Temat: Z życia mrówek....

Jak podaje I. Eibl-Eibesfeldt w swojej zajmującej książce "Miłość i nienawiść"*, mrówki, termity i pszczoły karmią się wzajemne. Sposoby zachowania związane z pielęgnacją potomstwa służą również inicjowaniu więzi międzyosobniczych.
Pszczoły i osy powracające do gniazda zostają otoczone przez współmieszkanki, które żebrząc żywymi ruchami czułków, zmuszają je do zwrócenia kropli pokarmu. Na przykładzie os i pszczół mozna stwierdzić zjednujące działanie karmienia. Jako objaw pokory, osa wymiotuje kroplę pokarmu; pszczoły, które zabłądziły, mogą zostać adoptowane w innych ulach, są jednak narażone na ataki. Jeśli jednak uda się im szybko rozdzielić wokół siebie pokarm, wówczas napastnicy uspokajają się i przyjmują przybyszów.

Według Wheelera wymiana pokarmu jest jednym z fundamentów społecznego życia owadów.
"Spajanie się grupy zwierząt w zespół zakłada nie tylko istnienie sposobów zachowania się inicjujących więzi i łagodzących agresję, ale również napędu stosowania tych środków, a więc, mówiąc ogólnie, apetencję poszczególnych osobników przebywania w bliskości innego osobnika konspecyficznego, czyli potrzebę szukania i utrzymania tej bliskości." Przykładem doskonałym są ryby ławicowe - osobniki odbite od gromady w panice poszukują bezpieczeństwa wśród innych ; szukają jedynie bliskości pozostałych, nie nawiązując z nimi bliższych kontaktów.

A mówi się, że człowiek to pan stworzenia, zaś rytuał picia kawy i częstowania się ciasteczkami jest oczywistym dowodem na osiągnięcie szczytów rozwoju duchowego....

:-))
* Irenäus Eibl-Eibesfeldt, Miłość i nienawiść, PWN, Warszawa 1987. Cytowany fragment pochodzi ze s. 143