Temat: Nierzetelny pracodawca - jakie są dopuszczalne kroki?
Marek J. Kozłowski:
dziękuję :-)
sprawy w toku.
ale interesuje mnie kwestia mojego komentarza na www od strony prawnej.
Od strony prawnej to sam pomyśl - jak Ty możesz ocenic, czy pracodawva jest rzetelny czy nie?
To Twoja subiektywna ocena, a do wydawania wyroków jest sąd.
Niestety- prawnie to nie wolno Ci tego robic, bo jest to szkalowanie dobrego imienia pracodawcy.
Wklejam Ci tutaj kilka przepisów.....
i wyroków....
Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna, z 8 listopada 2006, sygn. III CSK 276/2006:
Obraźliwe i agresywne wypowiedzi pod cudzym adresem naruszają dobra osobiste i nie mogą być tolerowane, tym bardziej gdy wyrażane są publicznie.
NIE MA WOLNOŚCI BEZ ODPOWIEDZIALNOŚCI
Każda osoba wypowiadająca się publicznie, obojętnie w jakiej formie: wśród znajomych, w gazecie, w telewizji czy na portalu internetowym – ma bezwzględny obowiązek szanować dobra osobiste innych osób. Nie wolno znieważać, zniesławiać, obrażać, szkalować, pomawiać i robić tego wszystkiego, co czyni ze słowa narzędzie krzywdzenia innej osoby. Za złamanie prawa w tej sferze można odpowiadać karnie oraz cywilnie.
kodeks karny - art. 212
1. Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności,
podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku.
2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w par. 1 za pomocą środków masowego komunikowania
podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do lat 2.
kodeks karny - art. 216
1. Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do tej osoby dotarła,
podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku.
kodeks cywilny - art. 23
Dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.
kodeks cywilny - art. 24
1. Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.
2. Jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa, poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych.
3. Przepisy powyższe nie uchybiają uprawnieniom przewidzianym w innych przepisach, w szczególności w prawie autorskim oraz w prawie wynalazczym.
Dziennikarz musi respektować nie tylko przywołane powyżej normy. Oczywiście nie wolno mu m.in.: popełniać plagiatu, przedrukowywać cudzych utworów bez zgody autora, przekraczać granicy dozwolonego cytatu, czy np. naruszać prawa do wizerunku. Ponadto dziennikarz nie może: naruszać linii programowej swojej redakcji, zasad rzetelności zawodowej, publikować danych uczestników postępowań prokuratorskich i sądowych, zajmować się kryptoreklamą, publikować tajemnic państwowych, publikować informacji dotyczącej prywatnej sfery życia osób publicznych, jeśli nie wiążą się one bezpośrednio z działalnością publiczną tej osoby; nie może także ujawniać danych swoich informatorów, jeśli sobie to zastrzegli.
WOLNOŚĆ SŁOWA
Wolność słowa podlega powyższym ograniczeniom; w myśl zasady że nie ma wolności absolutnej; każda wolność nierozerwalnie związana jest z odpowiedzialnością. Wolność prasy gwarantowana jest Konstytucją i szeregiem ratyfikowanych przez Polskę aktów prawa międzynarodowego, w tym Europejską Konwencją o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. Dziennikarz ma całkiem sporo praw. Przede wszystkim prawo podstawowe – żądania wszelkich informacji (nie objętych tajemnicą) od władz podmiotów państwowych; ale także niepublicznych i nie działających dla zysku. Dziennikarz nie może mieć dostępu do informacji wyłącznie objętej klauzulą tajności albo naruszającej sferę prywatności danej osoby (z wyjątkami). Ustawa - Prawo prasowe zabrania utrudniania w jakikolwiek sposób zbierania przez dziennikarza informacji oraz tłumienia krytyki.
Glossa do wyroku Sądu Najwyższego z 10 września 1999, sygn. III CKN 939/98
Niewątpliwie publikacja materiałów krytycznych należy do praw i obowiązków dziennikarza. Nie ma także wątpliwości, że takowe materiały mogą naruszać dobra osobiste. Takie naruszenia same przez się nie maja jednak charakteru bezprawnego. Bezprawnym byłoby, gdyby wynikały one z niezweryfikowanych danych i informacji, miały charakter gołosłowny.
пропозиції роботи
