пропозиції роботи
Ewa
S.
Specjalista ds.
Projektów
Internetowych
Temat: Idea grupy.
Co to jest grupa wsparcia?Autor: Małgorzata Osipczuk
Różne terminy określają ten fenomen - grupa wsparcia, grupa samopomocowa, grupa wzajemnej pomocy. Nazwy te nierzadko powodują nieporozumienia - dla przykładu grupą wsparcia często określa się prowadzone przez psychologów, terapeutów, zaplanowane i określone w czasie spotkania pacjentów zgłaszających podobny problem. Grupa samopomocowa kojarzyć się może z zarejestrowanym sądownie stowarzyszeniem mającym swoje struktury władzy, statut określający cele działań i politykę finansową.
Naszym celem jest propagowanie i przybliżenie specyfiki działania grup wzajemnej pomocy uruchamianych i prowadzonych przez osoby przeżywające podobne trudności, pozbawionych formalnej otoczki organizacyjnej i kierownictwa ze strony jakiegokolwiek profesjonalisty czy autorytetu. Grupa wsparcia, w naszym rozumieniu, składa się z osób o równym wobec siebie statucie, połączonych wspólnym problemem i chęcią radzenia sobie z nim.
Na całym świecie działają miliony takich grup - spotykających się cyklicznie w celu:
- dzielenia się doświadczeniem w pokonywaniu związanych ze wspólnym problemem trudności,
- dzielenia się wsparciem emocjonalnym,
- zwalczania bezradności wobec problemu, własnej choroby, trudnej sytuacji życiowej itp.
- budowania siły, nadziei i poczucia wartości wśród uczestników
- wymiany użytecznych informacji
- pogłębiania wglądu i zrozumienia u uczestników oraz szukania wspólnymi siłami rozwiązań
Dla większości ludzkich problemów nie ma łatwych rozwiązań ani lekarstw. Nawet, jeśli można uzyskać najlepszą pomoc profesjonalną to dla wielu osób okazuje się to niewystarczające do tego by radzić sobie samodzielnie z trudnościami. Wcale nierzadko, zwłaszcza w polskich realiach, dostęp do profesjonalisty jest utrudniony bądź też wiąże się z dużą obawą samego zainteresowanego. W takich sytuacjach ludzie mogą i odnajdują wsparcie w grupach wzajemnej pomocy. Wewnątrz tych grup dzielą się wspólnymi sprawami, troskami, informacjami, które dostarczają im istotnej pomocy w zdrowieniu. Zyskują zrozumienie od ludzi, którzy mają podobne doświadczenia.
Wzajemna pomoc jest podstawą życia społecznego od kiedy istnieją rodziny. Jesteśmy stworzeniami stadnymi, każdy z nas potrzebuje być akceptowany, mieć poczucie, że komuś na nim zależy i że może na kogoś liczyć. Opiekowanie się kimś i wspieranie najbliższych także nam samym przynosi satysfakcję. To są te najbardziej naturalne sieci wzajemnej pomocy utworzone z naszych krewnych i przyjaciół, tak ważne dla naszego szczęścia i zdrowia. Często przyjmujemy to nieformalne wsparcie za pewnik, ale warto pamiętać, że ma ono wyraźny wpływ na naszą zdolność do radzenia sobie z przykrymi zdarzeniami życiowymi. Wiele z naszych codziennych rozmów to w rzeczywistości wzajemne doradzanie, dzielenie się otucha. Badacze odkryli, że ten rodzaj emocjonalnego wsparcia pomaga zapobiegać chorobom i przyczynia się do wyzdrowienia w przypadku choroby czy urazu po wypadku.
W miarę naszego dorastania nawiązujemy relacje z innymi ludźmi, którzy mają podobne zainteresowania i przekonania. Łączymy się w organizacjach religijnych, obywatelskich i innych. Korzystamy ze wspólnej tożsamości i poczucia wspólnego celu. Przez połączenie wysiłku grupa może przyczynić się lub zrealizować to, czego nie może jednostka. Obecność i uczestnictwo każdego członka powiększa siłę grupy.
