Temat: doktorat i co dalej?

Paweł Smuśkiewicz:

Miałem już nie komentować, ale trudno czytać takie rzeczy...
(...)
To jest właśnie dowód na to, że doktorat jest mało warty.
(...)
Z całą pewnością ja zaliczam się do "Trzeci obraz to Ci przypadkowi doktoranci, którzy stanowią pewnie niewielki ułamek całości, więc nie warto o nich wspominać"....bo nie zaliczę się do żadnej z 2 pierwszych grup.
Pracuję i sprawia mi to wiele radości i satysfakcji, uwielbiam to co robię i postanowiłem pogłębić swoją wiedzę teoretyczną, skorzystać ze współpracy z jednym z najlepszych ekspertów w Polsce w tej dziedzinie, przy pisaniu rozprawy.
Nie sądzę, że jestem odosobniony w swoim podejściu do doktoratu, ale opinie takie jak powyższe tylko utwierdzają mnie w przekonaniu, że papier doktora nie jest nic wart i schowam go sobie do szuflady.

Link do wypowiedzi

Temat: doktorat i co dalej?

Paweł Smuśkiewicz:
Pracuję i sprawia mi to wiele radości i satysfakcji, uwielbiam to co robię i postanowiłem pogłębić swoją wiedzę teoretyczną, skorzystać ze współpracy z jednym z najlepszych ekspertów w Polsce w tej dziedzinie, przy pisaniu rozprawy.
Nie sądzę, że jestem odosobniony w swoim podejściu do doktoratu, ale opinie takie jak powyższe tylko utwierdzają mnie w przekonaniu, że papier doktora nie jest nic wart i schowam go sobie do szuflady.

Łukasz Felkowski:
Chyba nie do końca zrozumiałeś to co napisałem. Jako przypadkowych doktorantów miałem na myśli ludzi bez pomysłu na siebie, takich którzy wybrali doktorat bo nie wiedzieli co ze sobą zrobić.

Link do wypowiedzi

Temat: doktorat i co dalej?

Adam Sobolewski:

Lukasz, inaczej mowiac pominales jeszcze jedna grupe, do ktorej zaliczam sie razem z Pawlem, grupe poglebiajaca znajomosc pewnego interesujacego ich tematu bez wzgledu na to czy ma to jakies wymierne korzysci czy nie.

Link do wypowiedzi

Temat: doktorat i co dalej?

Łukasz Felkowski:
No tak. O tej grupie nie wspominałem, ponieważ rozważałem wyłącznie aspekt wynagrodzenia, a nie ambicjonalny i hobbistyczny :)

Link do wypowiedzi

Temat: doktorat i co dalej?

Tomasz S.:
Co dalej, to także kwestia przypadku. A dokładniej, zależy to od znalezienia finansowania (nauki techniczne). Sama etatowa praca na uczelni wyklucza trwałe trzymanie wysokiego - także w skali światowej - poziomu badań. Niezbędne są jeszcze granty. Nie chodzi tu o zakup sprzętu, bo to oczywiste, ale o to, by nie szukać nadgodzin dydaktycznych, by nie gonić za kierowniczymi stanowiskami i pieniędzmi jakie dają, bo wtedy nie ma czasu ani siły na nic więcej.

Podobnie miałem z doktoratem. Gdyby nie projekt promotorski, to nie napisałbym najciekawszej części pracy. Gdyby nie inne dofinansowania, to musiałbym pracować na (prawie) cały etat poza uczelnią. W efekcie wyniki byłyby mało ciekawe i zrezygnowałbym z całej tej zabawy - szkoda męczyć się ponad 4 lata, po czym podpisać pod gniotem (chyba, że kogoś obchodzi tylko papier).

Link do wypowiedzi

Temat: doktorat i co dalej?

Sebastian Mrożek:

pracy na uczelni. Ba! Z doktoratem na rynku pracy też nie za wesoło, bo któż chce mieć pracownika lepiej wykształconego, jak sam jest? To w relacji: szef - podwładny i dodajmy w prywatnej firmie.

Link do wypowiedzi

Temat: doktorat i co dalej?

Łukasz Felkowski:

Tomasz S.:
Podobnie miałem z doktoratem. Gdyby nie projekt promotorski, to nie napisałbym najciekawszej części pracy. Gdyby nie inne dofinansowania, to musiałbym pracować na (prawie) cały etat poza uczelnią. W efekcie wyniki byłyby mało ciekawe i zrezygnowałbym z całej tej zabawy - szkoda męczyć się ponad 4 lata, po czym podpisać pod gniotem (chyba, że kogoś obchodzi tylko papier).

