Krystian
Pluciak
♛CO MOGĘ DLA CIEBIE
UDOSKONALIĆ?☛JAKIE
BARIERY, BŁĘDY I
P...
Temat: Śląsk Wrocław
"Śląsk Wrocław – polski klub piłkarski z siedzibą we Wrocławiu. Mistrz Polski z sezonu 1976/77, dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (1975/76, 1986/87) , zdobywca Superpucharu Polski 1987 oraz zdobywca Pucharu Ekstraklasy z sezonu 2008/2009. W tabeli wszech czasów ekstraklasy zajmuje 10 miejsce.W sezonie 2011/2012 występuje w najwyższej klasie rozgrywkowej w Polsce – Ekstraklasie.
Sukcesy[edytuj]
Sukcesy krajowe[edytuj]
Mistrzostwo Polski:
1 miejsce (1x): 1977
2 miejsce (3x): 1978, 1982, 2011
3 miejsce (2x): 1975, 1980
Puchar Polski
1 miejsce (2x): 1976, 1987
Puchar Ekstraklasy
1 miejsce (1x): 2009
Superpuchar Polski
1 miejsce (1x): 1987
Pozostałe sukcesy:
Mistrzostwa Polski juniorów w piłce nożnej:
1 miejsce (1x): 1979
2 miejsce (1x): 1977
3 miejsce (2x): 1978, 1980
Sukcesy międzynarodowe[edytuj]
Puchar Zdobywców Pucharów
1/4 finału (1x): 1976/77
Puchar UEFA
1/8 finału (2x): 1975/76, 1978/79.
Historia[edytuj]
Początki[edytuj]
W 1946 roku z Przemyśla do Wrocławia zostaje przeniesiona Oficerska Szkoła Saperów. Przy niej, 18 marca 1946 roku na zebraniu założycielskim zostaje powołany do życia Klub Sportowy Pionier. Zostają założone sekcje piłki nożnej, hokeja, boksu i wioślarstwa.
Pionier Wrocław występy rozpoczął od B-klasy dolnośląskiej. Sezon 1946/47 zakończył na pierwszym miejscu i awansował do A-klasy.
W 1947 roku z Krakowa do Wrocławia przeniosła się Oficerska Szkoła Piechoty Nr 1. (szkoła ta powstała w czerwcu 1943 roku w Riazaniu w ZSRR jako Dywizyjna Szkoła Podchorążych, a w roku 1945 została przeniesiona do Krakowa). Przy szkole powstał Klub Sportowy Podchorążak. Data powstania klubu nie jest znana, na pewno funkcjonował on już w Krakowie. W roku 1947 Pionier i Podchorążak połączyły się (dokładna data tego połączenia nie jest znana). Dlatego też rok 1947 został oficjalnie uznany za datę powstania obecnego WKS Śląsk Wrocław, jednak biorąc pod uwagę iż po połączeniu klub występował w A-klasie dolnośląskiej, do której wywalczył awans sezon wcześniej jako Pionier Wrocław to za datę powstania klubu należałoby uznać 18 marca 1946 roku[1].
