пропозиції роботи
Piotr Kruczek branża turystyczna
Temat: POSTULATY ŚRODOWISKOWE Z IV Forum Pilotażu i...
POSTULATY ŚRODOWISKOWE Z IV Forum Pilotażu i Przewodnictwa z XII.2008(przekopiowane z materiałów otrzymanych od Prezes Zarzadu Polskiej Federacji Pilotażu i Przewodnictwa - Zygmunta Kruczka)
I. Wnioski odnośnie kształtowania jakości usług przewodników turystycznych i pilotów wycieczek
1. Niezmiernie ważna dla jakości usług przewodnickich i pilockich jest sprawa kształcenia nowych kadr i ich doskonalenia jak i warunków pracy przewodników i pilotów. Zestawione w następnych rozdziałach wnioski dotyczące uregulowań prawnych (od naboru kandydatów, poprzez system i programy kształcenia aż do egzaminowania) mają na celu podniesienie jakości usług przewodników i pilotów.
2. Powierzanie obowiązków rezydenta odpowiednio do tego przygotowanym kadrom. Postuluje się aby to byli doświadczeni piloci wycieczek dodatkowo przeszkoleni pod katem wykonywania takiej pracy (rezydent – specjalizacja dla doświadczonych pilotów wycieczek).
3. Kluczowe zagadnienie dla jakości usług ma doskonalenie kadry. W wypadku tak przewodników turystycznych, jak i pilotów służyć temu mogą niżej sformułowane wnioski:
Wprowadzić należy klasy dla pilotów i przewodników (są w przewodnictwie górskim), wiążąc je z aktywnością zawodową i doszkalaniem. Doszkalanie powinno być obowiązkowe zarówno dla pilotów jak i przewodników.
Wykorzystać możliwość szkolenia i doskonalenia przewodników i pilotów (np. specjalizacje i kursy językowe, warsztaty metodyczne) m.in. w ramach projektów unijnych.
Doskonalenie i podnoszenie kwalifikacji powinno być statutową formą działalnością stowarzyszeń pilotów wycieczek i przewodników turystycznych.
4. Zawód pilota i przewodnika turystycznego wymaga (jak to jest i w innych krajach UE) ochrony poprzez eliminację szarej strefy; postuluje się kontrole grup turystycznych (szczególnie zagranicznych) poprzez policję turystyczną (konieczne jest doprecyzowanie tej kwestii w ustawie), służby mundurowe (np. straż miejską), inspekcję transportu drogowego (ITD).
5. Współpraca z organizatorami turystyki
Należy zbudować współpracę z organizatorami turystyki i ich zrzeszeniami w celu wdrażania młodych pilotów do pracy, umożliwienia im odbycia praktyk przy doświadczonym pilocie i staży. Przyszłych pilotów należy szkolić według zadań, które są dla nich ściśle określone i specjalizacji (np. pilot – rezydent).
Ze względu na ich duże zróżnicowanie w kraju, postuluje się określenie minimum płacy oraz warunków pracy pilota przy realizacji imprezy turystycznej, a także przygotowanie wzorcowej umowy z organizatorem turystyki (postulat do Federacji, Polskiej Izby Turystyki i KRIT).
II. Wnioski odnośnie nowelizacji ustawy o usługach turystycznych
A. Do założeń nowelizacji ustawy:
Wprowadzenie nowego uprawnienia zawodowego w miejsce istniejących wymaga szerokich konsultacji ze środowiskami zrzeszającymi pilotów wycieczek i przewodników turystycznych. Powołać należy reprezentatywny zespół, który wspólnie z Ministerstwem określi kierunek nowelizacji i zaproponuje szczegółowe zapisy do ustawy.
Zakładana w założeniach do ustawy unifikacji uprawnień przewodnika turystycznego i pilota wycieczek w zintegrowane uprawnienie „przewodnik uniwersalny” spotkała się z ostrą krytyką nierealności wprowadzenia takich zmian. Wskazano na odmienność zakresów obowiązków przewodników turystycznych i pilotów wycieczek. Dla tych pierwszych adekwatny w europejskim i światom systemie jest termin, „przewodnik lokalny, loco guide”. Natomiast większa różnorodność występuje w nazywaniu „pilota wycieczek”. Pozycję polskiego „pilota wycieczek” należy wzmocnić poprzez zmianę nazwy w języku obcym na bardziej adekwatną i uzbroić w szerokie kompetencje umożliwiające udzielanie informacji krajoznawczych poza miejscami i obszarami wyłączonymi.