Wydaje mi się, że to wszystko zależy od sposobu podejścia do doktoratu jak również do dalszego etapu kształcenia oraz rozwoju. Nie każdy ma to szczęście co do finansowania oraz do ciekawej pracy rozprawy. Jednak nie wydaje mi się, żeby ktoś wybierał studia doktoranckie tylko po to, żeby podpisać się pod gniotem, albo w celu zdobycia tylko papierka (który i tak może czasem bardziej zaszkodzić niż pomóc w zdobyciu pracy - czego chyba dotyczy temat postu).

Link do wypowiedzi

Temat: doktorat i co dalej?

Tomasz S.:

Łukasz Felkowski:
Jednak nie wydaje mi się, żeby ktoś wybierał studia doktoranckie tylko po to, żeby podpisać się pod gniotem, albo w celu zdobycia tylko papierka (który i tak może czasem bardziej zaszkodzić niż pomóc w zdobyciu pracy - czego chyba dotyczy temat postu).

Oj, bardzo dużo takich osób jest, choć niewiele z nich przyzna się. Część pracodawców jednak docenia osoby z doktoratem (są tacy co dają bezzwrotne pożyczki, jeśli temat badań związany jest z pracą, a także finansują koszty przewodu); stopień naukowy na wizytówce robi wrażenie na osobach, które nie znają środowiska naukowego.

Skąd wiem? A jak inaczej ocenić motywację kogoś, kto przez dwa lata nie ma żadnych efektów (publikacji, konferencji - mimo pobierania stypendium), po czym albo rezygnuje, albo pisze denną pracę (np. na pewnej obronie zapytano doktoranta jaką metodą coś policzył, nie widział (!) i odpowiedział, że użył takiego a takiego programu MES - co ktoś celnie skwitował, że gdyby użył innego programu, to wynik pracy byłby inny :P?). Takie osoby powinny płacić ciężką kasę za doktorat, w odróżnieniu od tych, które efekty mają - tutaj im powinno się płacić.

Ogromna jest odpowiedzialność osób podejmujących decyzje o selekcji osób, których badania będą finansowane. Pomyłki będą się zdarzać, dlatego pisałem o jakiejś tam przypadkowości.

Link do wypowiedzi

Temat: doktorat i co dalej?

Paweł Smuśkiewicz:

Łukasz Felkowski:
1. doktorant angażujący się w swoją pracę doktorską, która niejednokrotnie może wnieść więcej w świat nauki niż kolejną pozycję na półce w bibliotece... która jednak nie zawsze ma odzwierciedlenie w przemyśle, stąd też taki doktor ma problemy w zdobyciu pracy poza uczelnią (a może i na uczelni). Oprócz tego: usamodzielnienie finansowe, założenie rodziny, stabilizacje życiową można odłożyć gdzieś na nieokreśloną przyszłość, ponieważ stypendia, dodatkowe dofinansowania nie trwają wiecznie, a ich zdobycie to kwestia szczęścia.
2. doktorant, który również angażuje się w swoja pracę, ale pracuje na etacie, ze względu na brak szczęścia w finansowaniu jego studiów, badań itp. Decyzję takiego doktoranta można uznać za pełni świadomą, ponieważ musi on liczyć się z dodatkowym nakładem pracy, oraz pewnymi wyrzeczeniami. Wyniki jego pracy nie są na tym samym poziomie co w przypadku doktoranta, który 4 lata spędził tylko nad tematem swoich zainteresowań naukowych, ale za to doktor nr 2 zyskuje doświadczenie, które procentuje tym, że łatwiej zdobyć mu pracę poza uczelnią.

Trzeci obraz to Ci przypadkowi doktoranci, którzy stanowią pewnie niewielki ułamek całości, więc nie warto o nich wspominać.

Miałem już nie komentować, ale trudno czytać takie rzeczy...

To jest właśnie dowód na to, że doktorat jest mało warty. Czy otrzymanie jakiejś jałmużny (stypendium) to rzeczywiście szczyt marzeń doktoranta? Czy przez 4 lata studiów potrzeba 8 000h żeby napisać dobrą pracę? Mam wrażenie, że dla wielu doktorat nic nie znaczy poza biletem do pozostania na uczelni. Może niektórzy myślą, że to lekka i przyjemna praca i może tak jest, ale czy warto się męczyć i klepać biedę przez 4 lata? Jeśli ktoś jest bystry i obrotny, będzie się męczył nad jakimiś teoretycznymi wywodami za 1500 zł miesięcznie?

