Temat: Ningmapa

to niby zła?

Temat: Ningmapa

Ningmapa jest doskonałą ścieżką prowadzącą do urzeczywistnienia natury umysłu. Ponieważ istnieje bardzo bliski związek Ningmapy i Karma Kagyu, dlatego świetnie zrobiłeś inicjując ten temat na Karma Kagyu. Większość nauk i praktyk Karma Kagyu są to termy z Ningmapy.
Na przykład jeden z głównych strażników dharmy "praktykowanych" w Karma Kagyu tj. Mahakala Dordże Bernagcien pochodzi z przekazu Ningmapy a dokładnie od Guru Padmasambhawy. Praktyki tego strażnika zostały wprowadzone do linii Karma Kagyu przez II Karmapę.
Podobnie jest z Dordże Phurbą najczęściej praktykowanym gniewnym jidamem w Karma Kagyu. Jego przekaz i praktyki pochodzą z term Padmasambhawy. Inny prosty przykład: Sadhana II Karmapy zwana potocznie "guru jogą II Karmapy" jest termą praktykowaną w starym stylu Ningmapy.

Temat: Ningmapa

We wszystkich szkołach Buddyzmu Tybetańskiego zaczynając od Ningmapy a kończąc na Bon, guru joga odgrywa centralą rolę.
Chyba warto zainicjować ten wątek od przywołania II Buddhy Guru Padmasambhawy:)




GURU JOGA PADMASAMBHAWY

wprowadzenie

Guru Joga jest najważniejszą praktyką zarówno w Tantrze jak i Dzogczen. Słowo Guru oznacza tutaj nie tylko zewnętrznego nauczyciela, ale także oświeconą naturę ucznia. Słowo Joga oznacza połączenie. Guru Joga oznacza więc połączenie z umysłem Guru i rozpoznanie, że umysł Guru i czyjś własny umysł są identyczne. Guru Joga jest bardzo ważną praktyką, ponieważ wydaje się, że natrafiamy na trudności, kiedy usiłujemy zaufać swojej własnej oświeconej naturze. Jest łatwiej zaufać oświeconej naturze nauczyciela, ponieważ on właśnie inspiruje nas do praktyki. W tym sensie oświecony umysł Guru jest odbiciem naszego własnego oświeconego umysłu.

W Dzogczen Guru Joga praktykowana jest w formie litery "A". "A" jest wizualizowane jako zjednoczenie umysłów wszystkich nauczycieli. Guru Jogę można praktykować w dowolnym momencie. Może ona polegać na jedynie wymawianiu sylaby "A", jeśli ma się poczucie, że to "A" łączy w sobie umysł wszystkich nauczycieli i jest obecnością pierwotnej świadomości. Można to robić wiele razy w ciągu dnia. Guru Joga nie jest zwykłą recytacją, ale doświadczeniem jedności z oświeconym umysłem. Możesz praktykować Guru Jogę siedząc w autobusie. Możesz wizualizować trzy światła i trzy sylaby OM AH HUNG. Jest wiele sposobów praktykowania Guru Jogi, ale ważne jest, aby to robić, nieważne w jak bardzo skróconej formie.
Ngak'chang Rinpoche



Główna praktyka

Wizualizuj Guru Rinpocze w przestrzeni ponad tobą w odległości wyciągniętej ręki, na kwiecie lotosu. Płatki lotosu są w 5 kolorach, czerwonym, żółtym, niebieskim, zielonym i białym. Wokół głowy Guru Rinpocze jaśnieje pięciokolorowa tęcza promieniująca we wszystkich kierunkach. Po prawej stronie widać słońce, po lewej księżyc. Ciało Guru Rinpocze utworzone ze światła wyraża wszystkich Buddów, oświeconych nauczycieli i mistrzów linii. Guru Rinpocze siedzi na zewnątrz ciebie na wysokości twego czoła i patrzy na ciebie ze współczuciem i kochającą dobrocią. Z radością poczuj pięciokolorowe światło promieniujące z jego ciała we wszystkich kierunkach.

