Robert Kowalczuk

Robert Kowalczuk Specjalista ds.
wizerunku , public
relations, trener
szko...

Temat: Wakacje, sekty i nasze dzieci

Po Prostu Informacje - Lokalny Tygodnik powiatu radomszczańskiego (30 czerwiec 2005 r.)Rozpoczęły się wakacje. Jest to okres wyjazdów, odpoczynku, nowych znajomości. Ten czas rozstania, brak bliskości opiekuna, naiwność i niska odporność psychiczna niejednokrotnie kończą się dla młodych ludzi tragicznie. Nowe "fantastyczne" znajomości, które miały rozwijać i jednoczyć osoby o podobnych zainteresowaniach okazują się grupą destruktywną, której jedynym zadaniem jest "wyssać" energię i potencjał z nowych członków. Poniżej przedstawiamy rozmowę z Robertem Kowalczukiem - dyrektorem Pracowni Psychoterapii i Psychoedukacji w Częstochowie, doktorantem Katedry Psychologii Wychowawczej i Rodziny KUL - o zagrożeniach, jakie niesie ze sobą sekta i grupa destruktywna.
Na czym polega różnica pomiędzy sektą i grupą destruktywną? Czym jest sekta?
Grupa destruktywna to grupa, która poprzez manipulacje wpływa na ludzi i stosując tzw. "pranie mózgu" pozbawia ich wolności. Pamiętać też należy, że nie wszystkie związki religijne, powszechnie utożsamiane z sektami, są grupami destruktywnymi. Sekta to grupa która odłączyła się od większej całości. W ten sposób określając grupę nie przesądzamy jeszcze jaki będzie miała wpływ na wyznawców. Istnieją w tej chwili uznane kościoły, które w ten sposób powstały.
Jak sekty przyciągają młodych ludzi do siebie?
Metod werbowania jest bardzo wiele. Najczęściej stosowane jest "bombardowanie miłością", czyli oferowanie fałszywej przyjaźni i miłości w celu uzależnienia. Inna metoda to flirt. Wybiera się szczególnie atrakcyjną dziewczynę lub chłopaka, którzy uwodzą w celu wciągnięcia do grupy. Werbunek często zaczyna się też od ulotek z zaproszeniem na spotkanie, kurs. Na początku zawsze się dostaje dużo ciepła - po to, żeby "zakotwiczyć" osobę.
Czy ludzie młodzi są bardziej podatni na tego typu wpływy?
Każdy może zostać zwerbowany do grupy destruktywnej, obronić się przed nią jest trudno. Trzeba mieć oczy szeroko otwarte i ciągle zadawać dużo pytań, zbierać jak najwięcej informacji, dopytywać o wszystko - grupy destruktywne nie lubią zbyt dociekliwych. Szybko wykluczą tych, którzy się zanadto dopytują. Okres wakacji to czas, w którym grupy destruktywne bardzo aktywnie działają, ponieważ to czas wyjazdów, rozstań z przyjaciółmi, rodziną.
Jak rozpoznać i co robić, kiedy podejrzewamy, że nasze dziecko jest pod szkodliwym wpływem takiej grupy?
Aby rozpoznać czy nasze dziecko ma kontakt z grupą destruktywną należy obserwować jego zachowanie. Warto zwrócić uwagę na stosunek do nas np.: czy jest agresywne, skryte, prawdomówne. Jaki ma kontakt z dotychczasowymi przyjaciółmi, kolegami; czy pojawili się nowi, o których nie chce rozmawiać. Trzeba zwrócić uwagę ile czasu przebywa poza domem i czy mówi gdzie i jak spędza wolny czas. Im więcej tajemnic tym bardziej powinno nas to niepokoić. Także zmiany nawyków np.: styl ubierania się, odżywiania mogą być sygnałem zafascynowania naszego dziecka grupą destruktywną.
Jak pomóc mu odejść i wrócić do domu, do normalnego życia?
Gdy podejrzewamy, że dziecko ma kontakt z grupą destruktywną należy zdobyć jak najwięcej informacji o niej w Ośrodkach Informacji Dominikański Ośrodek Informacji o Nowych Ruchach Religijnych i Sektach, ul. Dominikańska 3, 31-043 Kraków, tel./fax:(012) 423 11 81.
Ośrodki tego typu mają bogate zbiory danych na temat grup destruktywnych. Nie ma sensu odciągać na siłę dziecko z grupy gdyż przyniesie to odwrotny skutek. Nie można również wpadać w panikę. W miarę możliwości należy utrzymywać kontakt, zachować spokój i chęć dialogu. Trzeba pielęgnować to, co pozwala na podtrzymanie kontaktu: miłość, wspomnienia, tradycje rodzinne, zainteresowania. Ważne jest, aby nie zwalczać wprost nowych przekonań dziecka, raczej starać się je poznać poprzez pytania oraz spróbować nauczyć się słownictwa grupy by tym łatwiej rozumieć to, o czym dziecko mówi.
Jeżeli zauważymy sprzeczność w poglądach dziecka warto zwrócić mu na to uwagę, ale bez napastliwości, spokojnie, bez oceniania. Ważne jest by dziecko miało do nas zaufanie i czuło się w kontakcie z nami bezpiecznie.
Warto również zadbać w tym trudnym okresie o wsparcie specjalistów np. psychologów, psychoterapeutów, którzy pomogą nam i dziecku w trudnych momentach.
Rozmawiała Agnieszka Szewczyk