Temat: Zakup paliwa Włochy/Niemcy
Dowodem księgowym jest także zgodnie z § 14 ust. 4 rozporządzenia, paragon,
którym można dokumentować zakup w jednostkach handlu detalicznego (tylko i wyłącznie):
a) materiałów,
b) środków czystości i bhp,
c) materiałów biurowych,
d)
paliwa i olejów zakupionych za granicą.
Wydatki poniesione na zakup paliwa i oleju za granicą mogą również być udokumentowane dowodami kasowymi.
Paragon, aby był uznany za prawidłowy dowód księgowy
musi zawierać:
a) datę,
b) stempel (oznaczenie) jednostki wydającej paragon,
c) ilość zakupionego towaru,
d) cenę jednostkową towaru,
e) wartość dokonanego zakupu,
a na odwrocie paragonu podatnik musi uzupełnić jego treść wpisując swoje imię i nazwisko (nazwę zakładu), adres, rodzaj (nazwę) zakupionego towaru.
Należy pamiętać, że
jeżeli użytkowany jest dla celów przedsiębiorstwa samochód osobowy, niewprowadzony do ewidencji środków trwałych, w celu zaliczenia pewnej (limitowanej) części wydatków do kosztów uzyskania przychodów
należy prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu. Nie dotyczy to tej części przebiegu, która rozliczana jest w ramach ryczałtu. Obowiązek nie dotyczy również samochodów używanych na podstawie umowy leasingu – wyłączenie to wynika z art. 23 ust. 3 b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Art. 23 ust. 5 ustawy o pdof: „Przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 i 46, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.”
Istnieją jednak sytuacje, w których mimo iż samochód nie jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych ani nie jest używany na podstawie umowy leasingu, prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu nie będzie konieczne. Z taką sytuacją mają np. do czynienia sprzedawcy samochodów, którzy samochody traktują (słusznie) jako towary handlowe i w związku z tym nie ujmują ich w ewidencji środków trwałych. Samochody te, eksploatowane np. w celach demonstracyjnych, generują oczywiście pewne koszty – i będą one uznane za koszty uzyskania przychodów mimo braku ewidencji przebiegu pojazdu (por. interpretacja indywidualna ministra finansów DD2/033/87/KOI/08/PK-373 z 14 grudnia 2009 r. – zmieniająca interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy 27 marca 2008 r., nr ITPB1/415-802/07/PSZ).
Obowiązek prowadzenia ewidencji powstaje m.in. w następujących sytuacjach:
- gdy podatnik wykorzystuje w działalności gospodarczej niewprowadzony do ewidencji środków trwałych swój prywatny samochód,
- gdy podatnik wykorzystuje w działalności gospodarczej samochód niebędący jego własnością, czyli np. użytkowany na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia,
- gdy dla potrzeb wykonywanej działalności pracownicy podatnika wykorzystują swoje samochody – jednakże nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji, jeżeli podatnik ponosi wydatki na rzecz pracownika rozliczane w ramach miesięcznego ryczałtu pieniężnego.
W przypadku zakupu np. olejów silnikowych, zakupu części i materiałów do naprawy samochodu, opłat za usługi serwisowe czy remontowe wydatki te będą księgowane w kwotach netto. Podatek naliczony zaś, wynikający z faktur zakupu, będzie podlegał odliczeniu od podatku należnego. Oczywiście podstawowym warunkiem jest, by podatnik był czynnym podatnikiem VAT i nie korzystał ze zwolnienia podmiotowego czy przedmiotowego z opodatkowania podatkiem VAT. Jednak w sytuacji
gdy zakupy będą dotyczyły paliw, czyli paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w ustawie o VAT,
wówczas wydatki będą księgowane w kwotach brutto. Jest to konsekwencją tego, że zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.