Temat: Nie kupuj Bouviera jeśli....( i nie tylko bouviera)

NIE KUPUJ BOUVIERA! Pam Green (tłum.:Sylwia Połomska)

Jesteś zainteresowany kupnem Bouviera?

W takim razie powinieneś to przeczytać.

Już pewnie słyszałeś, jak wspaniałe są Bouviery. Więc uważam, że powinieneś jeszcze usłyszeć (zanim będzie za późno), że BOUVIERY NIE SĄ ODPOWIEDNIĄ RASĄ DLA KAŻDEGO.

Rasa ta posiada pewne cechy, które niektórzy mogą uznać za czarujące, inni za nieprzyjemne, a jeszcze inni za całkowicie nie do przyjęcia. Są różne rasy o różnych wymaganiach. Na świecie jest ponad 200 różnych ras.

Może powinieneś zastanowić się nad inną.

Może powinieneś wybrać kota.

A może zadowolisz się złotą rybką, papugą, chomikiem lub domowymi roślinami.

NIE KUPUJ BOUVIERA, JEŻELI JESTEŚ NIM ZAINTERESOWANY *GŁÓWNIE" ZE WZGLĘDU NA JEGO WYGLĄD.

Wygląd Bouviera, którego widziałeś na ringu jest wynikiem wielu godzin spędzonych na myciu I przygotowywaniach. Ta dokładna i piękna konstrukcja szybko przemija : kilka minut wolności, zabawa na polach lub spacer w deszczu przywracają naturalny wygląd.

Naturalny wygląd Bouviera to wielki, kudłaty wiejski pies, zwykle brudny i z chwastami wczepionymi w potarganą sierść.
Pamiętaj, że holenderski pseudonim rasy, "Vuilbaard" oznacza "brudna broda".
Prawdziwe piękno Bouviera leży w jego charakterze, nie w wyglądzie zewnętrznym. Istnieje wiele ras ładniejszych do niego. Niektóre długowłose i większość krótkowłosych ras wymaga mniej pielęgnacji niż Bouvier.

NIE KUPUJ BOUVIERA, JEŻELI NIE CHCESZ DZIELIĆ ŻYCIA ANI DOMU ZE SWOIM PSEM.

Bouviery zostały wyhodowane do pracy na farmie i spędzania większości czasu ze swoją rodziną. Aby dobrze się rozwijać potrzebują Twojego towarzystwa i chcą przebywać wszędzie tam gdzie Ty.
Są najszczęśliwsze, mieszkając z Tobą , wychodząc z Tobą na spacery. Mogą zostawać same w domu lub ogrodzie, lecz nie powinny być odizolowane na zbyt długo.
Szczeniak wygnany z domu wyrasta na niezresocjalizowanego (niepewnego, agresywnego), niewychowanego i nieszczęśliwego psiaka.
Znajduje sobie rozrywki typu : kopanie dołów, szczekanie, co nie spodoba się Tobie ani/lub Twoim sąsiadom.
Dorosły pozostawiony Sam sobie, będzie równie nieszczęśliwy.

Jeżeli nie jesteś przekonany, że chcesz przebywać ze swoim psem tak często, jak możesz, cieszyć się jego towarzystwem również w sypialni I dostarczać mu wielu rozrywek, powinieneś wybrać rasę nie potrzebującą tak dużego kontaktu z właścicielem.
Podobnie, jeżeli Twoja praca lub inne obowiązki nie pozwalają Ci spędzać zbyt dużo czasu ze swoim psem.
Właściwie żaden pies nie jest szczęśliwy pozbawiony towarzystwa człowieka na długo, chyba że jest to sfora psów [ takie jest lepiej trzymać na dworze w budach (/kennelach) ].
Lepszym rozwiązaniem byłby kot, który lepiej czuje się w naturze I chodzi własnymi ścieżkami.


