GoldenLine
Zaloguj się
Adam Kołodziejczyk

Adam Kołodziejczyk Ojcostwo -
zdecydowanie
najambitniejszy
zakres obowiązków

Temat: Fantazja czy kłamstwo - czy i jak reagować?

Witam.
Zauważyłem, że moja 3 letnia córeczka nie tylko zaczyna fantazjować ale zdarza się jej powiedzieć kłamstwo.

Przykład fantazji:
Nosi na rączkach wyimaginowanego, małego dzidziusia i przytula go, a podczas kąpieli udaje, że myje mu ząbki (córcia wie, że spodziewamy się drugiego dzidziusia i tak sobie tłumaczę tą fantazję).

Przykład kłamstwa:
Ostatnio siostrzeniec chciał pożyczyć kilka filmów/bajek ze sporej kolekcji córki. W dniu wczorajszym podczas rozmowy telefonicznej córcia poinformowała mnie, że ten niedobly Tubuś (niedobry Kubuś) chciał zabrać jej wszystkie bajki.
Czasami chodząc po wsi u teściów córka mówi, że mieszkała w danym domu - co oczywiście jest nieprawdą.
Największy ubaw miałem jak powiedziała mi, że wczoraj dziadek na nią wrzeszczał, a babcia lała po dupci kapciem - to też była nieprawda, ponieważ wtedy cały dzień byłem przy małej.

Powiem szczerze, że na razie fantazja i kłamstewka małej są dla mnie powodem do śmiechu, ale gdzieś tam głęboko zapala się lampka ostrzegawcza...

Co o tym myślicie?
Pozdrawiam.
Link do wypowiedziLink
Agnieszka S.

Agnieszka S. attachment parenting
www.dzikiedzieci.pl

Temat: Fantazja czy kłamstwo - czy i jak reagować?

to wszystko są fantazje

dziecko w tym wieku nie rozumie różnicy między prawdą a fikcją/fantazją

i nic z tym nie trzeba robić

więcej: jak zaczniesz zwracać uwagę, poprawiać i mówić, że kłamie to sam nauczysz ją kłamać

dziecko w tym wieku nie kłamie bo nie ma świadomości, że ty możesz czegoś nie wiedzieć, nie wie że nie znasz jej myśli, nie wie, że można kogoś "oszukać"
Link do wypowiedziLink
Adam Kołodziejczyk

Adam Kołodziejczyk Ojcostwo -
zdecydowanie
najambitniejszy
zakres obowiązków

Temat: Fantazja czy kłamstwo - czy i jak reagować?

Dzięki za ukierunkowanie mojego postrzegania, a w jakim wieku to już nie będzie fantazja?
Link do wypowiedziLink
Marta Czerwieniec

Marta Czerwieniec genealog, fotograf,
archeolog,
numizmatyk

Temat: Fantazja czy kłamstwo - czy i jak reagować?

Proponuję taką metodę:

Synku/córerczko spójrz mi w oczy i powiedz, że to zrobiłaś/nie zrobiłeś...

W moim przypadku zawsze działa :-)

Pozdrawiam,
mama 7-latka i 4-latki
Link do wypowiedziLink
Kalina Markowska

Kalina Markowska turystyka i wszystko
co jest z tym
związane

Temat: Fantazja czy kłamstwo - czy i jak reagować?

Nie martw sie tak bardzo ;-)
Mój synek tez ok 3 letni cały dzien wciskał mi ze opiekunka na placu zabaw rzucała w niego kamieniami ;-), idziemy do sklepu on staje przed jakas zabawka i informuje wszystkich "to mam "
tak jak mówi Agnieszka w tym wieku to jakby standard , norma-fantazjowanie a nie kłamstwo zeby pomóc sobie lub zaszkodzic komuś ;-)

Super artykuł :-)http://www.dziennik.pl/kobieta/dziecko/article24158/Co... -wyjasni co i jak z tym kłamstwem

Pozdrowionka
Link do wypowiedziLink
Agnieszka S.

Agnieszka S. attachment parenting
www.dzikiedzieci.pl

Temat: Fantazja czy kłamstwo - czy i jak reagować?

około 6 lat dziecko umie kłamać (oczywiście jedno wcześniej drugie później)

co nie znaczy, że nie będzie czasem fantazjować

dziecko, które umie kłamać, kłamie "skutecznie" to znaczy wie kiedy rodzic nie może wiedzieć, czy to co ono powiedziało jest prawdą

warto od samego początku wprowadzić zasadę, że uczciwość się opłaca czyli nie karać dziecka za coś do czego się samo przyznało (a najlepiej w ogóle jak najrzadziej)
Link do wypowiedziLink
Konrad B.

Konrad B. Szkolenia ludzi dla
ludzi, szkolenia
narciarskie...

Temat: Fantazja czy kłamstwo - czy i jak reagować?

Adam Kołodziejczyk:
Witam.
Zauważyłem, że moja 3 letnia córeczka nie tylko zaczyna fantazjować ale zdarza się jej powiedzieć kłamstwo.

Przykład fantazji:
Nosi na rączkach wyimaginowanego, małego dzidziusia i przytula go, a podczas kąpieli udaje, że myje mu ząbki (córcia wie, że spodziewamy się drugiego dzidziusia i tak sobie tłumaczę tą fantazję).

