Temat: Dziecko i nauka

Rozmawiałem sobie dziś z moją dziesięcioletnią córeczką o wymiarach Wszechświata. Jak umiałem, tak tłumaczyłem dziecku, co to jest ucieczka galaktyk, jak obserwujemy planety i gwiazdy, skąd wiemy o takim a nie innym wieku Uniwersum. W pewnym momencie Milenka rzuciła: wiesz, tato, ja mam takie głupie pytanie, którego nigdy chyba nie zadam... - Jakie, córcia? - pytam. Ona na to: jaki wielki jest w końcu ten wszechświat? Bo nikt chyba nie wie... - Wiesz, dziecko, powiadam, w nauce często ważniejsze jest stawianie ciekawych pytań, niż udzielnie nieomylnych odpowiedzi. - Naprawdę? - ucieszyła się Milenka. - To znaczy, ze to pytanie nie jest takie głupie?
Milenka uczy się w szkole muzycznej, ale już widać, że z typu umysłowości, łączącego matematyka, muzyka, astronoma i szachistę, w jej przypadku wybija się matematyk i astronom - bo wyniki muzyczne ma takie sobie a zdolna bez dwóch zdań. I ta pełna nadziei intuicja dziecka...
Czy ktoś z Forumowiczów zna więcej takich historyjek, z budząca się intuicją naukową dziecka w roli głównej?