Temat: Warsztaty aktywizujące dla dzieci z MPD - Raport końcowy

Raport końcowy z warsztatów
Zakończył się projekt warsztatów aktywizujących dla dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym i ich rodziców oraz rówieśników. Cykl warsztatów realizowany był w dwóch etapach.

W ramach I etapu projektu odbyło się 5 spotkań dwugodzinnych (teoretycznych), przeznaczonych tylko dla rodziców. Podczas tych spotkań duży nacisk został położony na znaczenie kwestii samodzielności i autonomii w życiu każdego człowieka. Psychologowie prowadzący zajęcia starali się wyjaśnić rodzicom, że niepełnosprawność nie jest głównym czynnikiem ograniczającym samodzielność ich dzieci ani uprawniającym do ich ulgowego traktowania w życiu. Pokazane zostały techniki motywowania dzieci do samodzielnego wykonywania różnych czynności. Przedstawione zostały sposoby radzenia sobie ze stresem i z lękiem o własne dziecko. W trakcie wymiany doświadczeń i dyskusji prowadzonych podczas spotkań wielokrotnie przewijał się temat nadopiekuńczości rodziców względem niepełnosprawnych dzieci. Jednym z głównych wniosków było to, że rodzice poprzez własną nadopiekuńczość w dość dużym stopniu ograniczają samodzielność swoich dzieci.

Następnie odbyło się 7 spotkań, w których uczestniczyli rodzice wspólnie z dziećmi. W ramach tych spotkań przeprowadzony został szereg zajęć stymulujących dzieci do jak największej samodzielności (wykonywanie prostych czynności życiowych, pomoc w obowiązkach domowych, konkursy i zabawy). Rodzice mieli okazję w praktyce wykorzystać wiedzę zdobytą na 5 początkowych spotkaniach, zwłaszcza w dziedzinie motywacji dzieci do samodzielnego wykonywania różnych zadań. Na każdych zajęciach panowała atmosfera wzajemnej życzliwości i zrozumienia. Prowadzący zajęcia mieli bardzo dobry kontakt z całą grupą. Uczestnicy nie stawiali oporów przed wykonywaniem zadań stawianych im przez prowadzących i z reguły chętnie dzielili się własnymi odczuciami oraz obserwacjami.

Po zakończeniu I etapu warsztatów większość rodziców deklarowała chęć trwałej zmiany swojego podejścia do wychowywania niepełnosprawnych dzieci. Zamierzają oni kłaść większy nacisk na motywowanie swoich niepełnosprawnych dzieci do nauki samodzielnego wykonywania większości czynności, zamiast je w nich wyręczać. Uświadomili oni sobie, że dzięki temu ich dzieci będą miały w przyszłości większe szanse na rozwój osobisty i zawodowy oraz samodzielne funkcjonowanie. Tym samym rodzice będą mogli poświęcić więcej czasu na sprawy nie związane z opieką nad niepełnosprawnym dzieckiem, np. rozwój osobisty i karierę zawodową.

W ramach II etapu projektu odbyło się 18 godzin zajęć (6 spotkań dwu i pół godzinnych i jedno spotkanie trzygodzinne). W zajęciach uczestniczyło 8 dzieci sprawnych i 8 dzieci niepełnosprawnych. Warsztaty odbywały się w soboty, gdyż były to dni wolne od zajęć szkolnych i również rodzice mieli większe możliwości dowozu dzieci na zajęcia, zwłaszcza rodzice sprawnych dzieci, którzy oboje pracują w tygodniu. Podczas cyklu spotkań odbywały się zajęcia plastyczne, muzyczne oraz rozwijające aktywność psychoruchową dzieci. Jedno ze spotkań poświęcone było również nauce przygotowywania prostych posiłków i zorganizowaniu „przyjęcia” dla rodziców.

Wszystkie dzieci z ogromnym zaangażowaniem brały udział w zajęciach. Bardzo szybko, już po pierwszym spotkaniu, zostały przełamane opory przed kontaktem z niepełnosprawnymi rówieśnikami. Prowadzący dobierali zajęcia i ćwiczenia tak, aby w każdym z nich dziecko pełnosprawne współpracowało z dzieckiem niepełnosprawnym. Dzieci bardzo chętnie pomagały sobie nawzajem. Szybko nawiązały się między nimi przyjaźnie. Dzieci sprawne przestały bać się kontaktów z niepełnosprawnymi rówieśnikami. Nauczyły się tolerancji i akceptacji inności. Z kolei niepełnosprawne dzieci przestały czuć się izolowane, inne. Uświadomiły sobie, że wspólnie ze swoimi pełnosprawnymi kolegami mogą aktywnie uczestniczyć w różnych zajęciach i nie muszą się wstydzić swojej niepełnosprawności.

Z rozmów przeprowadzonych przez psychologów z rodzicami po zakończeniu cyklu warsztatów wynika, że ich dzieci nauczyły się większej tolerancji i akceptacji odmienności. Stały się bardziej wrażliwe na problemy innych.

Dzieci niepełnosprawne nauczyły się akceptować swoją niepełnosprawność. Przestały się jej wstydzić i bardziej otworzyły się na kontakty z otoczeniem.
Zadowolenie zarówno dzieci, jak i rodziców z uczestnictwa w warsztatach wskazuje na to, że dobór tematyki oraz formuły prowadzenia zajęć był trafny. Wielu rodziców zadeklarowało chęć zmiany podejścia do wychowania niepełnosprawnych dzieci. Zrozumieli oni, że sposób wychowywania dziecka ma ogromny wpływ na to, jak będzie ono sobie radziło w przyszłości. Niepełnosprawność nie powinna być czynnikiem uprawniającym do ulgowego traktowania dziecka. Pomimo ograniczeń wynikających z niepełnosprawności dziecka, rodzice powinni pomagać mu w dążeniu do jak największego usamodzielnienia się. Dzięki temu będzie ono mogło w przyszłości normalnie funkcjonować w społeczeństwie.

Bardzo ważnym aspektem warsztatów była również integracja dzieci sprawnych z dziećmi niepełnosprawnymi. Dzięki temu dzieci mogą łatwiej przełamać obawy przed odmiennością i nauczyć się tolerancji wobec innych ludzi. Dzieci sprawne i niepełnosprawne poprzez wspólne zajęcia uczą się od siebie nawzajem szacunku, wyrażania swoi potrzeb i emocji oraz akceptacji. Dzieci niepełnosprawne pokonują strach przed kontaktami z otoczeniem wynikający z ich niepełnosprawności. Z kolei dzieci sprawne dzięki kontaktom z dziećmi niepełnosprawnymi zaczynają traktować niepełnosprawność jako coś normalnego. Jako cechę ludzką, która nie uprawnia do wytykania palcem i odrzucenia.

Duże zadowolenie uczestników z udziału w warsztatach oraz ich pozytywny odbiór wskazują na potrzebę realizacji podobnych projektów w przyszłości. Fundacja planuje w przyszłości organizację podobnych projektów w przyszłości, skierowanych do osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności oraz z różnych grup wiekowych.

Projekt pt. „Samodzielność krokiem do normalnego życia” – Warsztaty aktywizujące dla dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym realizowany był w ramach dotacji ze środków Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego.

Czekamy na Państwa opinie i komentarze. Zamierzamy przeprowadzić podobny cykl warsztatów w 2007 roku. Już teraz czekamy na Państwa zgłoszenia pod adresem mailowym normalnaprzyszlosc@normalnaprzyszlosc.org . Państwa zgłoszenia i sugestie pozwolą nam dostosować ofertę warsztatów do Waszych oczekiwań.