Temat: ETYKA NAUKOWCÓW W PRAKTYCE

Maciej Filipiak:

Licznik G-M jest takim samym miernikiem jak zegarek.

Niestety, nie jest.
Zegarek jest oscylatorem, a nie technicznym miernikiem.

Licznik zlicza ilość naładowanych cząstek, które wpadną do komory po przyłożeniu materiału rozszczepialnego
zegarek zlicza ilość sekund po przyłożeniu do czasu jaki minął między zdarzeniami

A jak dokladnie przyklada sie zegarek do czasu?

Moze tak?





Widzisz?

Uplywajacy czas porusza kola zegarka! :)

Miernik fizyczny musi być specyficznie dostosowany do natury zjawiska i związanej z nim wielkości fizycznej, które ma zamiar mierzyć. Trudno sobie bowiem wyobrazić, że przy pomocy dowolnego miernika uda nam się mierzyć dowolną wielkość fizyczną dowolnego zjawiska fizycznego. Skoro tak, to nie potrafię sobie tego wyobrazić, w jaki sposób zegar ma być specyficznie dostosowany do pomiaru czasu lub czegokolwiek innego.

To, jak naprawdę płynie woda w rurze, może nie zawsze być widoczne dla nas gołym okiem, a nawet gdyby było, to podobnie, jak w przypadku prędkości pojazdów mechanicznych, nie zawsze byli byśmy w stanie precyzyjnie określić ją ilościowo. Jeżeli chcemy precyzyjnie uchwycić to w sensie ilościowym, to z praktycznego punktu widzenia możemy przyjąć, że przepływ wody, to pozycja wskazówki mojego miernika przepływu wody. Bardzo ważne jest to, że pozycja wskazówki mojego miernika przepływu wody ostatecznie będzie odnosić się do czegoś innego, niż do samej siebie. "Przepływ wody", to przecież ostatecznie nie jest "wskazówka" lub jej "pozycja". Istnienie samej wskazówki, w jakiejkolwiek pozycji, nie implikuje jeszcze jednoczesnego istnienia wody w rurze.

Być może okaże się to dla nas zaskoczeniem, ale prawda jest taka, że nie istnieje jeszcze fizyczny miernik upływu czasu. Jeżeli tak, to na jakiej podstawie moglibyśmy próbować twierdzić, że czas w ogóle upływa? Ale na jakiej to podstawie moglibyśmy próbować twierdzić, że czas w ogóle istnieje, jako obiektywna, empirycznie mierzalna wielkość fizyczna? Gdyby czas rzeczywiście istniał, jako obiektywna, empirycznie mierzalna wielkość fizyczna, za jaką uważa go fizyka, to wtedy powinno być możliwe wykrycie jego istnienia przy pomocy fizycznych metod empirycznych, tak, jak ma to miejsce w przypadku innych wielkości fizycznych. Oczywiście spodziewamy się, że czas powinien być niewidzialny i nie materialny, tak, jak np. fale radiowe lub pole magnetyczne. Zanim przejdziemy do prób szczegółowych pomiarów ilościowych konkretnych własności pola magnetycznego, takich, jak np.: wartość natężenia lub jego zmiany, to najpierw musimy sobie odpowiedzieć na pytanie, czy coś takiego, jak pole magnetyczne, w ogóle istnieje. Czy możemy eksperymentalnie stwierdzić istnienie pola magnetycznego? Do tego potrzebny nam będzie na początek jakiś detektor. Takim prostym detektorem może być kompas. Z jego pomocą możemy prowadzić proste eksperymenty, które pozwolą nam wykryć obecność pól magnetycznych, ich kierunek oraz zmiany sił tych pól. Ponieważ istnieje prosty detektor wykrywający istnienie pola magnetycznego, to na tej podstawie możemy konstruować bardziej skomplikowane techniczne urządzenia do precyzyjnego pomiaru ilościowego konkretnych własności pola magnetycznego. Teraz zadajmy sobie podstawowe pytanie. Czy istnieje jakikolwiek empiryczny detektor wykrywający istnienie czasu? Czy możemy eksperymentalnie stwierdzić istnienie czasu? Czy zegar jest rzeczywiście detektorem wykrywającym istnienie czasu oraz precyzyjnym miernikiem prędkości jego upływu? Co miało by nas przekonać, że zegar ma w ogóle cokolwiek wspólnego z czasem? A może zegar jest jedynie taką małą, nakręcaną karuzelą, coraz częściej napędzaną już przez energię elektryczną z bateryjki?


http://zbigniew-modrzejewski.webs.com/naturyczasu_inde...






