Temat: o nas chorych na padaczkę
Witam wszystkich, nazywam się Ewa i chciałabym podziękować za założenie tej strony poświeconej ludziom chorym na epi.Ja również jestem chora od dziecka i do tej pory nie mogę pogodzić się, że akurat mnie dotknęła.Kiedy byłam mała ataki miałam bardzo rzadko, raz na kilka lat, póżniej mniej więcej co 2 lata. Jako dziecko nie zdawałam sobie nawet sprawy z tego jaka to jest choroba. Miałam zawsze wiele koleżanek, znajomych, wszędzie było mnie pełno.
W szkole, liceum również nie odczuwałam żadnych stresów, nauka szła mi bardzo dobrze, świetnie się rozumiałam ze znajomymi, nikt nawet nie wiedział że jestem chora.
Problem rozpoczął się dopiero w pracy, kiedy tam dostałam pierwszego ataku, przeżyłam to bardzo.I pomimo że akurat moja szefowa była bardzo wyrozumiała i koleżanki w pracy także bardzo zaopiekowały się mną, nigdy nie dały mi tego odczuć ja byłam załamana. Myślę że to był to dla mnie za duży stres, ponieważ od
tamtego zdarzenia mój stan zdrowia bardzo się pogorszył. Ataki miałam coraz częściej, zrobiłam się bardziej nieśmiała, przestałam po prostu wierzyć w siebie, zamknęłam się sama w kloszu do którego nikogo nie wpuszczałam.
W mojej kolejnej pracy także trafiłam na wspaniałego szefa, który w szczególny sposób podszedł do mojej choroby. po prostu zawsze miałam szczęscie, nigdy nie spotkałam nikogo kto by mnie źle potraktował. A jednak mimo to ciągle nie potrafię odnależć się w życiu, ciągle myślę o tym, że jestem chora i że takźle los mnie potraktował. Cieszę się że natrafiłam na Stowarzyszenie Spokojna Głowa, gdzie przychodzą na spotkania ludzie również chorzy, zawsze możemy pogadać razem, jeden drugiemu może pomóc w miarę możliwości.
Dziękuję Ci Adamie za założenie tej strony!
пропозиції роботи
