Temat: Historia Międzynarodowego Kongresu

Historia Międzynarodowego Kongresu

MIĘDZYNARODOWY KONGRES KONTROLI WEWNĘTRZNEJ, AUDYTU WEWNĘTRZNEGO, ANTYKORUPCJI I ZWALCZANIA OSZUSTW

Wstęp

Idea zorganizowania międzynarodowego Kongresu na temat kontroli wewnętrznej i audytu wewnętrznego przyszła mi na myśl pod koniec lat 1990-ych.

Wówczas jednak, nie bardzo wierzono, że taki temat miałby powodzenie w Polsce, gdyż było to wówczas coś nowego, niedocenionego, mało znaczącego. Kontrolę wewnętrzną uważano za synonim zachodniego audytu wewnętrznego, czyli internal audit, czym wcale nie jest. Na dodatek, istniało negatywne nastawienie wobec czegoś, co odbierano jako funkcję „policyjną” (zwaną też rewizją, inspekcją czy jakąś kontrolę państwową), nastawioną na wykrywanie nawet najmniejszych braków czy nieprawidłowości, za które groziło pracownikom nieprzyjemności i nawet kary.

Oczywiście, takie podejście było bardzo dalekie od Zachodniego zrozumienia i wiedzy o systemach kontroli wewnętrznej i funkcji audytu wewnętrznego. Przecież tam audyt wewnętrzny istniał już od przeszło sto lat, a w 1992 roku wydano przez COSO raport pt. „Kontrola Wewnętrzna, Zintegrowana Struktura Ramowa” wyraźnie zdefiniował, co to jest kontrola wewnętrzna, jej powiązanie z zarządzaniem ryzykiem i jak ona ma być stosowana.

W 2001 roku, w Krakowie, spotkałem pana Profesora Zbigniewa Paszka, który uwierzył w potencjał mojego pomysłu i razem opracowaliśmy misję takiego kongresu, komu on miałby służyć, gdzie powinien się on odbywać, jak go zorganizować, itd. Dzięki panu Profesorowi i jego zdolnościom realizowania takiego przedsięwzięcia, pierwszy międzynarodowy Kongres doszedł do skutku w 2002 roku.

Historia Międzynarodowego Kongresu.

Misja Kongresu.

Zadecydowaliśmy, że:
a) po pierwsze, tematyka Kongresu powinna dotyczyć Audytu i Kontroli wewnętrznej i blisko powiązanymi (czy spokrewnionymi) z tą tematyką działalnościami i zawodami;
b) Kongres nie ma mieć formę konferencji czy seminarium, gdzie prelegenci „uczą” uczestników specyfiki audytowania czy kontroli;
c) celem prezentacji kongresowych ma być informowanie uczestników o nowościach w dziedzinach kontroli i audytu wewnętrznego i zachęcać ich do dalszych studiów, czy to prywatnie, czy przez proponowania dalszych konferencji czy warsztatów na tematy zainicjowanych przez prelegentów;
d) rozwinięcie tego celu powinien logicznie prowadzić do zwiększenia zainteresowania i wiedzy uczestników w tematyce swoich działalności profesjonalnych i zachęcenia ich do podwyższenia i udoskonalenia jakości i efektywności swojej pracy i standingu swojego zawodu;
e) ważnym elementem Kongresu ma być okazja do spotkania uczestników ze specjalistami krajowymi i zagranicznymi oraz możliwość „networkingu ” podczas jak i po Kongresie;
f) w tym podejściu wiążą się trzy korzyści:
i) dla samego uczestnika i rozwoju jego kariery zawodowej;
ii) dla jego pracodawcy, przez zwiększoną jakość i wydajność pracy oraz zapewnienia („assurance”) jakiego ta praca powinna mu przynieść;
iii) dla rozwoju tych nowych (w Polsce) zawodów i powiązanymi z nimi organizacjami zrzeszającymi pracowników tych profesji;

Wybór miejsca gdzie coroczny Kongres ma się odbywać.

Tu musieliśmy wziąć dwa czynniki pod uwagę: atrakcyjność wybranego miasta i powiązane z tym wyniki finansowe.

Mimo, że Kongres nie jest organizowany w celu wygenerowania zysku, przychody muszą pokryć koszty, a koszty zorganizowania międzynarodowego Kongresu są poważne. Przede wszystkim, potrzeba pokryć koszty promocji Kongresu i rekrutacji uczestników, koszty prelegentów (loty międzynarodowe i inne koszty bezpośrednie), zaproszonych gości oraz pracowników organizacyjnych i administracyjnych, hotele oraz catering, itp. Organizacja takiego Kongresu trwa przynajmniej sześć miesięcy a właściwie przygotowania następnego Kongresu rozpoczyna się zaraz po ukończeniu poprzedniego.

Uważaliśmy, że Warszawa zapewniłaby nam największą ilość uczestników, bo tam pracuje największa ilość osób z naszej grupy docelowej, Warszawa ma najlepsze (lub przynajmniej najłatwiejsze) połączenia komunikacyjne, itd. Jednak, umieszczając czynniki finansowe nieco na bok, atrakcyjność i znaczenie historyczne Krakowa, przychylność Uczelni, przechyliła szalę na korzyść Krakowa jako miasta w którym będziemy organizować nasz coroczny międzynarodowy Kongres.

Organizacja Kongresu.