Wskazania kompasu zależą od istnienia zewnętrznych pól magnetycznych, natomiast wskazania zegara zależą tylko od energii zmagazynowanej w jego własnym wewnętrznym mechanizmie napędowym. Kompas nie posiada wewnętrznego mechanizmu napędowego odpowiedzialnego za przesuwanie jego wskazówki. Podobna różnica istnieje między radioodbiornikiem a magnetofonem. Muzyka tak samo "płynie" z głośnika radia, jak z głośnika magnetofonu, ale to tylko radio "wykrywa" istnienie fal radiowych, natomiast magnetofon nie wykrywa istnienia niczego pochodzącego z zewnątrz, a polega jedynie na tym, co ma zmagazynowane wewnątrz, tak jak zegar.


http://zbigniew-modrzejewski.webs.com/naturyczasu_inde...




Zbyszek Modrzejewski edytował(a) ten post dnia 20.11.12 o godzinie 00:48

Temat: ETYKA NAUKOWCÓW W PRAKTYCE

Maciej Filipiak:

Miernik fizyczny musi być specyficznie dostosowany do natury zjawiska i związanej z nim wielkości fizycznej, które ma zamiar mierzyć.

musi, bo co ?

Faktycznie. Miernik fizyczny NIE musi być specyficznie dostosowany do natury zjawiska i związanej z nim wielkości fizycznej, które ma zamiar mierzyć. Wszystko mozemy zmierzyc na oko.

Waga też nie mierzy masy - NIC NIE MIERZY MASY - czyli masa też nie istnieje ?

Czym naprawde jest masa, to na razie nie jest takie pewne.
Istnieja hipotezy na ten temat.

Na razie jest to tylko hipoteza, ze to bozon Higgsa, jezeli istnieje i uda sie go wykryc,
moglby byc odpowiedzialny za to, ze materia posiada mase. Byc moze masa, tak jak my sobie ja obecnie wyobrazamy, nie istnieje.Zbyszek Modrzejewski edytował(a) ten post dnia 20.11.12 o godzinie 22:23

Temat: ETYKA NAUKOWCÓW W PRAKTYCE

Maciej Filipiak:

Jedynym dowodem empirycznym na to, ze czas podobno plynie wolniej,
sa zegary, ktore sie spozniaja! To po prostu smieszne! :)

A to, że na stacji IIS trzeba co parę okrążeń wokół Ziemii dodawać sekundę, żeby zsynchronizować czas na stacji i Ziemii ?

Skąd się to bierze ? zepsute zegarki ?

Zegarki nie sa zepsute. Zegarki chodza dobrze, ale chodza wolniej, bo czas plynie wolniej.

Dowodem empirycznym na to, ze czas plynie wolniej, sa zegarki, ktore z tego powodu chodza wolniej. Prawda?

Temat: ETYKA NAUKOWCÓW W PRAKTYCE

Maciej Filipiak:

A jak dokladnie przyklada sie zegarek do czasu?

Mierzysz ilość oscylacji (np. sekund) między sygnałem startu a dojechaniem do mety ...

Zegarek zostaje przyłożony do czasu i wtedy zaczyna mierzyc jego uplyw.
Ale trzeba go najpierw nakrecic. A jak jest juz nakrecony,
to zlicza ilość sekund NAWET bez przyłożenia do czasu.

Zauwaz, ze jak odłożymy zegarek od czasu,
to wtedy przestaje zliczać ilość sekund i staje.

Temat: ETYKA NAUKOWCÓW W PRAKTYCE

Maciej Filipiak:

A to, że trzeba uwzględniać poprawkę dla satelitów GPS, żeby prawidłowo wyznaczyć położenie ?

A to, że na stacji IIS trzeba co parę okrążeń wokół Ziemii dodawać sekundę, żeby zsynchronizować czas na stacji i Ziemii ?

Skąd się to bierze ? zepsute zegarki ?

