Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

Witam wszystkich forumowiczów. Zapewne spotkaliście się z terminem a może i ze stanem wypalenia zawodowego... Otóż chyba właśnie mnie to spotkało.

Jakie są przyczyny? Jak sobie z tym radzić? Czy jedynym wyjściem jest zmiana pracy , środowiska? Zastanawiam się, gdzie z takim problemem się udać - czy są jacyś specjaliści, którzy pomagają w odnalezieniu swojej wartości zawodowej gdy chwilowo zniknęła ona nam z widoku - czy można liczyć na darmowe doradztwo np. w ramach NFZ?

Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

W takiej sytuacji bardzo pomocna jest superwizja. Jeżeli się na nią zdecydujesz, wybierz superwizora bardzo uważnie. Musi mieć doświadczenie w pracy z osobami „pomagającymi”. Bardzo istotna jest znajomość specyfiki Twojej pracy. Korzystne jest również, żeby był spoza Twojego ośrodka. Dobry superwizor pomoże Ci ustalić przyczyny „wypalenia”. Być może większość z nich to przyczyny natury „zewnętrznej”.

Pozdrawiam
Jurek

Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

Spróbuj na początek przeczytać bardzo dobrą książkę Svena Litzke i Horsta Schuha Stres, mobbing i wypalenie zawodowe. Może coś Ci się nasunie?

Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

Myslę, iz jest ważne by nie dać sie owładnąć zobojętnieniu. Znaleść sobie kolejny cel, realny nie wymagajacy bardzo dużego wysiłku i zaangażowania ( to są drobne sprawy zycia codziennego, rozejrzyj sie a sama bez problemu je zauważysz), po osiagnieciu którego Twoje wewnętrzne samopoczucie polepszy się.To tak jak mała iskierka pozwalajaca rozniecić ogień gdy czujesz że jesteś zmarznięta.jedna mała iskierka, potem druga.....I myśl pozytywnie w każdej chwili, o każdej rzeczy. Ciesz sie otaczajacym Cie światem i znajduj w nim tylko pozytywne strony.
Przechodziłam ten stan i z własnego doswiadczenia powiem Ci, że w człowieku drzemie nieprawdopodobna siła!!!!!
"co Cie nie zabije, to Cię wzmocni"
Istotne jest na poczatku, by samemu spróbować sobie z tym poradzić. Na poradnie i specjalistów jest zawsze czas. Trzeba zacząć od samego siebieUrszula S. edytował(a) ten post dnia 28.10.10 o godzinie 13:01

Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

Słowo wypalenie zawodowe jest pewnie teraz tak samo popularne jak "mobbing", "stricte" czy "deficyt budżetowy". Słyszymy to praktycznie na każdym kroku. Nasłuchałem się, naczytałem, doświadczyłem na przypadkach co to jest tak naprawdę wypalenie zawodowe. Pewnie i specjaliści, którzy główkowali nad tym mieli rację. Niemniej jednak mi nasuwa się pewna inna refleksja. Czy wypalenie zawodowe to nie pewna rutyna, która wkrada się w nasze codzienne obowiązki. Dlaczego nie używa się sformułowania wśród małżeństw "wypalenie małżeńskie"? Raczej każdy sprowadza to do rutyny, codziennych obowiązków... BO MUSIMY, BO WYPADA, itp.
Jak dla mnie coś w tym jest, bo wypalenie to nie to samo co rutyna! Nie ma motywacji, gdy tych motywacji tak naprawdę nie dostrzegamy. Nikt, ani nic nie powie mi, że "wypalenie zawodowe" zaczyna się wtedy, gdy tracimy kontakty międzyludzkie z ludźmi z którymi współpracujemy. Wypalenie zawodowe nie siedzi w nas samych, tylko w otoczeniu z którym musimy współpracować. Na to przyczynia się wiele aspektów. Dla jednych to wynagrodzenie, dla innych szkolenia, dla innych rozwój czy ciekawe projekty. Za tym jednak kryją się ludzie i z tymi ludźmi musimy współpracować. Jeżeli nie ma kontaktów międzyludzkich, następuje etap rutyny i swego rodzaju: "przychodzę do pracy bo muszę, bo mam rodzinę, dzieci, dostaję pieniądze na chleb, mieszkanie, bleble..., ALE TAK NAPRAWDĘ NIC JUŻ MNIE NIE MOTYWUJE, bo robię ciągle to samo".
Zapewne jest to temat rzeka, jak sama psychologia zarządzania. Niemniej jednak nie możemy dać się zwariować chwilowym brakiem motywacji. Dostrzegajmy ich u innych i podążajmy za nimi. Zawsze wychodzę z założenia, bądź sobą i rób to jak najlepiej potrafisz. J.F. Kennedy powiedział: "Nie pytaj, co twój kraj może zrobić dla ciebie, zapytaj, co ty możesz zrobić dla swojego kraju"...
Nie wydaje wam się, że nie warto rozmyślać nad swoimi motywacjami, lecz warto ich doszukiwać, gdzie indziej"?

Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

Urszula S.:
Myslę, iz jest ważne by nie dać sie owładnąć zobojętnieniu. Znaleść sobie kolejny cel, realny nie wymagajacy bardzo dużego wysiłku i zaangażowania ( to są drobne sprawy zycia codziennego, rozejrzyj sie a sama bez problemu je zauważysz), po osiagnieciu którego Twoje wewnętrzne samopoczucie polepszy się.To tak jak mała iskierka pozwalajaca rozniecić ogień gdy czujesz że jesteś zmarznięta.jedna mała iskierka, potem druga.....I myśl pozytywnie w każdej chwili, o każdej rzeczy. Ciesz sie otaczajacym Cie światem i znajduj w nim tylko pozytywne strony.
Przechodziłam ten stan i z własnego doswiadczenia powiem Ci, że w człowieku drzemie nieprawdopodobna siła!!!!!
"co Cie nie zabije, to Cię wzmocni"
Istotne jest na poczatku, by samemu spróbować sobie z tym poradzić. Na poradnie i specjalistów jest zawsze czas.

Jest to nieprawda.
wypalenie zawodowe jest poważnym zjawiskiem i nie powinno się go bagatelizowac.

Pozdrawiam

trzeba zacząć od samego siebieUrszula S. edytował(a) ten post dnia 28.10.10 o godzinie 13:01

Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

Dawid F.:
Słowo wypalenie zawodowe jest pewnie teraz tak samo popularne jak "mobbing", "stricte" czy "deficyt budżetowy". Słyszymy to praktycznie na każdym kroku. Nasłuchałem się, naczytałem, doświadczyłem na przypadkach co to jest tak naprawdę wypalenie zawodowe. Pewnie i specjaliści, którzy główkowali nad tym mieli rację. Niemniej jednak mi nasuwa się pewna inna refleksja. Czy wypalenie zawodowe to nie pewna rutyna, która wkrada się w nasze codzienne obowiązki. Dlaczego nie używa się sformułowania wśród małżeństw "wypalenie małżeńskie"? Raczej każdy sprowadza to do rutyny, codziennych obowiązków... BO MUSIMY, BO WYPADA, itp.
Jak dla mnie coś w tym jest, bo wypalenie to nie to samo co rutyna! Nie ma motywacji, gdy tych motywacji tak naprawdę nie dostrzegamy. Nikt, ani nic nie powie mi, że "wypalenie zawodowe" zaczyna się wtedy, gdy tracimy kontakty międzyludzkie z ludźmi z którymi współpracujemy. Wypalenie zawodowe nie siedzi w nas samych, tylko w otoczeniu z którym musimy współpracować. Na to przyczynia się wiele aspektów. Dla jednych to wynagrodzenie, dla innych szkolenia, dla innych rozwój czy ciekawe projekty. Za tym jednak kryją się ludzie i z tymi ludźmi musimy współpracować. Jeżeli nie ma kontaktów międzyludzkich, następuje etap rutyny i swego rodzaju: "przychodzę do pracy bo muszę, bo mam rodzinę, dzieci, dostaję pieniądze na chleb, mieszkanie, bleble..., ALE TAK NAPRAWDĘ NIC JUŻ MNIE NIE MOTYWUJE, bo robię ciągle to samo".
Zapewne jest to temat rzeka, jak sama psychologia zarządzania. Niemniej jednak nie możemy dać się zwariować chwilowym brakiem motywacji. Dostrzegajmy ich u innych i podążajmy za nimi. Zawsze wychodzę z założenia, bądź sobą i rób to jak najlepiej potrafisz. J.F. Kennedy powiedział: "Nie pytaj, co twój kraj może zrobić dla ciebie, zapytaj, co ty możesz zrobić dla swojego kraju"...
Nie wydaje wam się, że nie warto rozmyślać nad swoimi motywacjami, lecz warto ich doszukiwać, gdzie indziej"?