Organizacja i administracja Kongresu została podzielona między dwoma głównymi instytucjami: wybranej uczelni w Krakowie i PIKW w Warszawie, gdzie ta działalność odbywała się zawsze pod moim osobistym kierownictwem. Oprócz tego co roku byli też inni współorganizatorzy i partnerzy.

Od 2006 roku, wybraną Uczelnią w Krakowie została Akademia Krakowska im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Dzięki hojnemu wsparciu i owocnej współpracy, uzyskaliśmy doskonałe i stałe miejsce dla organizacji naszego corocznego Kongresu.

Z biegiem lat i nabytym doświadczeniem w zmieniających się warunkach ekonomicznych organizacja Kongresu się udoskonalała. Z początku, głównymi uczestnikami Kongresu byli raczej szeregowi pracownicy jednostek audytu wewnętrznego, ale szybko grupa docelowa zaczęła się składać przede wszystkim z kadr kierowniczych i tak to jest do dzisiaj.

Uważam, że taki pomyślny rozwój Kongresu zawdzięczmy w dużej mierze wyborem wybitnych i znaczących osobowości i organizacji jako Patronów honorowych, współorganizatorów i Partnerów oraz wielu międzynarodowo znanym prelegentom.

Wśród Patronów honorowych należy wymienić (w kolejności Kongresów i z tytułami wówczas aktualnymi): Prof. Leszek Balcerowicz – Prezes NBP, Prof. dr. hab. Danuta Hübner, Minister ds. Europejskich, Ryszard Kaczorowski (ostatni Prezydent RP na uchodźctwie) i Prof. Hanna Gronkiewicz-Waltz (Wiceprezes EBOR), Joseph T. Wells, CFE, CPA - Założyciel i Przewodniczący ACFE, Pan Minister Mariusz Kamiński, Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego – CBA, British-Polish Chamber of Commerce, Pan Jacek Jezierski - Prezes Najwyższej Izby Kontroli, Pan Jan Krzysztof Bielecki - Prezes Banku PEKAO SA, i Pan Inspektor Adam Mularz - Komendant Stołeczny Policji, ponownie Parlament Europejski (z ramienia Przewodniczącego PE, prof. Jerzego Buzka), Pan Jerzy Miller, Wojewoda Małopolski.

Wśród współorganizatorów, partnerów, sponsorów i organizacji wspierających Kongres bezpośrednio lub przez wysyłania na Kongres swoich przedstawicieli czy pracowników należy wymienić: Ernst & Young, PwC, Deloitte, KIBR, PKN ORLEN, Poczta Polska, Komisja Europejska, Olaf, Interpol, PBSG, DGA, CBA, NIK,
do uzupełnienia …

Uczestnicy i prelegenci: największa pojedyncza grupa uczestników i prelegentów na Kongresie to Polacy ale już od pierwszego Kongresu przybywało uczestników i prelegentów z różnych krajów, np. Azerbejdżanu, Belgii, Bułgarii, Czech, Francji, Grecji, Holandii, Kanady, Rumunii, Serbii, Słowacji, Stanów Zjednoczonych, Szwajcarii, Turcji, Włoch, Zjednoczonego Królestwa (Anglicy, Irlandczycy, Szkoci i Walijczycy) i Zjednoczonych Emiratów Arabskich, co już wyraźnie potwierdza prawdziwie międzynarodowy charakter Kongresu.

Kongres cieszy się dużą popularnością zagranicą, do tego stopnia, że mamy więcej chętnych prelegentów aniżeli możemy umieścić w naszych programach. Niestety, koszty wiz i lotów z dalej położonych krajów utrudnia przyjazd uczestników i prelegentów z bardziej egzotycznych krajów.

Z biegiem czasu, uaktualnialiśmy nazwę i tematykę Kongresu, dodając działalności powiązane, które stawały się bardziej bieżące. Z samego Audytu wewnętrznego przenieśliśmy nacisk na Kontrolę wewnętrzną (w administracji publicznej zwaną Kontrolą Zarządczą), dodaliśmy zarządzanie ryzykiem, governance i compliance oraz zapobieganie i wykrywanie oszustw i korupcję. Pod wieloma względami wspieraliśmy kierunki działania Unii Europejskiej i kolejnych rządów RP, a nawet pod niektórymi względami je wyprzedzaliśmy.

Podsumowanie.

W tym roku organizujemy już trzynasty z kolei Międzynarodowy Kongres Kontroli Wewnętrznej, Audytu Wewnętrznego, Antykorupcji i Zwalczania Oszustw.

Po dwunastu latach możemy stwierdzić, że ten Międzynarodowy Kongres przeszedł do kalendarza rocznych ewenementów, w którym koniecznie chciałyby uczestniczyć osoby z grup zawodowych do których jest on skierowany.

Ale sama chęć nie wystarczy, szczególnie w czasach kryzysu ekonomicznego, kiedy organizacje ograniczają sponsoring finansowy a pracodawcy obcinają wydatki na koszty powiązane z szkoleniami i delegacjami dla swoich pracowników. Jednym przykładem takich cięć jest duża organizacja krajowa, która dawniej wysyłała do dwunastu swoich kadr z Centrali i biur regionalnych, a dzisiaj pracownicy muszą sami pokryć koszty uczestnictwa w Kongresie.

I tu możemy zidentyfikować poważny brak w naszym dotychczasowym planowaniu mianowicie, że nie pomyśleliśmy o staraniu o fundusze unijne dla zorganizowania tego Kongresu.

Do uzupełnienia …

UWAGA: pełny tekst okaże się wkrótce na nowej stronie internetowej założonej specjalnie dla tego Kongresu.