Temat: Ateizm a reinkarnacja

Czy dogmaty ateizmu zaprzeczają istnieniu naturalnego zjawiska reinkarnacji?

Zaakceptowanie idei tulku wymaga uznania istnienia przeszłych i przyszłych żywotów. Czujące istoty rodzą się z żywotów minionych i odradzają ponownie po śmierci. Ideę tę uznają wszystkie starożytne duchowe tradycje i szkoły filozoficzne Indii z wyjątkiem materialistycznego ruchu czarwaków. Niektórzy współcześni myśliciele zaprzeczają istnieniu kolejnych żywotów, argumentując, że nie możemy ich zobaczyć. Inni nie wyciągają z tego powodu tak jednoznacznych wniosków.

Choć wiele tradycji religijnych uznaje inkarnację, różnią się one poglądami na temat tego, co i w jaki sposób się odradza oraz jak wygląda okres dzielący dwa wcielenia. Niektóre akceptują perspektywę przyszłych żywotów, odrzucając ideę poprzednich.

Najogólniej rzecz ujmując, buddyści wierzą, że narodziny nie mają początku i że wyzwoliwszy się z cyklicznego bytu dzięki pokonaniu karmy i negatywnych uczuć, nie będziemy się odradzać pod wpływem tych czynników. Zatem buddyści uważają, iż istnieje koniec wcielania się za sprawą karmy i szkodliwych emocji, mimo to większość szkół filozoficznych tego nurtu nie uznaje końca strumienia świadomości. Odrzucenie przeszłych i przyszłych żywotów stałoby w sprzeczności z buddyjską ideą podstawy, ścieżki i rezultatu, którą objaśnia się w kategoriach zdyscyplinowanego bądź niezdyscyplinowanego umysłu. Gdybyśmy zgodzili się z taką argumentacją, logicznie musielibyśmy uznać, że świat i jego mieszkańcy pojawiają się bez przyczyn i warunków. Innymi słowy, będąc buddystą, trzeba uznawać istnienie przeszłych i przyszłych żywotów.

Dla tych, którzy poprzednie życia pamiętają, odrodzenie jest po prostu doświadczeniem. Większość zwykłych istot zapomina je jednak, przechodząc przez śmierć, okres pośredni i narodziny. Ponieważ dla nich minione i przyszłe żywoty są nieco zatarte, musimy wykazać ich istnienie za pomocą logiki opartej na dowodach.

W słowach Buddy i komentarzach, jakimi je później opatrywano, znajdziemy wiele logicznych argumentów przemawiających za istnieniem inkarnacji. Można zebrać je w cztery zagadnienia: że rzeczy poprzedzają rzeczy podobnego rodzaju, że rzeczy są poprzedzane konkretnymi przyczynami, że umysł zapoznaje się z rzeczami i że doświadczał ich w przeszłości.

W ostatecznym rozrachunku argumenty te sprowadzają się do tego, że natura umysłu, jego przejrzystość i świadomość, muszą mieć przyczyny w postaci przejrzystości i świadomości. Nie może zrodzić ich nic innego, na przykład przedmiot nieożywiony. To oczywiste. Z logicznej analizy wnosimy, że nowy strumień przejrzystości i świadomości nie może wziąć się z niczego ani z przyczyn z nim niezwiązanych. Dochodzimy do wniosku, że nie da się wyprodukować umysłu w laboratorium ani położyć kresu ciągłości subtelnej przejrzystości i świadomości.

Z tego co mi wiadomo, żadnemu współczesnemu psychologowi, fizykowi czy neurobiologowi nie udało się zaobserwować ani zapowiedzieć stworzenia umysłu z materii lub bez przyczyny.