XX wiek przyniósł ogromne społeczne zmiany, które wpłynęły na nasze tradycyjne systemy wsparcia. Życie w wysoce mobilnym społeczeństwie utrudnia nam lub pozbawia nas korzyści z trwałych społeczności i stabilnych związków międzyludzkich. Ludzie coraz częściej zmieniają miejsce zamieszkania jeszcze zanim osiągną pełnoletność. Jako dorośli zmieniają prace, wciąż tworzą nowe znajomości. Ich rodziny, dawniej będące na wyciągnięcie ręki, teraz dzieli dystans geograficzny. Emocjonalne i praktyczne wsparcie, jakie dawały przestaje być osiągalne i może ono nie nadejść ze strony nowych sąsiadów i znajomych. Społeczeństwo staje się coraz bardziej anonimowe i izolujące się. I co bardzo ważne - rozwód rozdziela tysiące rodzin każdego roku. Pomimo tych zmian związanych z rozwojem cywilizacyjnym - nasze potrzeby stabilności i wsparcia są niezmienne! Prawdopodobne jest, że czujemy się wyobcowani i pytamy się siebie: jaką rolę mam pełnić w tym rozległym bezosobowym świecie?. Gdzie znajdę podobnych ludzi, takich jak ja? Aby przezwyciężyć to poczucie izolacji, ćwiczyć lepsze panowanie nad jakością własnego życia, pomóc sobie w poważnych emocjonalnych i psychicznych zaburzeniach, w sytuacji choroby, osobistej straty czy obciążającej sytuacji życiowej - miliony ludzi na całym zwraca się do grup wzajemnej pomocy.
Jaki jest cel takich grup? Istnieją po to, by radzić sobie z niemal każdym ludzkim problemem.
Pomimo ogromnej różnorodności problemów, którymi się zajmują wszystkie grupy mają ten sam tkwiący u podstaw cel: dostarczyć emocjonalnego wsparcia i praktycznej pomocy w radzeniu sobie z problemem wspólnym dla wszystkich członków.
Istnieją szczególne więzi pomiędzy ludźmi dzielącymi te same trudności. To zaczyna się, kiedy jedna osoba mówi do drugiej : "Ja dokładnie wiem jak się czujesz!". Świadomość tego, ze inna osoba prawdziwie rozumie moje uczucia, bo sama przeszła to samo ("ja tam byłam") przynosi poczucie ulgi. Moje własne cierpienie przestaje być ciężarem niesionym samotnie. Wkroczenie w bezpieczne środowisko takiej grupy to jak powrót do domu dla tych, którzy byli zbyt długo wyizolowani z powodu swoich trudnych doświadczeń. Każda taka grupa dostarcza atmosfery akceptacji, co zachęca uczestników do dzielenia się swoimi smutkami, obawami, frustracjami, ale także radościami i sukcesami. Tak więc mogą oni zacząć komunikować się bardziej otwarcie, przyjrzeć się swoim problemom bardziej obiektywnie, i znaleźć bardziej efektywne sposoby radzenia sobie.
Jak działa grupa wsparcia?
Struktura grup wzajemnej pomocy i sposób, w jaki służą one swoim członkom zależy głównie od ich celów. Każda lokalna grupa określa swój, mniej lub bardziej formalny, program i plan spotkań. Często, grupy odbywają regularne spotkania w salkach przykościelnych, budynkach użyteczności publicznej i innych pomieszczeniach użyczanych za darmo lub za niską opłatą. Niektóre mniejsze grupy spotykają się w domu jednego z członków. Programy tych spotkań mogą zawierać dyskusje, opowiadanie własnych historii związanych z problemem, rozmowy o uczuciach, przyswajanie przydatnej wiedzy czy umiejętności, wystąpienie zaproszonego gościa - np. specjalisty i inne działania, które pomagają budować pewność siebie i zaradność członków.
Wraz z osobistym wsparciem zyskiwanym ze wspólnego spotkania grupy mogą oferować dodatkowe usługi. Biuletyny (drukowane i zamieszczane w Sieci) redagowane przez lokalne grupy jak i nadrzędne zrzeszenia relacjonują historie indywidualnych sukcesów, aktualności na temat leczenia, adresy i terminy spotkań, inne informacje, nt. grup. Niektóre grupy utrzymują tzw. "gorące linie" telefoniczne (telefony zaufania), tak by osoby w potrzebie miały stały dostęp do informacji i słuchacza pełnego zrozumienia. Inne grupy, zwłaszcza te nastawione na nałogowe zachowania i zaburzenia emocjonalne, stosują "system kumplowski" - po to, by członkowie mogli liczyć jeden na drugiego w czasie między spotkaniami, np. korzystanie z instytucji sponsora w ruchu AA. Wiele grup, a w szczególności te dotyczące rzadkich chorób i mające tylko kilku członków w różnych częściach kraju - budują system korespondencji (głównie dzięki Internetowi) aby być ze sobą w kontakcie. Grupy, o jakich piszemy są samowystarczalne i spotykają się dzięki dobrowolnym datkom swoich członków. Zebrane "do kapelusza" pieniądze przeznaczają na opłacenie wynajętej na spotkania sali, na drobny poczęstunek, kawę i herbatę, wydruk ulotek i zaproszeń, ewentualnie na zorganizowanie wspólnego pikniku, itp.