" The question should be asked: Is time itself dilated, or are internal processes merely altered by moving through a gravitational field? "

Wiem, ze nie wszyscy znaja jezyk angielski, ale Ci, ktorzy znaja,
moga sobie przeczytac odpowiedzi na Twoje pytania:

THERE IS NOT A SHRED OF REAL EVIDENCE IN FAVOR OF TIME DILATION, AS OPPOSED TO CLOCK RETARDATION: "Einstein is praised for having made a “leap of faith” beyond the pedestrian reasoning of Lorentz and others, by claiming that when clocks slow down in a relativistic fashion, it is really time itself that is slowing down. But every bit of alleged evidence proves, at most, nothing more than that the clock slows down. Too many physicists subscribe to the belief that there is nothing to time except what can be seen on the face of a clock; but that amounts to the ridiculous statement that a measuring device has been built to measure nothing but itself. This view is an extreme version of operationalism, a very simplistic version of Machian positivism. So the “leap of faith” claiming time dilation remains totally unsupported by facts; mere speculation, not science."
-- http://worldnpa.org/site/principals

William H. Cantrell, Ph.D., Time Dilation: "There is absolutely no argument that time-keeping mechanisms do slow down when moving at high speed, and that in most instances, they obey the time dilation formula of Lorentz and Poincaré. (There are violations, as Jefimenko has pointed out.) The dissident argument here is really more of a metaphysical one. A distinction should be made between Universal absolute invariant time and gravitational effects acting on time-keeping mechanisms such as water clocks, grandfather clocks, digital watches, radioactive decay rates, and cesium clocks (cesium atoms), to name just a few. All sources of oscillation in nature are influenced by a change in gravitational potential. To build a clock, we have no choice but to exploit oscillator sources. Unfortunately we cannot construct an ideal clock [one that cannot be influenced by a change in gravitational potential] even if we use cesium atoms by definition. This was aptly demonstrated by the famous Häfele-Keating experiment in which cesium clocks were flown around the world. The atomic clock transported eastward lost 59 ns, while the atomic clock transported westward gained 273 ns, compared to the stationary laboratory standard. All physical devices used for time keeping are subject to error when accelerated, decelerated, or constrained to move linearly through a variation in gravitational potential. The Häfele-Keating experiment is not a failure for relativity theory, but the question should be asked: Is time itself dilated, or are internal processes merely altered by moving through a gravitational field? Metaphysically speaking, we do not consider this to be a distinction without a difference."
http://www.infinite-energy.com/iemagazine/issue59/adis...Zbyszek Modrzejewski edytował(a) ten post dnia 20.11.12 o godzinie 22:10

Temat: ETYKA NAUKOWCÓW W PRAKTYCE

...Zbyszek Modrzejewski edytował(a) ten post dnia 21.11.12 o godzinie 00:33

Temat: ETYKA NAUKOWCÓW W PRAKTYCE

Widzisz?

Uplywajacy czas porusza kola zegarka! :)





Czy to tak trudno zauważyć, że zegar niczego fizycznie nie mierzy? Można powiedzieć, że zegar "tyka", a raczej taktuje w pewnym tempie, podobnie, jak metronom. Zegary należą do kategorii oscylatorów. Oscylatory mają za zadanie po prostu oscylować, a nie dokonywać fizycznych pomiarów. Naturalny oscylator, taki, jak na przykład atom cezu 133, niczego nie mierzy. Atom cezu "oscyluje" z właściwą sobie częstotliwością emisji energii. To wszystko. Inne atomy "oscylują" w innych częstotliwościach. Czy może kręcąca się karuzela też jest fizycznym miernikiem upływu czasu? Czy to przepływ czasu powoduje, że karuzela się kręci? Co powoduje, że zegar "tyka"? Czy zegar przestaje "chodzić" wtedy, gdy czas przestaje płynąć?

http://zbigniew-modrzejewski.webs.com/naturyczasu_inde...






Miernik fizyczny musi być specyficznie dostosowany do natury zjawiska i związanej z nim wielkości fizycznej, które ma zamiar mierzyć. Trudno sobie bowiem wyobrazić, że przy pomocy dowolnego miernika uda nam się mierzyć dowolną wielkość fizyczną dowolnego zjawiska fizycznego. Skoro tak, to nie potrafię sobie tego wyobrazić, w jaki sposób zegar ma być specyficznie dostosowany do pomiaru czasu lub czegokolwiek innego.