Nie bardzo zrozumiałem do czego ostatecznie zmierzasz, ale nie powinieneś bagatelizować zjawiska wypalenia zawodowego. Przykład z małżonkami podoba mi się i powiem Ci szczerze, że myślę ,że to zjawisko tam również wystepuje choć na trochę innych zasadach.

Nie można porównywać wypalenia w sporcie do wypalenia zawodowego do wypalenia w pasi do wypalenia w małrzeństwie bo to różne zjawiska ale też mają różny wpływ i znaczenie w naszym życiu.
Ktoś kto realizuje się w pracy może szybko się wypalić ,ale ludzi dla których praca to tylko forma zarobku nie zaś styl zycia problem ten może w ogóle nie dotyczyc.

Pozdrawiam

Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

Anna B.:
(...) Zapewne spotkaliście się z terminem a może i ze stanem wypalenia zawodowego... Otóż chyba właśnie mnie to spotkało.

___________________________

Wypalenie zawodowe to spadek energii u pracownika, pojawiający się na skutek przytłoczenia problemami innych ludzi.
Wypalenie występuje u osób, których zawód związany jest z niesieniem pomocy innym.
Cierpią na wypalenie lekarze, pielęgniarki, nauczyciele, wychowawcy, psychologowie, niektórzy menedżerowie.
Nie jest wypaleniem rutyna, znudzenie monotonią, jednostajnością, brakiem bodźców.
Podstawowe wymiary wypalenia zawodowego to
- wyczerpanie emocjonalne,
- nadmierna depersonalizacja,
- brak satysfakcji osobistej z wyników pracy.

Warto zaznaczyć, że wśród przyczyn wypalenia zawodowego (obok osobistych i interpersonalnych) spotyka się też przyczyny organizacyjne - a wśród nich główną jest zły styl zarządzania (autokratyczny) u przełożonych - nie pozwalający pracownikom na swobodę decyzji i ścisłe narzucenie sposobów wykonywania pracy.

-----------------------

Ponieważ wypalenie zawodowe często utożsamiane jest albo ze stresem organizacyjnym, albo ze zniechęceniem wywołanym rutyną - zachęcam do zapoznania się z literaturą przywołana na początku wątku dla oceny, czy rzeczywiście ma się do czynienia z wypaleniem zawodowym.
Jest to bowiem zjawisko niesłychanie groźne dla zdrowia, nie tylko psychicznego.

Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

Marcin Kroh:

Urszula S.:
Myslę, iz jest ważne by nie dać sie owładnąć zobojętnieniu. Znaleść sobie kolejny cel, realny nie wymagajacy bardzo dużego wysiłku i zaangażowania ( to są drobne sprawy zycia codziennego, rozejrzyj sie a sama bez problemu je zauważysz), po osiagnieciu którego Twoje wewnętrzne samopoczucie polepszy się.To tak jak mała iskierka pozwalajaca rozniecić ogień gdy czujesz że jesteś zmarznięta.jedna mała iskierka, potem druga.....I myśl pozytywnie w każdej chwili, o każdej rzeczy. Ciesz sie otaczajacym Cie światem i znajduj w nim tylko pozytywne strony.
Przechodziłam ten stan i z własnego doswiadczenia powiem Ci, że w człowieku drzemie nieprawdopodobna siła!!!!!
"co Cie nie zabije, to Cię wzmocni"
Istotne jest na poczatku, by samemu spróbować sobie z tym poradzić. Na poradnie i specjalistów jest zawsze czas.

Jest to nieprawda.
wypalenie zawodowe jest poważnym zjawiskiem i nie powinno się go bagatelizowac.

Pozdrawiam

trzeba zacząć od samego siebieUrszula S. edytował(a) ten post dnia 28.10.10 o godzinie 13:01

W moim wypadku prawda, nie jestem lekarzem, ale przeszłam to i wiem że dużo zależy od wewnetrznego nastawienia i siły. Nie mówię kompletnie o bagatelizowaniu,to nie wchodzi w grę!!! ale pracy nad sobą
pozdrawiam

Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

Witam,

Aby móc znaleźć nowy cel i niemu się poświęcić, należy załatwić sprawy z przeszłości i je wyjaśnić. W następnej kolejności jest dopiero odbudowanie poczucia własnej wartości w pracy, szukanie nowego wyzwania, samorealizacja itd. Poza tym wypalenie zawodowe nie jest zjawiskiem powstającym z powietrza. Ma swoje przyczyny i nie zgadzam się, że tylko występuje u osób, których zawód związany jest z niesieniem pomocy innym. Występuje również wśród ekonomistów, urzędników, czy też menedżerów. Jego skutkiem może być chociażby ciężka i wyczerpująca praca, której nikt nie docenia. Zatem nie zawsze pojawia się tylko na skutek przytłoczenia problemami innych ludzi. Reasumując, bardzo ważną rzeczą jest znaleźć przyczynę tego zjawiska, zidentyfikować jego źródło. Anno nie narzekaj i nie skarż się. Pomyśl o tym, co Ci sprawia radość. Dzięki temu łatwiej i szybciej znajdziesz przyczynę wypalenia i uporasz się z nią. Jeśli rozbijesz ją na drobne elementy, wówczas nie będzie wydawała się ona taka straszna. Rozejrzyj się na współpracowników. Czy oni nie wpływają na Twój nastrój? Jeśli tak, rób te same czynności w inny niekonwencjonalny sposób, aby dawały Ci one satysfakcję. Spróbuj przenieść doświadczenie z tej mozolnej pracy na prywatne pole. Podziel się z kimś swoim doświadczeniem, wykorzystaj go po pracy.... To takie małe kroki, a przyniosą tak wielkie skutki. Najgorzej w takiej sytuacji postawić sobie bardzo ambitny cel, który może być nie do zrealizowania i pogrąży a nie pomoże. Większość naszych problemów tak naprawdę nie jest problemami. Z nudów wyolbrzymiamy każdą głupotę. Musimy oduczyć się tego póki te wyimaginowane problemy nie zjedzą naszego systemu nerwowego.
Wypalenie zawodowe to brak motywacji do pracy i rutyna, a nie wierzę że nie masz chęci do zmian. Pamiętaj wszystko zależy od Ciebie. Wstań jutro, pójdź do pracy i bądź chłodnym obserwatorem samej siebie, naucz się z siebie śmiać i wyciągnij wnioski. Głowa do góry! Będzie dobrze, a może to tylko jesień. Może na początek poprzesuwaj meble w pokoju......zamień się biurkami, kup kwiaty i postaw sobie na biurku, zrób kawał szefowi, który cie nie docenia...... jest tyle sposobów.

Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

Anita Grzegorczyk:
(...)
Wypalenie zawodowe to brak motywacji do pracy i rutyna,

______________________

To nie jest wypalenie zawodowe.
To brak motywacji i rutyna.
To, że potocznie możesz tak określać taki stan, nie oznacza, że jest to rzeczywiste wypalenie.

Jest kilka teorii wypalenia zawodowego - od Freudenbergera z 1974 r., który pierwszy opisał ten syndrom (burnout syndrome). Wszystkie one jednak mają pewne wspólne cechy:
- burnout jest zespołem negatywnych postaw i zachowań związanych z wykonywanym zawodem,
- występuje on u osób, których praca polega na niesieniu pomocy innym ludziom lub na intensywnych kontaktach z innym człowiekiem,
- praca taka jest często źródłem stresu i frustracji,
w związku z ograniczonymi zasobami energii ludzkiej dochodzi do emocjonalnego, fizycznego i umysłowego wyczerpania.

'Janusz K. edytował(a) ten post dnia 28.10.10 o godzinie 20:56

Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

Anna B.:
Witam wszystkich forumowiczów. Zapewne spotkaliście się z terminem a może i ze stanem wypalenia zawodowego... Otóż chyba właśnie mnie to spotkało.

Jakie są przyczyny? Jak sobie z tym radzić? Czy jedynym wyjściem jest zmiana pracy , środowiska? Zastanawiam się, gdzie z takim problemem się udać - czy są jacyś specjaliści, którzy pomagają w odnalezieniu swojej wartości zawodowej gdy chwilowo zniknęła ona nam z widoku - czy można liczyć na darmowe doradztwo np. w ramach NFZ?

Aniu, jeżeli napisałaś ten post, to znaczy, że nie jesteś jeszcze "całkowicie wypalona"..., gdyż stosujesz technikę zaporową w postaci rozmowy z innymi, a to dobry znak!
Wypalenie zawodowe zawsze występuje w parze ze stresem, złymi emocjami i codzienną monotonią i szarością życia, dlatego wystarczy troszkę zmienić codzienne nawyki.
Jednym wystarczy wycieczka rowerowa lub pogranie w tenisa, a innym wyjście na kawę z koniaczkiem ze znajomymi, albo zakupy...
Jeszcze innym pomaga taniec...w klubie salsy...lub 3-dniowy urlop...w górach.