Pierwsze spotkanie (mityng) - oczywiście perspektywa ujawnienia wcześniej ukrywanego bólu może być przerażająca. Każdy nowy uczestnik zastanawia się co może mu zaoferować grupa, co dla niego zrobi i o co w zamian będzie go pytać. Doświadczeni uczestnicy grupy, świadomi tych mieszanych emocji pomagają nowym członkom poczuć się komfortowo. Weteran grupy może rozpocząć rozmowę i zaproponować literaturę, która przedstawia w zarysie cele grupy. Dzięki przyjacielskiej, współczującej i pełnej akceptacji atmosferze nowi uczestnicy wkrótce zdadzą sobie sprawę, ze ich udział jest całkowicie dobrowolny, bez dodatkowych zobowiązań. Istnieje niepisany (a czasem spisany w postaci ważnych zasad, którymi kieruje się grupa) kodeks poufności - prywatność i godność każdego członka grupy jest respektowana. Każdy ma prawo korzystać z siły grupy i dawać wsparcie innym, kiedy to możliwe. Nawet w grupach opartych na serii kroków wiodących do zdrowienia (jak wszyscy "Anonimowi...") członkowie podążają do celu w swoim własnym tempie, w pewnych własnych granicach. Dezaprobata grupy wobec tych, którzy potykają się w drodze do wyzdrowienia jest rzadkością, ponieważ każdy wie jak niełatwy to proces. W rzeczywistości, grupy wzajemnej pomocy używają wiedzy zdobytej w momentach kryzysu jako cennego narzędzia do budowania lepszych sposobów radzenia sobie z takimi problemami w przyszłości. Bycie z innymi podobnymi do nas samych, którzy pomyślnie idą przez życie pomimo swoich problemów, może być najlepszą zachęta ze wszystkich. Kim są ci "inni", którzy dostarczają pozytywnych przykładów utrzymujących grupę razem? Jeśli przeszli kryzys lub osiągnęli pewność siebie w radzeniu sobie z trudnościami, co nakazuje im nadal dzielić się wsparciem z innymi? Podczas gdy nie ma żadnych istotnych wyróżnień miedzy członkami, w każdej grupie zawsze znajdą się ci silniejsi, bardziej doświadczeni, bardziej zaangażowani w cele grupy, bardziej zdolni do dawania z siebie. Ci ludzie często przyjmują na siebie role liderów czerpiąc otuchę i siłę z faktu pomagania innym. To zachowanie cyklu dawania i odbierania wsparcia jest naturalna tendencją grup samopomocowych. Dla tych pomagających, którzy przewodzą, organizują, wyciągają rękę do innych i podbudowują grupowe morale przez swój własny przykład nagrodą jest obserwowanie postępu innych. "Byłem "tam" i wiem jak to jest, gdyby kiedyś była taka grupa - zaoszczędziłbym 20 lat nieszczęścia." - oto wypowiedź jednego z liderów grupy wsparcia dla osób cierpiących na depresję.
A co z profesjonalną pomocą?
Grupy wzajemnej pomocy nie maja zamiaru zastąpić lekarzy, psychologów, terapeutów, czy innych wykwalifikowanych osób w niesieniu profesjonalnej pomocy. Uczestnicy grup wychodzą raczej z założenia, ze nasze potrzeby zdrowotne i osobiste wychodzą poza miary formalnej pomocy. Ktoś, kto otrzymał leczenie w trakcie choroby, uczynił dopiero pierwszy krok w zdrowieniu. Przystosowanie się do długiej rekonwalescencji staje się większym wyzwaniem. Inni muszą sobie radzić z niepełnosprawnością na całe życie lub chroniczną chorobą. Dla tych ludzi problemy życia codziennego mogą być obezwładniające. Osoby z zaburzeniami emocjonalnymi i psychiatrycznymi wymagają nieustannego wsparcia innych ludzi oraz poczucia bycia z kimś i poczucia panowania nad własnym życiem - po to, by móc zdrowieć. Fakt korzystania przez pacjentów służby zdrowia z oferty grup samopomocowych nie oznacza niepowodzenia w pracy profesjonalnych doradców, lecz wskazuje, że istnieją naturalne ograniczenia profesjonalnej pomocy w zaspokajaniu ludzkich potrzeb.
