Temat: błędne świadectwo pracy - nie uwzględniony urlop
Pan Mateusz Uldynowicz ma absolutną rację w swoim wywodzie i raczej mało prawdopodobne jest przywrócenie terminu przez Sąd.
Należy jednak wziąć pod uwagę jeszcze jedną możliwość.
Świadectwo pracy jest dokumentem prywatnym, a nie urzędowym. Stanowi ono dowód tego, że osoba, która je podpisała, złożyła w imieniu pracodawcy zawarte w nim oświadczenie (art. 245 k.p.c.). Pracownik może prowadzić dowody przeciwko treści świadectwa, a także udowadniać innymi środkami dowodowymi niż świadectwo okoliczności, które powinny być objęte treścią świadectwa.
Zgodnie z wyrokiem SN z dnia 16 lipca 2009 r., II PK 1/09, OSNP 2011, nr 5-6, poz. 71, dowód przeciwko stwierdzeniom zawartym w świadectwie pracy jako dokumencie może być przeprowadzony w każdym czasie w ramach postępowania o konkretne roszczenie, także po upływie terminów określonych w tym przepisie.
Oznacza to zarazem, że ma Pani prawo pozwać pracodawcę o zapłatę z tytułu niewypłaconego ekwiwalentu za urlop i zażądać przeprowadzenia dowodu z dokumentacji pracowniczej, gdzie przecież winna być dokumentacja obrazująca czy to wnioski o urlop czy też udzielone urlopy pracownikowi. Problem w tym, że taka dokumentacja po 3 latach jest zapewne zniszczona.
Nie ma w prawie pracy przepisów, które wprost nakazywałyby przechowywać wnioski urlopowe. Pracodawca ma bowiem jedynie obowiązek przechowywać dokumentację w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akta osobowe pracowników w warunkach niegrożących uszkodzeniem lub zniszczeniem.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika, pracodawca zakłada i prowadzi oddzielne dla każdego pracownika:
akta osobowe (wśród umieszczanych tam dokumentów nie ma wymienionych wniosków urlopowych),
dokumentację dotyczącą podejrzeń o choroby zawodowe, chorób zawodowych, wypadków przy pracy oraz wypadków w drodze do pracy i z pracy, a także świadczeń związanych z tymi chorobami i wypadkami,
kartę ewidencji czasu pracy,
imienną kartę (listę) wypłacanego wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń związanych z pracą,
kartę ewidencyjną przydziału odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej, a także wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za używanie własnej odzieży i obuwia oraz ich pranie i konserwację.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika, pracodawca zakłada i prowadzi oddzielne dla każdego pracownika:
akta osobowe (wśród umieszczanych tam dokumentów nie ma wymienionych wniosków urlopowych),
dokumentację dotyczącą podejrzeń o choroby zawodowe, chorób zawodowych, wypadków przy pracy oraz wypadków w drodze do pracy i z pracy, a także świadczeń związanych z tymi chorobami i wypadkami,
kartę ewidencji czasu pracy,
imienną kartę (listę) wypłacanego wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń związanych z pracą,
kartę ewidencyjną przydziału odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej, a także wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za używanie własnej odzieży i obuwia oraz ich pranie i konserwację.
Należy podkreślić, że wnioski urlopowe nie będą pracodawcy potrzebne nawet do celów dowodowych w razie ewentualnego sporu dotyczącego np. wymiaru wykorzystanego urlopu. Fakt wykorzystania urlopu wypoczynkowego w danej dniówce znajdzie się bowiem w karcie ewidencji czasu pracy. Zgodnie z powołanym rozporządzeniem karta ewidencji czasu pracy zawiera informację o:
pracy w poszczególnych dobach, w tym pracy w niedziele i święta, w porze nocnej, w godzinach nadliczbowych oraz w dni wolne od pracy wynikające z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, a także
dyżurach,
urlopach, zwolnieniach od pracy oraz innych usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych nieobecnościach w pracy.
Karty ewidencji czasu pracy należy przechowywać przez 3 lata (tyle bowiem w prawie pracy wynosi okres przedawnienia roszczeń pracowniczych ze stosunku pracy). [Monika Frączek, prawnik, specjalista prawa pracy]
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 28 maja 1996 r.
w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika.
(Dz. U. z dnia 1 czerwca 1996 r.)
§ 8. Pracodawca zakłada i prowadzi odrębnie dla każdego pracownika:
1) (19) kartę ewidencji czasu pracy w zakresie obejmującym: pracę w poszczególnych dobach, w tym pracę w niedziele i święta, w porze nocnej, w godzinach nadliczbowych oraz w dni wolne od pracy wynikające z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, a także dyżury, urlopy, zwolnienia od pracy oraz inne usprawiedliwione i nieusprawiedliwione nieobecności w pracy; w stosunku do pracowników młodocianych pracodawca uwzględnia w ewidencji także czas ich pracy przy pracach wzbronionych młodocianym, których wykonywanie jest dozwolone w celu odbycia przez nich przygotowania zawodowego,
2) imienną kartę (listę) wypłacanego wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń związanych z pracą,
3) kartę ewidencyjną przydziału odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej, a także wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za używanie własnej odzieży i obuwia oraz ich pranie i konserwację.
Należy jednak pamiętac, że podstawową zasadą prawa pracy jest trzyletni okres przedawnienia roszczeń wynikających ze stosunku pracy. Przepis ten ma zastosowanie również do ekwiwalentu za urlop. Istotne jest jednak, że wymagalność tego roszczenia następuje z zasady w dniu rozwiązania umowy o pracę. To właśnie tego dnia pracodawca powinien wypłacić świadczenie pieniężne z tytułu niewykorzystanego w naturze urlopu wypoczynkowego.
Zatem nie ma żadnego znaczenia fakt, że pracownik na dzień zakończenia świadczenia pracy posiada niewykorzystany urlop w każdym z ostatnich trzech lat przepracowanych u pracodawcy.
Powyższe potwierdził SN w wyroku z 29 marca 2001 r. (I PKN 336/00), wskazując, że z dniem rozwiązania stosunku pracy prawo zatrudnionego do urlopu wypoczynkowego w naturze przekształca się w prawo do ekwiwalentu pieniężnego. W tym też dniu rozpoczyna bieg termin przedawnienia roszczenia o ekwiwalent pieniężny za niewykorzystane w naturze, a nieprzedawnione urlopy wypoczynkowe.
пропозиції роботи