Moim lekarstwem dla Ciebie jest zapisanie się do klubu salsy lub klubu w którym tańczy się tango i tam " wytańczysz swoje emocje " i doznasz olśnienia oraz nabierzesz nowych motywacji!

Może ta scena Cię zmotywuje:

http://www.youtube.com/watch?v=E6VvR3hkePI

Pzdr DarioDariusz Szul edytował(a) ten post dnia 28.10.10 o godzinie 21:19

Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

Gdyby to było takie proste...
Według Howarda, Cunninghama i Rechnitzera, wypalenie zawodowe to przekroczenie tolerowanego przez organizm obciążenia pracą z jednej strony, i postępujący spadek wydajności z drugiej.
Żadne tańce, przestawianie mebli i inne takie nie pomogą, bo nie usuną frustracji z powodu braku sukcesu zawodowego (bo ten sukces jest trudno mierzalny i bardzo często definiowany wyjątkowo subiektywnie), nie zlikwidują całej masy rozmaitych interakcji dotyczących problemów innych ludzi - i nie pomogą na odczuwana zapewne (?) silna potrzebę zachowania profesjonalnego image'u (konieczność ukrywania własnych obaw i słabości, przymuszanie się do określonego zachowania i stylu funkcjonowania, jaki przystoi osobie na danym stanowisku).
To utrzymywanie profesjonalnego image'u jest często i bardzo trudne, i wyczerpujące - a w skrajnych wypadkach prowadzi do utraty kontaktu ze swoim prawdziwym "ja" (to sie nazywa 'maska pomagacza").

Domowe sposoby nie pomogą - jeśli w istocie dotknął Cie syndrom wypalenia zawodowego.
Najpierw jednak przeczytaj te poleconą wyżej książkę...

Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

Dziękuję wszystkim za wypowiedzi. Na pewno z każdej mogę wziąć coś dobrego dla siebie. Zgadzam się, że stan, o którym pisałam zależy od czynników zarówno wewnętrznych jak i zewnętrznych - a te, niestety często istnieją bez naszej woli, nie można na nie nic poradzić (przełożeni, współpracownicy, sytuacja finansowa firmy, która nie daje nadziei na podwyżkę, czy chociażby premię...). Wierzę, że przynajmniej z tymi wewnętrznymi jakoś sobie poradzę, uważam się za osobę silną psychicznie, pogodną i z optymizmem patrzącą na świat, choć nie wiem, czy nie potrzebna będzie zmiana środowiska...drastyczna zmiana.

Jestem zainteresowana lekturą - czy ktoś dysponuje e-bookiem?

Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

Wysyłam adres na priva

Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

Panie Januszu, nie do konca rozumiem taki silny zwiazek burnout'u z praca "dla innych". W branzy IT jest to tez dosc czesty fenomen (choc rzadko ludzie sie przyznaja), a nie nazwalbym tego zajecia "niesieniem innym pomocy" ;)

Czy moge rowniez poprosic o ebooka? Dziekuje z gory i pozdrawiam.

Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

Dariusz Szul:

Wypalenie zawodowe zawsze występuje w parze ze stresem, złymi emocjami i codzienną monotonią i szarością życia, dlatego wystarczy troszkę zmienić codzienne nawyki.
Jednym wystarczy wycieczka rowerowa lub pogranie w tenisa, a innym wyjście na kawę z koniaczkiem ze znajomymi, albo zakupy...
Jeszcze innym pomaga taniec...w klubie salsy...lub 3-dniowy urlop...w górach.

Moim lekarstwem dla Ciebie jest zapisanie się do klubu salsy lub klubu w którym tańczy się tango i tam " wytańczysz swoje emocje " i doznasz olśnienia oraz nabierzesz nowych motywacji!