NIE KUPUJ BOUVIERA, JEŻELI NIE ZAMIERZASZ GO UCZYĆ (SZKOLIĆ).

Podstawowe posłuszeństwo I komendy są w przypadku Bouviera obowiązkowe.
Za absolutne MINIMUM uważam nauczenie psa reagowanie na komendy : noga, leż (waruj), zostań, równaj, z lub bez smyczy, bez względu na najróżniejsze pokusy.
Musisz go również nauczyć, aby respektował domowe reguły, np. Czy może wchodzić na meble?
Czy może żebrać przy stole?
To, co Ty rozkażesz lub zabronisz jest mało ważne?
Najważniejsze jest, że Ty, nie pies, podejmujesz decyzje I Ty konsekwentnie wymuszasz pewne zachowania.
Musisz się przygotować na spędzenie od 8 do 10 tyg. na cotygodniowych lekcjach w lokalnym klubie posłuszeństwa lub u profesjonalnego trenera, oraz robić jedną lub dwie (5 do 20 minut) domowe sesje w ciągu dnia.
Nauczone komendy powinny być wykorzystywane w najróżniejszych sytuacjach a poprawne reakcje psa mocno egzekwowane.
Młode Bouvierki są dość łatwe w szkoleniu : chętne do pracy, inteligentne I spokojne, stosunkowo dobrze skoncentrowane. Kiedy Bouvier raz nauczy się czegoś, ma w zwyczaju zapamiętać to na długo.

Twój śliczny, słodki, maleńki Bouvierek wyrośnie na dużego, silnego, dość pewnego siebie i zdeterminowanego by skończyć to, co się zaczęło. Jeżeli respektuje Ciebie i Twoje zasady, to cała jego psychiczna I fizyczna siła będzie pracowała dla Ciebie. Lecz jeśli nic do niego nie wymagałeś I pozwoliłeś mu Ciebie zdominować, bez wątpienia ustali własne zasady a jego cała siła przeciwstawi się Twoim potrzebom I wymaganiom.

To szkolenie nie może być przeprowadzone przez kogoś innego, np. oddać psa do jakiejś szkoły tresury, ponieważ relacje i posłuszeństwo jest sprawą pomiędzy psem i osobą, która go trenuje.
Jeżeli chcesz pomocy eksperta-trenera, by nauczył Cię jak trenować swojego psa, Ty MUSISZ przy tym być.

Jeżeli zaczniecie robić postępy, reszta Twojej rodziny (z wyjątkiem małych dzieci) również musi pracować z psem I naciskać na to by też ich słuchał. Wiele Bouvierów, ratowanych ze schronisk przejrzyście pokazują, że były mało lub w ogóle szkolone.
Te same psy potrafią oddać się całym sercem osobie, która je szkoli I poświęca im najwięcej czasu. Wynika z tego, że zaniedbanie szkolenia psa jest znaczącym powodem Bouvierowych porzuceń.

NIE KUPUJ BOUVIERA, JEŻELI BRAK CI PEWNOŚCI SIEBIE.

Psy nie wierzą w towarzyską równość.
Żyją w hierarchii, kierowanej przez lidera (Alfa). Pies Alfa jest generalnie życzliwy, przywiązany I nie znęca się and 'podwładnymi'; ale nigdy nie ma wątpliwości, że Alfa jest szefem I ustanawia zasady.
Przy jakiejkolwiek rasie, jeżeli nie obejmiesz pozycji lidera, szybciej czy później poniesiesz konsekwencje i zostaniesz brutalnie zniesiony na niższą pozycję.
Jak nie szkolony pies, osobnik Alfa ustanawia własne zasady i narzuca je innym domownikom przez typowo dominacyjną postawę i patrzenie prosto w oczy, warczenie, następnie rzucenie się lub pogryzienie.
Rasy różnią się tendencją do dominacji; i indywidualnie w obrębie rasy.
Bouviery generalnie są bardzo pewne siebie. Naprawdę, nie możesz mu pozwolić na bycie Twoim szefem.
Oczywiście, nie musisz mieć osobowości Marynarza czy Sierżanta, ale musisz być opanowany, pewny siebie i apodyktyczny jak dobry rodzic ("Dlatego, że jestem Twoją Mamą i nie dyskutuj.") lub dobry nauczyciel.
Jeżeli uważasz, że może Ci sprawić trudność zachowywać się spokojnie i nie dać sobie "wejść na głowę", to wybierz rasę bardziej uległą, np. Golden Retrievera lub Owczarka Szetlandzkiego, i upewnij się, że hodowca wybierze Ci spokojniejszego szczeniaka z miotu.
Jeżeli cały pomysł "bycia bossem" przeraża Cię, w ogóle nie bierz psa. Koty, ptaki czy rybki nie potrzebują przewodnika.

