrednio odsyła i do art. 171 i do Dyrektyw: Ósmej i Trzynastej (w której zawarte jest ograniczenie dla zasady neutralności).
Tak, odsyła. Ale tylko dla celów ustalenia znaczenia pojęcia podatnika, który nie ma siedziby w państwie członkowskim.
Przepis mówi, że "mają prawo otrzymać zwrot tego podatku" i to prawo zostaje zdefiniowane w art. 171 D112. Skąd droga, że "mają prawo otrzymać" akurat w takim trybie, jak podatnicy krajowi i jeszcze z możliwością wyboru?
Czy art. 17 ust. 3 i 4 SzóstejD również wprowadzał taką możliwość wyboru?
Art. 171 D112 nie tworzy wyboru, ale wskazuje jeden i tylko jeden tryb zwrotu podatku. Art. 2 ust. 1 Trzynastej Dyrektywy chyba pozbawia jakichkolwiek wątpliwości.
Brzmienie tych przepisów nie pozostawia jedynie wątpliwości co do tego, że istnieje jeden szczególny system zwrotu przewidziany dla podatników zagranicznych. Nic więcej. W żadnym razie nie wynika z tych przepisów wyłączenie stosowania do podatników zagranicznych zasad ogólnych.
Wynika ->
(...) każde Państwo Członkowskie zwraca każdemu podatnikowi niemającemu siedziby na terytorium Wspólnoty, na warunkach określonych poniżej,
Dostrzegam dużą różnicę pomiędzy normami imperatywnymi a normami dającymi wybór, których w D112 i uVAT jest sporo i które zawierają wyraźne instrukcje.