Terapeuci często mawiają, że aby wyzdrowieć należy "stanąć na dwóch nogach" - jedna symbolizuje wykorzystanie wiedzy i umiejętności specjalisty, druga - wsparcie nieprofesjonalistów w grupie samopomocowej.
Niektóre grupy zupełnie unikają profesjonalnego formalnego przywództwa czy konsultacji. Jednak wiele korzysta z nieformalnej pomocy specjalistów dbając jednak o własną niezależność i samosterowność.
Ważną rzeczą jest by sobie uświadomić, że grupy samopomocowe są szansą dla każdego. Niewielu Polaków obecnie korzysta z możliwości grupowej wzajemnej pomocy, ale chyba każdy, kto spróbował może przyznać, że to nie tylko realne WSPARCIE, ale i WIELKIE PRZEŻYCIE.
: Właściwości dobrej grupy wsparcia online :
1. Aktywność i żywotność - spora liczba wiadomości umieszczanych adekwatnie do celu grupy przez różne osoby. Tak jak w grupach lokalnych, życie internetowej grupy zależy od trwającego w czasie uczestnictwa ludzi, którzy odkryli, ze jest im pomocna. Warto ustalić w przybliżeniu liczbę stałych uczestników. Jest wiele stron w Sieci, które podają się za grupy wsparcia a w rzeczywistości to "puste pokoje".
2. Ludzie pomagają jeden drugiemu - czytając posty widzimy stopień, w jakim ludzie pomagają sobie, np. pogłębiają wgląd, dzielą się sukcesami, informacjami o pomocnych umiejętnościach i zasobach. Warto sprawdzić archiwum postów czy listów. Przeglądając wiadomości warto szukać odpowiedzi na pytanie czy grupa reaguje na potrzeby nowych członków. Czy tylko jedna osoba dzieli się nadzieja, siła, informacja, wsparciem emocjonalnym czy jest więcej takich uczestników? Szukamy przecież wspierającej grupy, nie osoby... Na forum grupy powinno być widać rozwiązywanie problemów i dzielenie się sposobami dochodzenia do siebie. Lepiej rezygnować ze stron, które odzwierciedlają tylko "sesje biadolenia".
3. Opiekuńcze środowisko, które nie osadza i nie ocenia - grupa ma być serdecznym i przyjaznym miejscem. Szukajmy tolerancji na różne opinie i uczucia. Dobrze, gdy podstawowe zasady postępowania na grupie wsparcia są wyraźnie dostępne. Wykluczamy strony, które odzwierciedlają odreagowywanie złości, wojny na słowa czy atmosferę nagonki.
4. Poczucie wspólnoty - doświadczeni członkowie grupy po tym jak odebrali pomoc pozostają by pomagać innym. Uczestnicy czasem prowadzą dyskusje o działaniu, problemach i osiągnięciach grupy, jej wadach i zaletach, przyszłości. Piszą "my", "nasza grupa".
5. Wyraźny cel- wspólny dla wszystkich uczestników, to np.radzenie sobie z depresją, choroba członka rodziny, z własną niepełnosprawnością czy uzależnieniem. Należy uważać czy na danej grupie jest wyrażona wprost lub między wierszami np. zachęta do kupienia rewelacyjnych medykamentów, reklama czyjejś działalności. Czy grupa nie zaczyna zajmować się dyskusjami nie na temat - np. aktualną sytuacją polityczną, nakłanianiem do przyjęcia określonego wyznania religijnego, itp.
6. Jeśli w grupie biorą udział profesjonaliści - nie mogą oni dominować dyskusji, nie powinni stawiać się ponad grupą, na szczególnym miejscu, dobra grupa składa się z członków o równym statusie względem siebie.
7. Grupa zaspokaja ludzkie potrzeby - często członkowie grupy artykułują to wprost w swoich listach i postach.
Można również zaobserwować czy grupa jest miejscem, do którego uczestnicy przywiązują się na dłużej, czy też po krótkim rozeznaniu się odchodzą.
http://psychotekst.com/strona.php?nr=181
http://psychotekst.com/strona.php?nr=172Ewa S. edytował(a) ten post dnia 27.05.07 o godzinie 08:49
