Temat: Stawianie "do pionu".

Link do wypowiedzi

Temat: Stawianie "do pionu".

Łukasz Zegar:
Krnąbrny pracownik - młody, ambitny, ale trochę przekorny. Krzyk nie robi na nim wrażenia bo po pierwsze jest synem szefa, a po drugie sam potrafi krzyczeć głośniej.

Link do wypowiedzi

Temat: Stawianie "do pionu".

Link do wypowiedzi

Temat: Stawianie "do pionu".

Link do wypowiedzi

Temat: Stawianie "do pionu".

Link do wypowiedzi

Temat: Stawianie "do pionu".

Kasia W.:
A czy ich wspólny szef - ojciec pracownika zna sytuację?
Godzi się na nią?
Jeśli nie - wpłynąć na niego by odbył rozmowę dyscyplinującą.
Jeśli tak - poszukać innej firmy.

Wyjście pośrednie - dać zadanie indywidualne temu pracownikowi, niezależne od zadań pozostałych członków zespołu.
I z tego rozliczać.

Link do wypowiedzi

Temat: Stawianie "do pionu".

Żaneta Kowalska:
Niepokorność nie jest złą cechą ;-)

Link do wypowiedzi

Temat: Stawianie "do pionu".

Krzysztof S.:
Jest dobry w tym co robi? Czy przeciętny?
Jeżeli przeciętny - być jeszcze twardszym niż w przypadku innych pracowników. Publicznie dać do zrozumienia, że w dupie masz to, że jest synem szefa i nie masz zamiaru z tego powodu dawać mu taryfy ulgowej.
Jeżeli jest dobry - jak wyżej. Publicznie dać do zrozumienia, że w dupie masz to, że jest synem szefa. Z tym, że... Jesteś zadowolony z jego pracy, ale nie będziesz akceptować takiego zachowania.

Co za różnica? Może być nawet synem buddy. Jeżeli jego sprawowanie obniża zyski lub powoduje straty - pozbyć się wrzoda. Szef prowadzi firmę nie dla zabawy, ale dla zysku.

Link do wypowiedzi

Temat: Stawianie "do pionu".

Krzysztof S.:

Żaneta Kowalska:
Niepokorność nie jest złą cechą ;-)

a życie pokazuje, że większość wartościowych pracowników to są ludzie niepokorni

Link do wypowiedzi

Temat: Stawianie "do pionu".

Marzena Korolczuk:
Mowa jest o młodym, ambitnym, trochę przekornym człowieku. Brak mu pokory zapewne, a krzykiem, poniżaniem, lekceważeniem, wykazywaniem błędów go tego nie nauczysz. Może brak mu szacunku do przełożonego. Może na niego nie zapracował? Może jest niewiele od niego starszy? Ja bym poszukała przyczyny takiego stanu a nie lała go za to po uszach.

ps.1 to wcale nie jest łatwe pozbyć się "wrzoda" w którym płynie krew szefa ;)

ps.2 Zawsze mnie rozbawiają Twoje posty ;)

Link do wypowiedzi

Temat: Stawianie "do pionu".

Krzysztof S.:

ps.1 to wcale nie jest łatwe pozbyć się "wrzoda" w którym płynie krew szefa ;)

Nawet łatwiej, niż innych. Szef rozumie, że prowadzi firmę dla zysku. Jeżeli "jego krew" naraża go na straty... Sorry Winnetou. Poza tym życie pokazuje, że często w takich przypadkach szef stawia poprzeczkę wyżej swoim dzieciom niż innym. Problem pojawia się w momencie, gdy synek zaczyna zadzierać nosa a inni pracownicy siedzą cicho ze strachu.

Link do wypowiedzi

Temat: Stawianie "do pionu".

Krzysztof S.:

Marzena Korolczuk:
Mowa jest o młodym, ambitnym, trochę przekornym człowieku. Brak mu pokory zapewne, a krzykiem, poniżaniem, lekceważeniem, wykazywaniem błędów go tego nie nauczysz. Może brak mu szacunku do przełożonego. Może na niego nie zapracował? Może jest niewiele od niego starszy? Ja bym poszukała przyczyny takiego stanu a nie lała go za to po uszach.