Siedmiolinijkowa Modlitwa do Padmasambhawy:

HUNG
ORGJEN JUL DZI NIUB CZIANG TSAM
PEMA GESAR DONGPO LA
JA TSEN CZIOG GI NGY DRUB NJE
PEMA DZIUNG NE SZIE SU DRAG
KHOR DU KHAN DRO MANG PO KOR
CZIE DZI DZIE SU DAG DRUB CZI
CZIN DZI LOB CZIR SZIEG SU SOL
GURU PEMA SIDDHI HUNG

Hung
W północno-zachodniej części krainy Uddiyana Pojawiłeś się na rozkwitającym kwiecie lotosu
Obdarzony cudownymi, najwyższymi mocami
Znany jako urodzony w lotosie
Otoczony orszakiem wielu dakiń
Przywołując cię w mojej praktyce [medytacji]
Proszę, przyjdź i udziel swego błogosławieństwa
GURU PEMA SIDDHI HUNG

Kiedy recytujesz mantrę wizualizuj nasienne sylaby: białe, świetliste OM na jego czole(tuż pod skórą), świetliste czerwone AH na jego gardle(tuż pod skórą), świetliste niebieskie HUNG w jego sercu(tuż pod skórą na poziomie czakry serca).


OM AH HUNG BENZA GURU PEMA SIDDHI HUNG

(powtarzaj mantrę nieustannie, nie przerywając jej zwykłą mową)

Kiedy kończysz recytować mantrę wizualizuj, że jasne białe światło wystrzela niczym spadająca gwiazda z sylaby OM w jego czole i wstępuje do twego czoła. Otrzymujesz błogosławieństwo ciała Guru Rinpocze, które usuwa wszystkie zaciemnienia twego ciała i jego psychicznych kanałów.

Następnie jasne czerwone światło promieniuje z sylaby AH w gardle Guru Rinpocze i wnika do twego gardła. Otrzymujesz błogosławieństwo Jego głosu, które usuwa wszelkie zaciemnienia twojej mowy i psychicznych wiatrów.

Jasne niebieskie światło promieniuje z sylaby HUNG w sercu Guru Rinpocze niczym delikatny dym z kadzidła i przenika do twego serca. Otrzymujesz błogosławieństwo Jego umysłu, które usuwa wszelkie zaciemnienia myśli i esencji elementów w ciele.

W końcu wyobraź sobie, że wszystkie trzy światła promieniują równocześnie, z czoła, gardła i serca Guru Rinpocze do twego czoła, gardła i serca oczyszczając wszystkie zaciemnienia i wypełniając cię błogosławieństwem ciała, mowy i umysłu Padmasambhawy.

Teraz ciało Guru Rinpocze rozpuszcza się w tęczowym świetle, które z kolei kurczy się do świetlistego punktu. Ten punkt światła wstępuje przez szczyt głowy do twego ciała i spływa w dół do serca. Tam łączy się z twoją własną esencją świadomości. Wyobraź sobie, że twoje ciało jest wypełnione światłem, a ty pozostajesz w absolutnym stanie Guru Rinpocze.

Na koniec podziel się dobrem nagromadzonym dzięki tej medytacji z wszystkimi czującymi istotami:

Oby wszystkie istoty posiadły szczęście i przyczynę szczęścia

Oby były oddzielone od cierpienia i przyczyny cierpienia

Oby nie były oddzielone od wielkiego szczęścia, w którym nie ma cierpienia

Oby wszystkie istoty mogły żyć w pokoju bez przywiązania i nienawiści wobec innychpaweł włodarczyk edytował(a) ten post dnia 01.01.10 o godzinie 19:48

Temat: Ningmapa

Dilgo Khyentse Rinpocze

"Skarbnica serca Oświeconych"

