Temat: Które nauki bahaici uznają z innych religii
Nauki Jego dowodzą, że Bahá’u’lláh: „obala instytucję duchowieństwa, nie zezwala na: niewolnictwo, ascetyzm, żebranie, życie klasztorne, spowiedź, przemawianie z ambony, całowanie rąk, zaleca jednożeństwo, oraz zabrania: okrucieństwa w stosunku do zwierząt, lenistwa i nieróbstwa, obmawiania i oczerniania, gani rozwody, zabrania: hazardu, używania opium, wina i innych odurzających napoi(…) podkreśla znaczenie małżeństwa i wy¬mienia jego najważniejsze warunki, nakłada obowiązek podjęcia jakiegoś zawodu i zajęcia, wynosząc taką pracę do rangi oddawania czci [Bogu], oraz podkreśla konieczność dostarczenia środków na kształcenie dzieci (…)”
Główną zasadą nauk Bahá’u’lláha jest jedność i kompletność rodzaju ludzkiego. To jest zasadnicza istota wszystkich Jego nauk. Celem Wiary Bahá’i jest zjednoczenie całego rodzaju ludzkiego w jednym wspólnym systemie społecznym. Możemy chyba stwierdzić, że drugim wielkim przyczynkiem Bahá’u’lláha do zjednoczenia ludzkości jest zbiór zasad i [plan] struktury społecznej, ustanowionych w celu zaprowadzenia sprawiedliwości, którą nazwał „najukochańszą ze wszystkich rzeczy” w oczach Boga. Bahá’u’lláha usilnie nakłania do umiarkowania i ostrzega przed fanatyzmem wszelkiego rodzaju. Nabywanie wiedzy jest niezbędne dla wszystkich. Prawdziwa religia i prawdziwa wiedza zgadzają się ze sobą. Konsultacja jest podstawową metodą rozwiązywania sporów, a także przygotowywania planów i decyzji zmierzających do wspólnego dobra. Osiągnięcie jed¬ności całego rodzaju ludzkiego było bezprzecznie celem życia Bahá’u’lláha.
Zadaniem religii jest wytworzenie mocnych, nienaru¬szal¬nych więzów jedności. Bahá’u’lláh wyjaśnia historyczny proces rozwoju religii jako jednej wiary, która w każdym poszczególnym wieku spełnia różne potrzeby. Abraham, Mojżesz, Budda, Zaratustra, Krishna, Muhammad, Báb i Bahá’u’lláh są kolejnymi Objawicielami, poprzez których Bóg stopniowo wyjawiał cel religii. Wyznawcy tych Objawicieli, jeśli nie są prawdziwie wykształceni, mogą się ze sobą spierać, ale jednostki obdarzone otwartym umysłem dostrzegą zgodny plan i ewolucję w zamysłach tych wielkich Wychowawców. W różnych wyznaniach na świecie po usunięciu licznych warstw teologicznych ukazuje się pomiędzy nimi dopełniające się pokrewieństwo, a jedna religia prowadzi do następnej w ich historycznym rozwoju i są niby ogniwa jednego łańcucha. Żaden z wielkich Założycieli religii nie tylko nigdy nie nauczał, jakoby on sam był jedynym lub ostatnim z Objawicieli Boskich nauk, ale każdy z nich wynosił Proroka, który żył i nauczał przed nim samym oraz wskazywał, że w przyszłości pojawi się inny Wychowawca, czyli, jak powiedział Jezus: „Duch Prawdy”.
Kushtar Mamytaliev edytował(a) ten post dnia 08.06.11 o godzinie 23:54
пропозиції роботи
