Temat: UE W Sprawie Syrii

Unia Europejska od dawna stara się nawiązywać bliższe stosunki z Damaszkiem. Podejmuje działania mające na celu nawiązanie współpracy politycznej oraz wzajemnych stosunków handlowych i inwestycyjnych, które byłyby korzystne dla obydwu stron. W związku z obecną niestabilną sytuacją wewnętrzną państwa, Unia Europejska chciałaby także udzielić pomocy w zakresie reform gospodarczych, społecznych i demokratycznych.

Od marca 2011 r., po gwałtownych represjach antyrządowych protestów w Syrii, Unia Europejska podjęła szereg środków ograniczających. Po pierwsze, nałożyła na Syrię embargo na broń i sprzęt, który mógł być wykorzystany do walk wewnętrznych. Embargo zostało nałożone także na import ropy naftowej z Syrii. Zakazano również dokonywania inwestycji w kluczowych sektorach syryjskiego przemysłu naftowego. Pod koniec 2011 r. ministrowie spraw zagranicznych państw członkowskich Unii Europejskiej ogłosili nowy pakiet sankcji gospodarczych, który obejmował m.in. zakaz eksportu sprzętu i technologii z dziedziny przemysłu naftowego i gazowego, zakaz angażowania się w budowę nowych elektrowni na terenie Syrii, handel syryjskimi obligacjami oraz zakaz świadczenia usług ubezpieczeniowych. W lutym 2012 r. zamrożono aktywa syryjskiego banku centralnego, zakazano udziału w handlu złotem i innymi cennymi metalami, a także zablokowano lotniska UE dla syryjskich lotów towarowych. W maju 2013 r. embargo na broń zostało zniesione, ale wszystkie pozostałe ograniczenia ciągle pozostają w mocy. Po drugie, objęto zakazem wizowym i zamrożeniem aktywów 179 osób oraz 54 osoby prawne, które były powiązane ze stosowaniem represji.

W maju 2011 r. Rada do spraw zagranicznych ogłosiła zawieszenie dwustronnych programów współpracy (w ramach Europejskiej Polityki Sąsiedztwa) pomiędzy Unią Europejską a rządem syryjskim. Postanowiono również, że nie będą podejmowane żadne dalsze kroki w odniesieniu do umowy o stowarzyszeniu, która była negocjowana z Syrią. Poza tymi działaniami, Unia Europejska wielokrotnie wzywała do natychmiastowego zaprzestania wszelkiej przemocy oraz pogarszającego się konfliktu. Wyraziła także swoje obawy w związku z rozprzestrzenianiem się kryzysu syryjskiego na państwa ościenne.

Kroki podejmowane przez Unię Europejską mają na celu osiągnięcie zmiany polityki rządu syryjskiego. Powinno to prowadzić do powstrzymania represji, niezwłocznej realizacji zapowiadanych reform i postępów w prowadzeniu prawdziwego i integracyjnego dialogu narodowego. Unia podjęła także działania z zakresu pomocy humanitarnej. Cały wkład unijnych funduszy opiewa na kwotę ponad biliona euro. Pieniądze te zostały przeznaczone głównie na doraźną pomoc medyczną, ochronę, wodę i żywność, schronienia oraz zapewnienie odpowiednich warunków sanitarnych i higienicznych.

W oświadczeniu Wysokiego Przedstawiciela Unii Europejskiej do Spraw Zagranicznych i Bezpieczeństwa z dnia 23 sierpnia 2013 r., Catherine Ashton ponowiła swoje obawy dotyczące sytuacji w Syrii i utrzymującej się tam przemocy oraz domniemanego użycia broni chemicznej. Działania Organizacji Narodów Zjednoczonych podjęte w celu zbadania rzekomych ataków chemicznych mają pełne poparcie Unii. Ponadto, wezwała ona społeczność międzynarodową do pokazania zjednoczonej twarzy oraz zapewnienia dokładnego i wiarygodnego śledztwa. Podejście do sprawy Syrii jest bardzo zróżnicowane. Belgia, Włochy i Niemcy wykluczają swój udział w ewentualnej akcji zbrojnej bez podjęcia odpowiedniej rezolucji przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Z kolei Francja, Stany Zjednoczone i Izrael wyraziły swoją gotowość do podjęcia działań. Natomiast jeśli chodzi o Polskę, to kilka dni temu Donald Tusk nie poparł pomysłu interwencji w Syrii oraz stwierdził, że nie udzieli jej nawet politycznego wsparcia.

Autor: Patrycja Kaczmarska

Źródła informacji: eeas.europa.eu, ec.europa.eu, tvn24.pl, euractiv.pl, uniaeuropejska.org