Kiedy praktykujesz w formalnej sesji lub wnosisz praktykę do twojego codziennego życia, powinieneś pamiętać o trzech najważniejszych punktach, odnoszących się do przygotowania, wykonania i zakończenia wszystkiego co robisz.
1.Przygotowaniem jest życzenie, by wszystko co robisz przyniosło pożytek wszystkim istotom, dając im szczęście i ostatecznie prowadząc je do oświecenia.
2.W trakcie wykonywania powinieneś być całkowicie uważny w tym, co robisz nie biorąc przedmiotu, podmiotu i działania jako mających prawdziwe istnienie.
3.Zakończeniem jest zadedykowanie wszystkim istotom zasługi, jaką zgromadziłeś poprzez swoją praktykę lub działanie. Przez przypieczętowanie wszystkiego co robisz taką dedykacją upewniasz się, że zasługa dojrzeje w owoc oświecenia zarówno dla ciebie jak i dla innych.

Dharma posiada dwa aspekty: aspiracji i aktywności. Aspiracja to samo gadanie, wielu jest takich, którzy nie stosują w swoim życiu nauk. Ludowe powiedzenie głosi:

"Wielu usłyszało Nauki, jednak tych którzy je stosują jest niewielu. Nawet ci, którzy trochę zaczęli praktykować zbaczają z drogi i gubią się".

Jeśli chodzi o Dharmę, to sama praktyka jest ważniejsza niż nauki i dyskutowanie o nich. Dharma jest tym, co rzeczywiście mamy do zrobienia. Co więcej lepiej jest podążać w skupieniu za wskazówkami swoich nauczycieli niż praktykować na podstawie wskazówek wyczytanych z książek i stworzonych na bazie własnej inteligencji.

Z naszych wszystkich aktywności najważniejsze jest to, żeby usiąść i zacząć praktykę. Nie powinniśmy się za wiele wiercić, po prostu powinniśmy siedzieć na miejscu. Powinniśmy właściwie siedzieć, jednak nie za sztywno i pamiętać, że ludzie którzy dobrze praktykują zużywają kolejne poduszki medytacyjne, a nie pary butów!paweł włodarczyk edytował(a) ten post dnia 01.01.10 o godzinie 20:20

Temat: Ningmapa

Jest to moja ulubiona terma Guru Padmasambhawy jest ona skarbnicą niezliczonych praktycznych wskazówek m.in. jak wykorzystać różne przeszkody na ścieżce np. choroby, negatywne stany umysłu itp. Ciekawe, że zawartość tej termy jest bardzo podobna do "Pięciu Gwożdzi Naropy" tekstu Karma Kagyu,zawierającego niezwykle praktyczne nauki Naropy, pokazujace jak pokonać i/lub wykorzystać różne przeszkody np. choroby, negatywne stany umysłu itd. jako środek wspierający naszą praktykę dharmy.

