Temat: Alimenty i trudna sytuacja życiowa
Kodeks rodzinny i opiekuńczy
Art. 133 [Rodzice względem dziecka]
[Orzeczenia: 24] [Piśmiennictwo : 1]
§ 1. Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.
[Orzeczenia: 9]
§ 2. Poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.
[Orzeczenia: 2]
§ 3. Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.
KRO red. Pietrzykowski 2015 wyd. 4 / K. Pietrzykowski
Niezdolne do samodzielnego utrzymania się dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, którzy obowiązani są podzielić się z nimi nawet bardzo skromnymi dochodami [por. zwłaszcza tezę XII pkt 2 zaleceń kierunkowych SN w sprawie wzmożenia ochrony rodziny, OSN 1976, Nr 9, poz. 184, według której: "Obowiązek alimentacyjny doznaje ograniczenia w zasadzie, w myśl której uprawnionym do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku (art. 133 § 2 KRO). Ograniczenie to nie dotyczy jednak uprawnień alimentacyjnych dzieci względem rodziców do czasu uzyskania przez nie samodzielności oraz małżonków między sobą w czasie trwania małżeństw
Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie"]. Zaspokojenie przez rodziców potrzeb dzieci powinno - w razie konieczności - nastąpić nawet kosztem substancji ich majątku. Tylko zupełny brak możliwości zarobkowych i majątkowych zwalnia ich od obowiązku alimentacyjnego względem dzieci.
Czas trwania obowiązku alimentacyjnego. Omawiany obowiązek alimentacyjny rodziców trwa do chwili osiągnięcia przez dziecko zdolności do samodzielnego utrzymywania się, to więc kryterium - a nie uzyskanie przez dziecko pełnoletności (zob. tezę V wytycznych SN z 1987 r., zgodnie z którą: "Osiągnięcie pełnoletności przez uprawnionego samo przez się nie wyłącza obowiązku alimentacyjnego") - decyduje o wygaśnięciu tego obowiązku. Niekiedy zdolność do samodzielnego utrzymywania się może dziecko uzyskać przed dojściem do pełnoletności, najczęściej jednak uzyskuje ją później, gdy ukończy naukę i otrzyma należyte przygotowanie do pracy.
Samodzielne utrzymywanie się. Jeżeli dziecko nie może osiągnąć zdolności do samodzielnego utrzymywania się z takich przyczyn, jak ułomność cielesna lub psychiczna albo nieuleczalna choroba, obowiązek alimentacyjny rodziców trwa nadal w niezmienionym zakresie, niezależnie od wieku dziecka.
Dziecko w niedostatku. Jeżeli obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka wygasł wskutek osiągnięcia przez nie zdolności do samodzielnego utrzymywania się, później zaś znalazło się ono w niedostatku, rodzice obowiązani są do alimentacji na zasadach ogólnych przewidzianych w art. 133 § 2 i według kolejności przewidzianej w art. 129.
Ma Pan ukończoną szkolę i nie kontynuuje Pan nauki. Z drugiej strony nie ma Pan pracy a więc pozostaje Pan w niedostatku. Musi Pan wykazać, że Pana sytuacja zdrowotna utrudnia znalezienie pracy i jednocześnie powoduje koszty, a nadto nie ma Pan majątku własnego więc pozostaje Pan w niedostatku.
Nadto wskazać należy, że Pana ojciec ma wysoki zasiłek to też trudno będzie mu wykazać brak możliwości płatności alimentów, ewentualnie Sad uwzględniając jego sytuację zmniejszy je.
Jak najbardziej może Pan wystąpić do Sadu o ustanowienie pełnomocnika w postaci adwokata lub radcy prawnego. Musi Pan wykazać, że nie jest Pan w stanie pokryć kosztów pełnomocnika z wyboru. Do wniosku załącza się stosowne oświadczenie , dostępne na stronach internetu.