Temat: Związki DDA - problemy, trwałość, rola i miejsce partnera...
Paweł K.:
Wprost uwielbiam jak ktoś podkreśla obiektywizm swojego subiektywnego spojrzenia.
Nie podkreslalem nigdzie obiektywnosci swojego subiektywnego spojrzenia, tylko zaznaczylem, ze jest ono na tyle obiektywne, na ile moge to zrobic. Taka mala roznica. Biorac pod uwage rozne punkty widzenia z ktorych oceniam sytuacje (bycie DDA, bycie DDA w terapii, bycie partnerem DDA, bycie pod superwizja, pedagogika rodziny, systemowa terapia rodzin, patologia spoleczne, patologia rodziny, psychologia rozwojowa, psychologia osobowosci, edukacja prorodzinna, wspomaganie funkcjonowania rodziny, praca socjalna), to mysle, ze moj poziom obiektywizmu jest tu dosc duzy, a wiec odpowiedzialem Ani na jej prosbe, zebym spojrzal z dystansu, a wiec obiektywnie. Punktow odniesienia mam tak wiele, ze chyba nie jest az tak zle z moim obiektywizmem w tym temacie (jednoczesnie zachowujac subiektywne spojrzeni). Tak wiec, ten tekst nie byl skierowany do Ciebie, ale do Ani i w odniesieniu do jej prosby, ktora spelnilem na tyle, na ile jest to dla mnie mozliwe, odnoszac sie do jej komentarza.
Nie widzę w wypowiedziach na forum problemu brania odpowiedzialności za własne decyzje. Taka ocena jest generalizowaniem niestety.
Ty to widzisz tak, ja inaczej. Dla mnie tego typu zdania jakie tu padaly, sa sygnalem, ze ktos troszke sie wybiela wykorzystujac w tym celu dysfuncke partnera, co wiecej na wszelki wypadek, aby to nie bylo az tak widoczne, zarzuca temu partnerowi, ze postrzega on samego siebie tylko przez pryzmat bycia DDA.
Co więcej, jak wiesz były dla nich optymalne kiedy je podejmowali w określonych warunkach:)
Nie. Gdyby tak bylo, to ten problem by sie nie pojawil.
Dodatkowo nikt nie pisze, że partnerzy DDA są święci (oprócz Ciebie - ale widocznie masz własne doświadczenia).
No, to nie ja tak opisywalem partnerow DDA jako szczegolnie wyrozumialych meczennikow, ktorzy sa szczegolnie wytrwali, cerpliwi i silni. :-)
Czymże jest sam syndrom DDA jeśli nie generalizacją????
Jest nazwa syndromu, ktory moze pojawic sie w doroslym zyciu dzieci z rodzin alkoholowych. To jest cos wiecej niz tylko sama czysta generalizacja.
Ale jeśli nie ma wspólnych elementów, cech DDA to po co w ogóle o tym mówić?
A czy ja napisalem gdzies, ze nie ma takich wspolnych elementow? Napisalem tylko, ze opisywane tutaj przez kilka osob cechy DDA nie obejmuja wielu innych cech DDA i co wiecej opisywane przypadki sa dosc skrajne, gdyz nie sa one na tyle charakterystyczne dla wszystkich DDA, aby jedynie nimi opisywac cala grupe (a tu leca przeciez teksty w stylu "robicie to, robicie tamto").
Dlaczego sam podkreślasz Robercie 2-3krotnie to, że jesteś DDA?
Bo jestem?
Sam się świadomie stygmatyzujesz.
Tia .... tak sie sklada, ze bycie DDA to malenki fragmencik calego mnie, jakas slaba wiec ta stygmatyzacja ...
Ale nie będąć terapeutą jestem ostrożny w ferowaniu wyroków, czy nazywaniu czegoś co piszą "bzdurą".
nie jestes nim, fakt
Wątek "Związki DDA..." miał w założeniu wskazać czy partnerzy DDA mają jakieś wspólne cechy.
Tak i ja chcialem tylko napisac, ze te wskazywane przez niektore osoby (lacznie z Toba), nie sa na tyle charakterystyczne, by na ich podstawie pisac do wszystkich "Wy DDA w zwiazkach robicie to i to i to".
A podzielenie się subiektywnym obrazem może pozwolić dostrzec coś więcej.
Masz calkowita racje - jesli jest to dzielenie sie subiektywnym obrazem wlasnie, a tego alementu jakos mi w Twoich wypowiedziach akurat zabraklo.
"Wręcz przeciwnie: partnerzy DDA są na tyle ulegli, że nie stanowią zagrożenia. "
Ulegli? Znam uleglych DDA i partnerow przemocowych, ktorzy zrobili sobie z tych DDA worki treningowe. Tak wiec roznie z tym bywa.
"DDA potrzebują uznania, budowania poczucia własnej wartości."
Sa tacy rowniez, ktorzy nigdy nie beda w stanie sami z siebie przyjac uznania. Tak wiec roznie z tym bywa.
"Za łatwo przychodzi DDA odrzucanie odpowiedzialności: jesteśmy ofiarami złej przeszłości, więc nasze zachowania trzeba zaakceptować."
Nie znam zbyt wielu DDA, ktorzy maja takie podejscie, ze ich zachowanie nalezy akceptowac, gdyz sa DDA i ktorym zbyt latwo przychodzi odrzucanie odpowiedzialnosci w ten sposob. Tak wiec roznie z tym bywa.
"DDA fajnie się kocha. Bo całym sobą - inaczej by się nie wytrzymało. Czuje się to na wskroś: uczucie, potrzebę, miłość."
Są też tacy, ktorzy nigdy nie wyrazaja swoich potrzeb, nigdy nie pozwola sobie na uczucia, zwlaszcza, ze uczucia trudno jest kontrolowac, a to co niekontrolowane budzi w nich lek, nigdy nie pozowla sobie na milosc i jej przyjecie od drugiej osoby. Tak wiec roznie z tym bywa.
"Ja, Ja, Ja - motto życiowe DDA."
Znam DDA, ktorych mottem zyciowym jest "Ty, Ty, Ty" lub "Wy, Wy, Wy", a "Ja, Ja, Ja" nigdy by im do glowy nie przyszlo. Tak wiec roznie z tym bywa.
"Egoizm z tych nieprzyjemnych, skrajnych."
Znam DDA, ktorzy poswiecili wszystko, swoje wlasne pragnienia i potrzeby dla dobra innych. Wiele mozna im zarzucic, ale z cala pewnoscia nie egoizm. Tak wiec roznie z tym bywa.
"Masz rację, że może z egoizmem być różnie (choć nie wierzę w poświęcenie)."
... i chyba jedyny tekst w ktorym przyznajesz, ze swoje spostrzeżenia opierasz jedynie na osobach, ktore sam znasz i wnioskach, kore z tych przypadkow sobie wyciagasz:
"Choć DDA, które znam nie nadają się na zakonników i zakonnice ;P zupełnie:)))))"
... ale to zdecydowanie za mało do tego, zeby mowic o dzieleniu sie przez Ciebie subiektywnym obrazem, bo nawet, ze jest to tylko subiektywny Twoj obraz, to z dzieleniem sie subiektywnym obrazem ma to akurat naprawde malo wspolnego.
пропозиції роботи