Padmasambhawa

ODPOWIEDZI NA PYTANIA ZADANE PRZEZ JESZIE TSOGYAL

W pustelni Samye Czimphu, Pani Tsogyal, księżniczka z Kharczien, błagała mistrza Padmakarę: proszę, zwróć uwagę, wielki mistrzu! Chociaż ukazałeś nieinteligentnej dziewczynie takiej jak ja, że cały świat i [wszystkie] jego istoty są dharmakają, to jednak, ponieważ stale towarzyszy mi nawyk omamionej percepcji, moja praktyka Dharmy wciąż błąka się w teoretycznym rozumieniu. Proszę cię: obdarz mnie łaskawie wyjaśnieniami, które umożliwią mi zintegrowanie wszystkiego, co robię, z wrodzoną naturą dharmaty!
Padmasambhawa odparł: Słuchaj, Tsogyal! Kiedy praktykujesz nauki Tajemmnej Mantry wielkiego pojazdu, musisz posiadać te trzy kluczowe punkty: kluczowy punkt ciała, pozycję; kluczowy punkt oczu, spojrzenie; oraz kluczowy punkt umysłu, sposób spoczywania. Przede wszystkim, w odosobnionym miejscu, usiądź na wygodnej poduszce ze skrzyżowanymi nogami, prostym kręgosłupem i rękoma opartymi [na podołku]. Jeśli twoje ciało pozostaje w swoim oryginalnym stanie, medytacja pojawi się w sposób naturalny. Jeśli nie przyjmie się fizycznej pozycji, medytacja nie dojdzie do skutku. Następnie, jeśli chodzi o spojrzenie, nie zamykaj oczu, nie mrugaj, ani nie gap się na boki. Patrz prosto i niezachwianie przed siebie. Ponieważ wzrok i świadomość łączy ta sama natura, medytacja pojawia się w sposób naturalny. Bez właściwego spojrzenia, nie będzie medytacji. Kluczowym punktem umysłu jest to, by nie pozwolić naturalnemu stanowi swojego zwykłego umysłu ścigać nawykowych wzorców z przeszłości. Nie pozwól, aby spoglądał wprzód na przyszłe aktywności przeszkadzających uczuć, i nie pozwól, aby zmyślał cokolwiek w swoim obecnym stanie poprzez konceptualizację. Jeśli świadomość spoczywa w naturalnym stanie, medytacja pojawia się w sposób naturalny. Jeśli jesteś rozproszona, nie będzie medytacji. Jeśli w ten sposób pozwolisz swoim trzem bramom spocząć w naturalnym stanie, wszystkie subtelne i niesubtelne myśli rozproszą się, a twój umysł uwolni się sam z siebie. Nosi to nazwę śamathy (szine), spokojnego spoczywania. [Kiedy twój umysł] nie napotyka na przeszkody, nie ma żadnego oparcia i jest nagi w spontanicznej pełni uwagi, [nosi to nazwę vipaśjany]. Jeżeli obie [śamatha i vipaśjana] w świadomej chwili są żywe i przejrzyste jako niepodzielna tożsamość, nosi to nazwę śamathy, nieoddzielnej od vipaśjany. Intelektualne zrozumienie jest wtedy, kiedy świadomość utrzymuje się jako przedmiot.
Doświadczenie ma miejsce wtedy, kiedy odkrywasz jego brak umiejscowienia, natomiast urzeczywistnienie pojawia się wówczas, gdy te stany umysłu pozostają żywo przejrzyste jako esencja twojej praktyki medytacyjnej. Nie jest to w żaden sposób różne od urzeczywistnienia buddów trzech czasów. Nie jest to coś sztucznego, co opiera się na głębokich wyjaśnieniach mistrza, ani też rezultat inteligencji ucznia. Nosi to nazwę przybycia do naturalnego stanu podstawy. Medytując w ten sposób, można doświadczyć błogości, przejrzystości i braku myśli. Świadomość wolna od konceptualnego myślenia nosi nazwę nie-myśli i ma trzy rodzaje: "Żadnej dobrej myśli" oznacza wolność od lgnięcia do medytującego i obiektu medytacji. "Żadnej złej myśl" to przerwanie przepływu niesubtelnego i subtelnego konceptualnego myślenia. "Żadnej neutralnej myśli" jest rozpoznaniem naturalnego oblicza świadomości jako niemającej umiejscowienia. Podczas tego stanu braku myśli, przejrzystość jest nienapotykającą na przeszkody, nagą