Temat: Czy poznanie przyczyn problemu działa leczniczo?

Ewa Kołodziejczak:

Fakt zrozumienia przyczyny cierpienia jest sam w sobie leczniczy bo pozwala też zrozumieć, że to aktualne cierpienie to nie wyrok tylko stan przejściowy. A to poczucie możliwości uwolnienia się od cierpienia jest główna motywacją do dalszych działań w tym kierunku.

Link do wypowiedzi

Temat: Czy poznanie przyczyn problemu działa leczniczo?

Ewa S.:

Ewa Kołodziejczak:
Fakt zrozumienia przyczyny cierpienia jest sam w sobie leczniczy bo pozwala też zrozumieć, że to aktualne cierpienie to nie wyrok tylko stan przejściowy. A to poczucie możliwości uwolnienia się od cierpienia jest główna motywacją do dalszych działań w tym kierunku.

No, ale to,że znam przyczynę mojego cierpienia nie oznacza automatycznie,że znam sposób na usuniecie cierpienia (ze w ogóle taki sposób istnieje)

Link do wypowiedzi

Temat: Czy poznanie przyczyn problemu działa leczniczo?

Ewa Kołodziejczak:
Hm... być może powiem coś nie popularnego ale dopóki człowiek jest świadomy tego co czuje to przy odpowiednim samozaparciu i konsekwencji (oczywiście przy ewentualnej pomocy z zewnątrz) może wyjść z tego cierpienia zawsze.

Link do wypowiedzi

Temat: Czy poznanie przyczyn problemu działa leczniczo?

Niestety ,czasem cierpienie jest tak wielkie,ze człowiek traci kontakt z tym co czuje (za sobą) ,dlatego nie wszystkie przypadki zaburzeń psychicznych (które sa reakcją na cierpienie psychiczne) można wyleczyć.Ewa S. edytował(a) ten post dnia 02.03.11 o godzinie 11:31

Link do wypowiedzi

Temat: Czy poznanie przyczyn problemu działa leczniczo?

Ewa S.:

Ewa Kołodziejczak:
Hm... być może powiem coś nie popularnego ale dopóki człowiek jest świadomy tego co czuje to przy odpowiednim samozaparciu i konsekwencji (oczywiście przy ewentualnej pomocy z zewnątrz) może wyjść z tego cierpienia zawsze.

Niestety ,czasem cierpienie jest tak wielkie,ze człowiek traci kontakt z tym co czuje (za sobą) ,dlatego nie wszystkie przypadki zaburzeń psychicznych (które sa reakcją na cierpienie psychiczne) można wyleczyć.Ewa S. edytował(a) ten post dnia 02.03.11 o godzinie 11:31

Link do wypowiedzi

Temat: Czy poznanie przyczyn problemu działa leczniczo?

Ewa Kołodziejczak:

Ewa S.:

Ewa Kołodziejczak:
Hm... być może powiem coś nie popularnego ale dopóki człowiek jest świadomy tego co czuje to przy odpowiednim samozaparciu i konsekwencji (oczywiście przy ewentualnej pomocy z zewnątrz) może wyjść z tego cierpienia zawsze.

Niestety ,czasem cierpienie jest tak wielkie,ze człowiek traci kontakt z tym co czuje (za sobą) ,dlatego nie wszystkie przypadki zaburzeń psychicznych (które sa reakcją na cierpienie psychiczne) można wyleczyć.Ewa S. edytował(a) ten post dnia 02.03.11 o godzinie 11:31

Dlatego nie piszę o leczeniu tylko o świadomej współpracy osoby cierpiącej z "pomagaczem" jako warunek wyjścia z cierpienia.

P.S. nie wiem czy cierpiący człowiek traci kontakt ze sobą bo inaczej by przecież nie czuł cierpienia ale wiem na pewno, że sama nigdy nie ważyłabym się powiedzieć autorytatywnie, że jakiegoś cierpienia nie można wyleczyć bo to podważałoby moją wiarę w wewnętrzną siłę człowieka (która to siła jest zawsze tylko cierpienie powoduje, że w danym okresie ktoś jej nie czuje lub nie wierzy w jej istnienie).

