Temat: nadmierna wrażliwośc, mazgajstwo

Chciałabym Was prosić o pomoc i opinię. temat dotyczy mojego syna, prawie 6-latka. Tomek jest bardzo wrazliwym chłopcem, bardzo empatycznym, czułym, łatwo okazującym uczucia, ale i bardzo potrzebujacym tych uczuć od otoczenia. Trochę niepokoi mnie to, że nie umiem mu pomóc radzić sobie z emocjami, nie wiem jak ukierunkować jego emocje i frustracje, aby się chłopak tak nie męczył :) Podam przykład: kiedy tylko coś mu nie wychodzi (nie potrafi zapiąć kurtki, nie moze dosięgnąć do półki), od razu się poddaje, reaguje płaczem (a właściwie takim zawodzeniem, buczeniem, złością), nawet nie próbuje poradzić sobie inaczej, nie kombinuje, nie testuje innych możliwości. Jak zachęcić go do eksperymentowania w rozwiązywaniu problemów? I co zrobić, żeby się tak przeraźliwie nie mazał z byle powodu? (wiem, to dość brutalne stwierdzenie, ale boję się że rówieśnicy go "zniszczą" w szkole, jak będzie się tak zachowywał....)
Z całą pewnościa nie jestem idealnym rodzicem, na pewno popełniam mnóstwo błędów, ale byłabym wdzieczna za wskazanie czy jakies moje zachowanie, reakcje mogło do tego doprowadzić I najwazniejsze, jak mu teraz pomóc? jak nauczyć go nieco bardziej konstruktywnych zachowań? oczywiście orzumiem to, że on jest wrazliwym, uczuciowym chłopcem, że doznaje silnych emocji (ma po kim to mieć :), tyle że chciałabym go troszkę zahartować, boję się że bedzie mu po prostu ciężko....
Z gory bardzo dziękuję

Temat: nadmierna wrażliwośc, mazgajstwo

Na początek należałoby się zastanowić nad przyczyną tego problemu.

Na ile na jego zachowanie mają wpływ jego wewnętrzne cechy osobowościowe, na ile doświadczenia i wpływ otoczenia, a na ile inne czynniki.

Temat: nadmierna wrażliwośc, mazgajstwo

No tak, ale jak ocenić co jest przyczyną?

Temat: nadmierna wrażliwośc, mazgajstwo

Pytanie jak zachowuje się synek przebywając między dziećmi, w przedszkolu, na podwórku , w domu gdy bawi się z rówieśnikami. Dzieci naśladują swoje zachowania i mając fajnych kompanów będzie w miarę nowych doświadczeń rozwijał się emocjonalnie.
Ważna sprawa, pamiętajmy, że w tym wieku żadne dziecko nie jest emocjonalnie dojrzałe. Zachowanie, emocjonalność są dopiero kształtowane i stymulowane - w domu, przedszkolu i to jest kwestia doświadczeń jakie nabędzie.
Cenne spostrzeżenie z mojego "podwórka" - dzieci w naszych oczach, oczach rodziców widzą się jak w lustrze. Im bardziej pozytywne, aprobujące spojrzenie matki, tym większa wiara i pewność siebie dziecka (skoro mama uważa, że jestem np. silny to znaczy, że jestem!).
... i idealni rodzice nie istnieją ;-) , a dla prawidłowego rozwoju dzieci potrzebują "wystarczająco dobrych" ;-)
pozdrawiam!

Temat: nadmierna wrażliwośc, mazgajstwo

Ewa S.:

ującym uczucia, ale i

Trochę niepokoi mnie to, że nie umiem mu pomóc radzić sobie z emocjami, nie wiem jak ukierunkować jego emocje i frustracje, aby się chłopak tak nie męczył :) Podam przykład: kiedy tylko coś mu nie wychodzi (nie potrafi zapiąć kurtki, nie moze dosięgnąć do półki), od razu się poddaje, reaguje płaczem (a właściwie takim zawodzeniem, buczeniem, złością), nawet nie próbuje poradzić sobie inaczej, nie kombinuje, nie testuje innych możliwości. Jak zachęcić go do eksperymentowania w rozwiązywaniu problemów?

A ja rozwiązałabym to przez zabawę. Coś obserwujesz, a wszystko dotyczy bardzo konkretnych sytuacji (przykład z kurtką/ półką), których nie potrafi rozwiązać „teraz i już”. Ba! w tym wieku ma do tego jeszcze pełen prawo.

Ale skoro Cię niepokoi gwałtowna reakcja lub szybkie zniechęcenie, to popatrzyłabym na możliwości wspólnej zabawy, która umożliwia osiągnięcie celu/zamiaru różnymi sposobami.
Choćby budowanie domu z drewnianych (!) klocków. Można te klocki tak układać, albo tak, czasami coś runie, czasami nie, a skoro coś runie, to trzeba się zastanowić nad innym rozwiązaniem.
To tylko przykład, bo dziecko musi mieć przede wszystkim w tym wielką radochę, a Ty najlepiej wiesz, co ucieszy Twoje dziecko.

Można też dziecko trochę „oszukać’’. Samemu raz po raz nie dać sobie z czymś rady i poprosić o pomoc. Myślę, że to dla czułego i wrażliwego chłopca będzie pozytywny sygnał, że nie tylko on nie daje sobie z czymś rady. A mogą to być bardzo proste sprawy, tak przypadkiem.
Oj, nie udaje Ci się podnieść małej monet z podłogi lub coś się o coś zahaczyło.

I na koniec – dziecięce frustracje. Co mówimy do dziecka, gdy się złości? Hm, pierwszemu też tak na początku nadawałam:), aż mnie oświeciło (gdy miał tak około 6 lat). Nie mogę mu zabraniać wyrażania „złych” uczuć. Wręcz odwrotnie! Muszę na nie pozwolić, tylko nauczyć dziecko sposobu ich wyrażania. Mógł wiec np. zacząć intensywnie skakać na jednej nodze (na podłodze, a nie po kanapach!) lub mógł przez chwilę zaciekle walić drewnianą łyżką po starym durszlaku. Oczywiście jakakolwiek agresja skierowana na kogokolwiek (włączywszy zwierzęta) lub próba wandalizmu nie wchodziły w rachubę, ale akurat takich zapędów syn nie miał.

Temat: nadmierna wrażliwośc, mazgajstwo

Ewa S.:
No tak, ale jak ocenić co jest przyczyną?

Myślę, że warto poczytać co nie co na ten temat, skonsultować z psychologiem dziecięcym, obserwować dziecko i sytuacje orazzastanowić się które z nich mogą działać negatywnie na dziecko, a także czy swoją postawą nie wpływasz na pojawianie się lub wzmacnianie tych problemów oraz czy nie wpływa na sytuację postawa innych głównych opiekunów, z którymi dziecko spędza czas i od których jest ono uzależnione.

No i zabrać się do zmiany zachowań lub sytuacji, które mogą mieć negatywny wpływ na dziecko lub mu w inny sposób pomóc.Ten post został edytowany przez Autora dnia 23.11.14 o godzinie 13:22