Temat: teoria Einsteina jest z gruntu zła co jest wciąż możliwe

Oto kilka teorii alternatywnych wobec TW :

http://www.nature.com/news/theoretical-physics-the-ori...






Ten post został edytowany przez Autora dnia 25.02.14 o godzinie 16:29

Temat: teoria Einsteina jest z gruntu zła co jest wciąż możliwe

Fragment książki: „Biocentrism: How Life and Consciousness Are the Keys to Understanding the True Nature of the Universe”

Im głębiej spoglądamy w kosmos, tym bardziej zdajemy sobie sprawę, że jego natury nie da się zrozumieć jedynie przez obserwację galaktyk spiralnych czy wybuchu odległych supernowych. Leży ona znacznie głębiej, a dokładnie w naszym postrzeganiu. Teoria biocentryzmu zakłada, że kosmosu nie da się pojąć nie uwzględniwszy w jego badaniu kwestii życia i świadomości, które go współtworzą…

Pomysł ten przyszedł do głowy jednemu z nas, kiedy podczas spaceru w lesie natknął się na wielkiego pająka. Stworzenie utrzymywało się na jednej nitce , starając się wykryć wibracje insekta, który wleciał w jego sieć i starał się oswobodzić. Pająk badał swój wszechświat, jednak wszystko, co znajdowało się poza pajęczyną było dla niego nie do pojęcia. Obserwujący pająka człowiek wydawał się być dla niego taką samą odległą tajemnicą, jaką dla nas są obserwowane przez teleskopy ciała niebieskie. Było jednak w tym coś jeszcze. Ludzkość także siedzi w centrum wielkiej pajęczyny czaso-przestrzeni, której poszczególne nitki tworzą całość za pomocą praw, które mieszkają w naszych umysłach.

Czy pajęczyna może istnieć bez pająka? Czy przestrzeń i czas istniałyby jako fizyczne wielkości, jeśli nie byłyby rozpoznane przez istoty żyjące? Rozważania na temat natury świata stanowiły odwieczny problem uczonych i filozofów. Przed trzema wiekami irlandzki empiryk, George Berkeley dokonał szczególnie interesującej obserwacji: jedyna rzecz, jaką możemy obserwować, to nasze zmysły. Innymi słowy, świadomość to matryca, na której trzyma się kosmos. Dźwięk, kolor, temperatura istnieją jedynie w naszych zmysłach nie stanowiąc absolutnych wartości. Innymi słowy, nie możemy być pewni tego, jaki kosmos jest naprawdę.

Przez wieki uczeni uważali wniosek Berkeleya za kwestię drugoplanową i starali się tworzyć fizyczne modele wszechświata, który funkcjonuje gdzieś ponad nami. Wskazują one na istnienie jedynej rzeczywistości, która trwa niezależnie od nas. Prowadzone od lat 20-tych XX wieku eksperymenty z fizyką kwantową wskazują jednak na coś innego – że rezultaty zależą od obserwatora. Najlepiej ilustruje to eksperyment z dwoma otworami. Kiedy ktoś patrzy na cząsteczkę subatomową lub światło przechodzące przez otwory, zachowują się one jak „kula”, która przechodzi przez jeden lub drugi. Kiedy jednak obserwuje się cząsteczkę, jej zachowanie przypomina falę, która może przybrać każdy możliwy stan, w tym przejść przez dwie dziury w tym samym czasie.

Niektórzy z wielkich fizyków uznali te wyniki za niemożliwe do objęcia rozumem, wykraczające poza granice metafory, wizualizacji czy nawet języka. Istnieje jednak interpretacja, która czyni je zrozumiałymi. Zamiast uznawać, że rzeczywistość wykracza swą naturą poza sferę życia czy wręcz tworzy je, przyjrzyjmy się jej „biocentrycznemu” wizerunkowi. Z tego punktu widzenia to istoty żywe, a szczególnie ich świadomość, tworzą wszechświat, a on nie może bez nas istnieć.