Są ludzie, którzy pamiętają życie poprzednie czy wręcz wiele wcześniejszych żywotów, inni rozpoznają miejsca i krewnych z zamierzchłej przeszłości. I nie jest to li tylko zjawisko dawne. Również dziś wielu ludzi na wschodzie i zachodzie pamięta wydarzenia i przeżycia z minionych żywotów. Zaprzeczanie temu nie jest uczciwym i bezstronnym prowadzeniem badań, ponieważ kłóci się z owymi faktami. Tybetański system rozpoznawania inkarnacji to autentyczny sposób dociekania prawdy w oparciu o ludzkie wspomnienia z poprzednich żywotów.

W jaki sposób dochodzi do odrodzenia

Po śmierci można się odrodzić na dwa sposoby: za sprawą mocy karmy i negatywnych uczuć bądź współczucia i modlitwy. W przypadku pierwszym z powodu nieświadomości tworzy się negatywną i pozytywną karmę, pozostawiającą w świadomości ślady, które, uruchamiane ponownie pragnieniem i lgnięciem, popychają nas do następnego życia. Odradzamy się wtedy poza kontrolą woli w niższych lub wyższych światach. W ten sposób zwykłe istoty krążą bez ustanku w istnieniu niczym w obracającym się kole, niemniej nawet w takich okolicznościach mogą, powodowane pozytywnymi pobudkami, pilnie angażować się w prawe działania w codziennym życiu. Owo zaznajomienie z cnotą może uaktywnić się w chwili śmierci, prowadząc do odrodzenia w wyższych sferach bytu. Z drugiej strony, wyżsi Bodhisattwowie, którzy wkroczyli na ścieżkę widzenia, nie odradzają się za sprawą karmy i negatywnych uczuć, lecz mocy współczucia wobec czujących istot i modlitw o ich dobro. Są w stanie wybrać miejsce i czas odrodzenia oraz przyszłych rodziców. Takim odrodzeniem, którego jedynym celem jest pomaganie innym, kieruje siła współczucia i modlitwy.

Znaczenie tulku

Wydaje się, że Tybetańczycy zaczęli używać określenia „tulku" (ciało emanacji Buddy) na znak szacunku wobec rozpoznanych inkarnacji, z czasem jednak słowo to spowszedniało. Ogólnie rzecz biorąc termin tulku odnosi się do jednego z trzech lub czterech opisanych w sutrach aspektów Buddy. Wedle tych wyjaśnień osoba pozostająca pod wpływem szkodliwych uczuć i karmy posiada potencjał osiągnięcia „ciała prawdy" (dharmakaji), składającego się z „mądrości ciała prawdy" i „natury ciała prawdy". Pierwsze odnosi się do „przebudzonego umysłu Buddy", który w jednej chwili bezpośrednio i dokładnie widzi wszystko takim, jakim jest. Dzięki gromadzeniu zasługi i mądrości przez długi czas nie ma w nim żadnych szkodliwych uczuć ani ich śladów. Drugie odnosi się do pustej natury tego wszechwiedzącego umysłu. Oba razem są aspektami Buddów dla nich samych, ale nie, bezpośrednio, dla innych. Aby im pomagać Buddowie muszą więc manifestować się w dostępnych dla istot formach fizycznych. Ostateczny fizyczny aspekt Buddy to „ciało doskonałej radości" (sambhogakaja), które jest w zasięgu najwyższych Bodhisattwów i ma pięć określonych zdolności, takich jak przebywanie w czystej krainie Akaniszta. Z niego manifestują się niezliczone „ciała emanacji - czyli „tulku" (nirmanakaja) - jako dostępni nawet zwykłym istotom bogowie lub ludzie. Te dwa fizyczne aspekty nazywa się „ciałami foremnymi"; są one przeznaczone dla innych.