promiennością. Istnieją trzy rodzaje przejrzystości. "Spontaniczna przejrzystość" jest stanem uwolnienia się od obiektu. "Pierwotna przejrzystość" nie pojawia się na jakiś określony czas. "Naturalna przejrzystość" nie została przez nikogo stworzona. Istnieją cztery rodzaje błogości. "Uczucie błogości" to wolność od przeciwstawnych stanów harmonii. "Błogość bez koncepcji" to wolność od bólu koncepcji. "Błogość niedualistyczna" to wolność od lgnięcia do dualistycznego zróżnicowania. "Błogość nieuwarunkowana" to wolność od przyczyn i warunków. Kiedy powstają te cztery rodzaje doświadczenia, potrzebujesz trzech analogii nie przywiązywania się: nie przywiązywanie się do błogości przypomina szaleńca; nie przywiązywanie się do przejrzystości przypomina sen małego dziecka; nie przywiązywanie się do braku myśli jest jak jogin, który udoskonalił swoją jogiczną dyscyplinę. Jeśli posiadasz wszystkie trzy, jesteś wolna od wad medytacji. Jeśli przyciąga cię lgnięcie do tych trzech doświadczeń, zboczysz w trzy stany istnienia. Lgnąc do błogości, znajdziesz się w sferze pragnienia, lgnąc do przejrzystości, znajdziesz się w sferze formy, a lgnąc do braku myśli, znajdziesz się w sferze bezforemnej. Nawet, jeśli myślisz, że nie przywiązujesz się, ani nie lgniesz do nich, [ciągle] utrzymujesz subtelne wewnętrzne przywiązanie. W celu odcięcia tej pułapki, istnieje "dziewięć pogodnych stanów sukcesywnego przebywania", które rozpoczynają się od czterech pogodnych stanów dhjany, mających na celu pozbycie się pożądliwych myśli. Pierwsza dhjana ma na celu uwolnienie od konceptualnego myślenia postrzegającego i postrzeganego; ciągle jednak jest zaangażowana w odróżnienie obiektu i aktu medytacji. Druga dhjana ma na celu uwolnienie od konceptualnego myślenia i zdolności odróżniania, podczas gdy [praktykujący] ciągle skupia się na smaku samadhi radości. Trzecia dhjana ma na celu osiągnięcie nieporuszonego umysłu, ale z wdechem i wydechem. Samadhi czwartej dhjany obejmuje całkowite uwolnienie się od konceptualnego myślenia i niczym niezakłóconą, czystą percepcję. Cztery bezforemne, pogodne stany eliminują konceptualne myślenie sfery formy. Zatrzymując się na myśli "wszystkie zjawiska są jak przestrzeń", zbaczasz w [sferę percepcji] Nieskończonej Przestrzeni. Zatrzymując się na myśli "świadomość jest nieskończona i nie posiada kierunku", zbaczasz w Nieskończoną Świadomość. Zatrzymując się na myśli "przejrzysta percepcja nie jest ani obecna, ani nieobecna, nie może też być obiektem intelektu", zbaczasz w [stan] Ani Percepcji Ani Jej Braku. Zatrzymując się na myśli "ten umysł nie zawiera w sobie żadnego bytu, jest nieistniejący i pusty", zbaczasz w [sferę percepcji] Nicości.
W tych stanach istnieją niewielkie splamienia konceptualizacji, umysłowych olśnień i doświadczeń dualistycznego umysłu. Pogodne wygaśnięcie [polega na] pozbyciu się koncepcji wszystkich tych stanów. Analityczne wygaśnięcie jest wygaśnięciem zaangażowania się sześciu świadomości ich obiektami, co obejmuje spokojne spoczywanie w nieprzerwanym ruchu oddechu i dualistycznego umysłu. Wygaśnięcie nieanalityczne to dojście do swojej wrodzonej natury. Jest to ostateczne niezróżnicowanie. Wśród dziewięciu stanów uspokojenia, czwartym stanem dhjany jest "samadhi, które wytwarza vipaśjanę". W ten sposób, samadhi tych czterech dhjan pozostaje się w harmonii z wrodzoną naturą i najbardziej znaczącym wśród czterech rodzajów światowego samadhi. Cztery bezforemne stany uspokojenia to pułapki samsary. Uspokojenie wygaśnięcia jest łagodnym samadhi śrawaki. Rozpoznając te stany możesz odróżnić różne rodzaje samadhi, oczyścić przeszkody w swojej praktyce medytacyjnej i uniknąć zbaczania na manowce. Pięć ścieżek jest włączonych w trzy. Po odcięciu tych pułapek i praktykowaniu nieskazitelnej medytacji, pozostajesz podczas medytacyjnego stanu uspokojona w błogości, przejrzystości i braku myśli.