Przykład kłamstwa:
Ostatnio siostrzeniec chciał pożyczyć kilka filmów/bajek ze sporej kolekcji córki. W dniu wczorajszym podczas rozmowy telefonicznej córcia poinformowała mnie, że ten niedobly Tubuś (niedobry Kubuś) chciał zabrać jej wszystkie bajki.
Czasami chodząc po wsi u teściów córka mówi, że mieszkała w danym domu - co oczywiście jest nieprawdą.
Największy ubaw miałem jak powiedziała mi, że wczoraj dziadek na nią wrzeszczał, a babcia lała po dupci kapciem - to też była nieprawda, ponieważ wtedy cały dzień byłem przy małej.

Powiem szczerze, że na razie fantazja i kłamstewka małej są dla mnie powodem do śmiechu, ale gdzieś tam głęboko zapala się lampka ostrzegawcza...

Co o tym myślicie?
Pozdrawiam.


taki truizm, ale - zwracamy uwagę (w jakikolwiek sposób... choćby dając znać że zauważyliśmy) na zachowania, których pożądamy, nie komentując zachowań które dla nas są niepożądane :-))))... w tym wieku dziecka jak najbardziej...
dlaczego ?
bo w momencie naszej zdecydowanej reakcji na zachowania dziecka niepożądane, wprowadzamy do gry emocje, również dziecka... im częściej tym więcej... to świetny sposób na utrwalenie pewnego rodzaju relacji z dzieckiem... niekorzystnej dla wszystkich oczywiście...

nie zwracać więc uwagi, wzmacniając to co dobre... najlepiej :-))))
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Temat: Fantazja czy kłamstwo - czy i jak reagować?

mój 4.5 latek jest Buzzem Astralem (z Toy Story dla niewtajemniczonych) i tak karze to siebie mówić:-) Jak mówię "Mateusz, chodź do mnie", to odpowiada głosem 'komputerowym' "nie ma tu żadnego Mateusza, jest tylko strażnik kosmosu, Buzz Astral!!!".
To oczywiście fantazja.

Ale 'umyłeś ręce?', syn 'tak', ja 'pokaż', syn a. biegnie do łazienki umyć ręce b. daje mi do powąchania. Oczywiście w opcji a. jest kłamstwo a nie fantazja. A może raczej myślenie życzeniowe, hehe.
Link do wypowiedziLink
Aneta Zdrojewska

Aneta Zdrojewska copywriter

Temat: Fantazja czy kłamstwo - czy i jak reagować?

Co do kłamstwa wśród maluchów. Oglądałam kiedyś program oparty, a jakże, na badaniach amerykańskich naukowców, którzy udowadniali, że im bardziej dziecko kłamie, tym jest inteligentniejsze. I nie chodziło tu o fantazję tylko "prawdziwe" kłamstwo - dzieciaka wprowadzano do pustej sali, za nim coś stawiano. Zadaniem dziecka było się nie odwracać i za to dostawało nagrodę. Rodzic z naukowcem na chwilę wychodzili, a ukryta kamera filmowała, co dzieciak robi. Reakcje były przeróżne, od spokojnego siedzenia, poprzez wiercenie się aż do odwrócenia. Potem przychodziła mama z panem naukowcem i pytaniem, czy dziecko się nie odwracało. I teraz tak, te, co się nie odwracały, miały czyste sumienie i dostawały batonika. Te, które się odwróciły miały dylemat: przyznać się i nic nie dostać, czy skłamać i dostać batonika. Tu też reakcje były przeróżne.
Potem robiono testy na inteligencję i kłamcy wychodzili z najwyższymi wynikami.
Co Wy na to?

Mam jeszcze pytanie z innej beczki: czy dopuszczacie się kłamstewek wobec Waszych pociech?
Link do wypowiedziLink
Anna Kazakow

Anna Kazakow
Trener/Coach/Mediato
r

Temat: Fantazja czy kłamstwo - czy i jak reagować?

Dobre pytanie - bo jeżeli my kłamiemy to dlaczego wymagamy od dzieci, żeby nie kłamały:)). To jest oczywiście kij w mrowisko. Zdarza mi się kłamać w stosunku do syna. Co ciekawe - im był młodszy tym częściej naginałam rzeczywistość, teraz - a młodzian ma 12 lat - jestem niekiedy do bólu prawdomówna. Uważam, że to objaw mojego szacunku do syna. Chociaż ... sprawy "dorosłackie" są niekiedy za trudne albo nie przeznaczone dla jego uszu i wtedy trochę kręcę. A co do kłamania w ogóle. Mam paskudne doświadczenie z dzieciństwa - moja mama miała ewidentnie obsesję na punkcie kłamstwa i ja od dziecka byłam inwigilowana na każdy temat, co chwila zarzucała mi, że kłamię i straszyła, że się wszystkiego dowie i wtedy mnie spotka kara. Ględzenia i straszenia było tak dużo, że jak już tego wysłuchałam to nie opłacało mi się przyznawać do "przestępstw" (jeżeli miały miejsce) bo musiałabym po raz drugi wysłuchiwać reprymendy. Dlatego trzymałam się swojej wersji wydarzeń. Źle to wspominam. Bałam się jej i w efekcie bardzo sprawnie kłamałam na każdy temat. Dlatego syna nigdy nie karaliśmy jeżeli się sam przyznał do jakiejś głupoty i on wie, że cokolwiek narozrabia może do nas z tym przyjść.
Link do wypowiedziLink
« Wróć do tematów
Odpowiedz

Podobne tematy





Wyślij zaproszenie do
Anuluj