Istnieją trzy rodzaje ciała emanacji: pierwszy, „najwyższy" to, jak Siakjamuni, historyczny Budda, który manifestuje dwanaście czynów, takich jak przyjście na świat w wybranym przez siebie miejscu, i tak dalej; drugi, „artystyczny", służący innym jako rzemieślnik, malarz, i tak dalej; oraz trzeci, „inkarnowany", pojawiający się w rozmaitych postaciach - ludzi, bóstw, rzek, mostów, roślin leczniczych, drzew - by pomagać czującym istotom. Inkarnacje duchowych mistrzów nazywane w Tybecie „tulku" należą do kategorii trzeciej. Pośród nich zdarzają się prawdziwe „inkarnowane ciała emanacji" Buddów, lecz nie musi dotyczyć to wszystkich. Pośród tybetańskich tulku mogą być wcielenia najwyższych Bodhisattwów, Bodhisattwów na ścieżkach nagromadzenia i przygotowania oraz mistrzów, którzy w sposób oczywisty nie wkroczyli jeszcze na ścieżkę Bodhisattwy. Tytuł „tulku" nadaje się więc inkarnowanym Lamom na podstawie podobieństwa do Przebudzonych lub związku z ich pewnymi przymiotami. Jak powiada Dziamjang Khjence Łangpo: „Reinkarnacja zachodzi po śmierci poprzednika, emanacja zaś to manifestacja bez odejścia źródła".

Rozpoznawanie reinkarnacji

Praktyka rozpoznawania tożsamości na podstawie poprzedniego życia zaczyna się w czasach Buddy Siakjamuniego. W czterech częściach agama winaja pitaki, w dżatakach, w „Sutrze mądrych i głupich", w „Sutrze stu tysięcy karm" i tak dalej znajdujemy mnóstwo przypowieści, w których Tathagata mówi o działaniu karmy i o tym, jak pewne czyny z poprzedniego żywota są doświadczane w życiu obecnym. Również wielu indyjskich mistrzów, którzy żyli w czasach późniejszych, mówiło o swoich wcześniejszych wcieleniach. Znamy mnóstwo takich historii, jednak system rozpoznawania i numerowania inkarnacji nie narodził się w Indiach.

Tybetański system rozpoznawania reinkarnacji

Istnienie przeszłych i przyszłych żywotów uznawała rodzima tradycja bon przed przeniesieniem buddyzmu do Tybetu - potem wierzyli w nie dosłownie wszyscy Tybetańczycy. Obyczaj rozpoznawania wcieleń nauczających Dharmy duchowych mistrzów i modlenia się do nich kultywowano w całym kraju. W wielu autentycznych, tybetańskich pismach, takich jak „Mani kabum", „Pięciorakie nauki Kathang", czy pochodzących od wspaniałego, niezrównanego indyjskiego mistrza Dipankary Atisi i spisanych w XI wieku w Tybecie „Księgach uczniów kadampy" oraz „Klejnotowej girlandzie" znajdujemy opowieści o wcieleniach Arja Awalokiteśwary, niemniej współczesna tradycja formalnego rozpoznawania inkarnacji mistrzów narodziła się na początku XIII wieku wraz z uznaniem Karmy Paksziego za wcielenie Dysum Khjenpy, który w tym celu pozostawił uczniom przepowiednię. Od ponad dziewięciuset lat było siedemnaście inkarnacji Karmapów. Podobnie, od chwili rozpoznania w Kundze Sangpo odrodzenia Khandro Czokji Dronme w XV wieku na świat przyszło ponad dziesięć Dordże Phagmo z Samdingu. Pośród tulku rozpoznawanych w Tybecie są mnisi i adepci świeccy, mężczyźni i kobiety. Ów system zaadaptowały później inne tradycje buddyjskie oraz bon. Dziś mamy tulku we wszystkich służących Dharmie tybetańskich szkołach buddyjskich: sakja, gelug, kagju, njingma oraz dzonang i bodong. Nie ulega też wątpliwości, że niektórzy spośród owych tulku przynoszą wstyd.

