Temat: temat dla kobiety i meżczyzny, porozmawiajmy...
Andrzej M.:
Sylwia K.:
Kobieta pewnie odsiedzi swoje, ale z czystym sumieniem - mimo, że oszukała. Życie ludzkie, a tym samym zdrowie powinno być zawsze na pierwszym miejscu.
jak dla mnie to nie posiedzi tylko dostanie zawiasy mimo wszystko. albo jakies pol roku, nie wiecej.
natomiast fakty sa takie, ze wydawala bezprawnie te recepty i z tym nie ma co sie sprzeczac. robila to w dobrej wierze, ale zlamala prawo. ja osobiscie mam dosyc panstwa socjalnego, ktore daje wszystkim wszystko.
ciezko mi postawic sie w sytuacji kogos kto zupelnie nie ma pieniedzy, ale coz, ja mialem jakas pozycje wyjsciowa i z niej staram sie maksymalnie skorzystac i jakos idzie...
zreszta gdzie sa rodziny tych ludzi, ktorym wydawala recepty?
Myśle, ze rodziny akurat nie mają tu nic do rzeczy. A wynika to z kolejności jakimi szły reformy.
Państwo socjalne powstało w państwie Niemcy w latach zdaje sie 19-stego wieku. Wtedy obmyślono ubezpieczneia społeczne jako takie.
Radzę tam sięgać przyczyn i jeśli stanowczo ma się dosyć takiego, znaleźć inne rozwizania na tamte kłopoty. Wtedy można nawet zdobyć uznanie w historii :)
Radze sie przyjrzec tej sylwetce
http://pl.wikipedia.org/wiki/Otto_von_Bismarck
Nową politykę społeczną zainicjował kanclerz Bismarck by przeciwdziałać coraz bardziej zwiększającym się wpływom socjalistów wśród niemieckich robotników. Drogą reform łagodzącą napięcia społeczne wynikające z szybkiego rozwoju gospodarczego Niemiec Bismarck chciał pozyskać dla swej polityki rozrastającą się w szybkim tempie nową grupę społeczną – robotników i innych pracowników najemnych.
Troche analogiczny mamy rozwój teraz w Polsce od paru lat.
I to własnie najbardziej rozwija sie na tej grupie. Inni są za granicą. To suche fakty.
Dziwi głos czlowieka, który ma dosyć rzeczywistości w kontekscie zmian jakim uległa Europa. Na razie Niemcy sa jedną z pręzniejszych gospodarek Europy i nie widać rychłych zmian czy odwrotu.
Tez kiedyś myśłalem jak byłem bardzo młodym chlopakiem, że nie ma potrzeby ubezpieczeń społecznym w państwie. Zycie weryfikuje.
Sama kobieta raczej nie jest godna jakiegoś specjalnego potępienia i napewno można powiedzieć z przymrużeniem oka "zainwestowała w rozwoj farmaceutyki" te kilka złoty wiecej. Cóż, ze "nie tymi" pieniędzmi. Jeśli ratujesz życie więcej sie wybacza. Gorzej pogodzić się z pieniedzmi które przyczyniły się do smierci. Ale to tylko moje zdanie na tą chwilę. A tych drugich pięniedzy leci znacznie wiecej i nikt o to się nie oburza ok. 10-12 % budzetu panstwa rocznie (nie licząc odszkodowań i emertur dla rodzin osieroconych. To też jest przecież rodzaj ubezpieczneia i płacimy, za rodziny nieżyjacych przez wojnę, codzienne.)
Pozdrawiam.
Na dole daje tekst który opisuje pierwsze europejskie reformy.
2. Powstanie ubezpieczenia społecznego w Niemczech.
Powstanie ubezpieczenia społecznego w Niemczech w drugiej połowie XIX wieku było oparte o wcześniejsze urządzenia socjalne i wynikało z ówczesnej wewnętrznej sytuacji politycznej kraju. Za pierwszy akt ustawodawstwa w dziedzinie ochrony pracowników uważa się ustawę pruską z 1839 roku o ochronie pracy dzieci. Inspekcja pracy została zorganizowana w 1854 roku, niemniej dopiero z powstaniem ubezpieczenia społecznego państwo zaczęło prowadzić aktywną politykę społeczną.
