Temat: Wymeldowanie osoby przebywającej w zakładzie karnym
Temat trochę przedawniony, ale ja dorzucę coś od siebie.
OTÓŻ: nie wymeldujecie osoby pozbawionej wolności, z uwagi na fakt iż osoba taka posiada meldunek czasowy w zakładzie karnym.
I tak oto:
Żona skazanego i osadzonego wystąpiła z wnioskiem o jego wymeldowanie. Wskazała, iż został i od tego czasu przebywa w zakładzie karnym w Wołowie W trakcie postępowania ustalono, iż po osadzeniu w zakładzie karnym został tam zameldowany tam na pobyt czasowy. Organ dokonał wymeldowania. Odwołanie od powyższej decyzji złożył osadzony, któremu treść postanowienia doręczono do zakładu karnego.
Sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który orzekł, iż:
Legitymowanie się zameldowaniem na pobyt czasowy znosi obowiązek wymeldowania się z miejsca dotychczasowego pobytu stałego na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.), a w postępowaniu o wymeldowanie z miejsca pobytu stałego uniemożliwia przyjęcie, iż zostały spełnione przesłanki do wymeldowania z art. 15 ust. 2 in fine tej ustawy.
WSA w uzasadnieniu wskazał, iż zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z 10 kwietnia 1974 r. osoba, która opuszcza miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące, jest obowiązana dopełnić obowiązku wymeldowania się. W przypadku, gdy nastąpiło opuszczenie miejsca pobytu stałego bez dopełnienia obowiązku wymeldowania się, na wniosek strony lub z urzędu orzeka się o wymeldowaniu z pobytu stałego na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z 10 kwietnia 1974 r. Powołując się na wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 września 2005 r. (sygn. akt IV SA/Wa 600/05) WSA wskazał, iż to całokształt zachowań zameldowanego powinien wskazywać, iż lokal, w którym był na stałe zameldowany, przestał być miejscem koncentracji jego interesów życiowych oraz że zerwał on z nim wszelkie trwałe więzy oraz że powinien się wymeldować.
W postępowaniu o wymeldowanie nie można w związku z tym pominąć żadnych dowodów, z których wynika charakter pobytu strony w nowym miejscu. Tymczasem - wskazał WSA - w uzasadnieniach decyzji w przedmiotowej sprawie nie rozważono, jakie znaczenie dla orzeczenia o wymeldowaniu z miejsca pobytu stałego ma fakt zameldowania się na pobyt czasowy.
WSA podkreślił, iż prawidłowe ustalenie przesłanek wymeldowania z pobytu stałego wymaga uwzględnienia specyfiki wzajemnego stosunku dwóch meldunków dokonanych przez różne miejscowo organy meldunkowe, właściwe dla zameldowania na pobyt stały i na pobyt czasowy.
Organ gminy prowadzący ewidencję ludności jest związany stanowiskiem innego organu ewidencji ludności, wyrażonym poprzez decyzję o zameldowaniu osoby pod określonym adresem na pobyt czasowy. W czasie trwania zameldowania osoby pod określonym adresem na pobyt czasowy, nie można kwestionować czasowego charakteru tego pobytu i przyjmować, na potrzeby postępowania o wymeldowanie z pobytu stałego, że miejsce zameldowania na pobyt czasowy jest nowym miejscem pobytu stałego.
Skoro zatem w przedmiotowej sprawie skarżący wykazał zameldowanie czasowe do 2010 r., to nie mogły mieć dla rozstrzygnięcia w sprawie decydującego znaczenia ustalenia dotyczące ewentualnego opuszczenia lokalu, albowiem na potrzeby rozstrzygnięcia w przedmiocie wymeldowania należało uwzględnić fakt zameldowania czasowego w zakładzie karnym - bez podważenia tego zameldowanie nie było możliwe ustalenie opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu stałego. Pobyt w nowym miejscu nie zawsze traci, pomimo jego długotrwałości, charakteru czasowego, a zatem nie można przyjąć, iż przekształcił się w pobyt stały. Tak jest w razie wykonywania pracy poza miejscem pobytu stałego, czy też okresowego pozbawienia wolności.
Bez wyeliminowania z obrotu prawnego czasowego zameldowania nie można uznać, iż osadzony bez wymeldowania opuścił dotychczasowe stałe miejsce zamieszkania, a więc, że zostały spełnione przesłanki z art. 15 ust. 2 ustawy z 10 kwietnia 1974 r.
пропозиції роботи