Wszechwiedzący Gendun Drub, który był uczniem Dzie Congkhapy, założył klasztor Taszilhunpo w Cangu i opiekował się swymi uczniami. Zmarł w 1474 roku w wieku osiemdziesięciu czterech lat. Choć początkowo nie podjęto żadnych kroków w celu rozpoznania jego inkarnacji, musiano za nią uznać urodzonego (w 1476 roku) w Tanaku, w Cangu chłopca imieniem Sangje Czophel z uwagi na jego zdumiewającą, doskonałą pamięć wydarzeń z poprzedniego żywota. W ten sposób narodziła się tradycja poszukiwania i rozpoznawania inkarnacji, najpierw przez Labrang Gaden Phodrang, a następnie przez rząd Gaden Phodrang.

Sposoby rozpoznawania inkarnacji

Wraz z powstaniem systemu rozpoznawania tulku zaczęły rozwijać się służące temu procedury. Do najważniejszych należą pozostawienie przez odchodzącego listu-przepowiedni bądź pewnych wskazówek, pojawienie się określonych znaków, pamięć i relacje z poprzedniego życia czy wreszcie wskazanie przez następcę przedmiotów należących do poprzednika bądź rozpoznawanie bliskich mu ludzi. Korzystano też z innych metod: proszono o wróżbę wiarygodnych duchowych mistrzów, zasięgano rady światowych wyroczni przemawiających przez pogrążone w transie medium czy też szukano wizji w wodach świętych jezior, takich jak położone na południe od Lhasy Lhamo Lhaco. W przypadku pojawienia się więcej niż jednego obiecującego kandydata i trudności z dokonaniem wyboru, ostateczną decyzję podejmowano przy pomocy losowania kulek z ciasta (zen tak), wzywając prawdę przed świętym wizerunkiem.

Emanacja przed śmiercią poprzednika (ma-dhe tulku)

Najczęściej inkarnacją jest ktoś, rodzący się w ludzkim ciele po odejściu poprzednika. Z reguły zwykłe istoty nie są w stanie manifestować emanacji przed śmiercią (ma-dhe tulku), lecz potrafią to wyżsi Bodhisattwowie, którzy mogą ukazywać się w setkach i tysiącach ciał jednocześnie. W tybetańskim systemie rozpoznawania tulku są emanacje, które należą do tego samego strumienia umysłu co poprzednik, emanacje związane z nim mocą karmy i modlitw, oraz emanacje pobłogosławione i mianowane.

Głównym celem pojawienia się inkarnacji jest kontynuowanie niedokończonego dzieła w służbie Dharmy i istot. W przypadku Lamy, będącego zwykłą istotą, zamiast emanacji należącej do tego samego strumienia świadomości za emanację uznać można kogoś związanego z nim lub z nią czystą karmą i mocą modlitw. Skoro przyjmuje się to w przypadku istot zwykłych, emanacja przed śmiercią, nie należąca do jednego strumienia umysłu, jest do przyjęcia. Bywa, że wysoki lama ma jednocześnie kilka inkarnacji - ciała, mowy, umysłu i tak dalej. W ostatnich czasach słynne wcielenia poprzedzające śmierć to choćby Dudziom Dziddral Jesze Dordże czy Czogje Triczen Ngałang Khjenrab.


http://www.zbigniew-modrzejewski.webs.com/teksty/reink...



Zbyszek Modrzejewski edytował(a) ten post dnia 11.01.13 o godzinie 21:51

Temat: Ateizm a reinkarnacja

Patryk K.:

Zbyszek Modrzejewski:
Czy dogmaty ateizmu zaprzeczają istnieniu naturalnego zjawiska reinkarnacji?

Matematyka zaprzecza.

Nie Matematyka zaprzecza, tylko Twoja ignoracja dotyczaca tego, czym jest zjawisko reinkarnacji.

Zjawisko reinkarnacji nie ogranicza sie jedynie do ludzi, ale dotyczy wszystkich zyjacych, swiadomych istot, dlatego populacja ludzi moze wzrastac, gdyz inne istoty moga odrodzic sie jako ludzie. Reinkarnacja nie odbywa sie jedynie w obrebie danego gatunku.