Wprowadzenie nowego modelu uprawnień zawodowych i nazwanie go „przewodnik turystyczny” jest tylko zmianą nazewnictwa istniejących uprawnień pilota wycieczek. Pilot wycieczek ma prawo do prowadzenia wycieczek krajowych i zagranicznych poza obszarami wyłączonymi. Obecne szkolenia przewodników turystycznych nie przygotowują tych osób do prowadzenia imprez turystycznych za granicą ani do opieki nad uczestnikami imprezy turystycznej. Ten zakres opieki leżał zawsze w gestii pilota wycieczek. Przewodnik turystyczny był szkolony do oprowadzania wycieczek po określonym obszarze i dbania o bezpieczeństwo oprowadzanych osób sprowadzające się do przestrzegania zasad poruszania się po terenach mogących stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia osób.
B. Do ustawy
Rozciągnąć regulację prawną na kadrę obsługi tzw. grup specjalistycznych. Ustawodawca nie reguluje zakresu uprawnień jakie powinien posiadać przewodnik oprowadzający wycieczki rowerowe, narciarskie, czy chociażby kajakowe. Dotyczy to również innych tradycyjnych form turystyki aktywnej (kwalifikowanej) – żeglarskiej, podwodnej, konnej czy rodzących się nowych form (paralotniarstwo, loty balonem, itp.). Te formy uprawiania turystyki aktywnej są coraz bardziej popularne. Ich uprawianie wiąże się z posiadaniem odpowiednich umiejętności, sprzętu oraz kondycji fizycznej. Tym bardziej takie umiejętności powinna posiadać osoba, której powierza się pod opiekę grupę turystów – przewodnik turystyczny.
Wprowadzić stopień (funkcję) instruktora przewodnictwa (i ew. pilotażu), dla wykorzystania wiedzy i umiejętności doświadczonych przewodników czy pilotów w zakresie kształcenia nowych kadr czy kontroli jakości wykonywanych usług.
Masowe kształcenie pilotów wycieczek w szkołach wyższych czy studiach policealnych przy ogromnej liczbie Uczelni i szkół obniży jakość kadr; system szkolny edukacji w naszym kraju (poza nielicznymi przypadkami) nie sprawdza się. Upoważnienie do szkolenia dla szkół wyższych prowadzących kształcenie dla turystyki uważamy za zasadne, ale na zasadzie fakultetów, a nie zaliczania wiedzy z poszczególnych przedmiotów; natomiast powierzenie tych zadań szkołom policealnym nie jest wskazane (młody wiek, brak kandydatów, itp.).
C. Do rozporządzenia i szczegółowych zapisów
Szkolenie kandydatów na pilotów - Organizacja kursów
Nabór kandydatów na kursy powinien być poprzedzony rozmową kwalifikacyjną; kursy nie powinny mieć charakteru rynkowego, przyjmować należy osoby z odpowiednimi predyspozycjami zawodowymi, postuluje się (wzorem innych krajów UE) minimalne wykształcenie na poziomie matury.
Przeprowadzone analizy wykazują zbyt masowe szkolenie, traktowane rynkowo, (zwłaszcza pilotów wycieczek); postuluje się certyfikację ośrodków edukacyjnych w celu eliminacji najsłabszych i podniesienie jakości kształcenia drogą wyższych wymagań stawianych przy udzielaniu zgody na organizację szkoleń. Certyfikacja ma na celu rekomendowanie dobrych organizatorów szkolenie w trosce o ochronę interesów kandydatów.
Zmienić wzór legitymacji i identyfikatora zarówno przewodników jak i pilotów, najlepiej poprzez połączenie tych dwóch dokumentów w chipowa kartę z zaszytymi informacjami, wzór nie powinien być pomysłem li tylko urzędnika ale poddany konsultacji stowarzyszeń,
Uregulować formalny tryb powoływania członków Komisji Egzaminacyjnej w konkretnych działaniach egzaminacyjnych (np. pisemne zlecenie, delegacja wyjazdu służbowego),
Programy szkolenia
Postulujemy powołanie przez Departament Turystyki Ministerstwo Sportu i Turystyki roboczego zespołu (przede wszystkim wykładowców turystyki z aktualnymi uprawnieniami pilota, przewodnika, autorów stosownych publikacji), który zajmie się ostatecznym doprecyzowaniem programów szkolenia. zwłaszcza zał. nr 10 do rozporządzenia Ministra Gospodarki. Doprecyzować należy przepisy ustawy i rozporządzenia regulujące zasady odbycia szkoleń i egzaminów, ramowe programy szkolenia pilotów i przewodników, usunąć należy wciąż istniejące błędy merytoryczne, gramatyczne i logiczne. W obecnej wersji programu szkolenia pilotów za mało godzin przeznacza się na zajęcia praktyczne).