IDENTYCZNI JAK DWA ELEKTRONY

Mechanika kwantowa to najdoskonalszy fizyczny sposób opisania świata atomu. Stanowi ona jednak również zalążek kontrowersji dotyczącej związku miedzy świadomą percepcją a istnieniem wszechświata. Teoria kwantowa mówi nam, że nieobserwowany przez nikogo niewielki obiekt (np. elektron lub foton) egzystuje w nieokreślonym i nieprzewidywalnym stanie, pozbawionym miejsca czy ruchu, ale tylko do czasu, kiedy nikt na niego nie patrzy. Stanowi to treść tzw. zasady nieoznaczoności Heisenberga. Fizycy określają fantomowy, niezamanifestowany stan w postaci funkcji falowej – matematycznego wyrazu używanego do określenia prawdopodobieństwa, iż cząsteczka pojawi się w określonym miejscu. Kiedy właściwość elektronu zmienia się z prawdopodobieństwa w rzeczywistość, mówi się o zapaści funkcji.

Co się do tego przyczynia? Wejście z takim obiektem w interakcje – nawet samo spojrzenie. Eksperymenty sugerują, że wiedza w umyśle eksperymentującego wystarczy do załamania funkcji i przemiany możliwości w rzeczywistość. W przypadku pary powiązanych cząsteczek (np. dwóch elektronów poruszających się razem lub wirujących wokół siebie), uczeni mówią o ich splątaniu. Wskutek powiązania, dzielą one ze sobą funkcję falową a kiedy ta zapada się w przypadku jednego, dzieje się tak również z drugim.

W 1997 r. fizyk z Uniwersytetu Genewskiego, Nicolas Gisin i jego towarzysze, wysłali dwa splątane fotony wzdłuż światłowodów do miejscowości oddalonych od siebie o 18 km. Jeden z nich uderzał w dwustronne lustro, od którego mógł się odbić lub przez nie przejść. Detektory zapisywały następnie uzyskane wyniki. Niezależnie od wykonanej akcji, bliźniaczy foton zawsze zachowywał się tak samo. Komunikacja między nimi następowała 10.000 razy szybciej niż wynosi prędkość światłą. Zdawało się, że kwantowe wiadomości rozchodzą się od razu i nie napotykają na żadne przeszkody. Od tego czasu inni naukowcy powielali i udoskonalali eksperyment Gisina. Nim jednak je wykonano większość fizyków wierzyła w obiektywny, niezależnie istniejący wszechświat. Niektórzy z nich wciąż wierzą, że fizyczne właściwości obiektów egzystują w sposób absolutny przed tym, nim zostaną zbadane i zmierzone. Wszystko to się jednak zmienia.

ZMAGANIA Z ŻYCIEM

Dziwaczność kwantowej natury rzeczywistości wykracza daleko poza pytania odnośnie jej modelu. W grę wchodzi także bowiem sprawa „wewnętrznych ustawień kosmosu”. Wiele jego fundamentalnych cech, działających w nim sił i stałych (takich jak ładunek elektronu czy siła grawitacji) sprawiają, że wszechświat jawi się jako miejsce stworzone specjalnie dla życia. Na chwilę obecną są tylko cztery możliwe rozwiązania tej tajemnicy. Dwa pierwsze nie oznaczają wiele z perspektywy naukowej: jedna mówi o tym, że wszechświat to jeden wielki zbieg okoliczności, druga, że odpowiada za to „bóg”.

Trzecie wyjaśnienie to tzw. zasada antropiczna opracowana przez astrofizyka Brandona Cartera z Cambridge w 1973 r. Mówi ona, że musimy w końcu odnaleźć odpowiednie warunki do życia w kosmosie, bowiem jeśli te by nie istniały i my nie istnielibyśmy. Niektórzy kosmologowie starali się połączyć zasadę antropiczną z teoriami sugerującymi, że nasz wszechświat to tylko jeden przystanek na mapie niezliczonej ilości kosmosów, z których każdy zarządzany jest swymi własnymi prawami. Wśród tej niezliczonej ilości wszechświatów z pewnością znajdowałby się ten z możliwymi do życia warunkami, jednak na chwilę obecną trudno o praktyczną weryfikację tych twierdzeń.

Ostatnią opcją jest biocentryzm, który zakłada, że kosmos „tworzony jest” przez organizmy żyjące. To wyjaśnienie i rozszerzenie tzw. uczestniczącej zasady antropicznej, którą opisał fizyk John Wheeler – twórca terminu „czarna dziura” oraz „wormhole” („dziura robacza”).