Link do wypowiedzi

Temat: Czy poznanie przyczyn problemu działa leczniczo?

[author]Ryszard Niklas:[/author

Niestety ,czasem cierpienie jest tak wielkie,ze człowiek traci kontakt z tym co czuje (za sobą) ,dlatego nie wszystkie przypadki zaburzeń psychicznych (które sa reakcją na cierpienie psychiczne) można wyleczyć.[edited]Ewa S.

Niestety Ewo są cierpienia, na które nie ma lekarstwa. Zmiany organiczne w mózgu najczęściej są nieodwracalne, a niestety są przyczyna wielu cierpien ludzkich. Tego typu deficyty nie są niestety zawsze zauważalne w pierwszym kontakcie z pacjentem. Dopiero w pracy terapeutycznej moża je zdiagnozować i to tez niestety nie zawsze. To jeden z aspektów bezradności psychoterapii i famakoterapii.

Link do wypowiedzi

Temat: Czy poznanie przyczyn problemu działa leczniczo?

Ewa Kołodziejczak:

P.S. nie wiem czy cierpiący człowiek traci kontakt ze sobą bo inaczej by przecież nie czuł cierpienia ale wiem na pewno, że sama nigdy nie ważyłabym się powiedzieć autorytatywnie, że jakiegoś cierpienia nie można wyleczyć bo to podważałoby moją wiarę w wewnętrzną siłę człowieka (która to siła jest zawsze tylko cierpienie powoduje, że w danym okresie ktoś jej nie czuje lub nie wierzy w jej istnienie).

Link do wypowiedzi

Temat: Czy poznanie przyczyn problemu działa leczniczo?

Link do wypowiedzi

Temat: Czy poznanie przyczyn problemu działa leczniczo?

Ryszard Niklas:
Mialem na mysli Ewę K.:)))

Link do wypowiedzi

Temat: Czy poznanie przyczyn problemu działa leczniczo?

Ryszard Niklas:

Ewa Kołodziejczak:

Ewa S.:

Ewa Kołodziejczak:
Hm... być może powiem coś nie popularnego ale dopóki człowiek jest świadomy tego co czuje to przy odpowiednim samozaparciu i konsekwencji (oczywiście przy ewentualnej pomocy z zewnątrz) może wyjść z tego cierpienia zawsze.

Niestety ,czasem cierpienie jest tak wielkie,ze człowiek traci kontakt z tym co czuje (za sobą) ,dlatego nie wszystkie przypadki zaburzeń psychicznych (które sa reakcją na cierpienie psychiczne) można wyleczyć.Ewa S. edytował(a) ten post dnia 02.03.11 o godzinie 11:31

Dlatego nie piszę o leczeniu tylko o świadomej współpracy osoby cierpiącej z "pomagaczem" jako warunek wyjścia z cierpienia.

P.S. nie wiem czy cierpiący człowiek traci kontakt ze sobą bo inaczej by przecież nie czuł cierpienia ale wiem na pewno, że sama nigdy nie ważyłabym się powiedzieć autorytatywnie, że jakiegoś cierpienia nie można wyleczyć bo to podważałoby moją wiarę w wewnętrzną siłę człowieka (która to siła jest zawsze tylko cierpienie powoduje, że w danym okresie ktoś jej nie czuje lub nie wierzy w jej istnienie).

Niestety Ewo są cierpienia, na które nie ma lekarstwa. Zmiany organiczne w mózgu najczęściej są nieodwracalne, a niestety są przyczyna wielu cierpien ludzkich. Tego typu deficyty nie są niestety zawsze zauważalne w pierwszym kontakcie z pacjentem. Dopiero w pracy terapeutycznej moża je zdiagnozować i to tez niestety nie zawsze. To jeden z aspektów bezradności psychoterapii i famakoterapii.

Link do wypowiedzi