Z całą pewnością ja zaliczam się do "Trzeci obraz to Ci przypadkowi doktoranci, którzy stanowią pewnie niewielki ułamek całości, więc nie warto o nich wspominać"....bo nie zaliczę się do żadnej z 2 pierwszych grup.
Pracuję i sprawia mi to wiele radości i satysfakcji, uwielbiam to co robię i postanowiłem pogłębić swoją wiedzę teoretyczną, skorzystać ze współpracy z jednym z najlepszych ekspertów w Polsce w tej dziedzinie, przy pisaniu rozprawy.
Nie sądzę, że jestem odosobniony w swoim podejściu do doktoratu, ale opinie takie jak powyższe tylko utwierdzają mnie w przekonaniu, że papier doktora nie jest nic wart i schowam go sobie do szuflady.

Pozdrawiam

Link do wypowiedzi

Temat: doktorat i co dalej?

Adam Sobolewski:

Paweł Smuśkiewicz:
Pracuję i sprawia mi to wiele radości i satysfakcji, uwielbiam to co robię i postanowiłem pogłębić swoją wiedzę teoretyczną, skorzystać ze współpracy z jednym z najlepszych ekspertów w Polsce w tej dziedzinie, przy pisaniu rozprawy.
Nie sądzę, że jestem odosobniony w swoim podejściu do doktoratu, ale opinie takie jak powyższe tylko utwierdzają mnie w przekonaniu, że papier doktora nie jest nic wart i schowam go sobie do szuflady.

Pawel, bynajmniej nie jestes odosobniony ;)

Rowniez sadze, ze poza osobami realizujacymi sie wylacznie naukowo i osobami robiacymi po prostu papier, jest jeszcze trzecia istotna grupa.

Niemniej kwestia zwrotu z doktoratu to troche odrebna sprawa. U nas w kraju chyba rzeczywiscie tak troche jest, ze poza uczelnia doktorat postrzegany jest w nieco dziwny sposob. Nie wszedzie warto sie z tym odslaniac, pracodawcy moga sadzic, ze osoba (robiaca) doktorat bedzie poswiecala czas aktywnosciom nie przynoszacym natychmiastowego zwrotu lub po prostu bedzie zbyt ambitna. Osobiscie spotkalem sie z takimi opiniami...

Choc moze cos sie w tym kierunku zmienia i sa firmy, ktore szukaja osob z doktoratem - Analytics Manager

Łukasz Felkowski:
Chyba nie do końca zrozumiałeś to co napisałem. Jako przypadkowych doktorantów miałem na myśli ludzi bez pomysłu na siebie, takich którzy wybrali doktorat bo nie wiedzieli co ze sobą zrobić.

Lukasz, inaczej mowiac pominales jeszcze jedna grupe, do ktorej zaliczam sie razem z Pawlem, grupe poglebiajaca znajomosc pewnego interesujacego ich tematu bez wzgledu na to czy ma to jakies wymierne korzysci czy nie.

--
Adam Sobolewski
VBAdventure Blog

Link do wypowiedzi

Temat: doktorat i co dalej?

Ewa W.:

Sebastian Mrożek:
pracy na uczelni. Ba! Z doktoratem na rynku pracy też nie za wesoło, bo któż chce mieć pracownika lepiej wykształconego, jak sam jest? To w relacji: szef - podwładny i dodajmy w prywatnej firmie.

Przyznam, że nie spotkałam się z takim podejściem. Moi pracodawcy cenili umiejętności, a nie wykształcenie.

Link do wypowiedzi

Temat: doktorat i co dalej?

Sebastian Mrożek:

No i pogratulować postawy pracodawców. Choć jakoś nie porafię sobie wyobrazić wykładowcy niewykształconego, nieposiadającego wiedzy, bo co on wówczas przekazuje studentom/kursantom?

Link do wypowiedzi

Temat: doktorat i co dalej?

Sebastian Mrożek:

Ewa W.:

Sebastian Mrożek:
pracy na uczelni. Ba! Z doktoratem na rynku pracy też nie za wesoło, bo któż chce mieć pracownika lepiej wykształconego, jak sam jest? To w relacji: szef - podwładny i dodajmy w prywatnej firmie.

Przyznam, że nie spotkałam się z takim podejściem. Moi pracodawcy cenili umiejętności, a nie wykształcenie.

Umiejętności są dla mnie pochodną wiedzy, czyli wykształcenia, choć wpisują się w dychotomię: teoria - praktyka, aczkolwiek w mojej ocenie najważniejsze jest to, aby oba te obszary móc połączyć. Co do (ko)relacji wykształcenia i umiejętności, to napiszę tak: wykształcenie figuruje w CV i jest pierwszym formalnym wyznacznikiem oceny oraz decyzji o zatrudnieniu bądź też i nie, umiejętności też można oczywiście wpisać, aczkolwiek sprawdzalne są dopiero po zatrudnieniu, choćby na okres próbny. Nadto wszystko zależy przede wszystkim od procedowania samego przebiegu rekrutacji.

No i pogratulować postawy pracodawców. Choć jakoś nie porafię sobie wyobrazić wykładowcy niewykształconego, nieposiadającego wiedzy, bo co on wówczas przekazuje studentom/kursantom?