SZUKAJĄC CZASOPRZESTRZENI

Nawet najbardziej fundamentalne elementy naszej rzeczywistości, takie jak przestrzeń i czas silnie wpierają biocentryczny charakter kosmosu. Biocentryzm zakłada, że czas nie istnieje dopóki nie organizm żywy nie uświadomi sobie jego istnienia. Jego natura była od dawna kwestionowana przez filozofów i fizyków. Ci pierwsi twierdzili, że przeszłość istnieje jedynie w formie wyobrażeń w umyśle, które same są jedynie neuroelektrycznymi zdarzeniami zachodzącymi w teraźniejszości. Fizycy zauważyli z kolei, że żaden z modeli, które powstały od czasów Newtona, nie opisywał w rzeczywistości natury czasu. Kiedy o nim mowa, opisuje się go zwykle w formie zachodzącej zmiany, jednak zmiana to przecież nie czas.

Z perspektywy biocentrycznej, wszystko co postrzegamy jest aktywnie i ciągle rekonstruowane w naszych głowach, przez co powstaje wir informacji. W tym ujęciu czas da się zdefiniować jako suma stanów przestrzennych zachodzących w naszych umysłach – każdy wytworzony w nich obraz mentalny jest inny od następnego. Zmianę tą możemy nazwać „czasem”, co nie oznacza jednak, że istnieje niewidzialna siła – matryca, w której zachodzą zmiany. Być może jest to jedynie próbą wyciągnięcia wniosków z rzeczywistości. Obserwując naszych bliskich, którzy starzeją się i odchodzą zakładamy, że jest za to odpowiedzialna siła nazywana czasem.

Podobnie delikatna sprawa związana jest z przestrzenią. Nie możemy wyrwać jej kawałka i przenieść do laboratorium, bo podobnie jak czas nie ma ona charakteru fizycznego ani realnego. To raczej sposób interpretacji i zrozumienia w postaci „systemu”, w jaki wyposażono mózg zwierząt.

Większość ludzi pojmuje przestrzeń w sposób newtonowski uznając ją za wielki zbiornik bez ścian i granic. To jednak pojęcie błędne. Przyjrzyjmy się bowiem następującym faktom. Po pierwsze, odległości między obiektami zmieniają się wskutek czynników takich jak grawitacja czy prędkość, zatem nie ma żadnej stałej realnej odległości między obiektami. Pusta przestrzeń, jak opisuje to mechanika kwantowa, również nie jest pusta, bo wypełniają ją cząsteczki i pola. Po trzecie, teoria kwantowa rzuca wątpliwość na to, czy oddalone od siebie obiekty rzeczywiście coś dzieli. Dwie splątane cząsteczki zachowują się tak samo mimo odległości na skalę galaktyczną.

OTWIERANIE KLATEK

W życiu codziennym przestrzeń i czas są nieszkodliwymi iluzjami. Problem pojawia się wraz z traktowaniem ich jako niezależnych wymiarów. Wielu uczonych wierzy, że mogą ujmować rzeczywistość tylko od jednej strony – fizycznej, pomijając całkowicie sferę życia i świadomości. Wiąże się to także z obsesją matematycznego opisywania świata, choć sama obserwacja natury ujawnia, że droga do wyjaśnienia zagadki rzeczywistości wymaga odpowiedzi na bardziej skomplikowane pytania.

Nowe przedsięwzięcia pokazują, w jaki sposób wyglądać może biocentryczna zmiana w nauce. Anton Zeilinger z Uniwersytetu Wiedeńskiego pracuje nad molekułami znanymi jako „piłki Bucky’ego” (rodzaj fullerenów), które przybliżają rzeczywistość kwantową do naszego świata, a w przeszłości być może uda się dzięki nim udowodnić, że prawa kwantowe oddziałują także na człowieka.

Biocentryzm być może otworzy nowe możliwości w zachodniej nauce. Uwzględnienie obserwatora w badaniach powinno pozwolić na nowe spojrzenie na esencję poznania, naturę świadomości i stworzenie myślących maszyn, które doświadczają świata w taki sam sposób, jak my. Być może przyniesie to także odpowiedzi na pytania związane z fizyką kwantową i początkami naszego wszechświata. Zaakceptowanie faktu, że czas i przestrzeń to idee warunkowane biologicznie pozwala nam na nowo formułować reguły rządzące wszechświatem i zakończyć bezsensowne poszukiwanie teorii mających opisywać go całościowo.

http://www.robertlanza.com/biocentrism-how-life-and-co...