Ja nie pisze o krzyku i poniżaniu. Po prostu powinien znać swoje miejsce w szeregu. A co do szacunku - działa to w obie strony. Pracownik na pewno nie zdobędzie szacunku przełożonego swoim "a ja jestem z synem i mi możesz naskoczyć" nastawieniem.
Widzisz... Miałem pod sobą nie jedną i nie dwie osoby. Zdarzało mi się ich awansować i zdarzało wyrzucać na bruk. Miałem takich, z którymi mogłem pójść na piwo i takich, z którymi nie zamieniłbym słowa prywatnie.

ps.2 Zawsze mnie rozbawiają Twoje posty ;)

Hurra, hurra.
Dlatego, że piszę głupoty?
Czy dlatego, że pisze wesoło?
:)

Link do wypowiedzi

Temat: Stawianie "do pionu".

Żaneta Kowalska:

Łukasz Zegar:
Krnąbrny pracownik - młody, ambitny, ale trochę przekorny. Krzyk nie robi na nim wrażenia bo po pierwsze jest synem szefa, a po drugie sam potrafi krzyczeć głośniej.

A od kiedy krzyk jest "sposobem" rozwiązywania problemów nawet
z knąbrnym jak piszesz pracownikiem ?

Link do wypowiedzi

Temat: Stawianie "do pionu".

Krzysztof S.:

ps.1 to wcale nie jest łatwe pozbyć się "wrzoda" w którym płynie krew szefa ;)

Nawet łatwiej, niż innych. Szef rozumie, że prowadzi firmę dla zysku. Jeżeli "jego krew" naraża go na straty... Sorry Winnetou. Poza tym życie pokazuje, że często w takich przypadkach szef stawia poprzeczkę wyżej swoim dzieciom niż innym. Problem pojawia się w momencie, gdy synek zaczyna zadzierać nosa a inni pracownicy siedzą cicho ze strachu.

Link do wypowiedzi

Temat: Stawianie "do pionu".

Marzena Korolczuk:
Może właśnie to go irytuje, że od niego wymaga się więcej? A może jego zarządzający ma problem z tym, że nie chce wykonywać wszystkich nie-do-końca-słusznych zadań? Mowa przecież była, że jest ambitny więc może i zdolny? Tylko jest za młody aby położyć uszy po sobie i się dostosować?

Link do wypowiedzi

Temat: Stawianie "do pionu".

Krzysztof S.:

Marzena Korolczuk:
Może właśnie to go irytuje, że od niego wymaga się więcej? A może jego zarządzający ma problem z tym, że nie chce wykonywać wszystkich nie-do-końca-słusznych zadań? Mowa przecież była, że jest ambitny więc może i zdolny? Tylko jest za młody aby położyć uszy po sobie i się dostosować?

Tylko widzisz Marzeno...
to, co dla zwykłego pracownika może wydawać się nie-do-końca-słuszną-decyzją, prawdopodobnie jest częścią większego planu o którym ten robaczek nie ma pojęcia :) I co wtedy? Nagle okazuje się, że idiotyczne polecenie miało sens a nie zostało wykonane. I rodzi się problem. A i pamiętać należy o tym, że ambicja i zdolności nigdy nie zastąpią doświadczenia. Modelowym wyjściem z sytuacji byłaby w tym momencie merytoryczna dyskusja z pracownikiem. Dlaczego nie chce tego zrobić, dlaczego uważa, że to zły pomysł, wytłumaczenie mu swoich racji i dojście do konsensusu. A w życiu jak to w życiu. Każdy wie, jak jest.

Link do wypowiedzi

Temat: Stawianie "do pionu".

