Temat: Prawo do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze...

W ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego pacjent ma prawo do równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Pacjent ma prawo do świadczeń zgodnie z potrzebą kliniczną, niezależnie od swojej sytuacji materialnej.
Świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych obejmują prawo do: świadczeń zdrowotnych, świadczeń zdrowotnych rzeczowych i świadczeń towarzyszących.
Świadczenia zdrowotne to działania służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działanie medyczne podejmowane przez osoby wykonujące zawód medyczny.
Świadczenia zdrowotne rzeczowe związane są z procesem leczenia; należą do nich leki oraz wyroby medyczne, w tym wyroby medyczne będące przedmiotami ortopedycznymi i środki pomocnicze.
Świadczenia towarzyszące to zakwaterowanie i wyżywienie w zakładzie opieki zdrowotnej całodobowej lub całodziennej oraz usługi transportu sanitarnego.

Kto ma prawo do świadczeń opieki zdrowotnej?
osoby ubezpieczone
osoby nieubezpieczone, które spełniają kryteria dochodowe do otrzymania świadczeń z pomocy społecznej
osoby, które nie ukończyły 18 roku życia
kobiety w okresie ciąży, porodu i połogu

Prawo wyboru świadczeniodawcy

Pacjentowi przysługuje prawo wyboru:
lekarza, pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej. W ciągu roku kalendarzowego pacjent może dwukrotnie i bezpłatnie zmienić swoją decyzję.
lekarza specjalisty (udzielającego ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych)
szpitala

Skierowanie

Skierowanie daje pacjentowi prawo dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, tzn.: badań diagnostycznych, leczenia uzdrowiskowego, rehabilitacji leczniczej, leczenia szpitalnego oraz ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych.

Konsekwencje braku skierowania

Udzielanie świadczeń pacjentowi bez skierowania zwalnia Narodowy Fundusz Zdrowia z obowiązku ich finansowania i obciąża kosztami pacjenta.

Kiedy skierowanie nie jest potrzebne?

Skierowanie nie jest wymagane w stanach nagłego zagrożenia zdrowia lub życia oraz w przypadku badań dawców narządów. Ponadto skierowanie nie jest wymagane w przypadku ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych: ginekologa i położnika; dentysty; dermatologa; wenerologa; onkologa; okulisty; psychiatry; dla osób chorych na gruźlicę; dla osób zakażonych wirusem HIV; dla inwalidów wojennych i osób represjonowanych oraz kombatantów; dla cywilnych niewidomych ofiar działań wojennych; dla osób uzależnionych od alkoholu, środków odurzających i substancji psychotropowych - w zakresie lecznictwa odwykowego; dla uprawnionego żołnierza lub pracownika, w zakresie leczenia urazów lub chorób nabytych podczas wykonywania zadań poza granicami państwa.

Kolejność w dostępności do świadczeń opieki zdrowotnej

W szpitalu i zakładzie specjalistycznej ambulatoryjnej opieki zdrowotnej świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych są udzielane na podstawie listy oczekujących, według kolejności zgłoszenia.
Lista oczekujących oparta jest na poszanowaniu zasady sprawiedliwego, równego i przejrzystego dostępu, zgodnego z kryteriami medycznymi.
Pacjent musi zostać pisemnie poinformowany o terminie planowanego przyjęcia do szpitala, w tym o terminie planowanego zabiegu operacyjnego i o terminie udzielenia ambulatoryjnie specjalistycznego świadczenia oraz ma prawo wiedzieć dlaczego wybrano ten właśnie termin.
Lista oczekujących jest częścią dokumentacji medycznej prowadzonej przez świadczeniodawcę.
W przypadku przeszczepów prowadzone są krajowe listy osób oczekujących na przeszczepienie komórek, tkanek i narządów.
Pacjent, w celu jednego świadczenia może być wpisany na jedną listę oczekujących u jednego świadczeniodawcy.
Pacjent, który w wyznaczonym terminie nie może skorzystać ze świadczenia lub gdy z niego zrezygnował, ma obowiązek niezwłocznie powiadomić o tym świadczeniodawcę.

Zmiana terminu na liście oczekujących

Szpital lub zakład specjalistycznej ambulatoryjnej opieki zdrowotnej może zmienić ustalony termin tylko wyjątkowo. Są to sytuacje, których nie można było przewidzieć w chwili ustalenia terminu. Zmiana terminu zawsze wymaga poinformowania pacjenta w każdy dostępny sposób i podania przyczyny takiej zmiany. Jeżeli ze wskazań medycznych wynika, że stan zdrowia pacjenta pogorszył się, ma on prawo do otrzymania wcześniejszego leczenia niż przewiduje to lista oczekujących. W nagłych przypadkach pomoc medyczna musi być udzielona z pominięciem listy oczekujących.

Jak długo ważna jest recepta?

Recepta ważna jest przez 30 dni od daty wystawienia. Od tej zasady istnieją wyjątki: recepty na antybiotyki oraz recepty wystawione w ramach pomocy doraźnej - ważne są do 7 dni; recepty na leki lub wyroby medyczne sprowadzane z zagranicy dla użytkowników indywidualnych - 120 dni od daty wystawienia; recepty na preparaty immunologiczne, przygotowane dla indywidualnego pacjenta - ważne do 90 dni od daty wystawienia.

http://www.prawapacjenta.eu/inc/static/popups/1.html