Temat: Egzamin na doradcę podatkowego.
Dariusz P.:
Według mnie stosujemy art. 227
"1. W art. 257 p.p.s.a. zawarto sankcje za niedopełnienie przez stronę ubiegającą się o przyznanie prawa pomocy wymogów, o których mowa w art. 252 p.p.s.a. W nawiązaniu do treści tego przepisu wymieniono dwa wypadki uchybień, które stanowią przesłankę do pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
4. Pozostawienie wniosku bez rozpoznania następuje w drodze zarządzenia referendarza (art. 258 § 2 pkt 6 p.p.s.a.) albo przewodniczącego lub innego sędziego (art. 49 p.p.s.a.; § 35 ust. 1 i § 36 ust. 1 reg. WSA). Zarządzenia wymagają uzasadnienia, gdyż przysługuje na nie środek odwoławczy w postaci sprzeciwu, jeśli zostały wydane przez referendarza (art. 258 § 3, art. 259 § 1 p.p.s.a.), albo zażalenia, jeśli wydał je przewodniczący (art. 49 § 2, art. 227 § 1 p.p.s.a.). W obu sytuacjach wniesienie środków odwoławczych jest wolne od opłat sądowych (art. 227 § 2, art. 261 p.p.s.a.).
Zgodnie z art. 227 § 1 p.p.s.a., na zarządzenie przewodniczącego oraz postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego w przedmiocie kosztów sądowych przysługuje zażalenie, jeżeli strona nie składa środka odwoławczego co do istoty sprawy. Przepis ten ma ogólny charakter i dotyczy wszystkich zarządzeń i postanowień wydawanych na podstawie przepisów rozdziału 2 – "Koszty sądowe", oraz rozdziału 3 – "Zwolnienie od kosztów sądowych", zawartych w dziale V p.p.s.a., uzupełniając tym samym katalog przepisów szczególnych zawartych w tych rozdziałach, które przewidują takie zażalenia od wymienionych w nich zarządzeń lub orzeczeń"
Źródło: Autor: Małgorzata Niezgódka-Medek
Komentarz do art.257 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
Stan prawny: 2011.03.30
Z komentarza prof. Hausera
"Niezachowanie określonego w art. 252 § 2 PrPostSAdm wymogu złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu jest brakiem formalnym, o jakim mowa w art. 49 § 1 w zw. z art. 257 PrPostSAdm, który podlega usunięciu przez wezwanie strony do złożenia wniosku na urzędowym formularzu, bez względu na to, czy wniosek złożyła osoba fizyczna czy osoba prawna lub inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej (por. uchw. NSA z 21.4.2008 r., I OPS 1/08, ONSAiWSA 2008, Nr 5, poz. 74).
Wniosek o przyznanie prawa pomocy może podlegać uzupełnieniu w trybie art. 49 § 1 PrPostSAdm, jeżeli jest dotknięty brakami w zakresie wymogów określonych w art. 46 PrPostSAdm - z ewentualnymi skutkami wynikającymi z art. 49 § 2 i 3 PrPostSAdm (por. post. NSA z 21.6.2005 r., II GZ 55/05, Legalis)."
Skutki wynikają z art. 49, taki pogląd zaprezentowany w komentarzu jest moim zdaniem bardziej logiczny. Pozostawienie wniosku bez rozpoznania nie jest orzeczeniem w przedmiocie kosztów sądowych. Czym innym jest orzeczenie w przedmiocie kosztów sądowych (art. 227) a czym innym orzeczenie w przedmiocie "wniosku o przyznanie prawa pomocy" (art. 260 zd. 2). Pozostawienie wniosku bez rozpoznania następuje przed orzeczeniem co do istoty, a więc tego orzeczenia nie można zakwalifikować jako orzeczenia w sprawie kosztów sądowych.