Temat: TSR w pracy z młodzieżą - książki i inne pomoce....

Witajcie,
Czy znacie jakieś ksiązki przydatne w pracy z młodzieżą? I czy ktoś mógłby wymienić się doświadczeniami? Głównie chodzi mi o to, jak "ugryźć" temat w sytuacji, gdy nastolatek, po serii spotkań z psychologami pracującymi w innych nurtach, reaguje podejrziwie na techiniki TSR-owe.

Temat: TSR w pracy z młodzieżą - książki i inne pomoce....

Witaj,
jeden z pomysłów który mi przychodzi do głowy i który często stosuję w takich sytuacjach to... potraktowanie takiego klienta jako eksperta:), np. poprzez pytanie: Z tego co wiem to miałeś już do czynienia z różnymi osobami, które starały Ci się pomóc, np. pedagogami, psychologami, czy terapeutami. Pewnie część z nich robiła czasami coś co było kompletnie bez sensu, być może inni robili coś co możesz uznać za pomocne Tobie w jakimś sensie. Czy możesz mi zatem udzielić jakiś wskazówek na tej podstawie, tak abym nie popełniał tych samychy błędów i mógł robić to, co może byc Tobie przydatne?
Innym pomysłem jest to aby takiej osobie dokładnie opisać jak pracuję i informować na każdym kroku co i po co robię.
Więcej "rozwiązań" opisuję w swojej książce pt. " Terapia młodzieży z problemem narkotykowym. Podejście Skoncentrowane na Rozwiązaniach"
pozdrawiam
jacek szczepkowski

Temat: TSR w pracy z młodzieżą - książki i inne pomoce....

Witam i dziękuję. No właśnie ciężko mi traktować go jako eksperta, bo on wtedy podejrzewa, że nie jestem kompetentna. Jak uniknąć takiego wrażenia...
Po 3 minutach wyrzucania oczekiwań (min. "chcę być bardziej agresywny;-) ) pyta: "to jaka jest diagnoza?", "co mi dolega i jak się tego pozbyć?", "no jak to, przecież ja mówię, co mi jest, a Pani - co mam robić".

Temat: TSR w pracy z młodzieżą - książki i inne pomoce....

A.... i jeszcze oczekuje, że dzięki sesjom będzie w stanie spełniać oczekiwania innych.

Temat: TSR w pracy z młodzieżą - książki i inne pomoce....

Witaj Ola,
Przypomniały mi sie jeszcze dwie fajne pozycje:
I.K.Berg i T. Steiner, "Children solution work" oraz M. Selekman, "Path ways to change", ale może być problem z dotarcie do nich:)
Kilka uwag, które mi przychodzą do głowy czytając to co piszesz:
Trudno jest udzielić jakiś bezpośrednich rad, czy wskazówek, zwracają jednak moją uwagę słowa - klucze, które przytaczasz z wypowiedzi tego klienta - poczynając od końca:
- jakie "oczekiwania" i kogo chce "spełnić", na czym mu w związku z tym zależy?
- jak się "pozbędzie tego", co nawet trudno jest określić, zdiagnozować jednoznacznie, to co to zmieni dla niego, co będzie inaczej? Albo po czym pozna że się tego pozbędzie?
Nie obawiałbym się też utraty w jego oczach kompetencji pomagacza, z moich doświadczeń wynika, że na początku realacji z małolatami i tak ich z założenia nie mamy, ale postępując inaczej, pytając jego i traktując jako eksperta możeszy tyko zyskć z jego strony nieco szacunku. Nie ma więc w zasadzie nic do stracenia:) śmiało, powoli, odważnie i uważnie do przodu w stronę ROZWIAZAŃ! Ale mam świadomość że łatwiej jest mi o tym pisać, niż działać w takiej sytuacji w której jesteś:)
pozdrawiam
jacek szczepkowski
"Centrum Rozwiązań"