Temat: teoria Einsteina jest z gruntu zła co jest wciąż możliwe

Jak rano wkladam majtki, to gumka w majtkach mi sie rozszerza
i to potrafie zrozumiec bez odwolywania sie do ogolnej teorii wzglednosci Albert Einsteina.

Ale jezeli ktos twierdzi, ze PRZESTRZEN sie rozszerza,
to nalezy zadac sobie pytanie:

Czy przestrzen jest fizyczna, czy niefizyczna?

Jezeli jest fizyczna, to z czego jest zbudowana?
Z materii? Z energii? Z przestrzeni?

"Przestrzeń, to przestrzeń. Przestrzeń jest zbudowana z przestrzeni
i dlatego moze sie rozszerzać." :)

Czym jest przestrzeń?

„(2011.10.21) Szanowny Panie Modrzejewski, bardzo chętnie przejrzę Pański tekst, aczkolwiek nie spodziewam się, żeby udało się Panu napisać coś istotnego. Czas i przestrzeń są rzeczami. Zapewne Pan wie, że w filozofii istnieje bardzo stara i bardzo szacowna tradycja pisania głupstw na temat czasoprzestrzeni. Łączę pozdrowienia,”
– Profesor Andrzej Staruszkiewicz


Prof. dr hab. Andrzej Staruszkiewicz (Instytyt Fizyki UJ), napisał do Zbigniewa Modrzejewskiego:
„(28 sierpnia 2012) Panie Modrzejewski, Pan jest najwyrazniej przywiazany do relacyjnej teorii czasu i przestrzeni, ktora sformulowal Leibniz. Jednak wspolczesne obserwacje, np. obserwacje emisji promieniowania grawitacyjnego podwojnego pulsara, za ktore Hulse i Taylor dostali Nagrode Nobla, pokazuja, ze czas i przestrzen sa rzeczami, takimi samymi jak powietrze czy woda. Gdyby Pan mial pecha znalezc sie w polu silnej fali grawitacyjnej, czego oczywiscie Panu nie zycze, to poczul by Pan na wlasnej skorze realnosc czasu i przestrzeni. Lacze pozdrowienia, Andrzej Staruszkiewicz”


Czas i przestrzen sa rzeczami, takimi samymi jak powietrze czy woda?!

CZY TA HIPOTEZA JEST FALSYFIKOWALNA?

Chyba sam Albert Einstein by w to nie uwierzyl:
http://www.zbigniew-modrzejewski.webs.com/teksty/prof_...

Jezeli rzeczywiscie czas i przestrzen sa rzeczami, takimi samymi jak powietrze czy woda,
to dlaczego nie mozemy robic z czasem i przestrzenia tego samego, co robimy z woda i powietrzem?

JAKIE MAMY NA TO DOWODY EMPIRYCZNE, ZE CZAS I PRZESTRZEN SA RZECZAMI, TAKIMI SAMYMI JAK POWIETRZE CZY WODA?!

Temat: teoria Einsteina jest z gruntu zła co jest wciąż możliwe

Kosma S.:
Zbyt szybko zapomnieliśmy o fundamentach i dlatego od 100 lat gonimy swój ogon w kwestiach kluczowych. Dlatego rozumiem potrzebę nie tyle nowej nauki co nowych punktów widzenia.

Rewolucja zaczyna sie od nowych punktów widzenia. :)

Temat: teoria Einsteina jest z gruntu zła co jest wciąż możliwe

Kosma S.:

Czym jest więc masa?

Podobno masa ma cos wspolnego z bozonem Higgsa?
Ale bozon Higgsa to wciaz hipoteza, mimo LHC i nagrody Nobla na ten temat.

Albert Einstein nie wiedzial czym tak naprawde jest masa,
ale twierdzil, ze masa atomu moze sie zwiekszac wraz z predkoscia.
Na jakiej podstawie tak twierdzil? W jaki sposob ma sie to dokladnie odbywac?







The Higgs Fake: How Particle Physicists Fooled the Nobel Committee

http://www.amazon.com/dp/1492176249?tag=theanomalist&l...

Ten post został edytowany przez Autora dnia 27.02.14 o godzinie 16:54

Temat: teoria Einsteina jest z gruntu zła co jest wciąż możliwe

Kosma S.:
Kolejna sprawa. Od co najmniej 20 lat się zastanawiam jaki sens mają cząstki elementarne. Wg mnie żaden. Jeśli się głębiej zastanowić to cząstek po prostu nie ma,

Kosma, ja tez mam watpliwosci odnosnie cząstek elementarnych.