[ Jak mówi Tulku Urgyen Rinpocze: "Te trzy właściwości (błogość, przejrzystość i brak myśli) to podstawowe cechy natury umysłu i same w sobie nie są one pułapkami. Kiedy uwaga zostaje nakierowana na te właściwości, chwyta je i daje się przez nie zabarwić jako wartościowe 'doświadczenia', do których należy dążyć i które należy utrzymywać, tworzy się subtelne przywiązanie; jest to subtelna fascynacja, która stanowi bezpośrednią przyczynę dalszej egzystencji samsarycznej.] W stanie pomedytacyjnym, zjawiska powstają bez przeszkód i są tak niesubstancjalne jak sen lub magiczne złudzenie. Rozumiejąc naturę przyczyny i skutku, po brzegi wypełnij miarę zasługi, osiągnij "ciepło samadhi" i w ten sposób udoskonal ścieżkę nagromadzenia. Praktykując w ten sposób przez długi czas, widzisz w rzeczywistości, nieumiejscowioną i widzącą siebie, obecną w sobie naturę. Rozpoznanie swojego naturalnego oblicza jest ścieżką widzenia. Doświadczając zjawiska, świadomości i pustki jako nieumiejscowionych i widzących siebie, postrzegasz bezpośrednio nieuwarunkowaną, wrodzoną naturę. Zaciemnienia przeszkadzających uczuć zostają zniszczone u korzenia. Dzięki zrozumieniu, że przyczyna i skutek są puste, samsara nie ma trwałej egzystencji. Nosi to nazwę pierwszego bhumi, Radosnego. Stan medytacyjny jest nieoddzielny od stanu buddy, a w stanie pomedytacyjnym wszystko pojawia się jako magiczna iluzja. Po zaznajomieniu się z tym stanem i ustabilizowaniu go, wszystkie zjawiska stają się niedualistyczne. Jeśli rozpozna się je jako przejaw siebie, zjawiska i umysł staną się jednym. Kiedy pustka powstaje jako przyczyna i skutek, urzeczywistniasz współzależne powstawanie. Podczas stanu medytacyjnego wszystkie zjawiska są nieumiejscowione i obecne jako esencja świadomości. Niewielka obecność obiektywnych zjawisk podczas stanu pomedytacyjnego, jest ścieżką doskonalenia. Utrzymując to przez długi czas realizujesz, że samsara i nirwana są niedualistyczne, poza powstawaniem i zanikiem, niezmieszane i całkowicie doskonałe, nieumiejscowione i postrzegające siebie. Zaciemnienia percepcji całkowicie zanikają i w tej chwili, w której wszystko pojawia się jako pierwotna pełnia uwagi, staje się to ścieżką wchłonięcia, stanem buddy. I ponownie Tsogyal spytała: proszę, zwróć uwagę, wielki mistrzu! Jest to wrodzona natura rzeczy, jak jednak należy postępować do czasu osiągnięcia stabilizacji? Padmasambhawa odparł: Słuchaj, Tsogyal! Istnieją trzy sposoby postępowania. Przede wszystkim, aby ugruntować się na ścieżce, istnieje wspólne postępowanie, które jest ogólne. Następnie, aby to uwydatnić, istnieje tajemne postępowanie jogicznej dyscypliny. Na koniec, istnieje ostateczne zachowanie prawdziwej takości. Zachowanie jest bardzo ważne, ponieważ większość naszego życia spędzamy na codziennych działaniach po medytacji. Intelektualnie możesz rozumieć wysoki pogląd, ale jeśli nie postępujesz w zgodzie z jego znaczeniem, schodzisz ze ścieżki. Możesz osiągnąć doskonały stan medytacji, ale jeśli nie utrzymasz go w okresie po medytacji, to on zaniknie. Zrozum, więc żywotny punkt