Temat: Art. 448 KC zadośćuczynienie za naruszenie dóbr...
Autor:
Adam Olejniczak
Tytuł:Komentarz do art.448 Kodeksu cywilnego
Stan prawny:2014.05.01
Na podstawie art. 448 k.c. kompensowana jest krzywda, a więc szkoda niemajątkowa wywołana naruszeniem dobra osobistego, polegająca na fizycznych dolegliwościach i psychicznych cierpieniach pokrzywdzonego. Sąd nie ma obowiązku zasądzenia zadośćuczynienia w każdym przypadku wyrządzenia krzywdy naruszeniem dobra osobistego. Fakultatywny charakter zadośćuczynienia za krzywdę („sąd może także przyznać") nie oznacza dowolności organu stosującego prawo co do możliwości korzystania z udzielonej mu kompetencji (por. wyrok SN z dnia 19 kwietnia 2006 r., II PK 245/05, OSNP 2007, nr 7–8, poz. 101 i wyrok SN z dnia 17 stycznia 2001 r., II KKN 351/99, Prok. i Pr. 2006, nr 6, s. 11). W tej kwestii i co do wysokości zadośćuczynienia – por. także komentarz do art. 445 (tezy 17–19). O pojęciu krzywdy i okolicznościach relewantnych dla ustalenia jej istnienia i rozmiaru – por. komentarz do art. 445 (tezy 13–16). Co do charakteru kompensacyjnego zadośćuczynienia oraz reguł określających jego wysokość – por. komentarz do art. 445 (teza 13 oraz tezy 17–20). Co do ustalenia istnienia związku przyczynowego między naruszeniem dobra osobistego a doznaną krzywdą – por. komentarz do art. 445 k.c. (tezy 11–12).
I ACa 576/14
wyrok s.apel. 2014.11.19 w Łodzi
Kwestionowanie oceny dotyczącej określenia wysokości zadośćuczynienia.
LEX nr 1563547
Niewymierny charakter przesłanek z art. 448 k.c. daje pewną sferę uznania przy orzekaniu, przede wszystkim dlatego, że w przypadku oceny zakresu szkody niemajątkowej nie sposób zastosować kryteriów, które są właściwe szacowaniu szkód rzeczowych. Wskazuje się na potrzebę wzięcia w tym wypadku pod uwagę rodzaju dobra, które zostało naruszone, a także charakteru, stopnia nasilenia i czasu trwania ujemnych przeżyć spowodowanych naruszeniem. Dla oceny tej nie jest też bez znaczenia stopień winy osoby naruszającej dobra osobiste, cel który zamierzała osiągnąć, podejmując działanie naruszające te dobra i korzyść majątkowa, jaką w związku z tym działaniem uzyskała lub spodziewała się uzyskać. Zarzut niewłaściwego określenia wysokości zadośćuczynienia mógłby być zatem uwzględniony tylko wtedy, gdyby nie zostały wzięte pod uwagę wszystkie istotne kryteria wpływające na tę postać kompensaty, a nieproporcjonalność zasądzonej kwoty byłaby bardzo wyraźna lub wręcz rażąca.
Nie ma zatem jasnych przesłanek do tego jak określić sumę zadośćuczynienia. W przypadku gdy osoba doznała obrażeń ciała pomocne jest ustalenia procentu uszczerbku na zdrowiu.
W przypadku przeżyć psychicznych ważna jest opinia biegłego psychologa itp.
пропозиції роботи