Nową politykę społeczną zainicjował kanclerz Bismarck by przeciwdziałać coraz bardziej zwiększającym się wpływom socjalistów wśród niemieckich robotników. Drogą reform łagodzącą napięcia społeczne wynikające z szybkiego rozwoju gospodarczego Niemiec Bismarck chciał pozyskać dla swej polityki rozrastającą się w szybkim tempie nową grupę społeczną – robotników i innych pracowników najemnych.
Miały tego dokonać ubezpieczenia ratujące robotników w przypadkach losowych, kiedy pozostawali wraz ze swymi rodzinami bez środków do życia, jednocześnie łagodziły napięcia społeczne i rozładowywały narastające konflikty. Stosownie do nowego programu cesarz Wilhelm I wygłosił w 1881 roku orędzie zapowiadające stworzenie ubezpieczenia społecznego. Tę datę uważa się za zwrotną tak w dziedzinie powstania ubezpieczenia społecznego, jak i w zakresie podjęcia przez państwo realizacji aktywnej polityki społecznej.
W konsekwencji wprowadzono po raz pierwszy w Europie, a tym samym w ówczesnym świecie, ubezpieczenie społeczne oparte na przymusie uczestniczenia w nim i finansowania zarówno przez pracowników jak i pracodawców. Miało ono jednocześnie zmniejszyć obciążenie samorządu terytorialnego w zakresie opieki społecznej. Organizację prowadzenia ubezpieczenia pod nadzorem państwa powierzono specjalnym organom samorządu na podstawie prawa publicznego. Tym samym stworzono kompleksowy system realizujący przez państwo program społeczny. Dokonano tego w drodze trzech ustaw tworzących trzy piony ubezpieczenia.
W 1883 roku wydano ustawę o ubezpieczeniu społecznym na wypadek choroby. Wprowadzała ona dwa zasadnicze rodzaje świadczeń:
leczenie
zasiłki pieniężne.
Świadczenia lecznicze polegały na pomocy w pokryciu kosztów leczenia, zasiłki natomiast miały rekompensować częściowo utracone zarobki. Ustawa ta nawiązywała do organizowanych poprzednio robotniczych kas chorych opartych na zasadzie dobrowolności i wzajemności. Ubezpieczenie zostało oparte na przymusie. Składką na cele finansowania świadczeń obciążono nie tylko pracowników, ale również pracodawców. Zakres ubezpieczenia dotyczył jedynie samych pracowników bez rodzin, obejmując początkowo około 13 % ludności.
W 1884 roku wprowadzono ubezpieczenie od wypadków przy pracy. Spełniało ono wielką rolę społeczną, ponieważ ofiary licznych wypadków pozostawały wraz ze swymi rodzinami bez środków do życia. Ubezpieczenie to zostało zorganizowane odrębnie do ubezpieczenia chorobowego i na odmiennych całkowicie zasadach. Ubezpieczenie to realizowały samorządowe kasy zawodowe pracodawców oparte na zasadzie wzajemności. Przymus należenia do nich obejmował pracodawców, którzy opłacali składki.
W 1889 roku wydano ustawę dotyczącą rent na starość i na wypadek inwalidztwa z przyczyn innych niż wypadek przy pracy, tworząc trzeci z pionów ubezpieczenia społecznego wymagający jednocześnie największych środków finansowych. Składką po połowie obciążono pracowników zainteresowanych świadczeniami oraz pracodawców korzystających z ich siły roboczej. Jednocześnie przewidziano dopłaty państwa, jako jego udział w zamian za zwolnienie innych organów publicznych z obciążeń na opiekę społeczną, której część zadań zostawało przejęte przez nową instytucję ubezpieczenia. Dla uzyskania prawa do świadczeń ustalono wiek emerytalny – 70 lat, okres opłacania składek na 30 lat, a dla rent inwalidzkich na 5 lat. Ubezpieczenie to obejmowało robotników i niżej zarabiających pracowników umysłowych. W 1899 roku objęto nim pracowników zatrudnionych w rolnictwie. Odrębnie uregulowano ubezpieczenie górników specjalną ustawą w 1912 roku. Przodująca ówcześnie w Europie niemiecka myśl prawnicza tak w dziedzinie prawa cywilnego jak i administracyjnego doprowadziła w 1911 roku do wydania ustawy kodyfikującej prawo ubezpieczenia społecznego. Później wielokrotnie nowelizowana – obowiązuje do dziś w RFN.
Niemcy stworzyły, zatem system zabezpieczenia społecznego opartego o technikę ubezpieczenia.