Temat: Sztuka zrywania;)?

to prawda, zgadzam się z tym że nie jest lekko, w takich momentach nie da się myśleć racjonalnie, ale jak juz emocje troszke sie ostudzą i damy sobie troche czasu, to przestaje bolec,trzeba tylko dać się oswoić nowej sytuacji i przede wszystkim myslec o sobie w pozytywnym świetle;)

Temat: Sztuka zrywania;)?

Aleksandra Chmielecka:
to prawda, zgadzam się z tym że nie jest lekko, w takich momentach nie da się myśleć racjonalnie, ale jak juz emocje troszke sie ostudzą i damy sobie troche czasu, to przestaje bolec,trzeba tylko dać się oswoić nowej sytuacji i przede wszystkim myslec o sobie w pozytywnym świetle;)

to też prawda...

Uczucia są irracjonalne w takim momencie potrzeba podejść racjonalnie. Ciężko ?

Temat: Sztuka zrywania;)?

...Elżbieta Sowa edytował(a) ten post dnia 26.10.09 o godzinie 10:33

Temat: Sztuka zrywania;)?

Elżbieta Sowa:
A moze zanim nadejdzie moment zerwania powinniśmy się zastanowić, czy na pewno chcemy z dana osobą być? ...

"Wiśta wio, łatwo powiedzieć" :)
Taka refleksja, niestety, pojawia się zwykle z opóźnieniem.

Temat: Sztuka zrywania;)?

...Elżbieta Sowa edytował(a) ten post dnia 26.10.09 o godzinie 10:33

Temat: Sztuka zrywania;)?

..no ale jak nagle "BARDZO UWAŻAĆ" jak sie pojawiaja emocje to najczesciej nie kontrolujemy tego co mowimy...bynajmniej ja totlanie nie umiem tego kontrolowac - nagle jakby mi ktos zrobil pstryk i wyłączył logiczne rozumoowanie.... co z tego ze po czasie żałuje - jak czasem już bywa za późno....Anna J. edytował(a) ten post dnia 26.09.09 o godzinie 12:48

Temat: Sztuka zrywania;)?

..poza tym jestem po porannej kłótni w której znowu wypłynęło za dużo słów, za dużo emocjonalnych "gierek", które teraz po czasie znowu zdaja się być bez sensu.. jednak co z tego, jak to powiedzialam... jak oboje stiwierdziliśmy ze mamy dośc i chyba nie warto tego ciągnąć... i co z tego że żałuje?!?! gdy wiem, że te sytuacje się powtarzają u mnie, bo nie umiem połączyć emocji z rozumowaniem - które przychodzi jak te pierwsze opadną ;]

Temat: Sztuka zrywania;)?

Tak czytam te Wasze przemyślenia i ciekawa jestem co sądzicie na temat rozmowy przy rozstaniu z powodu osoby trzeciej.

Zakładając, że jedna ze stron chce zakończyć związek, bo zaangażowała się w inny - jak powinna to zrobić? Lepiej przysłowiowo "wyłożyć kawę na ławę" i przyznać, że zjawił się ktoś nowy? W myśl zasady: Ze względu na szacunek, osobie "porzucanej" należy się prawda.

Czy może przemilczeć tę część i skupić się raczej na innych przyczynach rozpadu? (Jeżeli takie są - co jest możliwe, skoro partner/partnerka straciła zainteresowanie obecną na rzecz nowej osoby.) A może podać zupełnie inne przyczyny, by nie ranić?

Pytanie zarówno do Pań jak i Panów. Jak Wy załatwialibyście taką sprawę? Jak wolelibyście być potraktowani?

Temat: Sztuka zrywania;)?

Anna J.:
..poza tym jestem po porannej kłótni w której znowu wypłynęło za dużo słów, za dużo emocjonalnych "gierek", które teraz po czasie znowu zdaja się być bez sensu.. jednak co z tego, jak to powiedzialam... jak oboje stiwierdziliśmy ze mamy dośc i chyba nie warto tego ciągnąć... i co z tego że żałuje?!?! gdy wiem, że te sytuacje się powtarzają u mnie, bo nie umiem połączyć emocji z rozumowaniem - które przychodzi jak te pierwsze opadną ;]

Jesteśmy istotami rozumnymi, więc uczmy się tego co dla nas dobre, w tym przypadku opanowania.