Ostatecznie, podobno, wszystko składa się z atomów, z cząstek subatomowych, z kwantów energii? Tak dochodzimy do fizyki kwantowej i do pytania: czy istnieją fundamentalne, subatomowe cząstki elementarne, które są niepodzielne i nie posiadają części składowych?

Jeżeli tak, to nasza rzeczywistość jest fundamentalnie zewnętrzna wobec nas, fizyczna i obiektywna, istnieje inherentnie, samoistnie, tak jak twierdzą materialiści naukowi i zachodni fizycy.

Ale jeżeli nie, to wtedy nasza rzeczywistość nie istnieje inherentnie, jest ona raczej fundamentalnie niefizyczna i subiektywna, podobna do marzeń sennych, tak jak twierdzą Buddha i Nagardziuna
http://www.zbigniew-modrzejewski.webs.com/arja_nagardz... oraz inni filozofowie idealizmu, zarówno ci ze Wschodu, jak i ci z Zachodu, jak na przykład: Berkeley, Kant, Schopenhauer i Heidegger.

Demokryt wprowadził słowo atomos (od α-, „nie-” + temno, „ciąć”), które oznacza coś, czego nie da się podzielić. W XVIII wieku chemicy empirycznie potwierdzili przypuszczenia odnośnie ziarnistej struktury materii identyfikując pierwiastki chemiczne (atomy) i pokazując, że reagują one ze sobą w ściśle określonych proporcjach. Dwieście lat później fizycy empirycznie potwierdzili to, że subatomowe cząstki elementarne są emitowane i absorbowane przez atomy w ściśle określonych ilościach (kwantach). Rozumiem, że jeżeli coś reaguje w ściśle określonych proporcjach lub występuje w ściśle określonych ilościach, to musi być koniecznie niepodzielne i nie może posiadać części składowych?

Pomysł, że materia składa się z mikroskopijnych składników, których nie da się w nieskończoność dzielić na mniejsze części, był znany już w starożytności. Nie opierał się jednak na żadnych danych empirycznych. Pozornie wydaje się, że jest to dobry pomysł, ale po głębszym zastanowieniu staje się to coraz bardziej oczywiste, iż istnienie takich niepodzielnych składników materii i energii jest po prostu fizycznie niemożliwe. Istnieje ku temu co najmniej kilka istotnych przesłanek.

Zachodnia fizyka (materialiści naukowi) ma obsesję na punkcie niepodzielnych składników materii i energii! Warto zadać sobie pytanie: dlaczego w XVIII wieku naukowcy uwierzyli, że odkryte przez nich pierwiastki chemiczne muszą być koniecznie niepodzielne i nie mogą posiadać części składowych?

Czy istnieją dowody naukowe na to, że subatomowe cząstki elementarne są niepodzielne i nie mogą posiadać części składowych?

http://www.zbigniew-modrzejewski.webs.com/teksty/anali...Ten post został edytowany przez Autora dnia 27.02.14 o godzinie 15:55

Temat: teoria Einsteina jest z gruntu zła co jest wciąż możliwe

Kosma S.:

"jak wyobrazić sobie oddziaływanie pola EM z przyśpieszaną cząstką naładowaną w ten sposób, że cząstka już prawie nie przyśpiesza, za to rośnie jej masa relatywistyczna?". Czym jest więc masa? Może kluczem do rozwiązania jest policzenie tego co być może dzieje się z fotonami? Wiadomo, fotonów nikt w akceleratorze nie liczy, może są więc pochłaniane tym mocniej im mniejsza jest różnica prędkości cząstki w stosunku do "c"?

Jezeli dobrze to rozumiem, to fotony poruszaja sie z predkoscia "c",
bo nie maja masy?

Wydaje mi sie, ze masa atomu nie zalezy od ilosci elektronow,
ani od tego, jak sa one wzbudzone i jakie orbity zajmuja?

Kosma, masz racje. Ta sprawa nie jest jasna i moim zdaniem
jest to kolejny krytycznie slaby punkt teorii wzglednosci.