Zatem, jak jasno teraz widac, Matematyka potwierdza istnienie naturalnego zjawiska reinkarnacji:





Zbyszek Modrzejewski edytował(a) ten post dnia 11.01.13 o godzinie 22:06

Temat: Ateizm a reinkarnacja

Patryk K.:

Zbyszek Modrzejewski:
Czy dogmaty ateizmu zaprzeczają istnieniu naturalnego zjawiska reinkarnacji?

Matematyka zaprzecza.

Matematyka NIE zaprzecza. Ale czy dogmaty ateizmu zaprzeczają istnieniu naturalnego zjawiska reinkarnacji?

Temat: Ateizm a reinkarnacja

Patryk K.:

Zbyszek Modrzejewski:
Nie Matematyka zaprzecza, tylko Twoja ignoracja dotyczaca tego, czym jest zjawisko reinkarnacji.
Zjawisko reinkarnacji nie ogranicza sie jedynie do ludzi, ale dotyczy wszystkich zyjacych, swiadomych istot, dlatego populacja ludzi moze wzrastac, gdyz inne istoty moga odrodzic sie jako ludzie.

Łał, to już wiemy dlaczego dinozaury wyginęły.

Dlaczego wyginęły? Co wiemy?

A reszta to z mrówek i termitów.

Jaka reszta?

Ale summa summarum to constans, tyle samo żyjących świadomych istot od Wielkiego Wybuchu.
[sarkazm]

Ale kto tak twierdzi i gdzie?

Poprosze o cytat i źródło.

Temat: Ateizm a reinkarnacja

Patryk K.:

Łał, to już wiemy dlaczego dinozaury wyginęły.

Dinozaury wyginęły z przyczyn naturalnych i reinkarnowaly, jako inne istoty, niekoniecznie na tej planecie. Reinkarnacja nie ogranicza sie do jednej planety we Wszechswiecie! :)

Czy, wedlug Ciebie, Życie istnieje tylko na Ziemi?

Temat: Ateizm a reinkarnacja

Patryk K.:

Zbyszek Modrzejewski:

Łał, to już wiemy dlaczego dinozaury wyginęły.

Dlaczego wyginęły? Co wiemy?

No jak? Tyranozaury wiodły cnotliwe po buddyjsku życie i w nagrodę odradzały się w kolejnych wcieleniach jako ludzie.

Brak Ci argumentow merytorycznych?

Jak bedziesz pisal takie bzdury,
to moze odrodzisz sie jako pierwszy dinozaur, in vitro, w Zoo. :)

Czy Twoje dogmaty katolickie zaprzeczają istnieniu naturalnego zjawiska reinkarnacji?




Zbyszek Modrzejewski edytował(a) ten post dnia 11.01.13 o godzinie 22:24

Temat: Ateizm a reinkarnacja

Patryk K.:

No tak, żeby rachunki się zgadzały trzeba włączyć inne planety do ogólnego bilansu, żeby nie można było tego zweryfikować.
Taki eksport i import z kosmosem ewentualnych nadwyżek lub niedoborów "świadomych istot".
W przypadku samej ziemi przybywająca rosnąca liczba świadomych istot byłaby trudna do wyjaśnienia..

Czy, wedlug Ciebie, Życie istnieje tylko na Ziemi?

Z faktu, ze Astronomia dopiero kilka lat temu wreszcie odkryla istnienie innych planet we Wszechswiecie poza naszym systemem Slonecznym, nie wynika, ze w calym Wszechswiecie zycie istnieje jedynie na naszej planecie! :)

W przypadku samej ziemi przybywająca rosnąca liczba świadomych istot byłaby trudna do wyjaśnienia..

Bynajmniej. Populacja wiekszosci odlawianych gatunkow ryb w oceanie spadla do tego stopnia, ze wprowadzono limity na odlow.