Program szkoleń wymaga bardzo wnikliwej uwagi, dotychczasowe programy powinny zostać poddane weryfikacji uwzględniającej ramowe programy i limity godzin zawarte w projekcie normy europejskiej. Podstawowy program szkolenia przewodników powinien obejmować około 240 godzin zajęć teoretycznych oraz około 120 godzin zajęć praktycznych, uzupełniony pracą własną do poziomu normy europejskiej.
W ramach szkolenia i doszkalania należy zwrócić większą uwagę na interpretację dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego, zwłaszcza w odniesieniu do grup przyjazdowych.
Dopuścić modyfikowanie programów kształcenia kadry z naciskiem na praktyczne aspekty szkolenia. Czas szkolenia, liczba godzin może być modyfikowana w zależności od potrzeb danej grupy (np. szkolenie dla przewodników na uprawnienia pilota). Zmienić należy proporcje wykładów oraz zwrócić uwagę na zagadnienia metodyczne (np. w geografii turystycznej na warsztat krajoznawczy pilota). Szczególną uwagę zwrócić na nowoczesny warsztat – wykorzystanie środków technicznych, audiowizualnych, interpretacji.
Egzaminowanie kandydatów i kadry
Wnioskujemy o zorganizowanie centralnego szkolenia dla przewodniczących komisji egzaminacyjnych dla przewodników i pilotów (np. warsztaty prowadzone przez autorów aktualnych publikacji szkoleniowych). Powinny zostać jasno określone wymagania komisji egzaminacyjnych, część pytań powinna być publikowana. Egzaminy powinny być porównywalne w każdym województwie.
Proponujemy powołanie ponadregionalnych Komisji Egzaminacyjnych w mocnych ośrodkach, a nie we wszystkich województwach, zapewniając jednocześnie jednolity poziom wymagań egzaminacyjnych;
Komisje egzaminacyjne przy Urzędach Marszałkowskich powinny działać kadencyjnie, a nie dożywotnio, ich skład powinien być weryfikowany w zależności od potrzeb regionu i efektywności pracy członków komisji.
INNE WNIOSKI
Postuluje się prowadzenie badań i analiz dotyczących sytuacji przewodników i pilotów, ich losów zawodowych, sylwetki modelowej, kompetencji, a także rozeznanie organizacji przewodnictwa i pilotażu w innych krajach UE (postulat do Departamentu Turystyki MSiT, Polskiej Organizacji Turystycznej jak i Uczelni).
Oprócz centralnej ewidencji konieczne jest prowadzenie ewidencji na szczeblu regionalnym, zawierającej dodatkowe informacje o przewodnikach, ich dodatkowych kwalifikacjach.
Należy wprowadzić książeczki zdrowia dla przewodników, gdzie będą mieli wpisywane badania lekarskie, zaostrzyć wydawanie zdolności do pracy dla osób powyżej 65 roku życia.
Bardzo ważną kwestią jest rozszerzenie przepisów ustawy na podmioty nie będące przedsiębiorstwami turystycznymi a organizującymi imprezy turystyczne wymagające zatrudnienia przewodnika turystycznego czy pilota wycieczek (szkoły, parafie, itp.).
Należy precyzyjnie ująć kwestie cofnięcia uprawnień – za jakie przewinienia, na jak długo. Zdecydowanie określić przestępstwa dyskwalifikujące do otrzymania uprawnień.
Proponujemy opracowanie nowego, sensownego wzoru legitymacji i odznaki (identyfikatora), ten ostatni najlepiej w formie karty chipowej z możliwością zawieszenia jej jako identyfikator;
Należy wyeliminować z dotychczasowych zapisów ustawy i stosownych do niej aktów wykonawczych nadużywane określenie tzw. opieki. Z wieloletniej praktyki wykonywania zawodu przewodnika, pilota i rezydenta wynika, iż w przypadku obsługi grup, których uczestnikami są uczniowie, ich nominalni - faktyczni - opiekunowie (po jednym na dziesięcioro uczestników) czują się zupełnie bezrobotni, a cała opieka – jakby z zapisów wspomnianych przepisów – spada na owego pilota, przewodnika lub rezydenta. Proponujemy zmienić pojęcie opieki na obsługę, co z samej istoty wykonywanej przez nich pracy bardziej przemawia do przekonania obu umawiających się stron.
Niejasny jest zapis o wykonywaniu zawodu przewodnika turystycznego w Polsce przez cudzoziemców, czy przewodnik - cudzoziemiec może oprowadzać w Polsce za wyjątkiem obszarów wyłączonych (co z wzajemnością w innych krajach, czy nasi przewodnicy nie będą mieli problemów, jak to zostanie umocowane prawnie) czy zamierzający w Polsce pracować tylko potwierdza swoje uprawnienia, czy musi spełniać dodatkowe warunki - egzamin, staż adaptacyjny.
