Temat: Podstawowe uwarunkowania uczenia się dorosłych

W marcowych i kwietniowych postach na tej stronie zaprezentuję zasady uczenia się osób po 30 roku życia. W projekcie składającym się z przekazywania wiedzy w węższym znaczeniu da się zauważyć cztery główne fazy, opisujące zasób wiadomości nie tylko jako posiadane informacje, ale także możliwość ich użycia w praktyce oraz nabyte normy zachowań. Te etapy wymyślił John Hanson w 1998 i ciekawie przedstawił w ostatniej publikacji, więcej: Korporacyjne Gry Szkoleniowe Dla Firm
Pierwszy ruch w działaniach przekazywania wiedzy w opisanym wyżej określa się jako nieuświadomioną niekompetencję, która jest tym samym co przyswojenie informacji o świecie w oparciu o istnienie powiązanych ze sobą zjawisk: adept danej dziedziny wiedzy mało wie na dany temat oraz nie jest świadomy własnej luki w braku wiedzy.
Kolejnym elementem w procesie edukacji bywa często uświadomiona nieumiejętność w posługiwaniu się wiedzy. W czasie jego pojawienia się adept zdaje sobie sprawę z pustych obszarów w posiadanej wiedzy, jednak wciąż nie posiada wystarczająco dużo danych o świecie, po to, żeby wspomniane wyżej puste obszary zdiagnozować.
Następny element w procesie edukacji definiowany jest jako „uświadomiona kompetencja”. Uczący się miał możliwość posiąść już podstawową wiedzę, jednak aby wykorzystać ją w typowej sytuacji powinien być przygotowany na pracę posiadając wystarczającą determinację w działaniu. Ten krok do doskonałości tylko czasami nagrodzony będzie pozytywnym rezultatem. W tym miejscu kończy się czynność przekazywania wiedzy, a zaczyna aktywność w zakresie samodoskonalenia.
Ostatnim elementem w procesie edukacji, możliwym do przejścia, kiedy adept w danej dziedzinie jest zaangażowany, jest „nieuświadomiona kompetencja”. Zdobyta postawa kompetencyjna jest już systemem nawyków, postaw i behawioralnych uwarunkowań.
Warto podkreślić, że dużo studiów podyplomowych, szkoleń i akademicko rozumiana edukacja szkolna jest skoncentrowana na technikach percepcji informacji przez ucznia. Z tego powodu w kolejnym wpisie zamieszczę modele uczenia się człowieka. Warto je przemyśleć, kiedy symulacje biznesowe mają być w programie projektu szkoleniowego.
Patryk Irminowicz
Redaktor tej notki jest absolwentem kierunku ekonomii Uniwersytetu Łódzkiego i studiów podyplomowych z obszaru astrofiyki. Posiada licencję Doradcy Zmiany Osobistej OSV. Zawodowo realizuje się w Czeladzi. Od dziewiętnastu lat prowadzi zajęcia i tworzy badania odnoszące się do radzenia sobie ze stresem w branży „magazynowanie i spedycja”.

TEMATY BOGA:
Symulacje Strategiczne
Szkolenia dla firm
Gry hybrydowe
Coaching
symulacje Kaizen
Zarządzanie projektami
Warsztaty zamknięte
Materiały do symulacji dla asesorów AC/DC