A kto monitoruje populacje wszystkich mrowek, owadow, jednokomorkowcow, itp, na naszej planecie?

Temat: Ateizm a reinkarnacja

Patryk K.:

Reasumując koncepcję reinkarnacji:
mrówki i inne jednokomórkowce (na szczęście nikt ich nie policzy, można gadać co się chce)
które praktykując medytację i cnoty buddyjskie osiągnęły wyższy poziom świadomości i odrodziły się w wyższej ludzkiej formie.

A jednak brak Ci solidnej wiedzy.

Tobie sie wydaje, ze aby śledzie mogly sie odrodzic, jako ludzie, to najpierw musialyby wytworzyc dobra karme, np. praktykując medytację i cnoty buddyjskie? Tak?

Otoz, wedlug buddyjskich nauk Dharmy, sa dwa rodzaje ludzkiego odrodzenia.

Pierwszy z nich jest naturalny, normalny i nie wymaga praktyki medytacji i cnot buddyjskich. Takich ludzi jest wiekszosc na Swiecie, sa oni biedni, niewyksztalceni i zyja w biednych krajach trzeciego Swiata i nie maja duchowych aspiracji.

Drugi rodzaj ludzkiego odrodzenia wymaga praktyki cnot moralnych i etycznych juz po odrodzeniu sie, jako czlowiek, aby kontynuowac ludzkie odrodzenie w kolejnych zywotach. Cnoty moralne i etyczne nie ograniczaja sie jedynie do buddyzmu, gdyz sa obecne we wszystkich religiach, jak rowniez w ateistycznym ideale Prawa i świeckiej Etyki.

http://www.zbigniew-modrzejewski.webs.com/teksty/reink...

Temat: Ateizm a reinkarnacja

Maciek G.:

'Zjawisko naturalne' - pisząc coś takiego sugerujesz, że 'zjawisko naturalne reinkarnacji' da się przebadać, zweryfikować, opisać. Opisz proszę, jakie metody badawcze są tutaj stosowane. I podaj stopień ich standaryzacji i powtarzalności...

Faktycznie! :)

Zapomnialem, ze naukowcy nie wykryli istnienia reainkarnacji w laboratorium
pod mikroskopem w powtarzalny sposob,
wiec reinkarnacja nie istnieje.
To proste i oczywiste.

Skoro nauka o czyms nie wie, to znaczy ze to nie istnieje,
bo nauka zna juz wszystkie naturalne zjawiska.

Ale czy obecny paradygmat naukowy
wyklucza z jakiegos powodu istnienie reinkarnacji?

Co w reinkarnacji jest takiego niemozliwego,
ze nie moze ona istniec? Nie rozumiem.

I podaj stopień ich standaryzacji i powtarzalności...

reinkarnacja powtarza sie za kazdym razem, jak rodzi sie nowa istota zyjaca.
Zatem mamy 100% powtarzalności. :)

Temat: Ateizm a reinkarnacja

Patryk K.:

Zbyszek Modrzejewski:
Otoz, wedlug buddyjskich nauk Dharmy, sa dwa rodzaje ludzkiego odrodzenia.

A może trzy, albo cztery?
W zależności od liczby paradoksów, które trzeba rozwikłać,

Przykro mi, ze udalo mi sie rozwikłać te pseudo-paradoksy,
ktore Ty dla mnie probowales stworzyc. :)

Temat: Ateizm a reinkarnacja

Czy istnieją dowody na reinkarnację? Zapewne wszyscy słyszeliśmy o wspomnieniach dzieci dotyczących życia innych osób, jednakże jak odnieść się do przypadków, w których dzieci nie tylko mówią o szczegółach życia zmarłych, ale także posiadają znamiona lub wady, które posiadały zmarłe osoby? Skąd jednak wzięły się u tych dzieci? Czy to dowody na reinkarnację? Artykuł z materiałami fotograficznymi:

http://infra.org.pl/ycie-po-yciu/ycie-po-mierci/233-zn...