1947-1956[edytuj]
W sezonie 1947/48 rozgrywki w A-klasie dolnośląskiej Pionier zakończył na 6. miejscu. Sezon 1948/49 w A-klasie dolnośląskiej wrocławski zespół rozpoczął jako Pionier, ale w kwietniu 1949 zmienił nazwę na Legia Wrocław. Rozgrywki zakończył ponownie na 6. miejscu. W sezonie 1949/50 zespół nadal występował w A-klasie. Na koniec rundy jesiennej w grudniu 1950 CWKS Wrocław był na 3. miejscu w A-klasie dolnośląskiej. Do rundy wiosennej nie przystąpił, gdyż w styczniu 1951 roku II ligę powiększono do czterech grup (32 drużyny) i wrocławski zespół dzięki temu, już pod nazwą OWKS, wystartował w drugiej lidze. Pierwsza i druga liga polska grały wówczas systemem wiosna-jesień. OWKS w debiucie w 2 lidze w 14 meczach zdobył tylko 4 punkty, zajmując ostatnie, 8. miejsce w swojej grupie i spadł do zreformowanej klasy wojewódzkiej czyli dawnej A-klasy. W sezonie 1952, w klasie wojewódzkiej OWKS wygrał swoją grupę, a w dwumeczu o zwycięstwo w całych rozgrywkach pokonał Spójnię Lubań Śląski i został Mistrzem Dolnego Śląska. W 1952 roku wprowadzono nowy system rozgrywek o awans lub spadek z II ligi. Drużyna II ligowa bez względu na zajęte miejsce po zakończeniu rozgrywek mistrzowskich rozgrywała dwa spotkania kwalifikacyjne z mistrzem swojego okręgu:
16 listopada 1952; OWKS Wrocław (mistrz Dolnego Śląska) 3:1 Pafawag Stal Wrocław (drużyna II-ligowa) dwie bramki Lizurka i jedna Kajdasza dla Śląska, dla Pafawagu Majewski.
23 listopada 1952; Pafawag Wrocław 0:1 OWKS Wrocław (bramka samobójcza)
Mimo tych zwycięstw z Pafawagiem, OWKS Wrocław nie uzyskał awansu do II ligi, ponieważ postanowiono od następnego sezonu 1953 znacznie ją zmniejszyć. Okrojono ją z 40 do 14 drużyn, w związku z czym 26 zespołów II ligowych musiało przejść do nowo powstałej III ligi piłkarskiej. Dla OWKS w nowej drugiej lidze zabrakło więc miejsca. „Przecież wojskowi wyeliminowali Pafawag” protestowali wrocławscy działacze, w Warszawie mówiono „mamy reorganizację”[2].
W sezonie 1953 OWKS wystąpił więc w trzeciej lidze – zwanej ligą międzywojewódzką (wrocławsko-opolską) i zajął ostatecznie trzecie miejsce.
W roku 1954 w związku z reorganizacją w sporcie wojskowym drużyna piłkarska OWKS nie została zgłoszona do rozgrywek ligowych.
W roku 1955 OWKS ponownie rozegrał sezon w 3 lidze wrocławsko-opolskiej zajmując czwarte miejsce.
Przełomowym okazał się sezon 1956. CWKS Wrocław zajął pierwsze miejsce w 3 lidze wrocławsko-opolskiej co upoważniało do gry w turnieju barażowym o awans do drugiej ligi. CWKS Wrocław turniej wygrał i uzyskał awans.
1957-2000[edytuj]
W trakcie sezonu 1957 w 2 lidze klub zmienia nazwę na Śląsk Wrocław.
Do grudnia 1997 sekcja piłki nożnej była częścią wielosekcyjnego Wojskowego Klubu Sportowego Śląsk Wrocław. W związku ze zmianami organizacyjnymi w wojsku sekcja oddzieliła się zakładając 12 grudnia 1997, Sportową Spółkę Akcyjną. W związku z tym w nazwie doszło do drobnej korekty. Wyraz "Wojskowy" zamieniono na "Wrocławski".
Lata 2001-2007 - Czasy upadku i powrotu do elity[edytuj]
W sezonie 2001/2002 Śląsk występował w I lidze (Ekstraklasie), gdzie w jednej z dwóch 8-zespołowych grup zajął 5 miejsce, a następnie w grupie spadkowej zajął przedostatnie, siódme miejsce i został relegowany do II ligi.
W sezonie 2002/2003 klub z Wrocławia miał walczyć o powrót do I ligi, zespół jednak zawodził i zajął 15. miejsce w II lidze i spadł po 47 latach do III ligi.
W sezonie 2003/2004 zajął drugie miejsce w III lidze i wystąpił w barażach o awans do II ligi. Zremisował u siebie 0:0 z Arką Gdynia i przegrał na wyjeździe 2:1. Jak się później okazało wynik ustalony był już przed dwumeczem. Klub wobec rosnących długów, i słabych wyników stanął na krawędzi upadku
Dopiero w następnym sezonie 2004/2005 zespół objęty przez Ryszarda Tarasiewicza zajął pierwsze miejsce w III lidze i powrócił na zaplecze Ekstraklasy.
