Temat: Poznaj swoje zakotwiczenia

Keith Johnstone, twórca teatru improwizacyjnego, zwraca w swojej pracy dużo uwagi na taką stronę kotwiczenia, którą dostrzega niewiele osób.

Dużo w środowisku NLP mówi się o tym, jak trener (czy np. artysta) kotwiczy swoją publiczność. Natomiast, z tego co wiem, bardzo niewiele uwagi poświęcono dotąd odwrotnej sytuacji. Czy zastanawiałeś się czasem jak publiczność kotwiczy trenera? Jak warunkuje go, żeby zachowywał się akurat tak a nie inaczej?

Johnstone podaje przykład Michaela Jacksona i jego "chwytu za krocze". Im bardziej podczas koncertów ręka Jacksona zbliżała się do jego klejnotów koronnych, tym bardziej wrzeszczały zachwycone nastolatki, aż do powstania obecnej formy. Formy, którą Michael przedstawia jako naturalny wyraz tego kim jest - ale czy faktycznie o co chodzi?

A teraz wyzwanie dla Ciebie - jak Ty jesteś pokotwiczony? Jak wiele z Twoich zachowań jest tak naprawdę efektem przeszłych, na wpół zapomnianych pozytywnych wzmocnień? I jak wiele z nich mógłbyś łatwiej zmienić lub uelastycznić, zmieniając tamte przeszłe wzmocnienia?

Ktoś może zapytać - po co zmieniać coś, co w przeszłości było nagradzane? Jest w tym dużo racji, często taka zmiana nie ma sensu. Jednak są też przykłady, gdy nagradzane było nie to, na czym nam zależało, albo też coś, co jest sprzeczne z naszymi wartościami. W teatrze improwizacyjnym przejawia się to rezygnacją z budowy na scenie historii na rzecz krótkich, często jednozdaniowych gagów, "byle tylko ktoś się zaśmiał" - a jak może się to przejawiać np. w coachingu, prowadzeniu szkoleń czy w związkach?

Ćwiczenie na modyfikację uwarunkowań:
1. Wybierz zachowanie, nawyk czy nawet sposób myślenia, który chcesz zmienić.
2. Przypomnij sobie najwcześniejszą sytuację, w której to zachowanie dało Ci coś pozytywnego (czymś pozytywnym może być też ulga związana z uniknięciem negatywu). Nie musi to być pierwszy raz, kiedy kiedykolwiek to miało miejsce, ale pierwszy raz, który możesz sobie przypomnieć teraz.
3. Zmień treść tej sytuacji (np. przez reimprinting lub inną pracę z linią czasu) albo zmień jej skojarzenia emocjonalne (np. przez pracę z submodalnościami albo IEMT).
4. Sprawdź jak ta zmiana wpłyneła na kwestię z którą pracujesz. W razie potrzeby powtórzy punkty 2-4 (czasami może się teraz np. pojawić inne wspomnienie w punkcie 2).