NIE KUPUJ BOUVIERA, JEŻELI NIE MA DLA CIEBIE ZNACZENIA PRZYWIĄZANIE I TOWARZYSTWO.

Bouvier z czasem się przywiązuje i jest gotowy do poświęceń dla swojej rodziny, ale nie "trzyma serca na dłoni".
Niektóre traktują wszystko z rezerwą, inne są bardziej otwarte, ale większość dorosłych psów zwykle jak skłonna do wylewnego demonstrowania swoich uczuć.
Lubią być blisko Ciebie, najczęściej w tym samym pokoju, najlepiej na wygodnym kocyku lub posłaniu w rogu albo pod stołem, po prostu robiąc Ci za towarzystwo.
Cieszą się rozmową, pieszczotami i przytulaniem, gdy mu to zaoferujesz, ale są umiarkowane i nie przychodzą w celu wymuszenia danych zabaw i przyjemności. Bouviery są emocjonalnie związane z ich ulubionymi towarzyszami.
Kiedy jesteś wesoły, dumny, zły lub smutny, Twój Bouv natychmiast to wychwyci i uwierzy, że jest powodem takiego a nie innego humoru swojego Pana.
Relacje mogą być jedne z najbardziej dojrzałych, głębokich i subtelnych; to relacja na dorosłym poziomie, chociaż żadne z nich nie jest pozbawione zabaw.
Jak szczeniaki, oczywiście, będą bardziej troskliwe, bardziej zależne, bardziej wesołe i będą to demonstrować.
Konkludując, Bouvier ma w zwyczaju trzeźwe myślenie i troskliwość. Wiele ras zachowuje w dorosłości skłonności do szczenięcych zabaw. Inne są bardziej przywódcze albo zależne i lgnące do wszystkich.

NIE KUPUJ BOUVIERA, JEŻELI CENISZ SOBIE ŁAD I SCHLUDNOŚĆ W SWOIM DOMU.

Gęsta, kudłata sierść Bouviera i jego zamiłowanie do zabaw w wodzie i błocie sprawiają, że wspaniale transportuje brud z dworu do Twojego domu, zostawiając część na podłodze, wszelkich dywanikach oraz na meblach i Twoich ubraniach.
Jeden Bouvier wracając z kilkuminutowego spaceru w deszczu, potrafi zmienić nieskazitelnie czyste mieszkanie w istny wytarzany chlew :).
Jego bujna broda moczy się za każdym razem kiedy Bouvier pije, po czym wszystko skapuje z niej zaznaczając drogę, którą właśnie szedł Twój pies (jest oczywiście możliwe częste ścinanie brody, by zredukować brud.)
Chociaż jest prawdą, że Bouviery nie linieją, to musisz go pielęgnować, wyczesywać chwasty i inne brudy, zapełniając cały kosz.
Oczywiście, nie znaczy to, że musisz być niechlujem czy brudasem, żeby mieszkać z Bouvem, ale musisz się przygotować na to, że towarzystwo tego psa znaczy więcej niż schludność i musisz się przyzwyczaić do mniej niż nieskazitelnie czystego domu.
Wszystkie psy, jak zresztą dzieci, robią więcej lub mniej brudu w mieszkaniu. W tym przypadku prawie wszystkie inne rasy (oprócz Owczarka Staroangielskiego) są mniej kłopotliwe niż Bouvier.
Basenji jest prawdopodobnie najczystszy, z powodu jego 'kocich zwyczajów"; ale koty są jeszcze czystsze, a już rybki najrzadziej brudzą mieszkanie.