Pzdr DarioDariusz Szul edytował(a) ten post dnia 28.10.10 o godzinie 21:19

Podjęcie różnych ciekawych aktywności pozazawodowych, czy to sportowych, czy artystycznych, czy jeszcze innych na pewno pomaga na stres i przytłoczenie sprawami zawodowymi. Wypalenie zawodowe rozumiem jednak jako taki stan, kiedy to już może być niewystarczające. Spędzisz np cudowny weekend, bądź wieczór, oderwiesz się na chwilę, ale w poniedziałek rano znów nie chce Ci się wstać i na samą myśl o pracy robi Ci się niedobrze. Wydaje mi się, że w pewnym momencie konieczna jest jednak zmiana pracy. Chyba niekoniecznie aż zmiana zawodu, ale inna firma - nowe otoczenie, nowe wyzwania. Czasem dla osoby zatrudnionej dobrym wyjściem będzie założenie własnego biznesu, albo odwrotnie (wariant trudniejszy), gdy prowadzenie własnej firmy wydaje się już ponad siły, zatrudnienie u kogoś. I w jednym i drugim przypadku nie pozbawiamy się stresu. Tyle że jest inny:)

Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

Miłosław F.:
Panie Januszu, nie do konca rozumiem taki silny zwiazek burnout'u z praca "dla innych". W branzy IT jest to tez dosc czesty fenomen (choc rzadko ludzie sie przyznaja), a nie nazwalbym tego zajecia "niesieniem innym pomocy" ;)

Czy moge rowniez poprosic o ebooka? Dziekuje z gory i pozdrawiam.

______________________________________

Co w branży IT jest częstym fenomenem?

Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

Janusz K.:
Co w branży IT jest częstym fenomenem?

Wypalenie.

Fakt, niezbyt jasno sformulowalem moja wypowiedz ;)

Temat: Wypalenie zawodowe - brak motywacji

Anita Grzegorczyk:
Witam,

Aby móc znaleźć nowy cel i niemu się poświęcić, należy załatwić sprawy z przeszłości i je wyjaśnić. W następnej kolejności jest dopiero odbudowanie poczucia własnej wartości w pracy, szukanie nowego wyzwania, samorealizacja itd. Poza tym wypalenie zawodowe nie jest zjawiskiem powstającym z powietrza. Ma swoje przyczyny i nie zgadzam się, że tylko występuje u osób, których zawód związany jest z niesieniem pomocy innym. Występuje również wśród ekonomistów, urzędników, czy też menedżerów. Jego skutkiem może być chociażby ciężka i wyczerpująca praca, której nikt nie docenia. Zatem nie zawsze pojawia się tylko na skutek przytłoczenia problemami innych ludzi. Reasumując, bardzo ważną rzeczą jest znaleźć przyczynę tego zjawiska, zidentyfikować jego źródło. Anno nie narzekaj i nie skarż się. Pomyśl o tym, co Ci sprawia radość. Dzięki temu łatwiej i szybciej znajdziesz przyczynę wypalenia i uporasz się z nią. Jeśli rozbijesz ją na drobne elementy, wówczas nie będzie wydawała się ona taka straszna. Rozejrzyj się na współpracowników. Czy oni nie wpływają na Twój nastrój? Jeśli tak, rób te same czynności w inny niekonwencjonalny sposób, aby dawały Ci one satysfakcję. Spróbuj przenieść doświadczenie z tej mozolnej pracy na prywatne pole. Podziel się z kimś swoim doświadczeniem, wykorzystaj go po pracy.... To takie małe kroki, a przyniosą tak wielkie skutki. Najgorzej w takiej sytuacji postawić sobie bardzo ambitny cel, który może być nie do zrealizowania i pogrąży a nie pomoże. Większość naszych problemów tak naprawdę nie jest problemami. Z nudów wyolbrzymiamy każdą głupotę. Musimy oduczyć się tego póki te wyimaginowane problemy nie zjedzą naszego systemu nerwowego.
Wypalenie zawodowe to brak motywacji do pracy i rutyna, a nie wierzę że nie masz chęci do zmian. Pamiętaj wszystko zależy od Ciebie. Wstań jutro, pójdź do pracy i bądź chłodnym obserwatorem samej siebie, naucz się z siebie śmiać i wyciągnij wnioski. Głowa do góry! Będzie dobrze, a może to tylko jesień. Może na początek poprzesuwaj meble w pokoju......zamień się biurkami, kup kwiaty i postaw sobie na biurku, zrób kawał szefowi, który cie nie docenia...... jest tyle sposobów.

Uwielbiam czytać jak kobiety wspierają się emocjonalnie, poklepują po ramionku, bedzie dobrze.
Rozumiem ,że jest pani specjalistk od leczenia wypalenia zawodowego:)