Temat: Masoneria - czym jest ?
Kardynał potwierdza swój udział w spisku masońskim na II SW zniszczenia Mszy
Achille Lienart przyznał na łożu śmierci, że był masonem realizującym plan loży
Kard. Achille Lienart, biskup Lille, Francja, potwierdził na łożu śmierci
że był masonem i liderem masońskiego spisku na II SW
unieważnienia tradycyjnej Mszy i kapłaństwa.
Inny mason, Hannibal Bugnini zrealizował spisek po soborze
wdrażając nieważną nową ordynację w 1968 i novus ordo w 1969.
Czytelnicy ‘Codziennych Komentarzy’ Ojców TRADITIO mogą nie wiedzieć o tym, że wkrótce po wdrożeniu novus ordo przez soborowca Bugniniego w 1969 roku, wybitny kardynał potwierdził na łożu śmierci, że uczestniczył, jak nazwał, w masońskim spisku by wykorzystać neomodernistyczny II SW (1962-1965) do unieważnienia katolickich sakramentów, pozbawiając Mszę pewnej ważności w tradycyjnej formie, poprzez unieważnienie niezbędnej ważnej intencji sakramentalnej celebranta.
Na początku 1973 roku, kard. Achille Lienart przyznał się na łożu śmierci do udziału w spisku. Była to dokładnie ta sama metoda, którą anglikanie po Henryku VIII unieważnili anglikańską “Mszę”, oficjalnie ogłoszoną jako nieważną przez papieża Leona XIII w 1896 roku. Tak samo papieski dekret nieważności odnosi się do novus ordo. Więcej tutaj: Novus Ordo Service Photo Gallery. Soborowy kardynał zezwolił, i dalej, poinformował swojego spowiednika by ujawnił światu jego ostatnią spowiedź, że jako mason, brał udział w masońskim spisku zniszczenia Kościoła Katolickiego na soborze:
unieważnienia Mszy zmieniając jej rytuał by znieść konieczną ważną intencję celebranta, przekształcając Mszę z ofiarowania w “obiad niedzielny”
przerwania sukcesji apostolskiej unieważniając rytuał ordynacji biskupów i unieważnienie intencji biskupów novus ordo w ordynacji księży, zamiast tego instalowania sprotestantyzowanych kaznodziejów do “przewodniczenia zgromadzeniu”.
Lienart wyznał, że masoński spisek był zorganizowany w tak wysublimowany sposób, żeby skusić katolików do akceptacji novus ordo jako ważnej w krótkim czasie, ale faktycznie unieważnić Mszę i ordynację księży. Chociaż Lienart zrealizował ten spisek na soborze, to inny mason, Hannibal Bugnini, wdrożył ordynację w 1968 roku i novus ordo Mszę w 1969, był wtedy sekretarzem soboru ds. wdrożenia konstytucji liturgii.
W rzeczywistości Bugnini przyznał, że jego dzieło wdrożenia novus ordo zostało wprowadzone poprzez “Mszę 1962″, nazywając ją w lutowym 1972 wydaniu rzymskiego czasopisma liturgicznego Notitiae “zasadniczo mostem między starym i nowym, strzałką wskazującą kierunek podjęty przez obecne przywrócenie [novus ordo]“. Jak sam przyznaje, celem “Mszy 1962″ było wdrożenie zasad novus ordo i zmiękczenie ignoranckich katolików żeby zaakceptowali rozwiniętą novus ordo mszę jako ważną. Ten masoński i modernistyczny fundament jest powodem tego, że tradycyjni katolicy odrzucają “Mszę 1962″, teraz znaną jako Mszę “Motu” albo “nadzwyczajny ryt”. Za swoją pracę Bugnini otrzymał list pochwalny od masońskiego mistrza Rzymu.
http://www.traditio.com/comment/com0911.htm
пропозиції роботи