Temat: teoria Einsteina jest z gruntu zła co jest wciąż możliwe

Kosma S.:

Ale czy nie prościej założyć, że np. elektron to dziury do innego wymiaru? Cała teoria strun mogłaby wyglądać zupełnie inaczej gdyby tylko uwierzyć w to, że to nie cząstki są czymś, a czymś jest coś gdzie nic z pozoru nie ma.

Kosma, Twoj pomysl wydaje sie genialny, ale wymaga, abys byl o drobine
bardziej precyzyjny. Dlaczego?

Twoja propozycja:

czymś jest coś gdzie nic z pozoru nie ma.

No to w koncu nic tam nie ma,
czy tylko z pozoru nic tam nie ma?

Bo jezeli tylko z pozoru nic tam nie ma,
to znaczy, ze jednak cos tam jest i wydaje mi sie,
ze zaprzeczasz w ten sposob sam sobie?


A jezeli naprawde nic tam nie ma, bo,
jak piszesz, sa to "dziury", to mamy wtedy inny problem:

Jezeli dokonamy agregacji wielu elementarnych "dziur",
to wydaje mi sie, ze w wyniku tego otrzymamy dużą dziurę! :)

Bo trudno mi sobie wyobrazić, jak z agregacji "dziur" mozemy
otrzymać solidne ciało stałe?

Kosma, ale moze sie myle, bo moze nie do konca rozumiem,
jak to sobie wyobrazasz. Moze po prostu rozwiń swoja myśl.

Temat: teoria Einsteina jest z gruntu zła co jest wciąż możliwe

Kosma S.:

Gdybyśmy widzieli w zakresie promieniowania X, wszystko byłoby puste ;)

Prawie wszystko. :)

Temat: teoria Einsteina jest z gruntu zła co jest wciąż możliwe

„Swój oksfordzki wykład Einstein zaczął od ukłonu w stronę empiryzmu: "wielka wiedza o rzeczywistości wypływa z doświadczenia i do niego zmierza". Zaraz jednak pospieszył z podkreśleniem roli "czystego rozumu" i logicznej dedukcji. Przyznał – bynajmniej się nie usprawiedliwiając – że sukces, z jakim wykorzystał rachunek tensorowy w równaniach ogólnej teorii względności, sprawił, że nawrócił się na strategię matematyczną, w której prostota i elegancja równań liczą się bardziej niż empiria. Właśnie fakt, że metoda ta okazała się tak skuteczna w budowaniu ogólnej teorii względności, "pozwala nam ufać, iż przyroda jest realizacją tego, co jest najprostsze do pomyślenia pod względem matematycznym". Bardzo ciekawe: zdanie to zawiera w sobie istotę myśli Einsteina z tych dziesięcioleci, kiedy matematyczna "prostota" była mu drogowskazem w poszukiwaniach jednolitej teorii pola. Słychać tu echo stwierdzenia wielkiego Isaaka Newtona z trzeciej księgi dzieła Principia: "Natura lubi prostotę". Einstein nie podawał jednak żadnych dowodów na poparcie swej wiary, której zdawała się przeczyć nowoczesna fizyka cząstek [mechanika kwantowa]. Nie wyjaśniał też dokładniej, co rozumiał przez "matematyczną prostotę". Po prostu opierał się na głębokiej intuicji, że tą właśnie zasadą kierował się Bóg, tworząc wszechświat. Takie były jego przekonania – a raczej wiara – gdy w maju 1931 roku nagrodzono go doktoratem honoris causa Uniwersytetu Oxfordzkiego. W wygłoszonym wtedy wykładzie Einstein przyznał, że w jego nieustającej pogoni za jednolitą teorią pola bodźcem są mu raczej powaby matematycznej elegancji niż ciśnienie faktów empirycznych: "Nie kieruje mną nacisk danych doświadczalnych, idę raczej za pociągającym urokiem matematycznej prostoty" ”,

napisał o filozoficznym podejściu Einsteina do uprawiania fizyki Walter Isaacson, historyk, dziennikarz i autor biografii „Einstein. Jego życie, jego wszechświat”.



Ten post został edytowany przez Autora dnia 27.02.14 o godzinie 19:49

Temat: teoria Einsteina jest z gruntu zła co jest wciąż możliwe

Kosma S.:

Zbyszek M.:

Jezeli dokonamy agregacji wielu elementarnych "dziur",
to wydaje mi sie, ze w wyniku tego otrzymamy dużą dziurę!

