Robert, na pewno połączenie konkretnego posiłku z deserem nie spowoduje, że organizm nie zauważy tego dodatkowego cukru, za dobrze by było:)))
Natomiast faktycznie jest tak, że w momencie kiedy posiłek składa się zarówno z białka, węglowodanów jak i tłuszczu to czas zalegania pokarmu w naszych brzuszkach będzie dłuższy aniżeli w przypadku spożycia tylko samych węglowodanów.
Wszelkiego rodzaju słodkości charakteryzują się tym, że są one tzw. cukrami prostymi o wysokim IG (indeks glikemiczny). Zjedzenie ich powoduje bardzo szybki skok cukru we krwi, co teoretycznie na krótki czas pobudza, natomiast trzustka w tym czasie musi sporo się napracować, aby wytworzyć insulinę, która równie szybko ten cukier zacznie zbijać, a nadmiar insuliny z kolei ma wpływ na przybieranie na wadze (to tak w dużym skrócie - przy czym nie można zapominać, że owa insulina to jednocześnie najpotężniejszy w naszym organizmie hormon anaboliczny). Kiedy równie szybko jak wzrósł, nastąpi spadek cukru, następuje ponownie wilczy głód i tak od początku. Stąd bierze się podjadanie.
Zatem koło się zamyka, niewielkie posiłki (w ilości 5-6) spożywane regularnie co średnio 3h, gwarantują sukces!
Do tego ruch i jeszcze raz ruch dzięki któremu mięśnie stają się bardziej wrażliwe na insulinę. Z tego powodu cukier z krwi szybciej zostaje przetransportowany do mięśni i tam spalony. To z kolei obniża poziom cukru we krwi, zmniejszając ryzyko cukrzycy.
Ja robię tak, że jeśli mam w planie na deser ten przykładowy rządek czekolady to jestem w stanie go po obiedzie zaraz wciągnąć nosem.
Natomiast jeśli mam plan B czyli 1-2 kawałki ciacha to traktuję to już jako osobny posiłek, ponieważ nie jestem w stanie po sycącym posiłku zarzucić takiej dodatkowej ilości, tak więc wówczas robię sobie po ok. 2h taką celebrację i zjadam w/w do kawy/herbaty.
W kwestii drożdżówki/jagodzianki/ciasta tzw. domowego typu drożdżowe, szarlotka, biszkopt itp - tak, to są też słodycze, przykro mi jeśli Cię rozczarowałam:)
пропозиції роботи
