GoldenLine
Zaloguj się
Joanna Kozanecka

Joanna Kozanecka IH CRA

Witam serdecznie
Jestem dzis na goscinnych wystepach w Krakowie i postanowilam pobiegac sobie wzdluz Wisły i koło zamku. Cudowna pogoda, cudowna sciezka i sporo biegaczy. Nauczona i przyzwyczajona do pozdrawiania innych biegaczy, przezylam zaskoczenie, gdy podnoszac po raz kolejny reke do gory widze wielkie zaskoczenie na twarzy innych, jakby pytali "czego ona chce".
Jakie Wy macie z tym doswiadczenia i czy Wy tez pozdrawiacie innych podczas biegu?
p.s. a moze to dlatego ze bieglam w koszulce "Biegnij Warszawo" :))))
Link do wypowiedziLink
Sebastian Z.

Sebastian Z. Manager, Fima Polska
Sp. z o.o.

Moje doświadczenie jest takie, że nawet jak ktoś jest zdziwiony moim pozdrowieniem, to również pozdrawia. Mam nadzieję, że przy okazji uczy się zwyczaju :)
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Nie sądzę, żeby to było przez koszulkę. ;D Faktycznie dziwna sprawa z tym pozdrawianiem. Sam podnoszę rękę raczej tylko w odpowiedzi. Jak jest kontakt wzrokowy to po prostu się uśmiecham. :)
Link do wypowiedziLink
Piotr R.

Piotr R. główny księgowy,
Warszawa, BASF
Coatings Services
Sp. z o.o.

ja podnoszę rękę...w Wawie większość się pozdrawia, takie mam wrażenie :)
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Zazwyczaj podnoszę rękę, chyba, że już nie mam siły:)
Link do wypowiedziLink
Marcin Alien S.

Marcin Alien S. analityk finansowy,
instruktor
nurkowania

Ja rowniez
Link do wypowiedziLink
Tomasz S.

Tomasz S. Digital Marketing/
Recruitment/
Management,
www.staskiewi...

Pozdrawiam. Jak tylko widzę, że ta druga strona mnie zauważy. Nie zawsze to się udaje. Wyjątkiem jest końcówka jakiejś mocnej tempówki - wtedy mam ciemno przed oczami.
Dziś też jadę na gościnne występy do Krakowa :)
Link do wypowiedziLink
Daniel Więckowski

Daniel Więckowski doradca podatkowy nr
11861

Zawsze. Jakoś podnosi mnie to na duchu ;) a zauważyliście też skok tętna, gdy na drugim końcu ścieżki pojawia się sylwetka biegacza (a raczej biegaczki) :D kompletnie nieuzasadnione ;)
Link do wypowiedziLink
Tomasz S.

Tomasz S. Digital Marketing/
Recruitment/
Management,
www.staskiewi...

Daniel Więckowski:
Zawsze. Jakoś podnosi mnie to na duchu ;) a zauważyliście też skok tętna, gdy na drugim końcu ścieżki pojawia się sylwetka biegacza (a raczej biegaczki) :D kompletnie nieuzasadnione ;)

Hmmm... Chyba pójdę do jakiegoś lekarza. Moje tętno skacze na widok psa ;)
Link do wypowiedziLink
Danuta P.

Danuta P. bankowiec,
ekonomista

Tomasz S.:
Daniel Więckowski:
Zawsze. Jakoś podnosi mnie to na duchu ;) a zauważyliście też skok tętna, gdy na drugim końcu ścieżki pojawia się sylwetka biegacza (a raczej biegaczki) :D kompletnie nieuzasadnione ;)

Hmmm... Chyba pójdę do jakiegoś lekarza. Moje tętno skacze na widok psa ;)

W takim razie najwyższa pora (uśmiechnij się od rana!!!!)
Link do wypowiedziLink
Danuta P.

Danuta P. bankowiec,
ekonomista

W większości przypadków pozdrawiamy się ruchem ręki czy uśmiechem.

A co do psów w "moim" parku panuje w 99% porozumienie i pieski nam nie wchodzą pod nogi.
Link do wypowiedziLink
Łukasz Bratkowski

Łukasz Bratkowski Technical manager

Staram sie zawsze podniesc reke i z mojego doswiadczenia mozna liczyc na podobny gest w poznaniu i trojmiescie.. gdzie indziej nie probowalem ;)
Link do wypowiedziLink
Łukasz S.

Łukasz S. Brand &
Communication
Manager

staram się raczej nawiązać kontakt wzrokowy i uśmiechnąć- na machnięcie ręką ludzie patrzyli albo unosząc w zdziwieniu brwi ( " znamy się "?) albo bez żadnej reakcji...
Link do wypowiedziLink
Michał H.

Michał H. Aby do czegoś dojść,
trzeba wyruszyć w
drogę

Przy kolejnym kółku na tej samej trasie - trudno czasami zapamiętać, z kim się witałeś, a z kim nie.
Wówczas tylko odpowiadam na pozdrowienia, sam ich nie inicjując.
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

W mojej okolicy większość osób odpowiada na gest podniesionej ręki dołączając uśmiech, o ile jeszcze mają trochę 'pary' :).
Link do wypowiedziLink
Wojciech Wężyk

Wojciech Wężyk Partner
Zarządzający,
Brandscope Sp.z o.o.

Tydzień temu zadałem takie samo pytanie koledze z Krakowa. Coś się tam pozmieniało...Myślę, że to kwestia umasowienia tego sportu, który kiedyś był w jakimś sensie elitarny - więc czuło się większą przynależność do grupy, nawet, albo zwłaszcza wtedy kiedy była to grupa "wariatów". Teraz biegając na Błoniach, czy pod Wawelem mijasz kilkanaście osób więc z powitaniem jest tak sobie. Ale jeszcze kilka lat temu wszyscy sobie machali. W 3Mieście w którym mieszkam teraz raczej się pozdrawia na trasie. Ja zresztą zawsze to robię. W Łodzi też to nie był problem.
Link do wypowiedziLink
Agnieszka H.

Agnieszka H. dancing with myself

jestem nie bardzo komunikatywna (w czasie biegania), więc nie podnoszę ręki, nie macham, nie zaczepiam i niezbyt lubię te zwyczaje

lecz jeśli biegacz jest sympatyczny i spotykamy się często na trasie - wymieniamy uśmiechy lub parę krótkich słów
Link do wypowiedziLink
Dorota P.

Dorota P. Nadzieja na
przyszłość

Zawsze pozdrawiam poprzez podnoszenie ręki i uśmiech. Uważam, że jest to bardzo miłe a poza tym synalizuje, że nie jest się samym :)
Link do wypowiedziLink
Marcin D.

Marcin D. customer service &
logistics Omya -
otwarty na nowe
prop...

Asia,

może po prostu spotakalas podczas biegu osoby ktore nie znaja tego zwyczaju pozdrawiania sie podczas biegu?

Ja wczoraj biegnac walem wislanym kilka osob pozdrowilem i nie bylo zadnej reakcji - osoby nie wiedzialy po prostu o co chodzi.
Po ich sylwetkach tez bylo widac ze dopiero zaczynaja przygode z bieganiem:)

Pozdrawiam,

Marcin
Link do wypowiedziLink

konto usunięte

Tak. Zwyczaj miły i charakterystyczny dla biegaczy w moim mieście.
Link do wypowiedziLink
« Wróć do tematów
Odpowiedz

Podobne tematy


Następna dyskusja:

TRASY BIEGOWE Kraków


Wyślij zaproszenie do
Anuluj