W sezonie 2005/2006 Śląsk radził sobie zaskakująco dobrze, i zajął 4. miejsce w II lidze. O 3 miejscu dającym grę w barażu o ekstraklasę przy równej ilości punktów zadecydowały dopiero bramki zdobyte na wyjeździe przez Jagiellonię Białystok w bezpośrednich meczach.
w sezonie 2006/2007 Śląsk widziany był w gronie faworytów, jednak na skutek konfliktu z właścicielem zespół opuścił trenerr Ryszard Tarasiewicz. Zespół objął Lubos Kubik. Wojskowi radzili sobie jednak słabo, zwłaszcza w rundzie jesiennej balansując na krawędzi spadku do 3 ligi. Na wiosnę klub wsparty kilkoma nowymi graczami miał włączyć się do walki o awans u steru z nowym trenerem Janem Żurkiem. Ambitne plany na niewiele się zdały, a WKS zajął 9 miejsce w II lidze.
Historia nazwy[6][edytuj]
1947 – Pionier Wrocław
1949 – Legia Wrocław
1951 – Okręgowy Wojskowy Klub Sportowy Wrocław
1955 – Centralny Wojskowy Klub Sportowy Wrocław
1957 – Wojskowy Klub Sportowy Śląsk Wrocław
1997 – Wrocławski Klub Sportowy Śląsk Wrocław Sportowa Spółka Akcyjna
Wrocławski Klub Sportowy Śląsk Wrocław Spółka Akcyjna
Kibice[edytuj]
Kibice Śląska nazywają siebie Szlachtą. Są jednymi z prekursorów ruchu kibicowskiego w Polsce.
W latach 80 wielu kibiców klubu działało w Solidarności i Solidarności Walczącej. Dlatego nie dziwi fakt iż obecnie Szlachta z Wrocławia ma poglądy antykomunistyczne i patriotyczne, często akcentowane poprzez różnego rodzaju oprawy meczowe czy akcje społeczne. W październiku 2010 kibice Śląska zarejestrowali Komitet wyborczy wyborców Śląsk Wrocław i wzięli udział w listopadowych wyborach samorządowych.
Wrocławianie przyjaźnią się z kibicami:
Lechii Gdańsk – od 1977 r.
Motoru Lublin – od 1989 r.
Wisły Kraków – pierwsza zgoda od 1973 r. do 1988 r., druga zgoda od 1994 r.
SFC Opava – od 1998 r. (pierwszy kontakt 11.11.1997)
Miedzi Legnica – pierwsza zgoda od 1988 r. do 1995 r., druga zgoda od 2001 r.
Przy klubie działa stowarzyszenie kibiców "Wielki Śląsk", którego celem jest "Promowanie pozytywnego klimatu wokół Śląska na meczach jak i poza nimi" oraz "Inicjatywy dotyczące przywracania kultury i tradycji Wrocławia jako stolicy całego Śląska".
W wielu miejscowościach działają Fan Cluby Śląska, m.in. w takich jak: Oleśnica, Milicz, Wołów, Oława, Jelcz-Laskowice, Środa Śląska, Syców, Bielany Wrocławskie, Kobierzyce, Jordanów Śląski, Łagiewniki, Ząbkowice Śląskie, Kłodzko, Lądek-Zdrój, Bystrzyca Kłodzka, Stronie Śląskie, Nowa Ruda, Bielawa, Brzeg Dolny, Brzeg, Namysłów, Kluczbork, Nysa, Kąty Wrocławskie, Oborniki Śląskie, Żmigród, Trzebnica, Bierutów, Strzelin, Siechnice, Kamieniec Wrocławski, Szczodre, Ziębice, Jawor, Strzegom, Bolków, Jelenia Góra, Zgorzelec, Świdnica, istnieje także Fan Club Ślężanie (Sobótka, Rogów Sobócki i okolice góry Ślęży)."