Temat: Czy zgoda obojga rodziców na wykonanie zabiegu u dziecka...

Zgoda na podjęcie czynności leczniczych w stosunku do małoletniego wyrażana jest najczęściej przez jednego z rodziców. Praktyka taka jest prawidłowa, jeżeli zgoda dotyczy czynności leczniczych, które nie stanowią podwyższonego ryzyka dla zdrowia lub życia dziecka. Prawo przewiduje jednak wyjątki od tej zasady.

Zgodnie z art. 97 § 2 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (…) o istotnych sprawach dziecka rodzice rozstrzygają wspólnie. W procesie leczenia sprawami istotnymi dla dziecka są czynności lecznicze, których wykonanie wiąże się z podwyższonym ryzykiem dla zdrowia lub życia małoletniego pacjenta. Należeć będą do nich nie tylko zabiegi operacyjne, ale także zabiegi diagnostyczne. Część przedstawicieli doktryny prawniczej do zabiegów o podwyższonym ryzyku zalicza także szczepienia.

Rodzice podejmujący różne decyzje dotyczące leczenia dziecka powinni zgłosić się do sądu opiekuńczego w celu rozstrzygnięcia sporu i podjęcia przez sąd decyzji o leczeniu małoletniego. Do momentu uzyskania zgody na leczenie wyrażonej przez sąd lekarz nie może podjąć w stosunku do dziecka czynności leczniczej, której dotyczy spór. O rozstrzygnięcie sporu między rodzicami może wystąpić do sądu opiekuńczego również lekarz, szczególnie w sytuacji, gdy niepodjęcie spornej czynności leczniczej stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia małoletniego.

Zgodę na podjęcie w stosunku do dziecka czynności leczniczej o podwyższonym ryzyku powinni wyrazić oboje rodzice. W przypadku gdy nie ma kontaktu z jednym z nich, zgoda jednego rodzica posiadającego pełną władzę rodzicielską jest wystarczająca.

Gdy pacjent ukończył 16 lat, wymagana jest także jego zgoda. Jeżeli jednak małoletni, który ukończył 16 lat, lecz dysponujący dostatecznym rozeznaniem, sprzeciwia się czynnościom medycznym, poza zgodą jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego albo w przypadku niewyrażenia przez nich zgody wymagane jest zezwolenie sądu opiekuńczego.

Medicuslex

Temat: Czy zgoda obojga rodziców na wykonanie zabiegu u dziecka...

Czy można nie udzielić dziecku świadczenia zdrowotnego z powodu braku dowodu ubezpieczenia?

Dzieci i młodzież do ukończenia 18- go roku życia, posiadający obywatelstwo polskie (potwierdzone właściwym dokumentem np. dowodami osobistymi obojga rodziców), mają zagwarantowane prawo do świadczeń. Nie powinny być odsyłane z powodu braku dowodu ubezpieczenia.

Co do zasady ubezpieczenie zdrowotne dają im rodzice, a jeśli nie pracują i posiadają status osoby bezrobotnej, ubezpieczenie zdrowotne opłacone jest w składce uiszczanej za osoby bezrobotne. Każdy tytuł rodzica do ubezpieczenia zdrowotnego jest jednocześnie tytułem dziecka do tego ubezpieczenia. Na rodzicu ciąży obowiązek zgłoszenia dziecka do ubezpieczenia zdrowotnego.

Zgodnie z polskimi regulacjami wszystkim dzieciom (czyli do 18- go roku życia) należy się ubezpieczenie zdrowotne. W przypadku jeśli rodzice są nieubezpieczeni, ich dzieci mają prawo do wszystkich świadczeń zdrowotnych gwarantowanych w systemie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. W związku z tym rzadko zdarza się, by dziecko nie zostało przyjęte nawet wtedy, kiedy rodzic nie zabrał ze sobą swojego dowodu ubezpieczenia.

Jeśli dojdzie do takiej sytuacji, należy powołać się na art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. 2004 nr 210 poz. 2135):

1. Do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych na zasadach określonych w ustawie mają prawo:

1) osoby objęte powszechnym - obowiązkowym i dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym, zwane dalej "ubezpieczonymi",
2) inne, niż ubezpieczeni, osoby posiadające obywatelstwo polskie i posiadające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które spełniają kryterium dochodowe, o którym mowa w art. 8 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2008 r. Nr 115, poz. 728), co do których nie stwierdzono okoliczności, o której mowa w art. 12 tej ustawy, na zasadach i w zakresie określonych dla ubezpieczonych,
3) inne, niż wymienione w pkt 1 i 2, osoby posiadające obywatelstwo polskie i posiadające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie ukończyły 18. roku życia lub są w okresie ciąży, porodu i połogu
- zwane dalej "świadczeniobiorcami".

2. Osobom nieposiadającym obywatelstwa polskiego, innym niż świadczeniobiorcy, świadczenia zdrowotne udzielane są na zasadach określonych w przepisach odrębnych i umowach międzynarodowych.

Medicuslex