No w skrajnym przypadku mamy "czarną dziurę", nieprawdaż?

A co mamy w mniej skrajnym przypadku? Małe czarne dziurki? Ten post został edytowany przez Autora dnia 27.02.14 o godzinie 22:00

Temat: teoria Einsteina jest z gruntu zła co jest wciąż możliwe

Kosma S.:

Zbyszek M.:

Jezeli dokonamy agregacji wielu elementarnych "dziur",
to wydaje mi sie, ze w wyniku tego otrzymamy dużą dziurę! :)

No w skrajnym przypadku mamy "czarną dziurę", nieprawdaż?

Tylko ze z fizycznego punktu widzenia czarna dziura nie jest w ogole żadną dziurą. :)

Temat: teoria Einsteina jest z gruntu zła co jest wciąż możliwe

W swoje książce „The Science Delusion” Rupert Sheldrake napisał:

„Całe swoje życie poświęciłem nauce i jestem głęboko przekonany, jak ogromne znaczenie ma naukowe podejście. Jednocześnie, coraz bardziej zwracam uwagę na fakt, że nauka zatraciła wiele ze swojego wigoru, witalności i zaciekawienia. Kreatywność naukową ograniczają według mnie: dogmatyczna ideologia, konformizm podszyty strachem oraz instytucjonalna inercja. Kwestionowanie utartych przekonań nie jest wbrew nauce, a raczej jest to centralna oś jej funkcjonowania, jako że w jej kreatywnym sercu żyje przecież duch swobodnego dociekania. Dlatego nauka nie powinna być systemem przekonań, ani zajmowaniem jakiegoś stanowiska – nauka innowacyjna może rozwijać się tylko wtedy, gdy naukowcy mają pełną wolność stawiania pytań i tworzenia nowych teorii. Podjąłem się napisania niniejszej książki, aby pokazać, że nauka może być dużo bardziej fascynująca i ciekawa, jeśli przekroczy się dogmaty ograniczające wolność dociekania i zniewalające wyobraźnię.”

http://www.sheldrake.org/Ten post został edytowany przez Autora dnia 05.03.14 o godzinie 16:39

Temat: teoria Einsteina jest z gruntu zła co jest wciąż możliwe

Miarą wielkości i geniuszu naukowca jest nie tylko jego wiedza, inteligencja i wyobraźnia, ale również jego mądrość. Pozwolę sobie przytoczyć piękną refleksję Alberta Einsteina, będącą wyrazem jego głębokiej mądrości, za którą bardzo wysoko go cenię i szanuję:

„Człowiek jest częścią tej całości, która jest nazywana przez nas "Wszechświatem"; częścią ograniczoną w czasie i przestrzeni. Człowiek doświadcza siebie, swoich myśli i uczuć, jako czegoś odseparowanego od reszty, co jest pewnego rodzaju "optycznym" złudzeniem w jego umyśle. To złudzenie jest dla nas pewnego rodzaju więzieniem ograniczającym nas do naszych osobistych pragnień i uczuć bliskości, jakimi obdarzamy kilka najdroższych nam osób. Naszym zadaniem musi być wyzwolenie się z tego więzienia poprzez rozszerzenie sfery naszego współczucia tak, aby objąć nim wszystkie żyjące istoty oraz całą naturę w jej pięknie. Nikt nie jest w stanie wykonać tego zadania w pełni, ale dążenie do tego ideału jest, samo w sobie, częścią tego wyzwolenia, jak również fundamentem naszego poczucia pewności.” (z angielskiego przełożył Zbigniew Modrzejewski)



Ten post został edytowany przez Autora dnia 28.02.14 o godzinie 21:02

Temat: teoria Einsteina jest z gruntu zła co jest wciąż możliwe

Witam Panie Zbigniewie

Zupełnie przypadkowo natknąłem sie na Pańska stronę
i z duzym zainteresowaniem przeczytałem artykuł:
CZY WSPÓŁCZESNA NAUKA ZACZYNA PODĄŻAĆ ŚLADAMI ŚREDNIOWIECZNEJ INKWIZYCJI?

http://www.zbigniew-modrzejewski.webs.com/teksty/prof_...