To, jak naprawdę płynie woda w rurze, może nie zawsze być widoczne dla nas gołym okiem, a nawet gdyby było, to podobnie, jak w przypadku prędkości pojazdów mechanicznych, nie zawsze byli byśmy w stanie precyzyjnie określić ją ilościowo. Jeżeli chcemy precyzyjnie uchwycić to w sensie ilościowym, to z praktycznego punktu widzenia możemy przyjąć, że przepływ wody, to pozycja wskazówki mojego miernika przepływu wody. Bardzo ważne jest to, że pozycja wskazówki mojego miernika przepływu wody ostatecznie będzie odnosić się do czegoś innego, niż do samej siebie. "Przepływ wody", to przecież ostatecznie nie jest "wskazówka" lub jej "pozycja". Istnienie samej wskazówki, w jakiejkolwiek pozycji, nie implikuje jeszcze jednoczesnego istnienia wody w rurze.

Być może okaże się to dla nas zaskoczeniem, ale prawda jest taka, że nie istnieje jeszcze fizyczny miernik upływu czasu. Jeżeli tak, to na jakiej podstawie moglibyśmy próbować twierdzić, że czas w ogóle upływa? Ale na jakiej to podstawie moglibyśmy próbować twierdzić, że czas w ogóle istnieje, jako obiektywna, empirycznie mierzalna wielkość fizyczna? Gdyby czas rzeczywiście istniał, jako obiektywna, empirycznie mierzalna wielkość fizyczna, za jaką uważa go fizyka, to wtedy powinno być możliwe wykrycie jego istnienia przy pomocy fizycznych metod empirycznych, tak, jak ma to miejsce w przypadku innych wielkości fizycznych. Oczywiście spodziewamy się, że czas powinien być niewidzialny i nie materialny, tak, jak np. fale radiowe lub pole magnetyczne. Zanim przejdziemy do prób szczegółowych pomiarów ilościowych konkretnych własności pola magnetycznego, takich, jak np.: wartość natężenia lub jego zmiany, to najpierw musimy sobie odpowiedzieć na pytanie, czy coś takiego, jak pole magnetyczne, w ogóle istnieje. Czy możemy eksperymentalnie stwierdzić istnienie pola magnetycznego? Do tego potrzebny nam będzie na początek jakiś detektor. Takim prostym detektorem może być kompas. Z jego pomocą możemy prowadzić proste eksperymenty, które pozwolą nam wykryć obecność pól magnetycznych, ich kierunek oraz zmiany sił tych pól. Ponieważ istnieje prosty detektor wykrywający istnienie pola magnetycznego, to na tej podstawie możemy konstruować bardziej skomplikowane techniczne urządzenia do precyzyjnego pomiaru ilościowego konkretnych własności pola magnetycznego. Teraz zadajmy sobie podstawowe pytanie. Czy istnieje jakikolwiek empiryczny detektor wykrywający istnienie czasu? Czy możemy eksperymentalnie stwierdzić istnienie czasu? Czy zegar jest rzeczywiście detektorem wykrywającym istnienie czasu oraz precyzyjnym miernikiem prędkości jego upływu? Co miało by nas przekonać, że zegar ma w ogóle cokolwiek wspólnego z czasem? A może zegar jest jedynie taką małą, nakręcaną karuzelą, coraz częściej napędzaną już przez energię elektryczną z bateryjki?


http://zbigniew-modrzejewski.webs.com/naturyczasu_inde...






Wskazania kompasu zależą od istnienia zewnętrznych pól magnetycznych, natomiast wskazania zegara zależą tylko od energii zmagazynowanej w jego własnym wewnętrznym mechanizmie napędowym. Kompas nie posiada wewnętrznego mechanizmu napędowego odpowiedzialnego za przesuwanie jego wskazówki. Podobna różnica istnieje między radioodbiornikiem a magnetofonem. Muzyka tak samo "płynie" z głośnika radia, jak z głośnika magnetofonu, ale to tylko radio "wykrywa" istnienie fal radiowych, natomiast magnetofon nie wykrywa istnienia niczego pochodzącego z zewnątrz, a polega jedynie na tym, co ma zmagazynowane wewnątrz.


http://zbigniew-modrzejewski.webs.com/naturyczasu_inde...




Zbyszek Modrzejewski edytował(a) ten post dnia 20.11.12 o godzinie 22:19

Temat: ETYKA NAUKOWCÓW W PRAKTYCE

...Zbyszek Modrzejewski edytował(a) ten post dnia 21.11.12 o godzinie 00:35

Temat: ETYKA NAUKOWCÓW W PRAKTYCE

Maciej Filipiak:

Jeżeli dla Ciebie przestrzeń nie istnieje - to tym samym nie istnieje długość ani czas. Ale gdyby tak było - nie istniało by NIC. Ponieważ nie miało by gdzie istnieć.