NIE KUPUJ BOUVIERA, JEŻELI NIE ZNOSISZ NIEPRZYJEMNYCH ZAPACHÓW.

Bouviery mają skłonności do wzdęć.
Głośność i zapach zależą od diety, około 1,5 godziny po jedzeniu Twój nos będzie wiedział! (do tego czasu nie będzie nieodpowiedzialnością wypuszczenie psa na zewnątrz ;).)
Sierść Bouviera, kiedy jest wilgotna ma tendencje do zapachu bajora czy bagna... Mokry Bouv "wpakowany" do samochodu lub małego pokoju, na godzinę lub więcej może stworzyć atmosferę, którą najmniej wrażliwy jest w stanie zauważyć.
Niektórzy ludzie rozważają dlaczego broda Bouviera potrafi śmierdzieć, nawet kiedy jest sucha i wypielęgnowana.
Jest tak, ponieważ w brodzie zbierają się resztki jedzenia, które po jakimś czasie gniją, jeżeli nie są często usuwane, poprzez umycie brody.

NIE KUPUJ BOUVIERA, JEŻELI NIE JESTEŚ W STANIE GO REGULARNIE PIELĘGNOWAĆ.

Gęsta i kudłata sierść Bouviera wymaga regularnej pielęgnacji, nie tylko dlatego, żeby pies ładnie wyglądał, ale również po to by zachować zdrowie skóry, wykryć kleszcze itp.
Na pielęgnacji psa powinieneś spędzić ok. 10-15 minut dziennie (np. podczas oglądania telewizji lub słuchania radia) lub po 1,5 godzinny dwa razy tygodniowo.
Nie wymaga ona świetnej wprawy i doświadczenia, jedynie czasu i regularności. Używając psa głównie do pracy, automatycznie zmniejszasz czas potrzebny do zajmowania się jego wyglądem.
Jednak wystawiając psa i pokazując go światu, musisz nastawić się na to, że będziesz spędzał wiele godzin na myciu, strzyżeniu i czesaniu.
Możesz udać się do profesjonalisty, ale jak wszystko, to też kosztuje...
Prawie wszystkie Bouviery uratowane ze schronisk wyglądają na zupełnie zaniedbane, nie czesane ani strzyżone od wielu, wielu miesięcy. Sierść jest posklejana, skołtuniona, czasami zanieczyszczona odchodami.
Wynika z tego, że zaniedbanie pielęgnacji Bouviera jest powodem wielu Bouvierowych porzuceń.
Wiele innych ras wymaga mniej pielęgnacji niż Bouvier; rasy krótkowłose nie potrzebują prawie wcale.
Rottweiler ma temperament i osobowość bardzo podobną do Bouviera, ale wymaga mało czynności związanych z jego sierścią.

NIE KUPUJ BOUVIERA, JEŻELI CZUJESZ NIECHĘĆ DO CODZIENNYCH WYSIŁKÓW FIZYCZNYCH.