Ja już jestem na tym etapie, że często potrafię opanować złość, którą okazuję, poza tym często perfidnie opanowaniem doprowadzam do szału współrozmówce.

Temat: Sztuka zrywania;)?

Kinga Jabłonowska:
Tak czytam te Wasze przemyślenia i ciekawa jestem co sądzicie na temat rozmowy przy rozstaniu z powodu osoby trzeciej.

Zakładając, że jedna ze stron chce zakończyć związek, bo zaangażowała się w inny - jak powinna to zrobić? Lepiej przysłowiowo "wyłożyć kawę na ławę" i przyznać, że zjawił się ktoś nowy? W myśl zasady: Ze względu na szacunek, osobie "porzucanej" należy się prawda.

Czy może przemilczeć tę część i skupić się raczej na innych przyczynach rozpadu? (Jeżeli takie są - co jest możliwe, skoro partner/partnerka straciła zainteresowanie obecną na rzecz nowej osoby.) A może podać zupełnie inne przyczyny, by nie ranić?

Pytanie zarówno do Pań jak i Panów. Jak Wy załatwialibyście taką sprawę? Jak wolelibyście być potraktowani?

Ja wolałbym żeby wyłożyć kawe na ławę, tzn ze wzgl. na choćby odrobinę szacunku do drugiej osoby wypadałoby być z nią szczerym (tzn. mysle że w przypadku związku druga osoba zazwyczaj zasługuje na znajomość prawdy - lepiej samemu powiedzieć niż miałaby sie dowiedzieć jakimiś innymi kanałami).

Temat: Sztuka zrywania;)?

ANNA P.:

Michał Spisak:
Zastanawiałem się raczej nad "odejściem z klasą", jak to napisała Monika. Osobiście wolę nazwać pewne rzeczy po imieniu (i wówczas jest dla mnie bon-ton), albo nie mówić nic - po prostu przestać się odzywać (np z dnia na dzień)

Odejście bez słowa, tak z dnia na dzień...uważam, że to jedno z najmniej odpowiednich rozwiązań.

Zgadzam się

Temat: Sztuka zrywania;)?

no to może Sir Webber podpowie
http://www.youtube.com/watch?v=7E690k3o_W0&feature=rel...

Temat: Sztuka zrywania;)?

Ja wolałbym żeby wyłożyć kawe na ławę, tzn ze wzgl. na choćby odrobinę szacunku do drugiej osoby wypadałoby być z nią szczerym (tzn. mysle że w przypadku związku druga osoba zazwyczaj zasługuje na znajomość prawdy - lepiej samemu powiedzieć niż miałaby sie dowiedzieć jakimiś innymi kanałami).

Wszystko zależy od zasad jakimi czlowiek sie kieruje . Ideałem byłaby szczera rozmowa i prawda po prostu zwykła odwaga a nie ucieczka, ale jak widać w wielu a moze w większosci przypadkłów takie postępwonia to rzadkość.Niektórzy wolą obwiniać druga stronę albo szukać tysięcy argumentów by tylko nie przedstawić problemu jasno : ze odchodze bo jest ktos inny.Napewno jest to bardo cieżkie przeżycie ale z całą pewnością ta "uczciowść " to zachowanie godności obu stron. Można to decenić w późniejszyh realacjach. Sama doswidczyłam jak konkubent mie zdradziła a dowiedziałam się od znajomych co to dało starszny ból z jego strony automatyczne zaprzeczenie a w konsekwencji po roku usłyszałam że nie bylam jego żoną wiec po ca sie czepiała. Dzień dzisiajeszy skaczemy sobie do gardeł jak sie widzimy i po co. Uważam że powiedzenie prawdy rozmowa gdzie ktoś stawia sparwe jasno a jednocześnie jest gotowy uszanować emocje drugiej strony to sukces sam w sobie.

Temat: Sztuka zrywania;)?