Widzisz, to jest zaledwie argument filozoficzny.

A my tu rozwazamy kwestie fizyki, a nie filozofii,
zatem ja oczekuje glownie dowodow natury fizycznej, empirycznej.

Jedynym dowodem empirycznym na to, ze czas podobno plynie wolniej,
sa zegary, ktore sie spozniaja! To po prostu smieszne! :)
Dlaczego smieszne? Dlatego, ze zegar nie jest empirycznym
detektorem istnienia uplywu czasu, bardziej niz karuzela nim jest,co uzasadnilem szczegolowo kilka postow wczesniej,
a o czym wiecej mozna przeczytac w mojej pracy:
http://www.zbigniew-modrzejewski.webs.com/naturyczasu_...

Sprecyzujmy.

W moim rozumieniu, czas i przestrzeń nie istnieja fizycznie, empirycznie,
tak jak inne obiekty, zjawiska i wielkosci fizyczne. Ale to nie znaczy,
ze ja twierdze, ze czas i przestrzeń W OGOLE nie istnieja!
Oczywiscie, ze istnieja! Tylko nie w fizyczny sposob. To jest ta subtelna roznica, ktorej bardzo starasz sie nie zauwazyc! :)

Czas i przestrzeń, tak jak kolory, są jedynie wtórnymi własnościami rzeczywistości.

Julian Barbour:

"Wciąż niewiele wiemy o świadomości. To wciąż otwarta księga. W zasadzie księga nawet nie otwarta! Po drugie, wspomnijmy Galileusza. Dokonał on kiedyś podziału tego, co istnieje, na własności pierwotne i wtórne (tak nazywamy je obecnie). Za realnie istniejące Galileusz uważał rzeczy takie jak ten trójkąt, który trzymam w ręce – ciała, które mają jakiś kształt, jakiś rozmiar, i które się poruszają. To własności pierwotne. Za wtórne zaś uważał na przykład odczucia koloru, czy wrażenia temperatury – zjawiska zachodzące w świadomości. Podobnie dziś – żaden fizyk nie powie, że istnieje coś takiego jak kolor czy temperatura. Będzie mówił o długości fali światła lub szybkości ruchu atomów. Podzielili własności na pierwotne, czyli te, których potrzebujemy do wyjaśnienia świata, i wtórne – których doświadczamy z wciąż tajemniczych powodów. Nie mamy pojęcia, dlaczego miałyby odgrywać jakąkolwiek rolę, ale z całą pewnością czynią życie wartym przeżycia! Życie byłoby trudne do zniesienia, gdyby nie smak ciasta czy kolory tęczy. Ja zajmuję się przesuwaniem ze zbioru własności pierwotnych do wtórnych czegoś, czego nie przesunął Galileusz – a mianowicie ruchu. No bo jakie mamy dowody na liniowość czasu czy istnienie przeszłości? Dwojakiego rodzaju. Jeden to wszelkiego rodzaju zapisy. Na przykład nasze wspomnienia. Drugi to obserwacja zachodzącego ruchu. Myślimy, że coś widzimy. Ale jeśli ruch ma takie same podstawy jak kolor, to musimy go zakwestionować w roli dowodu."

http://platonia.com/

To, że coś możemy zaobserwować, nie oznacza jeszcze, że to coś istnieje dokładnie w taki sposób, w jaki to obserwujemy. Przykład? Kolory. Wbrew pozorom, kolory nie istnieją w rzeczywistości zewnętrznej. Rzeczywistość fizyczna ostatecznie nie jest kolorowa. Nasze doświadczenie koloru jest subiektywne i wewnętrzne. Kolor, to totalne złudzenie powstające w wyniku naszej wewnętrznej "interpretacji" częstotliwości fal elektromagnetycznych docierających do narządów zmysłu wzroku. Trudno sobie wyobrazić, dlaczego dana częstotliwość miała by być akurat w takim, a nie innym kolorze. Tak naprawdę, to my sami "kolorujemy" otaczającą nas rzeczywistość w zupełnie arbitralny sposób, ponieważ np. roślinność nie jest tak na prawdę "zielona" sama z siebie – tak widzą ją jedynie ludzie. Nie jest to całkowicie pewne, w jakich kolorach postrzegają rzeczywistość owady czy gady – ich narządy wzroku oraz "interpretujące" częstotliwość mózgi znacznie różnią się od mózgu człowieka. Zatem założenie, że inne organizmy żywe widzą te same "kolory", co my, jest nie do końca zasadne. Według biologów, psy nie są w stanie widzieć kolorów, a widzą jedynie w odcieniach szarości.