Bouviery potrzebują ćwiczeń, żeby zachować dobry stan serca, płuc oraz dobry rozwój mięśni.
Często wydaje się on być leniwy, ponieważ nigdy nie dostarczy sobie odpowiedniej dawki ruchu i ćwiczeń, jeżeli Ty nie będziesz mu towarzyszyć i bawić się z nim.
Dorosły Bouvier powinien mieć zapewniony poranny spacer (ok.2 km) szybkim chodem, biegiem, lub przy rowerze. Tak samo wieczorem.
Szczenięta powinny wychodzić na krócej i spacer powinien być wolniejszy, kilka razy dziennie + ćwiczenia. Każdy pies powinien codziennie wykonywać ćwiczenia, jak energiczne-to zależy od rasy.
Jeżeli jest to dla Ciebie niewykonalne, wybierz małego psa, który nie potrzebuje dziennie paru kilometrów, jedynie średniej długości spacer.
Koty mogą znaleźć sobie rozrywkę w domu przy myszopodobnych zabawkach i jest to dla nich znakomite ćwiczenie.
Chomik pobiega sobie w kółku, a roślinki w ogóle nie potrzebują ćwiczeń!

NIE KUPUJ BOUVIERA, JEŻELI WIERZYSZ, ŻE PIES POWINIEN BYĆ "WOLNY".

Gdziekolwiek mieszkasz, w mieście czy na wsi, żaden pies nie powinien być wypuszczany, by biegać "samopas", bez żadnej kontroli.
Cena jaką możesz zapłacić za taką wolność swojego psa może być poważne zranienie lub śmierć : od psich walk, samochodów, schronisk, nawet z rąk sąsiadów.
Chociaż Bouviery kochają dom i nie są skłonne do ucieczek, większość z nich ma silnie rozwinięty instynkt zaganiania, co objawia się gonieniem i często chwytaniem ofiary.
Wiejski Bouvier prędzej czy później odkryje żywy inwentarz sąsiada (owce, krowy, konie, drób), po czym odezwą się w nim zakodowane genetycznie instynkty by je gonić i niepokoić. Właściciel ma prawo od razu zabić psa czy jakiekolwiek inne zwierzę niepokojące jego inwentarz, i większość z nich nie ma skrupułów by to zrobić.
Miastowy Bouvier swoje instynkty ukazuje w pogoni za biegaczami, rowerami lub samochodami.
Posłuszny Bouv cieszy się spacerami z Tobą na łonie natury i nie odbiega za daleko, jednocześnie ciesząc się wolnością.
Jeżeli nie chcesz być odpowiedzialny za czyny (czy to dobre czy złe) swojego podopiecznego, to żadne zwierzę nie jest dla Ciebie odpowiednie.
Lepszym rozwiązaniem dla tych, którzy uważają, że zwierzę powinno żyć na wolności, jest przejechanie się do lasu i poobserwowanie dzikich zwierząt w swoim środowisku, które ewentualnie będą tolerować ich obecność.

NIE KUPUJ BOUVIERA, JEŻELI NIE JESTEŚ W STANIE ZAPEWNIĆ MU DOBREGO JEDZENIA, AKCESORIÓW ANI OPŁACIĆ ZABIEGÓW WETERYNARYJNYCH.