Marzena Korolczuk:
Tadammmm!
Mamy wyjście z sytuacji. Należy z nim POROZMAWIAĆ. Kiedy się chętniej stosujemy do jakiś zarządzeń? Kiedy je w pełni znamy, rozumiemy a jak się jeszcze z nimi zgadzamy to jest czad! I na tym polega sekret zarządzania ludźmi! Pracować Z NIMI a nie obok nich. Niech poczuje się odpowiedzialny za jakieś większe decyzje w firmie. A jeśli robaczek nie ma pojęcia o ważności zadań to może poświęcić mu 5min swojego nadercennego czasu i mu o tym powiedzieć, bo jest młody i jeszcze brak mu doświadczenia. Skąd ma o tym wiedzieć skoro nikt mu o tym nie powiedział?

Link do wypowiedzi

Temat: Stawianie "do pionu".

Krzysztof S.:

Marzena Korolczuk:
Tadammmm!
Mamy wyjście z sytuacji. Należy z nim POROZMAWIAĆ. Kiedy się chętniej stosujemy do jakiś zarządzeń? Kiedy je w pełni znamy, rozumiemy a jak się jeszcze z nimi zgadzamy to jest czad! I na tym polega sekret zarządzania ludźmi! Pracować Z NIMI a nie obok nich. Niech poczuje się odpowiedzialny za jakieś większe decyzje w firmie. A jeśli robaczek nie ma pojęcia o ważności zadań to może poświęcić mu 5min swojego nadercennego czasu i mu o tym powiedzieć, bo jest młody i jeszcze brak mu doświadczenia. Skąd ma o tym wiedzieć skoro nikt mu o tym nie powiedział?

Oj Marzeno, piękna Marzeno... Żeby to było takie proste.
A co, jeśli ten pracownik za 10minut pobiegnie do konkurencji i sprzeda te informacje? :)

Link do wypowiedzi

Temat: Stawianie "do pionu".

Marzena Korolczuk:
Gdyby to było takie proste to każdy były managerem lub mógłby. Zarządzanie ludźmi to sztuka! Wielka sztuka... i mało jest tych, którzy w niej mogą grać ;)

Nie mówię o opowiadaniu wszystkich tajemnic... Może nasz ów niepokorny chce tylko zwrócić na siebie swoją uwagę, bo czuje się źle w cieniu ojca?

A może warto zaufać? Jeśli my mu nie zaufamy, on nam też nie zaufa... i nie zrobi czegoś w ciemno...

Link do wypowiedzi

Temat: Stawianie "do pionu".

Krzysztof S.:

Marzena Korolczuk:
Gdyby to było takie proste to każdy były managerem lub mógłby. Zarządzanie ludźmi to sztuka! Wielka sztuka... i mało jest tych, którzy w niej mogą grać ;)

Mi to bardzo odpowiada, że nie każdy może :)

Nie mówię o opowiadaniu wszystkich tajemnic... Może nasz ów niepokorny chce tylko zwrócić na siebie swoją uwagę, bo czuje się źle w cieniu ojca?

Marzeno. To jest zachowanie rodem z przedszkola. Będę tupał i płakał tak długo aż pani przytuli mnie do cycka. Wybacz, ale dla takich ludzi nie mam czasu.
Jeżeli ktoś chce się wykazać i w ten sposób zwrócić moją uwagę na siebie - niech robi to w sposób pozytywny. Zawsze stawiałem pochwałę wyżej od nagany. Tyle, że muszę mieć powód do pochwały.

A może warto zaufać? Jeśli my mu nie zaufamy, on nam też nie zaufa... i nie zrobi czegoś w ciemno...

To działa w drugą stronę też :) Jak ja mam zaufać jemu, skoro on nie ufa mi? Inaczej. Weźmy przykład piłki nożnej. Swego czasu powstała "drużyna gwiazd". Najlepsi, najdrożsi i ogólnie najzajebistsi piłkarze świata. Co się okazało? Że przegrywali z drużynami teoretycznie o wiele słabszymi od siebie. Dlaczego? Bo każda gwiazda grała dla swojego blasku. Podobnie jest w biznesie. Organizacja nie może pozwolić sobie na to, żeby były jednostki psujące grę.

Link do wypowiedzi