Temat: za co nie lubimy dzieci?
Widzisz, ja sprawę rozwiązałam inaczej. Zaszłam w ciążę jeszcze na studiach, na czwartym roku, zrobiłam awansem dwa semestry równocześnie będąc w ciąży, po porodzie pochodziłam jeszcze na jeden semestr, który mi został, a jak dziecko było już bardziej kumate siedziałam w domu. I tak do skończenia przez nią 16 miesięcy. Przez ten czas pisałam pracę magisterską, potem przygotowywałam się do obrony. Dwa tygodnie po obronie znalazłam pracę. Teraz Młoda siedzi z opiekunką, która twierdzi, że jeszcze takiego ułożonego dziecka nie wdziała. A muszę powiedzieć, że referencji dziewczyna miała bardzo dużo, nie tylko z Polski, ale również z Anglii.
Widzisz, są możliwości, aby poszaleć, wyrzeczenie masz przez ciążę i kilka pierwszych miesięcy, o ile chciałabyś karmić, ale dziecko zawsze można podrzucić na dwa tygodnie do babci/ cioci (w zależności od możliwości) i też mu się nic nie stanie, jak jest starsze zarażać własnymi pasjami (za zaraziłam tańcem i śpiewem, Ty możesz podróżami), etc., etc. Ile ja takich wątpliwości miałam, o ludzie! Ale teraz myślę, że podjęłam jedną z lepszych decyzji, że urodziłam będąc jeszcze studentką. Na dobrą sprawę dziecko mam odchowane i spokojnie mogę zająć się pracą zawodową.
To, że Twoje dziecko raz na pół roku wyląduje na dwa tygodnie u babci nie znaczy, że jest się matką dziecka wychowywanego przez przypadek. Każdy ma prawo odetchnąć, odpocząć. Czy Ciebie rodzice nie podrzucali do dziadków na tydzień, dwa? Mnie i brata tak, a sami wyjeżdżali np. do Budapesztu. Także rilaks, trzeba znaleźć w sobie siłę i podjąć się wyzwania. Jeździsz w tropiki, gdzie można zarazić się malarią, a małego dziecka się boisz? Ojć ;) Przyjdzie czas, że poczujesz instynkt i stwierdzisz, że to właśnie Twoja pora. I podejmiesz decyzję, czy chcesz być matką, czy też nie. I albo przeczekasz, albo podejmiesz wyzwanie.
пропозиції роботи