Miałem dokładnie takie same przemyślenia jak Pan na temat układów inercjalnych.
Mnie tez nie pasowały tłumaczena Einsteina w tej kwestii.
Nie wiem czy Pan zwrócił uwagę na jeden z "filarów" Ogólnej Teorii Względnosci,
gdzie Albert mówi, ze w czasie ruchu masa ciala wzrasta ???!!!
A skad on wie kiedy ciało czy układ jest w ruchu, kiedy lokalnie jest inercjalne ?
Einstein idzie jeszcze dalej i twierdzi, że jak dwa samoloty A i B mijają sie
lecac predkościami jednostajnymi (i teraz UWAGA) to: pasażerowie samolotu A
twierdzą iż masa samolotu B wzrasta a ich nie. Natomiast pasażerowie samolotu B
twierdza na odwrót, ze z ich punktu widzenia to masa samolotu A wzrawta a ich samolotu nie. I to jest dopiero TEORIA. Einstein nazywa to " względnym wzrostem masy".
Tłumaczac to po chłopsku: "PUNKT WIDZENIA ZALEZY OD PUNKTU SIEDZENIA".
Czyli nie ma prawdy obiektywnej ?! Jak można budować teorie na czymś takim ?
Ale to było tak apropos do Pana artykułu.

Przepraszam, ze sie nie przedstawiłem.
Nazywam sie Bernard Potrubacz i mieszkam w Gdańsku.
Od pewnego czasu interesuję się w sposób zupełnie amatorski fizyka teoretyczną.
Fizycy z tytułami naukowymi takich jak ja nazywaja "obalaczami" lub "poprawiaczami".
Wolę być obalaczem niż idjotą z klapami na oczach.

Zacząłem interesować się fizyką, poniewaz zupełnie przypadkowo, oglądając symulacje komputerowe profesora Rochard'a Masey'a z Edyngurga (te symulacje tworzył jak pracował jeszcze w CERN, kierując 60-cio osobowym zespołem do badania "ciemnej materii"), rozszyfrowałem czym jest tak zwana "ciemna materia". Chciałem sprawdzić, czy juz ktoś przede mna na to nie wpadł i stąd moje zainteresowania fizyką. Zacząłem pisać opracowanie na ten temat. Próbuję zainteresować uczelnie i instytuty, ale słysze jedno: niech pan to opisze i wyśle do czasopisma naukowego. Nie stać mnie na zapłacenie 3.000 $ za to ze ktoś mi zrecenzuje artykuł np. w "Physical Review Letters".

Zwróciłem sie do Uniwersytetu Gdańskiego i Politechniki Gdańskiej ale twierdzą, że nie maja ludzi do tego. Nie władam biegle językiem angielskim i ze strony uczelni też nie moga liczyć na pomoc. Rozmawiałem z Rektorem, ...rozkłada ręce... Poziom polskich uczelni w temacie nadążania za nowościami w Świecie nauki, jest żenujący. Tam dokad polscy naukowcy zmierzają to amerykańscy juz z tamtąd wracają. Jak mi jeden z polskich naukowców pisze, iz obecnie bardzo powaznie brana jest pod uwagę teoria MOND Milgroma czy TeVeS - to ręce opadają. Pani profesor Evelyn Gates już w 2009 roku skrytykowala MOND, że nie spełnia podstawowych zasad teorii naukowej. I ma racię. Poprawienie teorii Newtona poprzez wstawienie stalej kosmologicznej to niczym nie poparta hipoteza a nie teoria. Pani Evelyn jest dla mnie prawdziwym autorytetem. Szkoda,że porzuciła prace na Uniwersytecie w Chicago. Podzielam jej poglądy, iż dopóki ne powstanie jakąś zupełnie nowa, rewolucyjna teoria to dla prawdziwych fizyków nie ma tu już nic do roboty. Fizyka osiągnęła "szklany sufit" i kreci się w wokól teorii względności jak, za przeproszeniem "papier toaletowy w muszli ustępowej".

Przepraszam, że przynudzam. Odkryłem jeszcze pare ciekawych rzeczy np:
-występowanie swobody asymptotycznej w skali makroskopowej a nie jak twierdza twórcy
chromodynamiki kwantowej na odległość do 10^-15m.
-odkryłem więcej błędów Einsteina między innymi w OTW.
Jezeli te tematy Pana zainteresują to prosze o kontakt.
Pozdrawiam
Bernard Potrubacz
Gdańsk
tel. +48 660 409 444Ten post został edytowany przez Autora dnia 27.03.14 o godzinie 00:51