пропозиції роботи
konto usunięte
Temat: Sobór Watykański II, a Lefebryzm - czyli rzecz o...
Historia lefebryzmu sięga soboru Vaticanum II (1962-65), którego Ojcem był również abp. Marcel- François Lefebvre. Już w czasie Soboru ostrzegał on, że niektóre postanowienia “liberalnych” uczestników obrad zmierzają w niewłaściwą stronę. Ostatecznie nie złożył podpisu pod soborowymi dokumentami o wolności religijnej, ekumenizmie i o Kościele w świecie współczesnym. W 1968 roku założył Bractwo Kapłańskie św. Piusa X, oficjalnie erygowane w 1970 roku. Arcybiskup był głęboko przekonany, że “soborowy” Kościół tonie w błędach i herezji, czego najjaskrawszym znakiem jest reforma liturgiczna, która przyniosła ze sobą nowy Mszał papieża Pawła VI. Odrzucił tę reformę, pozostając przy Mszy trydenckiej. By “ratować Kościół”, zorganizował w Écône (Szwajcaria) wyższe seminarium duchowne dla członków Bractwa i zaczął bez zgody Rzymu wyświęcać “swoich” księży. W 1975 roku miejscowy ordynariusz - przy akceptacji Pawła VI - rozwiązał ultrakonserwatywne, prawicowe i rygorystyczne Bractwo św. Piusa X, ale Marcel Lefebvre nie podporządkował się temu postanowieniu. Rok później Watykan zawiesił go w wykonywaniu czynności kultowych. W końcu - wbrew woli Jana Pawła II - arcybiskup zdecydował się na konsekrowanie czterech biskupów swego radykalnego odłamu wiary. Zgodnie z zasadami prawa kościelnego 30 czerwca 1988 roku Papież Jan Paweł II ekskomunikował Marcela Lefebvre’a i nowo wyświęconych biskupów. Lefebryzm stał się współczesną schizmą. Część członków Bractwa Piusa X odeszła z Écône i założyła Bractwo Kapłańskie św. Piotra, wierne Rzymowi.Stowarzyszenie powstało w łonie Kościoła rzymskokatolickiego w 1970 z inicjatywy konserwatywnego integrysty abpa Marcel'a - François Lefebvre'a. Lefebryści zarzucają posoborowemu Kościołowi katolickiemu szkodliwe innowacje doktrynalne i liturgiczne oraz "zapomnienie i złe traktowanie" Tradycji przez Kościół. FSSPX przeciwstawia się ekumenizmowi oraz dialogowi międzywyznaniowemu, powodując szkodliwe tendencje w dziele jednoczenia chrześcijan. Bractwo Piusa odrzuca zreformowany ryt Mszy świętej, wprowadzony przez papieża Pawła VI w roku 1969, uznając go za ważny, ale niegodny. Twierdzi, że reforma liturgii "sprotestantyzowała" obrzędy Mszy świętej i usunęła z niej wiele istotnych elementów.
Bractwo Piusa X krytykuje usunięcie z nowego mszału modlitw wyrażających ofiarny charakter Mszy. Lebrystyczne FSSPX krytykuje również wprowadzenie do liturgii języków narodowych i usunięcie z niej łaciny, gdyż twierdzi, że wspólny język dla całego Kościoła świadczył o jego jedności i uniwersalności. Teologowie Bractwa Lefebvre'a odrzucają również celebrację mszy "w stronę ludu", przypominając, że kapłan, działający w liturgii in persona Christi "w osobie Chrystusa", staje się przewodnikiem zebranego ludu, prowadząc go do Boga i zarazem uobecniając Jego tajemnice. Symbolem tego jest zwrócenie kapłana w stronę ołtarza, a precyzyjniej: w stronę krucyfiksu na tabernakulum, czyli prowadząc ludzi na krzyż cierpienia. Bractwo Piusa X, doszukując się wielu uchybień w zreformowanym rycie mszalnym, celebruje wyłącznie ryt trydencki mszy po łacinie. Współpracuje jednak z tradycjonalistycznymi kapłanami katolickimi, celebrującymi ryty inne niż rzymski, np. z Bractwem Świętego Jozafata z Ukrainy.
W lipcu 1988 papież Polak Jan Paweł II ogłosił w motu proprio "Ecclesia Dei", że abp Marcel Lefebvre i czterej wyświęceni przezeń biskupi zaciągnęli na siebie ekskomunikę latae sententiae - wiążącą mocą samego prawa, ponieważ udzielenie sakr biskupich miało miejsce bez mandatu Stolicy Apostolskiej. Ekskomunika, z łac. excommunicatio - poza wspólnotą, wyłączenie ze wspólnoty, pot. klątwa, wyklęcie to w chrześcijaństwie kara kościelna polegająca na wykluczeniu z Kościoła z mocą nałożenia klatwy czyli przekleństwa. Bractwo FSSPX uznało samowolnie, że ekskomunika była od samego początku nieważna, gdyż zakazany czyn abp. Marcel Lefebvre popełnił sądząc, że jest w stanie wyższej konieczności związanej z kryzysem w Kościele katolickim, co zgodnie z kodeksem prawa kanonicznego zwalnia go z kary ekskomuniki.
W roku 2000 wznowione zostały rozmowy z Kurią Watykańską na temat uregulowania statusu odstępczego i schizmatyckiego Bractwa Piusa X oraz wprowadzenia indultu generalnego dla mszy trydenckiej. Efektem tych rozmów było ogłoszenie w 2003 przez watykańską Pontyfikalną Komisję Ecclesia Dei komunikatu stwierdzającego, iż katolicy mogą bez grzechu wypełniać swój obowiązek niedzielny uczestnictwem w mszach sprawowanych przez księży FSSPX. Dialog został zintensyfikowany od czasu inauguracji pontyfikatu Benedykta XVI, który w sierpniu 2005 przyjął na audiencji prywatnej bpa Fellay'a. Wydane przez papieża Benedykta XVI w lipcu 2007 roku motu proprio Summorum Pontificum, dotyczące przywrócenia możliwości swobodnego odprawiania Mszy w rycie trydenckim, w kwestii liturgicznej znacząco zbliża FSSPX do ponownej komunii z Kościołem katolickim. Mamy rok 2009 i kolejne kroki na drodze pojednania. Kto zatem skapitulował ? Rzym, czy Lefebryści?Sylwester Radomski edytował(a) ten post dnia 15.11.09 o godzinie 01:58