Bouviery nie są tanią rasą.
Wyselekcjonowana hodowla sprawiła, że są to psy z dużym temperamentem, podatne na szkolenie, opanowane psychicznie - dlatego nie mogą być tanie.
Czas, który hodowca włoży w socjalizowanie szczeniaka oraz opiekę nad nim jest również kosztowny.
Szczeniaki z hodowli podwórkowych, gdzie dwa Bouviery zostały skrzyżowane tylko dlatego, że ich właściciele mieszkają na jednej ulicy, również mogą być bardzo kosztowne, ale trzeba się liczyć z ich złym temperamentem, złym zdrowiem i słabą socjalizacją, co uwidoczni się gdy pies urośnie i nabierze pewności siebie.
Wiele młodych Bouvierów jest do oddania przez hodowców, pracowników schronisk lub znalazców i zarazem ich wybawców. Takie psy potem wyrastają na cudownych kompanów, jeżeli tylko poświęcimy im wiele czasu na treningi, wspólne spacery i zabawy.
Jednocześnie utrzymanie Twojego Bouviera też nie będzie tanie.
Są to duże psy, toteż stosunkowo dużo jedzą (Czy muszę przypominać, że to co wejdzie jedną stroną musi wyjść i drugą?)
Większe psy z reguły mają większe rachunki weterynaryjne, chociażby dlatego, że ilość leku czy zastrzyku przypada na wielkość i wagę psa.
Kastracja i sterylizacja są bardziej kosztowne przy dużym psie.
Mimo to, lepiej jest wykonać ten zabieg wcześniej, żeby w przyszłości nie było żadnych problemów oraz uzyskać lepszy kontakt z psem.
Bouvierów "trzyma" się głównie jedna (kosztowna) choroba : dysplazja (Najlepszym rozwiązaniem, żeby uniknąć dysplazji jest wybieranie szczeniąt ze sprawdzonych miotów po prześwietlonych rodzicach).
Pielęgnacja szaty, którą zajmuje się profesjonalista jest również kosztowna. Następnie szkolenie, które jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania z psem, ale również trzeba za nie płacić.

NIE KUPUJ BOUVIERA, JEŻELI CHCESZ "NAJWIĘKSZEGO W ŚWIECIE PSIEGO MORDERCĘ".


Chociaż zdolności Bouvierów do obrony i stróżowania oraz predyspozycje do bycia psem policyjnym brzmią świetnie, nie jest on w tym lepszy jak połowa innych ras żyjących na wszystkich kontynentach.
W przeciwieństwie do nich, Bouvier jest wolniejszy w szkoleniu obronnym i nie zawsze spełnia się w takiej pracy. Jednak jest go bardzo łatwo nauczyć ataku i puszczania na komendę.
Zanim zacznie się szkolenie obronne, pies musi wiedzieć gdzie jest jego miejsce i być solidnie przeszkolony na podstawowe posłuszeństwo!
Co za tym idzie powinien być zrównoważony, zsocjalizowany, by wiedział, że nie wszyscy ludzie są potencjalnymi pozorantami.
Nawet z takim psem należy spędzać kilkaset godzin. Nie kupuj jednak psa tylko do obrony, jeżeli nie jesteś uświadomiony ile czasu będziesz musiał spędzić z takim psem, żeby nie był zagrożeniem dla Ciebie ani innych ludzi. Wcześniej porozmawiaj ze swoim adwokatem i agentem ubezpieczeniowym..
Do takiej pracy wymagany jest pies, który jest podatny na szkolenie i nieustraszony.
Bouvier posiada te cechy, plus jego bandycki wygląd i ciemny kolor, co dodaje wrażenia.
Jeżeli pies jest nauczony, by szczeknąć parę razy na komendę, np. "Kieł, pilnuj go!" niż na "Fifi, szczeknij na ciasteczko", to również może odstraszyć, zależnie od tego jak sformułowana jest komenda.
Inne rasy, które wykorzystuje się w obronie i odstraszaniu to : Doberman, Rottweiler, Owczarek Niemiecki, Briard, Owczarek Belgijski, Belgijski Tervuren i Malinois.
Trzy pierwsze są automatycznie rozpoznawane jako psy policyjne i są bardziej przerażające dla potencjalnego przestępcy niż Bouvier.
Malamut, chociaż nie ma żadnych zdolności obronnych, posturą i wilczym wyglądem może świetnie odstraszyć wroga.

NIE KUPUJ BOUVIERA, JEŻELI CHCESZ MIEĆ CAŁKOWICIE NIEAGRESYWNEGO I NIEOBRONNEGO PSA.