Link do wypowiedzi

Temat: doktorat i co dalej?

Ewa W.:

Sebastian Mrożek:

>

No i pogratulować postawy pracodawców. Choć jakoś nie porafię sobie wyobrazić wykładowcy niewykształconego, nieposiadającego wiedzy, bo co on wówczas przekazuje studentom/kursantom?

wykładanie jest głównym moim zajęciem od 2 lat, wcześniej od 3 roku studiów pracowałam na "rynku", więc to mierny personalny przytyk :) A teoria i praktyka naprawdę się przenikają, w większości dziedzin, chyba trudniej mają w tym zakresie jedynie humaniści - tak czy siak to trochę sztuczny podział, w końcu "najlepszą praktyką jest dobra teoria" :))

Link do wypowiedzi

Temat: doktorat i co dalej?

Jarosław Krajewski:

Sebastian Mrożek:

Ewa W.:

Sebastian Mrożek:
pracy na uczelni. Ba! Z doktoratem na rynku pracy też nie za wesoło, bo któż chce mieć pracownika lepiej wykształconego, jak sam jest? To w relacji: szef - podwładny i dodajmy w prywatnej firmie.

Przyznam, że nie spotkałam się z takim podejściem. Moi pracodawcy cenili umiejętności, a nie wykształcenie.

Umiejętności są dla mnie pochodną wiedzy, czyli wykształcenia, choć wpisują się w dychotomię: teoria - praktyka, aczkolwiek w mojej ocenie najważniejsze jest to, aby oba te obszary móc połączyć. Co do (ko)relacji wykształcenia i umiejętności, to napiszę tak: wykształcenie figuruje w CV i jest pierwszym formalnym wyznacznikiem oceny oraz decyzji o zatrudnieniu bądź też i nie, umiejętności też można oczywiście wpisać, aczkolwiek sprawdzalne są dopiero po zatrudnieniu, choćby na okres próbny. Nadto wszystko zależy przede wszystkim od procedowania samego przebiegu rekrutacji.

No i pogratulować postawy pracodawców. Choć jakoś nie porafię sobie wyobrazić wykładowcy niewykształconego, nieposiadającego wiedzy, bo co on wówczas przekazuje studentom/kursantom?

Umiejętności są może i pochodną wiedzy, ale zdecydowanie nie jest to ich element dominujący. Umiejętności to praktyczne stosowanie wiedzy, więc niezbędne jest doświadczenie, które w moim odczuciu ma na nie o wiele większy wpływ niż sama wiedza. Co do CV...osobiście podchodziłem do kilkudziesięciu procesów rekrutacji na różne stanowiska i na prawdę wyjątkiem były te w których nie miałem elementów sprawdzających moje umiejętności praktyczne (mówię oczywiście o pracy w prywatnych przedsiębiorstwach).

Mam jeszcze jedno przemyślenie...skoro część z obecnych na forum uważa, że pracodawcy ich nie doceniają to dlaczego nie otworzą własnych działalności i nie pozwolą aby rynek zweryfikował ich umiejętności...

Link do wypowiedzi

Temat: doktorat i co dalej?

Sebastian Mrożek:
A jeszcze bardziej zniechęcające jest to, że ma się za sobą ciekawy doktorat i zero możlwiości pracy na uczelni.

Link do wypowiedzi

Temat: doktorat i co dalej?

Paweł Smuśkiewicz:
To jest właśnie dowód na to, że doktorat jest mało warty. Czy otrzymanie jakiejś jałmużny (stypendium) to rzeczywiście szczyt marzeń doktoranta? Czy przez 4 lata studiów potrzeba 8 000h żeby napisać dobrą pracę?

Link do wypowiedzi

Temat: doktorat i co dalej?

Tomasz S.:

Paweł Smuśkiewicz:
To jest właśnie dowód na to, że doktorat jest mało warty. Czy otrzymanie jakiejś jałmużny (stypendium) to rzeczywiście szczyt marzeń doktoranta? Czy przez 4 lata studiów potrzeba 8 000h żeby napisać dobrą pracę?

Z ciekawości policzyłem - mi to zajęło 4 lata, wymiar pół etatu (nawet po odejściu z biznesu nie sposób było dłubać przy doktoracie cały tydzień), ok. 4000 godzin.

Zgadzam się, że stypendium, tak jak i pensja asystenta, to jałmużna (poza tym kpina). Na szczęście nadeszły takie czasy, że z badań w ramach doktoratu można zarobić sporo więcej niż te marne 1500 / m-c.

Link do wypowiedzi

Temat: doktorat i co dalej?

Link do wypowiedzi

Temat: doktorat i co dalej?

Link do wypowiedzi