Temat: Podwójna dysocjacja, czyli jak zmasakrować skuteczną...

Dzisiaj, przy okazji sesji z klientem uświadomiłem sobie, że za jednym wyjątkiem wszyscy trenerzy NLP, którzy uczyli mnie podwójnej dysocjacji, uczyli mnie jej błędnie i propagowali zły obraz tej techniki - w efekcie czego była ona dużo mniej skuteczna, niż mogła być.

Podwójną dysocjację uczy się zwykle na przykładzie z kinem - zobacz siebie w kinie oglądającego siebie doświadczającego danej sytuacji problematycznej (zwykle fobii specyficznej).

Tyle tylko, że to tworzy zwykle obraz w którym na widoku jest ekran - skomplikowana scena, więc stanowiąca sama z siebie główny punkt skupienia wyobrażenia - oraz drugi ja oglądający tą scenę. Zazwyczaj pojawia się to w linii - scena -> ja oglądające -> ja zasocowane i oglądające siebie i scenę.

Tyle tylko, że przy podwójnej dysocjacji scena nie ma tak naprawdę znaczenia. To co ma znaczenie, to obserwacja swojej własnej reakcji na tą scenę. Ekranu może być w ogóle nie widać, to nie ma znaczenia - znaczenie ma Twoja reakcja na Ciebie w tej sytuacji.

Dlaczego ma to takie znaczenie? Bo cały Twój system przekonań zbudowany jest w jednym celu - żeby umożliwić Ci przetrwanie. Jeśli więc widzisz siebie oglądającego siebie i widzisz że Ty oglądający jesteś w porządku - to znaczy że w takiej sytuacji możesz przetrwać i jest ok. Przekonanie (fobia, itp.) może zostać zdjęte.

W podobny sposób wielokrotna dysocjacja jest często reprezentowana przez ludzi jako zobaczenie kolejki 20 siebie. Ale patrząc na 20 siebie gubi się najważniejsze - reakcje 20-go na 19-go. A to ta reakcja jest kluczem do zadziałania tej metody.

Temat: Podwójna dysocjacja, czyli jak zmasakrować skuteczną...

Tyle tylko, że przy podwójnej dysocjacji scena nie ma tak naprawdę znaczenia. To co ma znaczenie, to obserwacja swojej własnej reakcji na tą scenę. Ekranu może być w ogóle nie widać, to nie ma znaczenia - znaczenie ma Twoja reakcja na Ciebie w tej sytuacji.

Myślę że tutaj tak samo ważna jest reakcja na to co widzisz, jak i to co widzisz gdyż czasami ustalenie tego co widzisz a co było przed tobą ukryte pozwala właśnie pozbyć się jakiejś "rzeczy". A obserwowanie samej reakcji po to by zauważyć czy jest jakaś zmiana przy następnym podejściu.