Wiekszość Bouvierów ma stanowczy i pewny siebie charakter.
W przypadku jakiegoś zagrożenia, Bouvier prędzej rozpocznie walkę niż ucieknie.
W wielu sytuacjach, kiedy inne rasy poddałyby się, Bouvier zareaguje agresywnie.
Większość Bouvierów ma bardzo silny instynkt terytorialny i potrafią zareagować agresywnie, gdy ktoś znajdzie się na ich terenie (np. w Twoim domu).
Bez szkolenia i odpowiedniego wychowania, pies nie jest w stanie wywnioskować, kto jest wrogiem a kto przyjacielem.
Prędzej czy później zaatakuje niewinną osobę, która będzie Cię pomyślnie prześladować na drodze sądowej i zażąda o wiele więcej niż masz.
Z odpowiednim wyszkoleniem i przywództwem możesz zdobyć wiernego przyjaciela, który obroni Cię przed realnym niebezpieczeństwem.
Jeżeli nie chcesz stanowczego psa albo masz pewne wątpliwości co do swojej pewności siebie i umiejętności zsocjalizowania psa oraz pokazania mu kto jest osobnikiem Alfa, wtedy, proszę Cię, wybierz psa, który nie ma w genach jakiejkolwiek agresji, jak Golden Retriever czy Sheltie.

NIE KUPUJ BOUVIERA, JEŻELI NIE JESTEŚ W STANIE ZREZYGNOWAĆ Z NIEKTÓRYCH PRZYJEMNOŚCI ZE WZGLĘDU NA PSA I SPĘDZIĆ Z NIM CAŁE ŻYCIE.

Żaden pies nie zasługuje na oddanie, ponieważ jego właściciele przeprowadzają się do apartamentu, do którego psy nie mają wstępu, czy dlatego, że nie jest już ślicznym szczeniaczkiem, wielkim championem lub właściciele nieodpowiednio go wychowali i pozwolili mu objąć przywództwo.
Perspektywa znalezienia drugiego domu dla "używanego psa" nie jest za wesoła, a już prawie niemożliwa kiedy jest on duży, kudłaty i niewychowany.
Bouvier, który trafił do schroniska ma marne szanse przeżycia -- chyba, że miał niebywałe szczęście spotkać kogoś z grupy Bouvier Rescue (ratującej Bouviery). Adopcja młodego Bouvika, dobrze wyszkolonego i wypielęgnowanego, którego właściciela odnalazł ktoś z Bouvier Rescue jest bardzo możliwa i dobra; w przypadku dorosłego psa, sytuacja się pogarsza. Skontaktuj się z lokalnym Klubem Bouviera, jeżeli jesteś chory lub masz inne dolegliwości, przez które szukasz nowego domu dla swojego psa.
Skontaktuj się z lokalnym Klubem Bouviera, jeżeli szkolenie Twojego psa sprawia Ci trudności, na pewno ktoś Ci pomoże.
Rozmów się ze swoją rodziną lub przyjaciółmi, żeby zaopiekowali się psem lub znajdź mu nowy dom, jeżeli wiesz, że będziesz musiał go opuścić.
Bouvier żyje ok. 10-15 lat.
Jeżeli to dla Ciebie zbyt dużo, nie kupuj go!
W rzeczywistości, większość psów żyje tyle lat, a nawet dłużej, proszę, nie kupuj żadnego psa!

NA ZAKOŃCZENIE

Jeżeli wszystkie wymienione "złe wiadomości" o Bouvierach nie zwróciły Cię przeciwko tej rasie, to koniecznie KUP BOUVIERA!