przyczyny i skutku: unikaj negatywnych czynów i wykonuj nawet najdrobniejsze pozytywne czyny. Jest to właściwa ścieżka, esencja nauk Buddy, kluczowy punkt poznania. Jeśli po osiągnięciu cennego ludzkiego ciała chcesz we właściwy sposób praktykować świętą Dharmę, nie pozwól, aby twoje trzy bramy nawet przez chwilę błąkały się w pospolitości. W dzień praktykuj pozostawianie swojej świadomości w niezafałszowanym stanie, i pozwól, aby sześć zmysłów doświadczało [świata] w sposób swobodny, jak snu lub magicznej iluzji. W nocy zmieszaj głęboki sen z dharmatą w niekonceptualnym stanie wolnym od projekcji lub rozpuszczania myśli. Oczyść omamione doświadczenie stanu snu, skierowując ją na właściwą ścieżkę; czyli: ćwicz się w miłości, współczuciu, bodhicitcie i zaznajomieniu się z fazami rozwojową i spełniającą.
Rano i wieczorem, wykonaj siedmioraką czystość [ Jest to to samo, co siedem gałęzi: pokłony, składanie ofiar, wyznanie win, rozradowanie, prośba o obracanie kołem Dharmy, błaganie [Buddów], aby nie odchodzili do nirwany, oraz dedykowanie zasługi dla pożytku wszystkich istot.] i nie zaniedbuj codziennych ofiar z tormy itd. Wyznaj swoje błędne czyny stusylabową mantrą. Bądź uważna w związku z żywotnym punktem przyczyny i skutku. Raz po raz rozmyślaj nad trudnościami osiągnięcia wolności i wyposażeń, [rozmyślaj nad] śmiercią i nietrwałością oraz nad wadami samsary. Ćwicz się w bodhicitcie. Ćwicz się w fazie rozwojowej, [w tym,] że wszystko, co pojawia się i istnieje, jest mandalą bóstwa. Odnoście fazy spełniającej, spocznij w stanie niedualizmu, który jest zjawiskiem nieposiadającym własnej natury, jak odbicie księżyca w wodzie. W końcu dedykuj zasługę.
Praktykując w ten sposób, znajdziesz się w harmonii z ogólnymi pojazdami, przechodzisz na właściwą ścieżkę i ugruntowujesz podstawy dla ścieżki jogi. Po ugruntowaniu podstawy ścieżki i osiągnięciu doświadczenia, zrozumienia i zaufania do poglądu i prawdziwego stanu, praktykuj tajemne postępowanie jogicznej dyscypliny. Tajemne postępowanie uwydatnia tę ścieżkę i odcina konceptualne myślenie. W ten sposób może postępować praktykujący, który silnie zaznajomił się z praktyką i osiągnął w niej stabilność. W kategoriach właściwej praktyki mahajany, istnieje pogląd zrozumienia, że wszystkie obiekty są nierzeczywiste. Jeśli chodzi o Tajemną Mantrę, istnieje pogląd koła bóstw, [czyli] fazy rozwojowej, i niedualizmu poza skrajnościami, [czyli] fazy spełniającej. Kiedy postrzegasz wszystkie czujące istoty jako swoich rodziców, pozwoliłaś na powstanie ścieżki poprzez trening swojego umysłu w bodhcitcie. Aby przedrzeć się przez lgnięcie do ego i wiarę w [istnienie] demonów, udaj się na budzące grozę miejsce i rozłóż się na najstraszniejszym miejscu. Zacznij od przyjęcia schronienia w Trzech Klejnotach, rozwininięcia bodhicitty i zwrócenia się z błaganiem do swego guru. Następnie przez długi czas szczerze kultywuj niezmierzoną miłość, współczucie i bodhicittę dla wszystkich czujących istot, [których ilość] dorównuje [ogromowi] przestrzeni, na czele z duchem danego miejsca. Odpocznij i udaj się na spoczynek w ostatecznej bodhicitcie, stanie niewymyślonej wielkiej błogości poza powstawaniem, trwaniem i zanikiem, w którym bogowie i demony są niedualni. Kiedy czujesz strach lub przerażenie, skoncentruj swój umysł na tych słowach: "Ten strach i przerażenie powstają z wiary w demony, a ona z niezrozumienia, że wszystkie czujące istoty są moimi rodzicami. Teraz ta projekcja myśli pojawia się