Tak sobie czytam co tu piszecie... i z jednej strony jest w tym dużo racji i na prawdę dobrej teorii, jednak życie życiem i wychodzi praktyka ;)

Rozstanie to nie jest przyjemna chwila, szczególnie dla osoby, która przysłowiowego kopa dostaje. Osoba taka jakiegokolwiek by charakteru nie miała... zawsze będzie jakoś czuła się pokrzywdzona i zraniona. To zawsze wyzwala emocje... czasami od razu, czasami dopiero po pewnym (choć niedługim) czasie. Wtedy na ogół zaczynają się ostre i niepotrzebne z perspektywy czasu słowa, których zapewne pożałują obie strony. To raczej sporadyczne przypadki, kiedy zdarza się inaczej - na ogół tylko wtedy kiedy związki są albo krótkie, albo nie zależy już nikomu... W przeciwnym razie rozmowa zamienia się w kłótnię, wypominanie, wywlekanie starych dawno zapomnianych spraw, czemu na ogół towarzyszą wyzwiska i inne ciekawe... fruwające przedmioty i inne ;)

W takich chwilach... cokolwiek byśmy nie powiedzieli - będzie ranić, będzie wkurzać, będzie dotykać, będzie doprowadzać do rozpaczy albo szewskiej pasji. W takich sytuacjach najczęściej duma, honor, godność... nie mają większego zastosowania. Jeśli mają... zawsze wyjdzie na tym lepiej strona, która zachowała spokój i nie dała się ponieść emocjom.

Myślę, że grunt, to wyjść z tego z honorem, godnością i twarzą. Dla mnie osobiście to jest najważniejsze. Mogę znieść na prawdę wiele przykrych słów i zachowań... może się we mnie gotować, mogę już nerwowo nie wytrzymywać i być na granicy ale za wszelką cenę staram się to jednak znieść i zachować spokój. Zawsze potem przychodzi taka chwila, że ktoś prędzej czy później tego żałuje. Jeśli to do niego nie dociera... i jest z siebie dumny... to już można potraktować jako życiową klęskę w doborze byłego partnera i powiedzieć sobie "gdzie ja k**** oczy miałem/am" ;)

Osobiście jeszcze od siebie: o ile mam do kobiet na prawdę bardzo dużo cierpliwości i zrozumienia, o tyle pojawiają się czasami sytuacje, kiedy niestety nie można mówić już o szacunku, co najwyżej o próbie odbierania komuś godności czy honoru, czegoś takiego nie zniosę za żadne skarby świata (pomimo tego, że nadal zachowam przy tym spokój :D).

Proponowałbym jeszcze przemyśleć kwestię, czy jakiekolwiek dawanie tu komukolwiek rad ma jakiś głębszy sens i cel, bo w zasadzie każdy związek tworzą inni ludzie, mają inne podejście do życia, świata, innych ludzi i związku - zachowują się inaczej od nas, łączy ich co innego.

Temat: Sztuka zrywania;)?

Paweł G.:
Tak sobie czytam co tu piszecie... i z jednej strony jest w tym dużo racji i na prawdę dobrej teorii, jednak życie życiem i wychodzi praktyka ;)

Rozstanie to nie jest przyjemna chwila, szczególnie dla osoby, która przysłowiowego kopa dostaje. Osoba taka jakiegokolwiek by charakteru nie miała... zawsze będzie jakoś czuła się pokrzywdzona i zraniona. To zawsze wyzwala emocje... czasami od razu, czasami dopiero po pewnym (choć niedługim) czasie. Wtedy na ogół zaczynają się ostre i niepotrzebne z perspektywy czasu słowa, których zapewne pożałują obie strony. To raczej sporadyczne przypadki, kiedy zdarza się inaczej - na ogół tylko wtedy kiedy związki są albo krótkie, albo nie zależy już nikomu... W przeciwnym razie rozmowa zamienia się w kłótnię, wypominanie, wywlekanie starych dawno zapomnianych spraw, czemu na ogół towarzyszą wyzwiska i inne ciekawe... fruwające przedmioty i inne ;)

W takich chwilach... cokolwiek byśmy nie powiedzieli - będzie ranić, będzie wkurzać, będzie dotykać, będzie doprowadzać do rozpaczy albo szewskiej pasji. W takich sytuacjach najczęściej duma, honor, godność... nie mają większego zastosowania. Jeśli mają... zawsze wyjdzie na tym lepiej strona, która zachowała spokój i nie dała się ponieść emocjom.