One są tak cudowne, jak Ci o nich mówiono.
Kupując szczeniaka, upewnij się, że hodowca jest odpowiedzialny, doświadczony i ma na celu wyhodowanie psów o doskonałym charakterze, podatności na szkolenie i świetnym zdrowiu.
Taki hodowca wprowadzi przyszłego właściciela w świat rasy i nauczy go podstawowych zasad obchodzenia się z nią.
Taki hodowca będzie utrzymywał z Tobą kontakt, w razie czego pomoże Ci i poradzi, i zaopiekuje się psem, gdybyś kiedykolwiek nie mógł go dłużej zatrzymać.
Oprócz zakupu szczeniaka, możesz jeszcze zdecydować się na adopcję Bouviera. Co prawda były one źle traktowane przez poprzednich właścicieli, jednak w większości po odpowiednim przeszkoleniu znajdują się jako wspaniali członkowie rodziny.
Wiele ratowników jest trenerami, toteż pracując z takimi psami potrafią skierować je na dobrą drogę, przed ich adopcją.
Skontaktuj się z lokalnym Klubem Bouviera lub hodowcami Bouvierów, by zorientować się kto zajmuje się ratowaniem tych psów.
Później Napisałam ten artykuł około 10 lat temu.
Od tego czasu stał się on klasyką literatury poświęconej Bouvierom, powielany wiele razy.
Od tego czasu spędziłam prawie 5 lat w 'Bouvier Rescue', osobiście ratując, rehabilitując, umieszczając 3 lub 4 psy w nowych domach na rok i asystując przy umieszczaniu innych.
Bardzo mało potrzebowało rewizji w nowych warunkach. (daję moje zezwolenie na drukowanie tego artykułu, mając nadzieję, że uratuje to kolejne niewinne Bouviery...)

http://bogartsdaddy.com/bouvier/BuyersGuide/default.htm
Poniżej przedstawiam list wysłany do Pam Greem. Autorki słynnego już artykułu, ostrzegającego przed kupnem bouviera.
W sympatyczny sposób przedstawia uroki współmieszkania z tym wielkim włochatym psem.
Postarajmy się, aby taki Los nie spotkał naszych przyjaciół, ani żadnego innego zwierzęcia.

"Droga Pam
Piszę ten list do ciebie, ponieważ bardzo żałuję, że nie przeczytałam twojego artykułu "Nie kupuj bouviera" zanim kupiliśmy z moim byłym chłopakiem psa tej rasy.
Jestem uczulona na sierść psów I wiele osób mówiło MI, że bouvier tak jak I pudel nie wywołują alergii.
Teraz wiem, że to jest nieprawda I jeśli kiedykolwiek ktoś by się ciebie o to pytał, możesz powiedzieć, że reakcja na nie nie jest tak mocna, ale I tak nie można posiadać psa.
Moja opowieść jest bardzo smutna, ponieważ w końcu musiałam uśpić Duke w listopadzie 1997.
On miał tylko 2 lata. Był wspaniałym psem, dopóki nie pojawiły się moje kłopoty.Ponieważ to był mój pierwszy pies I ja nie wiedziałam, jaki duży może urosnąć, ani nie miałam żadnego pomysłu na jego szkolenie. Kiedy rozstałam się z moim chłopakiem, on nie chciał wziąć psa ze sobą I musiałam mieszkać w jednym pokoju z wielkim 105 funtowym psem.
Obojętnie co robiłam, to I tak zdecydowanie za mało uwagi poświęcałam zwierzęciu. Nie miałam siły, aby z nim chodzić na spacery. Zaczynał szczekać I szczekał bez ustanku, nie zwracając uwagi na mnie. Nawet jeżeli dawałam mu ciasteczka.
Kiedy zaczął gubić sierść, moja choroba na nowo zaczęła się rozwijać. Byłam przerażona. Nie mogłam go trzymać I nie mogłam mu dać schronienia. Nie wiedziałam, co mam robić. Obwiniałam się o wszystko. Szkoda, że nigdzie wcześniej nie spotkałam twojego artykułu.
To była najgorsza rzecz, jaką zrobiłam w swoim życiu I ciągle opłakuje mojego biednego psa.Myślę, że już nigdy nie będę miała żadnego zwierzęcia. Tęsknię za nim, ponieważ, tak jak ty powiedziałaś, bouviery są wspaniałymi towarzyszami.Dziękuję ci bardzo, że starasz się uchronić bouviery do takiego losu."