jako demony. W jaki sposób moja bodhicitta, będąca tylko banałami i intelektualnymi ideami, może zrealizować prawdziwe znaczenie?" Skupiając swój umysł na tym, kultywuj szczere współczucie i bodhicittę i powierz swoje ciało, nie interesując się nim, wszystkim bogom i demonom, na czele z duchem tej społeczności. Mówiąc: "Weźcie moje ciało, krew i kości, jeśli tylko macie na to ochotę", pozwól umysłowi spocząć spokojnie w bodhicitcie. W ten sam sposób, kiedy masz myśl o bogu czy demonie, i twoja bodhicitta się chwieje, pomyśl: "Jest to projekcja, powstała wskutek wiary w demony", i ofiaruj im ciało, nie interesując się nim. Potem spocznij w spokoju umysłu. Jeśli jakiś duch rzeczywiście się pojawi, skocz wprost w jego usta lub na jego podołek i całkowicie wyrzeknij się pojęcia umiłowania swego ciała. Kultywuj współczucie i dedykuj zasługę. Kiedy twoja wiara w demony zostanie odcięta, zanikają demoniczne manifestacje i magiczne przejawy, a duch tego miejsca dostanie się pod twoją kontrolę. Rozpuszczenie myśli i okiełznanie demonów zachodzą równocześnie. Jeśli raz zrozumiesz, że wszystkie czujące istoty są twoimi rodzicami, nie będziesz w stanie uwierzyć w demony, ale jeśli nadal będziesz w nie wierzyć, [oznacza to,] że nie jesteś jeszcze w pełni wyćwiczona. Po drugie, aby odciąć przeciwności, rozpoznaj, że wszystkie obiekty są nierzeczywiste. Po odcięciu wiary w demony i skupianiu się na złych wpływach jako czymś rzeczywistym, udaj się na najbardziej przerażające miejsce, aby uwydatnić twój pogląd o nierzeczywistości zjawisk. Przyjmij schronienie, rozwiń bodhicittę, i zwróć się z błaganiem [do swego guru]. Rozpoznając, że wszystkie obiekty są nierzeczywiste, wszystkie pojęcia złudzeniem, wszystkie rzeczy pustką, i że twoja obecna percepcja jest jak sen lub magiczne złudzenie, połóż się spać w tym stanie niewymyślonej pustki, w którym nic nie istnieje w sposób ostateczny. Kiedy czujesz strach lub przerażenie, skup swój umysł, rozmyślając w ten sposób: "Nie rozumiejąc, że strach i przerażenie są jak sen i magiczne złudzenie, wierzę w demony. Teraz projekcja ta powstała po to, żeby pokazać mi, że mój pogląd o złudzeniu jest wyłącznie intelektualnym rozumowaniem. W ten sposób nie zrealizuję prawdziwego znaczenia!" Skoncentruj się i skup swój umysł na tej myśli i spocznij swobodnie w stanie, w którym wszystko jest nierzeczywiste jak magiczna iluzja. Musisz rozpoznać nierzeczywistą naturę projekcji wiary w demony w chwili, w której pojawiają się myśli lub magiczne przejawy. Zdecyduj, że nie mają one rzeczywistości, lecz najwyraźniej są magicznym złudzeniem. Jeśli faktycznie pojawi się jakiś duch, postanów, że jest on nierzeczywisty i skocz mu bezpośrednio na podołek. Wirujący wiatr demonicznego zjawiska zaniknie, a ty przenikniesz przezeń niepowstrzymany. W tej samej chwili, w której odetniesz swoją wiarę w demony, magiczny przejaw zniknie w sposób naturalny. Przezwyciężenie myśli i okiełznanie demonów ma miejsce równocześnie.
C.D.Npaweł włodarczyk edytował(a) ten post dnia 02.01.10 o godzinie 18:54

Temat: Ningmapa

jest specjalna gurujoga do Padmasambawy, gdziekolwiek zmierzasz, z Twojego serca płynie światło do krainy Orgyen, tak mentr przed Tobą, jak tak bedziesz szedł , to dojdziesz.
Ponoc w Orgyen weselej niż w Dełaczen(słowa Czime Rigdzin, jogina od Buddy I-szego, z innego eonu, złotego), teraz jest eon żelazny i czasy upadku, milenium (Namkai Norbu)
Oto epoka mroku, nieodchodzcie buddowie na drugi brzeg samsary!