Myślę, że grunt, to wyjść z tego z honorem, godnością i twarzą. Dla mnie osobiście to jest najważniejsze. Mogę znieść na prawdę wiele przykrych słów i zachowań... może się we mnie gotować, mogę już nerwowo nie wytrzymywać i być na granicy ale za wszelką cenę staram się to jednak znieść i zachować spokój. Zawsze potem przychodzi taka chwila, że ktoś prędzej czy później tego żałuje. Jeśli to do niego nie dociera... i jest z siebie dumny... to już można potraktować jako życiową klęskę w doborze byłego partnera i powiedzieć sobie "gdzie ja k**** oczy miałem/am" ;)

Osobiście jeszcze od siebie: o ile mam do kobiet na prawdę bardzo dużo cierpliwości i zrozumienia, o tyle pojawiają się czasami sytuacje, kiedy niestety nie można mówić już o szacunku, co najwyżej o próbie odbierania komuś godności czy honoru, czegoś takiego nie zniosę za żadne skarby świata (pomimo tego, że nadal zachowam przy tym spokój :D).

Proponowałbym jeszcze przemyśleć kwestię, czy jakiekolwiek dawanie tu komukolwiek rad ma jakiś głębszy sens i cel, bo w zasadzie każdy związek tworzą inni ludzie, mają inne podejście do życia, świata, innych ludzi i związku - zachowują się inaczej od nas, łączy ich co innego.

Świetnie to ujołeś...

Temat: Sztuka zrywania;)?

litość - a może egoizm, bo wygodniej przecież zostawić kogoś bez wyjaśnienia, pozostawiając tym samym drugą osobę w nadziei, w ten sposób sobie zapewniając dobre samopoczucie,,, żałuje tylko że tak mało z nas myśli wówczas o drugiej stronie>
Zastanawia mnie co moze kierować człowiekiem w tak snobistycznym podejsciu???

..:

zgadzam sie z Martą- współczucie i litośc są tu nie na miejscu... to tylko przedłużanie agonii...Jula Paulina Gołębiewska edytował(a) ten post dnia 03.01.10 o godzinie 02:51

Temat: Sztuka zrywania;)?

a co zrobić jeśli stwierdzimy że obecny związek to pomyłka i strata czasu i chcemy się rozstać ale druga strona nie chce tego ... Twierdzi usilnie że sie zmieni (jakby to miało sens) i by dać mu kolejną szanse ... Jak zerwać by dotarło do tej osoby że to koniec ... nie można być miłym, przytulac i pocieszac ani nie wolno krzyczeć, wyzywac, obwiniać bo nie ma tu niczyjej winy ...

Myślę że sztuka zrywania tutaj niewiele poradzi bo wszystko zalezy od czlowieka ... jedni dojrzale i z powściągliwością przyjmą taką rozmowę a inni będą sobie "flaki wypruwać" by udowodnić że są najlepsi na świecie ... kwestia charakteru ... albo sie mylę ...

Temat: Sztuka zrywania;)?

Osobiście uważam, że większość problemów nie wynika z nieumiejętności rozstania się, ale z nieumiejętności budowania stabilnych związków. Chcemy mieć sukces, już, natychmiast. Bo trzeba z kimś pójść w piątek wieczór na imprezkę, albo do kina, albo pochwalić się kolegom/koleżankom... Niektórzy nawet zamieszkują z kimś, bo... tak taniej. Heh.
A potem płacz, rwanie włosów i żal nie wiadomo do kogo. No i jak z tym skończyć, bo w środku coś płacze (albo i wyje).
Wydaje mi się, a mam już swoje lata, że recepta jest stara jak świat: budować związek powoli, wymagać od siebie i od drugiej strony, uczyć się na błędach innych, więcej mind languge niż body language... Poznać zalety i wady(!) drugiej strony - czy naprawdę dam radę? Zastanowić się, w co gra druga osoba. Czy gra o wszystko, czy tylko dla zabawy - sprawdź.
Reasumując: Lepiej niech się rozleci teraz niż potem, będzie mniej bolało...
A teraz zostanę rozszarpany: "wszystkie karty na stół" dopiero po ślubie. A jak już po ślubie, to szlaban, droga jednokierunkowa. Życie to nie gra komputerowa, którą można odpalić od nowa. Graj do końca. W sytuacjach drastycznych chwilowa przeprowadzka do rodziców, albo... wezwać policję ;)
To nie są dobre rady, to tylko wynik własnych przemyśleń i, w pewnym stopniu, osobistych doświadczeń.