Fizyczny mechanizm "uzewnętrzniania" naszego wewnętrznego, subiektywnego doświadczenia koloru, nie jest do końca zrozumiany przez naukę. Zostanie on w pełni zrozumiany tylko wtedy, gdy zostanie ostatecznie rozwiązany w filozofii tzw. "problem percepcji". A nie wydaje się, aby mógł on zostać rozwiązany przy obecnie obowiązującym w nauce paradygmacie. Wiele osób w ogóle nie zdaje sobie sprawy z istnienia "problemu percepcji", a wiele osób odnosi tylko wrażenie, że został on już rozwiązany. Faktycznie, istnieje wiele propozycji jego rozwiązania, ale żadna z nich nie jest ostatecznie satysfakcjonująca. Każdy więc może znaleźć coś dla siebie, jeżeli nie może znieść myśli, że nie wiadomo do końca, jak naprawdę jest. Niemniej, sama filozofia nie ogłosiła jeszcze znalezienia jego ostatecznego rozwiązania.

Niektóre organizmy żywe potrafią "widzieć" w podczerwieni lub w nadfiolecie. Cokolwiek wydają się one "widzieć", nie istnieje to w rzeczywistości zewnętrznej, w taki sposób, w jaki one to "widzą". Zatem, co naprawdę widzimy i w jaki sposób? Aby znaleźć ostateczną odpowiedź na to najważniejsze ze wszystkich pytanie, należy rozwiązać filozoficzny "problem percepcji". Jeżeli potrafimy "uzewnętrznić" nasze wewnętrzne, subiektywne doświadczenie koloru i postrzegać je potem bezpośrednio już "na zewnątrz", to być może potrafimy również "uzewnętrzniać" nasze wewnętrzne, subiektywne doświadczenie czasu? Jeżeli w ogóle potrafimy "uzewnętrzniać" nasze wewnętrzne, subiektywne doświadczenia i postrzegać je potem bezpośrednio już "na zewnątrz", to być może dotyczy to również naszego bezpośredniego doświadczania i postrzegania przestrzeni? Jak sugeruje to Nagardziuna w Rozdziale XIX, czas i przestrzeń, z kilku ważnych powodów, muszą mieć ostatecznie dokładnie tę samą naturę. Filozoficzny traktat Nagardziuny, „Mula madhyamaka karika”, czyli Fundamentalne strofy drogi środka, jest jednym z najbardziej wpływowych dzieł w historii filozofii Indii. Traktat ten zawiera dwadzieścia siedem rozdziałów poświęconych wszystkim najważniejszym aspektom rzeczywistości, takim, jak czas, przestrzeń, materia, energia, etc.

Aby ująć to przy pomocy fachowej terminologii z dziedziny filozofii, Einstein, sądząc na podstawie jego wcześniejszej wypowiedzi, wydaje się zajmować w kontekście "problemu percepcji" filozoficzną pozycję bliską tzw. "naiwnemu realizmowi". Dużo bardziej zaawansowaną filozoficznie pozycję prezentują niektóre interpretacje zjawisk mechaniki kwantowej, odwołujące się do aktywnej roli umysłu (świadomości) obserwatora w akcie tzw. "pomiaru kwantowego". Być może nie bez znaczenia jest fakt, że Einstein żywił głęboką antypatię do wizji świata, jaka wyłaniała się z powstającej na jego oczach fizyki kwantowej. Ostatecznym "zwycięstwem" nad ideami Einsteina ma być teoria kwantowej grawitacji. Osobiście bardzo wątpię w ostateczne "zwycięstwo" fizyki kwantowej z dwóch powodów. Po pierwsze, zawiera ona w sobie stary, bezkrytyczny, bezrefleksyjny model czasu. Po drugie, generalnie, jakikolwiek model kwantowy weźmiemy pod uwagę, będzie on zasadniczo obarczony mało znanymi paradoksami d'Alemberta (Jean Le Rond d'Alembert, 1717–1783), z czego jasno wynika, że nie może to być model ostateczny.

