Temat: Nieskuteczna egzekucja komornicza a opłata od dłużnika -...
Zgodnie z art. 43 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku o komornikach sądowych i egzekucji Za prowadzenie egzekucji i inne czynności wymienione w ustawie komornik pobiera opłaty egzekucyjne.
Art. 49. 1 cytowanej ustawy w sprawach o egzekucję świadczeń pieniężnych komornik pobiera od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 15% wartości wyegzekwowanego świadczenia, jednak nie niższej niż 1/10 i nie wyższej niż trzydziestokrotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. Jednakże w przypadku wyegzekwowania świadczenia wskutek skierowania egzekucji do wierzytelności z rachunku bankowego, wynagrodzenia za pracę, świadczenia z ubezpieczenia społecznego jak również wypłacanych na podstawie przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zasiłku dla bezrobotnych, dodatku aktywizacyjnego, stypendium oraz dodatku szkoleniowego, komornik pobiera od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 8% wartości wyegzekwowanego świadczenia, jednak nie niższej niż 1/20 i nie wyższej niż dziesięciokrotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego.
ust 1a. stanowi W sprawach wymienionych w ust. 1 komornik ściąga opłatę od dłużnika proporcjonalnie do wysokości wyegzekwowanego świadczenia.
Z tego też tytułu skoro coś ściągnął od dłużnika to powinien dokonać proporcji i część przekazać do wierzyciela.
Uregulowania zawarte w art. 49 ust. 1a u.k.s.e. uznać należy za zbędne, albowiem materia ta została już unormowana w art. 770 k.p.c. W u.k.s.e. bowiem wskazano, że w sprawach o egzekucję świadczeń pieniężnych komornik ściąga opłatę od dłużnika proporcjonalnie do wysokości wyegzekwowanego świadczenia, natomiast w zgodnie art. 770 zdanie drugie k.p.c., koszty egzekucji ściąga się wraz z egzekwowanym roszczeniem. Nie budzi przy tym żadnych wątpliwości, że opłata stosunkowa pobierana przez komornika wchodzi w skład kosztów egzekucji.
Przez "wyegzekwowane świadczenie", o którym mowa w art. 49 ust. 1 u.k.s.e., należy rozumieć wyłącznie świadczenie wyegzekwowane przez komornika. Jak trafnie zauważył A. Marciniak (tak A. Marciniak, Ustawa o komornikach..., s. 261-263) wyegzekwowanym świadczeniem nie jest świadczenie spełnione do rąk wierzyciela. W takim przypadku dalsze prowadzenie egzekucji jest bezprzedmiotowe i w takim przypadku zaspokojony wierzyciel winien złożyć wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 825 pkt 1 k.p.c. Podstawą ustalenia przez komornika opłaty stosunkowej będzie w takiej sytuacji art. 49 ust. 2 u.k.s.e. Taki też pogląd wyraził SN w uchwale z dnia 29 października 2009 r., III CZP 82/09, OSNC 2010, nr 5, poz. 67. Sąd Najwyższy stwierdził bowiem, że w przypadku umorzenia postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela, po zawiadomieniu dłużnika o wszczęciu egzekucji, od świadczenia spełnionego przez dłużnika bezpośrednio wierzycielowi komornik pobiera opłatę określoną w art. 49 ust. 2 zdanie pierwsze u.k.s.e. Zauważył przy tym SN, że art. 825 pkt 1 k.p.c. pozostawia wierzycielowi pełną swobodę w zakresie rozporządzania postępowaniem egzekucyjnym i - co za tym idzie - wyłącza możliwość dociekania przez organ egzekucyjny przyczyn żądania umorzenia egzekucji.