Temat: Sztuka zrywania;)?

Czytając Twoje słowa, które bardzo doceniam naszedł mi na myśl pewien tytuł "Kobiety sa z Wenus mężczyźni z Marsa" - recept na całe zło to to nie jest, ale warte lektury.

Osobiście uważam, że większość problemów nie wynika z nieumiejętności rozstania się, ale z nieumiejętności budowania stabilnych związków. Chcemy mieć sukces, już, natychmiast. Bo trzeba z kimś pójść w piątek wieczór na imprezkę, albo do kina, albo pochwalić się kolegom/koleżankom... Niektórzy nawet zamieszkują z kimś, bo... tak taniej. Heh.
A potem płacz, rwanie włosów i żal nie wiadomo do kogo. No i jak z tym skończyć, bo w środku coś płacze (albo i wyje).
Wydaje mi się, a mam już swoje lata, że recepta jest stara jak świat: budować związek powoli, wymagać od siebie i od drugiej strony, uczyć się na błędach innych, więcej mind languge niż body language... Poznać zalety i wady(!) drugiej strony - czy naprawdę dam radę? Zastanowić się, w co gra druga osoba. Czy gra o wszystko, czy tylko dla zabawy - sprawdź.
Reasumując: Lepiej niech się rozleci teraz niż potem, będzie mniej bolało...
A teraz zostanę rozszarpany: "wszystkie karty na stół" dopiero po ślubie. A jak już po ślubie, to szlaban, droga jednokierunkowa. Życie to nie gra komputerowa, którą można odpalić od nowa. Graj do końca. W sytuacjach drastycznych chwilowa przeprowadzka do rodziców, albo... wezwać policję ;)
To nie są dobre rady, to tylko wynik własnych przemyśleń i, w pewnym stopniu, osobistych doświadczeń.Jula Paulina Gołębiewska edytował(a) ten post dnia 03.01.10 o godzinie 13:38

Temat: Sztuka zrywania;)?

..:
Czytając Twoje słowa, które bardzo doceniam naszedł mi na myśl pewien tytuł "Kobiety sa z Wenus mężczyźni z Marsa" - recept na całe zło to to nie jest, ale warte lektury.

Osobiście uważam, że większość problemów nie wynika z nieumiejętności rozstania się, ale z nieumiejętności budowania stabilnych związków. Chcemy mieć sukces, już, natychmiast. Bo trzeba z kimś pójść w piątek wieczór na imprezkę, albo do kina, albo pochwalić się kolegom/koleżankom... Niektórzy nawet zamieszkują z kimś, bo... tak taniej. Heh.
A potem płacz, rwanie włosów i żal nie wiadomo do kogo. No i jak z tym skończyć, bo w środku coś płacze (albo i wyje).
Wydaje mi się, a mam już swoje lata, że recepta jest stara jak świat: budować związek powoli, wymagać od siebie i od drugiej strony, uczyć się na błędach innych, więcej mind languge niż body language... Poznać zalety i wady(!) drugiej strony - czy naprawdę dam radę? Zastanowić się, w co gra druga osoba. Czy gra o wszystko, czy tylko dla zabawy - sprawdź.
Reasumując: Lepiej niech się rozleci teraz niż potem, będzie mniej bolało...
A teraz zostanę rozszarpany: "wszystkie karty na stół" dopiero po ślubie. A jak już po ślubie, to szlaban, droga jednokierunkowa. Życie to nie gra komputerowa, którą można odpalić od nowa. Graj do końca. W sytuacjach drastycznych chwilowa przeprowadzka do rodziców, albo... wezwać policję ;)
To nie są dobre rady, to tylko wynik własnych przemyśleń i, w pewnym stopniu, osobistych doświadczeń.Jula Paulina Gołębiewska edytował(a) ten post dnia 03.01.10 o godzinie 13:38

Jeszcze gorzej jak w takim zwiazku sa juz dzieci ... wtedy to jest problem ...