Jestem głęboko przekonany, że zasadnicze rozwiązanie wszystkich wspomnianych w tym tekście problemów ze zrozumieniem natury funkcjonowania rzeczywistości, będzie jedynie możliwe po przyjęciu nowego paradygmatu w nauce, na którego podstawie rozwiązany zostanie filozoficzny problem percepcji. Staje się to jasne, że wymagać to będzie uzupełnienia dziedziny fizyki o fizykę świadomości oraz o przyjęcie nowej perspektywy, gdzie świadomość będzie pełniła rolę czynnika pierwszorzędnego, ważniejszego i o bardziej fundamentalnym znaczeniu, niż materia. Fizyka kwantowa, to pierwszy krok we właściwym kierunku, lecz na pewno nie ostatni. Długa droga przed nami. Innymi słowy, w skrócie, to nasz materialny Wszechświat jest pochodną ewolucji świadomości, a nie odwrotnie. Wyobraźmy sobie Wszechświat, jako "uzewnętrznienie" pochodzące z wnętrza naszego umysłu. Oczywiście, nie był by to już wszechświat zasadniczo materialny, ale wszechświat zasadniczo o naturze świadomości, o naturze snu, który w naszym doświadczeniu sprawiał by tylko na nas wrażenie bycia "materialnym", podobnie, jak nasze sny sprawiają na nas wrażenie bycia rzeczywistymi doświadczeniami, podczas gdy je śnimy. W takim Wszechświecie w dalszym ciągu obowiązywałyby Prawa Natury, jednak prawa te, jak wszystko inne, wywodząc się zasadniczo z umysłu, nie były by absolutne i ostateczne, a więc umysł mógł by je również modyfikować. To pozwoliło by, na przykład, na lokalne zawieszenie prawa powszechnego ciążenia, lewitację oraz inne "cuda" i zjawiska paranormalne, które obecnie są tabu i mimo, że są czasami obserwowane, to pozostają jednak dogmatycznie wykluczone z dziedziny badań naukowych. Z punktu widzenia obecnie miłościwie nam panującego Materializmu Naukowego, trudno sobie wyobrazić bardziej absurdalną i odrażającą wizję świata, niż właśnie ta!



Zbyszek Modrzejewski edytował(a) ten post dnia 20.11.12 o godzinie 22:33

Temat: ETYKA NAUKOWCÓW W PRAKTYCE

Maciej Filipiak:

Zbyszek Modrzejewski:
Faktem jest, że czas istnieje fizycznie?
Bo ze istnieje, jako abstrakcyjne pojecie matematyczne, to fakt! Ale na jakiej podstawie twierdzisz, ze czas istnieje fizycznie?

Czas jest wielkością fizyczną - E.O.T.

Z jednej strony Einstein stara się przekonać nas, że czas istnieje obiektywnie, fizycznie, tak jak wszystkie inne obiekty, zjawiska i wielkości fizyczne, a z drugiej strony nic nie jest w stanie empirycznie potwierdzić rzekomego fizycznego istnienia czasu. W ten sposób czas miałby być wielkością fizyczną, której istnienia nie można fizycznie wykryć, jak innych normalnych wielkości fizycznych. Czas — wielkość fizyczna niewykrywalna fizycznie. Niestety, to oczywista sprzeczność. Tak długo, jak obiektywne, fizyczne istnienie czasu, przestrzeni oraz czasoprzestrzeni, nie zostanie empirycznie wykryte, tak długo teoria względności nie będzie teorią fizyczną, a pozostanie zaledwie nie potwierdzoną empirycznie metafizyczną spekulacją.

http://www.zbigniew-modrzejewski.webs.com/naturyczasu_...Zbyszek Modrzejewski edytował(a) ten post dnia 20.11.12 o godzinie 22:42

Temat: ETYKA NAUKOWCÓW W PRAKTYCE

Maciej Filipiak:

Jeżeli tak, to na jakiej podstawie moglibyśmy próbować twierdzić, że czas w ogóle upływa?

Ponieważ mogę go zmierzyć w sposób POŚREDNI, przez PORÓWNANIE do oscylatora.

Widzisz, chodzi o pomiar BEZPOŚREDNI, o empiryczną detekcję zjawiska!

Bo do oscylatora nie porownujesz SAMEGO czasu,
a jedynie zmiany innych zjawisk. To zasadnicza roznica!